Morgunblaðið - Sunnudagur - 18.11.2012, Blaðsíða 53

18.11. 2012 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 53
Evrópsk kvikmyndahátíð,
REFF, stendur yfir í Bíó Para-
dís alla helgina og verða úr-
valskvikmyndir sýndar. Eru
það ellefu nýjar og nýlegar myndir
auk þriggja eftir gríska leikstjórann
Theo Agelopoulos.
2
Allra síðasta sýning verður á
Góa og baunagrasinu á
Litla sviði Borgarleikhússins
á sunnudag klukkan 14. Það
eru því síðustu forvöð að upplifa
þessa leikhústöfra á sýningu sem er
fyrir börn á öllum aldri. Guðjón Dav-
íð Karlsson og Þröstur Leó Gunnars-
son leikstýra og leika.
4
Sýningarstjórinn Markús
Þór Andrésson fjallar á
sunnudag kl. 15 um afar
áhugaverða myndlistarsýn-
ingu í Listasafni Árnesinga í Hvera-
gerði. Tómið – Horfin verk Kristins
Péturssonar, nefnist hún.
5
Myndlistarmennirnir Davíð
Örn Halldórsson og Mar-
grét Zóphaníasdóttir
taka á móti gestum í Menn-
ingarmiðstöðinni Gerðubergi á
sunnudag. Klukkan 14 leiðir Davíð
Örn gesti um litríka sýningu sína
„Ilmvatnsáin has minni“, en Margrét
verður á sýningu sinni, „Vængjablaki“,
þar sem verkin tengjast minningum,
milli kl. 13 og 16.
3
Djasstrompetleikarinn og
tónskáldið Wadada Leo
Smith kemur fram ásamt ís-
lenskum hljóðfæraleikurum í
Kaldalóni í Hörpu á sunnudags-
kvöldið. Smith er talinn meðal mikil-
vægustu sendiboða djassins síðustu
áratugi.
VIÐBURÐIR HELGARINNAR
1
Við erum ánægð með að geta boðið upp áþrjá stóra og flotta kvartetta sem erusamdir fyrir þessa hljóðfærasamsetn-
ingu,“ segir Vigdís Klara Aradóttir, en hún
leikur á sópransaxófón í Íslenska saxófón-
kvartettinum. Hún er að tala um efniskrá
þeirra á tónleikum Kammermúsíkklúbbsins í
Norðurljósasal Hörpu á sunnudagskvöldið, en
þeir hefjast klukkan 19.30.
Aðrir félagar kvartettsins eru Sigurður
Flosason, á altsaxófón, Peter Tompkins sem
leikur á tenórsaxófón og Guido Bäumer á
barítónsaxófón. Á efnisskránni eru verk eftir
frönsku tónskáldin Schmitt og Françaix, og
Rússann Glazunov.
„Við völdum verk Françaix vegna þess að
það er létt og skemmtilegt, gott verk að enda
tónleikana á, en svo fæddist hann líka árið
1912, fyrir einni öld,“ segir Vigdís Klara. „Við
byrjum hinsvegar á verki Glazunovs, sem er
kannski það viðamesta sem til er fyrir saxó-
fónkvartett og tekur um hálftíma í flutningi.
Það er samið 1932 og er satt best að segja alls
ekki nútímalegt en afar klassískt. Okkur finnst
verkið bera þess merki að Glazunov hafi tekið
mið af strengjakvartettum, það er lítið um
þagnir en mikið um langar hendingar og mikið
spil. Þetta er þykkur og fallegur vefur.“
Það heyrir til tíðinda að saxófónkvartett
komi fram á tónleikum Kammermúsík-
klúbbsins, þar sem gestir eru vanir hefð-
bundnum strengjakvartettum.
Nýr hljómur fyrir tónleikagesti
„Miðað við hefðbundnar efnisskrár klúbbsins þá
er þetta frekar óvenjulegt en ég heyri að marg-
ir er spenntir að heyra í okkur. Við lítum á
þessa tónlist sem klassíska og afar aðgengilega,
en sjálfsagt er þetta nýr hljómur fyrir marga
tónleikagesti.
Svo má segja að saxófónkvartett minni á
strengjakvartett, sem er reyndar með þrjú mis-
munandi hljóðfæri, en við erum með fjögur.
Sópran, alt, tenór og barítón, og það gefur
margradda hljóm.“
Íslenski saxófónkvartettinn var stofnaður árið
2006 og leikur venjulega á fjórum til fimm tón-
leikum á ári. Vigdís Klara segir að vissulega sé
gaman að æfa stundum og leika tónlist einungis
með fólki sem deilir þessu sama hljóðfæri.
„Svo erum við það heppin að við erum öll
ánægð með að leika á þau hljóðfæri sem við er-
um með í kvartettinum. Það er ekki alltaf raun-
in í öðrum slíkum, stundum vilja kannski allir
spila á sópran og enginn á alt, en hjá okkur
kom strax upp þessi skipting og enginn hefur
efast um hana. Enda gengur vel hjá okkur,“
segir Vigdís Klara.
ÍSLENSKI SAXÓFÓNKVARTETTINN LEIKUR Á TÓNLEIKUM KAMMERMÚSÍKKLÚBBSINS
Þykkur og fallegur vefur
SAXÓFÓNAR VERÐA Í ÖLLUM
HLUTVERKUM HJÁ KAMMERMÚSÍK-
KLÚBBNUM Í HÖRPU. HORNIN
MYNDA MARGRADDA HLJÓM.
Kvartettinn. Sigurður Flosason, Peter Tomp-
kins, Vigdís Klara Aradóttir og Guido Bäumer.
Ljósmynd/Nökkvi Elíasson
Elsa Waage segir mikilvægt að leyfa sér að vera prímadonna á sviðinu, en aldrei eigi að taka það hlutverk með sér heim.
Morgunblaðið/Golli