Morgunblaðið - 15.12.2012, Blaðsíða 49

gleymdar og að alúðlegur sóma-
maður, sem öllum vildi gott gera,
sat fyrir innan skrifborðið. Við slík
tækifæri heilsaði Þór gjarnan
glaðbeittur með glettinni kveðju,
sem hreinsaði andrúmsloftið af
spennu og tortryggni á svip-
stundu.
Það var aldrei nein lognmolla í
kringum Þór. Hann gekk jafnan
glaðvær og hress til verka og hafði
skýrar og ákveðnar skoðanir á
þeim verkefnum sem úrlausnar
biðu. Sveitarstjórnarmenn verða
oft fyrir óvæginni gagnrýni. Þá
þarf að umbera það sem manni
finnst ósanngjarnt. Þór kunni þá
list.
Þegar ég svo flutti í næsta hús
við Þór var ég þakklátur Guði í
hjarta mínu því að ég vissi að betri
nágrannar en Þór Hagalín og
hans indæla kona Sigríður væru
vandfundnir og sú varð líka raun-
in. Þakklátur er ég fyrir að hafa
fengið að kynnast Þór og sú eina
frásögn sem ég segi hér er bara
ein af mörgum sem ég gæti sagt
og skýrir hvers vegna þakkir eru
mér efst í huga. Nítján árum eftir
að ég flutti til Reykjavíkur lést
mamma og eftir það bjó Kalli
bróðir einn. Hann var oft mjög
heilsulaus og ég hafði miklar
áhyggjur af honum. Þegar ég vissi
að hann var veikur og svaraði ekki
í símann hringdi ég í Þór og Siggu.
Það voru ófáar ferðirnar sem Þór
hljóp, fyrir mig, yfir til nágrann-
ans til að aðgæta hvernig heilsu
hans væri háttað. Glaður hringdi
hann svo í mig og sagði mér að allt
væri í lagi með Kalla sem oft svaf
þá eða heyrði ekki í símanum af
öðrum ástæðum. Miðnættið var
stundum ekki langt undan þegar
ég hringdi og aldrei mætti ég öðru
en elskulegu viðmóti af hálfu
þeirra hjóna. Í Orðskviðunum
kafla 27 segir að betri sé nábúi í
nánd en bróðir í fjarlægð og svo
sannarlega uppfyllti Þór þennan
biblíuboðskap gagnvart mér og
Kalla bróður.
Vinur er kvaddur, blessuð sé
hans minning.
Kæra Sigga, við Eygló vottum
þér og þínum okkar innilegustu
samúð og biðjum aðstandendum
öllum Guðs friðar.
Ársæll Þórðarson.
Þið búið bara hjá okkur Siggu.
Fyrstu kynni okkar af Þór
Hagalín voru þegar við komum á
Eyrarbakka til að kenna við
Barnaskólann, Þór var þá sveitar-
stjóri staðarins. Það var nokkurra
vikna bið eftir húsnæði á Bakk-
anum. Þá kom Þór með þessa
snilldarlausn, að við flyttum bara
heim til hans og Siggu á Háeyr-
arvellina. Salóme Huld dóttir okk-
ar var þá ársgömul og Unnur
Huld tveggja ára. Áður en við
fluttum inn á heimili Þórs og
Siggu þekktum við ekki Þór en
Siggu þekktum við lítils háttar frá
því úr Versló. Við bjuggum svo öll
saman í sátt og samlyndi í nokkrar
vikur á heimili þeirra hjóna og
höfum verið perluvinir síðan. Og
þó að það sé komin ný eldhúsinn-
rétting á Háeyrarvöllunum hög-
um við okkur enn eins og heima
hjá okkur þegar við erum þar.
Þór kenndi okkur og Siggu að
spila bridds og það voru margar
ánægjustundirnar sem við áttum
saman yfir spilum. Þó að við flytt-
um af Bakkanum héldum við upp-
teknum hætti og keyrðum með
börnin í aftursætinu yfir heiðina,
oft mjög seint um nóttu eða gist-
um bara í gamla herberginu „okk-
ar“. Alltaf var jafn gaman hjá okk-
ur en að lokum lögðust
spilakvöldin af. Nú í haust höfðum
við einmitt talað um að endur-
vekja briddsklúbbinn, en því mið-
ur ekki komið því í verk, og nú er
það um seinan.
Móttökurnar á Háeyrarvöllum
hafa alltaf verið hlýjar og góðar og
alltaf var rökrætt og spjallað. Þór
var okkur fremri í að kynna sér
mál og var alltaf tilbúinn að hlusta
á önnur sjónarmið og ræða þau án
þess endilega að verða sammála.
Hann var hins vegar ekki maður
hins léttvæga hjals, þegar það fór í
gang dró hann sig í hlé og lét öðr-
um eftir sviðið, þó að hann vekti
iðulega yfir masinu. Hann var al-
vöru maður og talaði um alvöru
mál og var vandur að virðingu
sinni. Hann var líka með afbrigð-
um greiðvikinn og gerði mönnum
oft greiða með þeim hætti að þeir
tóku bara ekki eftir því, allt var
rétt eins og þeir hefðu gert verkið
einir og óstuddir. Það bar við að
menn kæmu með pappíra til Þórs
til að fá hann til að „líta yfir“ og
fengju kaffi hjá Siggu á meðan
þeir sátu við eldhúsborðið og Þór
fór yfir. Þeir voru að kaupa bíl eða
kaupa hús. Við komum líka með
einhverja pappíra sem umbreytt-
ust á eldhúsborðinu í kauptilboð
og kaupsamning. Þannig vakti
Þór yfir öllu tilbúinn til góðra
verka í sértækum verkefnum
jafnt sem stórum málum.
Margar yndislegar stundir átt-
um við saman á Bakkanum og
tvisvar fórum við saman ásamt
vinafólki í frábærar ferðir út fyrir
landsteinana. Til Parísar, að skoða
Eiffel-turninn, Signu og Louvre-
safnið að utan því sólskinið og
gróðurinn lokkuðu meira en mið-
araðirnar og listin. Til Kaliforníu
þar sem við skoðuðum risafurur
og birni, vettvang Ægisgötu og
strandir svo fátt eitt sé nefnt.
Gleðina og ánægjuna af því að
vera saman ber þó hæst.
Þór var traustur vinur og félagi
og við þökkum honum gleðiríka
samferð. Hugur okkar er hjá fjöl-
skyldunni sem hann unni og átti
sínar bestu stundir með.
Elsku Sigga, Unnur, Þórhildur
og Guðmundur, sendum okkar
innilegustu samúðarkveðjur til
ykkar og fjölskyldna ykkar.
Ása og Þröstur.
Í dag ætla ég að kveðja góðan
mann. Mann sem fór skyndilega.
Mann sem vildi öllum vel og var
mikill öðlingur. Í dag ætla ég að
kveðja Þór Hagalín.
Kynni okkar hófust árið 1975
þegar leikskólinn Brimver á Eyr-
arbakka var stofnaður. Þór var þá
sveitarstjóri Eyrarbakkahrepps
og réð mig í vinnu í leikskólanum.
Þór var góður og skilningsríkur
vinnuveitandi og vildi börnunum
og starfssemi leikskólans það
besta.
Með tímanum lágu leiðir barna-
og barnabarna okkar saman og
myndaðist vinátta þeirra á milli
sem enn er til staðar.
Þór var afskaplega greiðvikinn
og hjálpsamur maður og verð ég
honum ævinlega þakklát fyrir það
þegar hann leyfði dóttur okkar
hjóna að vera samferða sér er-
lendis í hennar fyrstu ferð þangað.
Ég hef ávallt metið Þór mikils
og mun áfram bera sérstaka virð-
ingu fyrir honum.
Við fjölskyldan vottum Siggu,
börnum, tengdabörnum, barna-
börnum og stórfjölskyldunni allri
innilegrar samúð og þökkum Þór
fyrir góða viðkynningu og sam-
fylgd í gegnum árin.
Hörpu þinnar ljúfa lag
lengi finn í muna.
Því ég minnist þín í dag,
þökk fyrir kynninguna.
(Á.K.)
Auður Hjálmarsdóttir
og fjölskylda.
Enginn dagur líður svo, að
maður heyri eða lesi ekki andláts-
fregn. Það kemur alltaf jafn mikið
á óvart þegar fregnin er um ætt-
ingja eða nákominn vin.
Þegar okkur bárust fréttir af
því að vinur okkar og kennari Þór
Hagalín væri fallinn frá rifjuðust
upp margar minningar og þær all-
ar góðar.
Þór Hagalín var kennari í Hér-
aðsskólanum á Núpi í Dýrafirði og
þar lágu leiðir okkar saman. Hann
kennari og við nemendur. Þór var
ekki mikið eldri en við en við gerð-
um okkur aldrei almennilega
grein fyrir því, vegna þess hversu
þroskaður og skynsamur hann var
í kringum nemendur, allir báru
virðingu fyrir honum og enginn
óttaðist hann, allir gátu ávallt leit-
að til hans og fengið úrlausn sinna
mála. Það er ákveðið lag sem ekki
er öllum tamt, að geta verið
stjórnandi, fræðari og vinur, þessa
eiginleika hafði Þór.
Þór var gamansamur og hafði
sérstaka hæfileika til rökræðna,
það eru nefnilega margar hliðar á
hverju máli sagði hann, rökræðan
snerist ávallt um málefnið en ekki
persónur og hann hallaði aldrei á
nokkurn mann. Þór var víðlesinn
og auðveldaði það honum að ræða
allt milli himins og jarðar.
Hjálpsemi hans og greiðasemi
var hans stærsti kostur, hann
hafði ávallt tíma til að hjálpa þeim
sem til hans leituðu, hvort sem það
var að gera skattframtal eða
skutlast með börn, barnabörn eða
vini og kunningja.
Á langri starfsævi kom Þór víða
við, var blaðamaður, kennari, út-
gerðarmaður, sveitarstjóri og
framkvæmdastjóri, öll sín störf
leysti Þór vel af hendi.
Í Hávamálum stendur:
Veistu ef þú vin átt
þann er þú vel trúir
og vilt þú af honum gott geta.
Geði skaltu við þann blanda
og gjöfum skipta,
fara að finna oft.
Samverustundir okkar hefðu
mátt vera fleiri, en það stóð alltaf
til að hittast betur og oftar. Á dag-
skránni var að fara í júlí næstkom-
andi á tónleika í Maastricht í Hol-
landi, Þór var settur í að
skipuleggja og hann stóð við það
eins og annað, en það sjá ekki allir
sinn vitjunartíma. Þórs verður
sárt saknað, við Hugrún sendum
Siggu, Unni, Þórhildi, Guðmundi
Gísla og fjölskyldum þeirra okkar
innilegustu samúðarkveðjur, hug-
ur okkar er hjá þeim.
Hugrún, Bernhard
og fjölskylda.
Kynni okkar Þórs Hagalín hóf-
ust 1985, en hann var þá einn af
þeim, sem stóðu að nýstofnuðu
fyrirtæki á Eyrarbakka, Alpan
ehf. Fyrirtækið keypti pönnu-
verksmiðju í Danmörku og fyrir-
hugað var að setja upp aðra svip-
aða verksmiðju á Eyrarbakka í
húsnæði sem áður hýsti fiskverk-
un. Að félaginu stóðu nokkrir at-
hafnamenn á Eyrarbakka og víðar
á Suðurlandi og einnig frá Reykja-
vík.
Myndarlega var staðið að
stofnfé félagsins og tæknikunn-
átta og sambönd við vélaframleið-
endur fengin frá hinu nýkeypta fé-
lagi. Einnig átti að nýta
markaðsþekkingu og reynslu hins
danska félags til frekari stækkun-
ar fyrirtækjanna. Ál var keypt frá
ÍSAL öll fyrstu árin, en síðar frá
framleiðendum í Evrópu.
Þór var skrifstofustjóri félags-
ins í nær 20 ár og minn helsti að-
stoðarmaður fyrstu 9 árin. Þór var
mikill áhugamaður um uppbygg-
ingu á nýjum atvinnumöguleikum
á svæðinu enda hafði hann verið
sveitarstjóri á Eyrarbakka í fjölda
ára og öðlast mikla reynslu í því
starfi í samskiptum við opinbera
aðila og fjármálastofnanir. Eld-
móður hans og kappsemi í upphafi
nýttist fyrirtækinu vel og eftir að
framleiðsla hófst. Hann var þátt-
takandi í markaðsstarfi í mörgum
löndum, einkum Þýskalandi og
Sviss. Hann setti sig vel inn í
tæknileg mál ásamt verksmiðju-
stjóranum og hafði puttana alls
staðar þar sem það mátti koma að
gagni. Þór var ljóngreindur og
sökkti sér djúpt í að finna orsakir
vandamála og lausnir til að bæta
úr.
Þór hafði mikinn áhuga á þjóð-
málum og var lengi þátttakandi í
starfi Sjálfstæðisflokksins. Þór
var víðlesinn og sinnti útgáfu bóka
föður síns og tengdum verkefnum.
Hann var rökfastur í öllum um-
ræðum og fylginn sér, þegar berj-
ast þurfti fyrir málstað byggðar
og framfara. Hann var hlýr og ein-
læg persóna og hjálplegur við alla,
ef vandi steðjaði að.
Við Halla þökkum Þór sam-
fylgdina og sendum Siggu og
börnunum Unni, Þórhildi og Guð-
mundi okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Hallgunnur og Andrés.
MINNINGAR 49
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. DESEMBER 2012
✝ Karl MagnúsJónsson fædd-
ist í Klettstíu, í
Norðurárdal, nú
Borgarbyggð 19.
febrúar 1918. Hann
lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Grund 8. desember
2012.
Foreldrar hans
voru Jón Jóhanns-
son, bóndi, f. 7. des-
ember 1884, d. 26. október 1973
og Sæunn Klemensdóttir, hús-
freyja, f. 5. febrúar 1890; d. 7.
apríl 1985. Karl var elstur fjög-
urra bræðra. Bræður hans voru
Klemenz Jónsson leikari, f. 29.
febrúar 1920, d. 22. maí 2002.
Eiginkona hans er Guðrún Guð-
mundsdóttir. Jóhannes Jónsson,
bóndi, f. 2. janúar 1923, d. 19.
maí 1995, eiginkona hans er
Erna Jónsdóttir. Elís Jónsson,
hafa búið síðan. Börn Karls og
Láru eru Jón Karlsson, f. 2.
febrúar 1953, starfandi læknir.
Eigninkona hans er Ingrid
Karlsson, f. 8. febrúar 1956.
Börn hans eru Áslaug Lára, f.
18. apríl 1978, Birgitta Sif, f. 13.
mars 1981 og Louise, f. 28. júní
1993. Stjúpdóttir hans er Char-
lotte Vadvik, f. 2. maí 1981.
Geirþrúður Deisa Karlsdóttir, f.
1. október 1959, starfandi hjúkr-
unarkona. Eiginmaður hennar
er Tommy Holl, f. 22. júní 1956.
Dóttir hennar er Hanna Närhi,
f. 4. janúar, 1993.
Karl hóf nám á farskóla í
Norðurárdal, síðan á Alþýðu-
skólanum í Reykholti í Borg-
arfirði. Karl starfaði sem bóndi
á æskuheimili sínu í Klettstíu,
þangað til 1965, er hann flutti í
Borgarnes og starfaði eftir það
hjá Vegagerð ríkisins, þar til
hann hætti störfum. Hann vann
einnig sem vörubílstjóri, veghef-
ilsstjóri og flokksstjóri hjá
Vegagerðinni í Borgarnesi. Karl
bjó við góða heilsu lengst af.
Útför Karls fór fram frá Sel-
tjarnarneskirkju 14. desember
2012.
umdæmisstjóri hjá
Vegagerð ríkisins,
f. 3. apríl 1931, eig-
inkona hans er
Brynhildur Bene-
diktsdóttir.
Eiginkona Karls
er Lára Margrét
Benediktsdóttir, f.
4. febrúar 1925, á
Egilsstöðum,
Vopnafirði. For-
eldrar hennar voru
Benedikt Gíslason frá Hofteigi
og Geirþrúður Bjarnadóttir.
Lára fluttist með foreldrum sín-
um að Hofteigi á Jökuldal og
ólst Þar upp. Karl og Lára
gengu í hjónaband hinn 30.
október 1948. Þau bjuggu í
Klettstíu, í Norðurárdal þangað
til 1965, er þau fluttust í Borg-
arnes og bjuggu þar þangað til
1995, er þau fluttu að Eiðismýri
30 á Seltjarnarnesi, þar sem þau
Það er ekki létt að skrifa
minningargrein um pabba sinn.
Þessi litla vísa eftir hana
mömmu lýsir svolítið hugarfari
eldri borgara, þegar þau for-
eldrar okkar, sitt hvorum megin
við nírætt, ræddu um framtíð-
ina, sem alltaf er óræð og nú
hefur verið klippt á strenginn
þinn. Hann pabbi er dáinn.
Það er komið kul í mig
kvíði haustsins frera.
Hvað um mig og hvað um þig
hvað eigum við að gera?
Fyrir okkur hefur þú alltaf
verið til, alltaf fundist, alltaf ró-
legur og viðræðugóður. Okkur
langar að kveðja þig, síðustu
kveðjunni. Það er ekki létt að
hugsa sér að þú sért ekki hér
hjá okkur. Þú kemur aldrei
meir til dyranna í Eiðismýrinni;
þú vinkar ekki lengur til okkar í
glugganum þegar við förum.
Pabbi ólst upp í Norðurárdal,
í Klettstíu. Hann var bóndi og
hann undi sér vel sem bóndi.
Samtímis að hugsa um búskap-
inn keyrði hann vörubíl á sumr-
in og vann við snjóruðning á
veturna. Mörg voru þau kvöld
og helgar sem hann var við
vinnu, við munum eftir jólum
þegar hann ruddi snjó á Bröttu-
brekku, svo að aðrir kæmust
heim. Hann var einstaklega
ósérhlífinn. Hann kvartaði aldr-
ei. Við munum vel hversu stolt
við vorum af þér. Það var oft
mjög gaman í sveitinni, margar
góðar minningar t.d. frá hey-
skapnum. En mest var gaman
að vera með pabba í verkum, þá
gekk allt undan. Pabbi, þú
kenndir okkur svo ótal margt.
Samt hafðir þú eiginlega ekki
tíma. Mörgum árum seinna
hafðir þú allan þann tíma sem
þurfti fyrir stelpurnar okkar,
sem voru alltaf augasteinarnir
þínir, þú spurðir alltaf um þær,
enginn var mikilvægari, hvað
þær væru að gera, hvernig þeim
gengi, hvenær þær væru vænt-
anlegar.
Svo liðu árin, 1965 fluttum
við í Borgarnes. Þú byrjaðir að
vinna hjá Vegagerðinni, þú
varst stoltur af vinnunni, oft
langt fram á kvöld, og helgar.
Við unnum þar saman mörg
sumur, þú varst fyrirmyndin.
Margar góðar minningar, t.d.
þegar við fórum að horfa á fót-
bolta úti á Akranesi á sunnu-
dögum.
Við fórum til Reykjavíkur til
skóla og síðan tóku við störf.
Við fluttum bæði til Svíþjóðar
til náms og starfa. Við búum þar
enn og mörg ár eru liðin, marga
vetur varstu ytra hjá okkur eft-
ir að þú og mamma komust á
eftirlaun. Við hittumst kannski
sjaldnar, en það var alltaf eins
gott að koma heim um helgar og
á sumrin, bæði í Borgarvíkina
og seinna í Eiðismýrina.
Eftirlaunaaldur var ekkert
fyrir þig. Það eru liðin mörg ár,
við höfum svo margar góðar
minningar. Það er svo margt
sem okkur langar að þakka þér
fyrir. Við erum samt viss um að
stelpurnar okkar sakna þín allra
mest. Á hverju kvöldi fórstu
með bæn fyrir þær.
Haustið er að sýna sig,
súgur er í bænum.
Það er á hlaði og hrellir mig
hendir litnum grænum.
Haustið talar heyrist mér
hefur það að segja
blærinn kólnar, birtan þver
blómin eru að deyja.
Haustið sem nú hvarf á brott
heims að aldrar vegi,
flestir töldu fremur gott
fleira veit ég eigi.
(Bendikt Gíslason frá Hofteigi.)
Pabbi, við komum alltaf til
með að sakna þín. Við viljum
færa sérstakar þakkir til starfs-
fólks Hjúkrunarheimilisins
Grundar fyrir góða umönnun
síðustu vikurnar.
Jón Karlsson og Deisa G.
Karlsdóttir Holl.
Karl Magnús
Jónsson
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
TRYGGVI SIGURGEIRSSON,
Þrúðvangi 22,
Hafnarfirði,
lést sunnudaginn 9. desember á
Landspítalanum við Hringbraut.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
miðvikudaginn 19. desember kl. 13.00.
Sigrún Jóna Marelsdóttir, Tryggvi Gunnarsson,
Þóranna Tryggvadóttir, Ingi Óskarsson,
Jón Ásgeir Tryggvason, Hólmfríður G. Guðjónsdóttir,
Líney Tryggvadóttir, Jónatan S. Svavarsson,
Sigurgeir Tryggvason, Ásta S. Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar elskulega frænka,
GUÐLAUG ALDA KRISTJÁNSDÓTTIR
frá Minna-Núpi,
Vestmannaeyjum,
síðast til heimilis að Bólstaðarhlíð 25,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum sunnudaginn
2. desember.
Útför hennar hefur farið fram að ósk hinnar látnu.
Við viljum þakka öllum fyrir auðsýnda samúð og hlýhug.
Starfsfólki á deild 21a á kvennadeild Landspítalans viljum við
þakka einstaklega góða umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
Ragnar Guðmundsson, Helgi Númason,
Kolbrún Guðmundsdóttir, Guðný H. Guðmundsdóttir,
Hannes Jóhannesson, Svavar Jóhannesson,
Elín J. Másdóttir, María Másdóttir,
Guðný V. Másdóttir
og fjölskyldur.
✝
Maðurinn minn og faðir okkar og afi,
ADÓLF ADÓLFSSON,
verður jarðsunginn frá Neskirkju fimmtu-
daginn 20. desember kl. 13.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á
Styrktarfélag krabbameinssjúkra barna.
Monika Magnúsdóttir,
Ragnheiður M. Adólfsdóttir, Brynjar Guðbjartsson,
Magnús Már Adólfsson, Guðrún Jónsdóttir,
Steinunn Adólfsdóttir, Valdemar S. Valdemarsson,
Soffía Adólfsdóttir, Ólafur Sverrir Kjartansson
og barnabörn.