Morgunblaðið - 15.12.2012, Blaðsíða 52

52 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. DESEMBER 2012
✝ Jón Páll Páls-son fæddist í
Svínafelli í Öræfum
10. mars 1929.
Hann andaðist á
Klausturhólum,
dvalarheimili aldr-
aðra á Kirkjubæj-
arklaustri, 8. des-
ember 2012.
Jón átti heima í
Svínafelli til full-
orðinsára. For-
eldrar hans voru Halldóra Sig-
urðardóttir frá Hofsnesi, f. 4.
ágúst 1893, d. 18. ágúst 1978 og
Páll Pálsson uppalinn í Svína-
felli, f. 4. febrúar 1889, d. 11.
apríl 1954. Systir Jóns Páls var
Sigrún Pálsdóttir, f. 7. apríl
1926, d. 27. júní 2004. Hennar
maður var Þorsteinn Jóhanns-
son frá Hnappavöllun, f. 7. sept.
Björg, í sambúð með Rögnvaldi
Má Guðbjörnssyni. 4) Halldór, f.
2. október 1957.
Jón bjó lengi vel félagsbúi
með Sigrúnu systur sinni og
Þorsteini uns synir þeirra tóku
við. Þá fór Jón að vinna í
Reykjavík, fyrst um sinn ein-
ungis yfir vetrarmánuðina en
var þá alltaf heima frá vori og
fram yfir sláturtíð, ýmist í bú-
verkum, vegavinnu o.fl. Í
Reykjavík vann hann á nokkr-
um stöðum, s.s. hjá Jóni Lofts-
syni, í Ísbirninum, stundum hjá
byggingaverktökum en lengst
vann hann hjá Málmsteypu Þor-
gríms Jónssonar, fyrst einungis
á veturna en í fullu starfi í ná-
lægt 20 ár og bjó þá í eigin íbúð í
Hraunbænum. Síðustu æviárin
var hann til heimilis á Klaust-
urhólum, dvalarheimili aldraðra
á Kirkjubæjarklaustri.
Útför Jóns Páls fer fram frá
Hofskirkju í dag, 15. desember
2012, og hefst athöfnin kl. 14.
1918, d. 26. sept.
1998. Jón var
ókvæntur og barn-
laus. Börn Sigrúnar
og Þorsteins: 1)
Guðjón, f. 13. mars
1949, d. 13. okt.
2010. 2) Jóhann, f.
9. apríl 1952,
kvæntur Hafdísi
Sigrúnu Roysdótt-
ur, f. 14. janúar
1959. Þeirra börn:
Þorsteinn, í sambúð með Hebu
Björgu Þórhallsdóttur; Svanhvít
Helga og Sigurður Pétur. 3) Pál-
ína, f. 29. janúar 1955, gift Ólafi
Sigurðssyni, f. 3. febrúar 1954.
Þeirra dætur: Sigrún Svafa, gift
Skúla Frey Brynjólfssyni, þau
eiga þrjú börn, Guðjón Stein,
Silju Kolbrúnu og Bryndísi
Ólínu; Dóra Guðrún og Steinunn
Jón hefur alltaf verið einn af
fjölskyldu okkar en hann bjó lengi
vel félagsbúi með foreldrum okk-
ar systkina. Á uppvaxtarárum
Jóns voru búskaparhættir með
gamla laginu, unnið með handafli
og hestafli þangað til meiri tækni-
framfarir komu til.
Það var Jóni minnisstæðast frá
fermingardegi sínum að hann
fékk far með vörubíl heim frá
kirkjunni og var það í fyrsta sinn
sem hann ferðaðist í bíl og þótti
þetta ævintýri.
Jón var 25 ára þegar faðir hans
féll frá. Þá voru í heimilinu móðir
hans, foreldrar mínir með tvo
elstu synina, föðursystir Jóns og
systurdóttir hennar, yngri en
Jón. Á sumrin bættust sumar-
dvalarbörn við og voru ærin verk-
efni fyrir allar vinnuhendur en
vegna annarra verkefna föður
okkar hafði Jón fremur bústörfin
á hendi uns elstu bræður mínir
tóku við.
1950 kom fyrsti bíllinn á heim-
ilið er faðir okkar keypti Dodge
Weapon og var hann um tíma eini
bíllinn á innbæjum, þ.e. í Svína-
felli og Skaftafelli. Það kom yf-
irleitt í hlut Jóns að sjá um að bíll-
inn væri í lagi þó að þeir keyrðu
hann báðir eftir því hvernig á
stóð. Þetta var fyrir uppbyggingu
nútíma vega og brúa og sam-
komuhald á vetrum útheimti yf-
irleitt könnunarleiðangur á undan
til að finna út hvernig fara mætti
yfir árnar, hvort þær væru á haldi
eða rynnu kannski á milli skara.
Þá fór Jón oft af stað með járn-
karlinn og klofstígvélin til að
finna bestu leiðir þó að stundum
þyrfti að fara smákróka. Oft var
þröngt í bílnum á leiðinni á
mannamót en iðulega kátt á hjalla
og gjarnan sungið, a.m.k. á heim-
leiðinni. Þá var Jón oft bílstjóri en
það hefti hann ekki í að taka undir
sönginn.
Vélar og tæki höfðuðu vel til
Jóns og hann las sér til um gagn-
semi þeirra og sótti sér fyrir-
myndir um notkun þeirra. Það
var sama hvaða tæki komu á
heimilið, Jón var alltaf sá sem
setti saman og í gang og stundum
leituðu aðrir til hans þegar þannig
stóð á. Ég man hvað það var mik-
ill munur þegar mjaltavélin kom,
rafdrifinn mótor við skilvinduna
og strokkinn, sjálfvirkar þvotta-
vélar á heimilið og fleiri nútíma
tæki. Þetta átti nú við Jón og var
hann alveg opinn fyrir að kaupa
fleiri tæki, sagði okkur t.d. frá raf-
magnsbuxnapressu og mörgu
fleiru sem ekki var þó keypt en í
gegnum tíðina hafði hann kynnt
sér eða prófað mörg tæki.
Seinni hluta ævinnar var Jón í
auknum mæli í vinnu í Reykjavík
og lengst hjá Málmsteypu Þor-
gríms Jónssonar. Þar mynduðust
þau vináttutengsl við Þorgrím og
hans fjölskyldu sem aldrei rofn-
uðu og Jón vann þar uns hann
hætti sökum aldurs.
Þó að Jón hefði á þessu ævi-
skeiði komið sér fyrir í Reykjavík
kom hann mjög oft heim að Svína-
felli þegar hann átti frí og nánast
alltaf um hátíðar. Samskipti hans
við okkur öll og ekki síst börnin
voru ævinlega full af væntum-
þykju, gamansemi og góðvild.
Jón flutti að Klausturhólum ár-
ið 2009 og átti þar sín síðustu ár.
Innilegar þakkir frá okkur að-
standendum hans fyrir þá um-
hyggju og alúð sem hann naut
þar.
Blessuð sé minning Jóns okk-
ar.
Pálína Þorsteinsdóttir
og fjölskylda.
Fáein minningarorð um Jón
Pál Pálsson móðurbróður minn.
Jón vann við hefðbundin bú-
skaparstörf í Austurbænum í
Svínafelli á sínum yngri árum.
Það var mikil bylting að fá Far-
mal Cub-dráttarvélina um 1952.
Jón sló túnin með henni meðal
annars stóran hluta af bröttu tún-
unum, keyrði þá þvert á túnið
með sláttuvélargreiðuna á móti
brekkunni.
Hann þekkti vel kennileiti
hvort sem var á sléttlendi eða til
fjalls. Það var gott að hafa hans
leiðsögn um hinar ýmsu leiðir í
Fjallinu. Þegar Guðjón tók við
fjárbúinu fór Jón að vinna meiri
vélavinnu, einkum tengda Vega-
gerðinni. Hann vann á veghefli í
rúman áratug. Hann sá einnig um
vatnadrekann um árabil, sem
kom í sveitina 1964 og var notaður
til að ferja bíla, fólk og varning yf-
ir Skeiðará. Jón fékk fyrsta vöru-
bílinn vorið 1972. Átti fjóra vöru-
bíla hvern á eftir öðrum og var
mikið í vegavinnu ásamt fleirum,
fjárflutningum á haustin og
keyrði steypumöl fyrir sveitung-
ana þegar framkvæmdir voru í
gangi. Jón var lagtækur í vélavið-
gerðum og úrræðagóður að
bjarga málum fyrir sjálfan sig og
aðra, þar sem vélar voru annars-
vegar.
Mig langar að nefna eitt dæmi.
Það var verið að smala Skeiðarár-
sand fyrir mörgum árum. Við fór-
um nokkrir á dráttarvél sem Jak-
ob í Skaftafelli átti og kölluð var
Gamla Rauðka út í Ytrimela og
stoppuðum við skipbrotsmanna-
skýlið þar. Þegar við ætluðum að
fara á stað aftur fór vélin ekki í
gang. Nú voru góð ráð dýr. Þá
sáum við að Jón var farinn að
tjakka upp annað afturhjólið, síð-
an var fundið langt band og vafið
marga hringi utan um dekkið. Jón
settist á dráttarvélina hafði hana í
gír og stóð á kúplingunni. Hann
sagði okkur að taka í bandið og
hlaupa með það frá vélinni. Við
fórum eftir þessu og við það snér-
ist hjólið. Jón sleppti kúplingunni
og vélin fór í gang!
Jón keypti sér íbúð í Reykjavík
og vann í mörg ár í Málmsteypu
Þorgríms Jónssonar, fyrst yfir
vetrarmánuðina en síðar allt árið,
en kom oft austur að Svínafelli í
fríum.
Síðustu æviárin bjó Jón á
Hjúkrunar- og dvalarheimilinu
Klausturhólum á Kirkjubæjar-
klaustri þar sem hann naut mjög
góðrar umönnunar.
Fjölskyldan á Nýjatúni þakkar
allar samverustundirnar og ekki
síst þá gleði sem Jón veitti börn-
unum í gegnum árin með nær-
veru sinni.
Jóhann Þorsteinsson,
Svínafelli
Frændi minn og sumarfóstri
kvaddi þennan heim að morgni
Maríumessu, laugardaginn átt-
unda desember að Klausturhól-
um á Kirkjubæjarklaustri.
Síðustu ár ævi sinnar hafði
hann búið þar, á stað sem tengdist
honum með margvíslegum hætti.
Þaðan sá hann yfir Sandinn, sveit-
ina sína í skjóli Öræfajökuls. En
þar hafði hann fæðst og dvalið
flesta áratugi lífs síns. Þar stund-
aði hann búskap með systur sinni
og mági. Og frá Klaustri var stutt
á heimaslóðir. Jón var þar líka í
þjóðbraut og hans fólk átti auð-
velt með heimsækja hann, þegar
það átti leið þar um, til eða frá
höfuðstaðnum.
Landbrotið var líka steinsnar
fyrir sunnan Klaustur, en þaðan
kom langafi hans og nafni, Jón
Pálsson frá Arnardrangi. En sá
kvæntist heimasætunni í Aust-
urbæ Svínafells í Öræfum, Ljót-
unni Þorsteinsdóttur og gerðist
bóndi þar. Séra Jón Steingríms-
son var svo langafi þessa Jóns
Pálssonar. Bróðir þess fyrr-
nefnda, Þorsteinn Steingrímsson
aftur á móti langafi Jóns Þor-
steinssonar, langafa þess sem
þessar línur ritar. Svona geta lilj-
ur vallar þessa lands legið.
Og þessi forfaðir Jóns Páls,
Eldmessuklerkurinn, hafði stöðv-
að eldflóðið, fyrir vestan Klaustur
við Systrastapa, með kynngi-
magnaðri ræðu sinni í kirkjunni á
Klaustri, þegar hraunið var á leið
niður farveg Skaftár og stefndi á
bæinn.
Í sex sumur dvaldi maður hjá
frændfólki ömmu, Þorgerði Þor-
gilsdóttur, í Svínafelli, en hún
hafði fæðst þar. Faðir hennar var
frá Fossi á Síðu, sem er í augsýn
frá Klaustri. Þessi tími sem mað-
ur dvaldi í Svínafelli hefur senni-
lega mótað mann meira en nokk-
ur annar fyrr eða síðar, enda var
maður þar eins og blómi í eggi og
Jón Páll fyrirmynd manns í
flestu.
Þegar systrasynir Jóns Páls
urðu stálpaðir dvaldi Jón Páll oft
vetrarlangt í Reykjavík, en var
gjarnan á sumrin í Svínafelli. Svo
fór að lokum að hann var allt árið í
Reykjavík, en var þó alltaf með
annan fótinn á sínum fornu
heimaslóðum. Síðasta aldarfjórð-
unginn vann hann í málmsteypu
móðurbróður míns, Þorgríms
Jónssonar, sem hefur oft sagt Jón
einn vandaðastan mann sem hann
hafi kynnst og hæfasta starfs-
kraft sem hjá honum hafi unnið.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég nú frænda minn og vin. Í
Öræfum munu grös gróa á leiði
hans, eins og þau gera á öðru leiði
á Systrastapa.
Sigurður V. Sigurjónsson.
Ég ætla að skrifa örfáar línur
um Jón frænda minn og tipla hér
á fáeinum minningabrotum úr
hans lífi. Þegar ég var barn að
alast upp í Austurbænum þá var
það Jón sem að miklu leyti sá um
bústörfin á bænum til dæmis
skepnuhirðingu á veturna þar
sem faðir minn hafði öðrum verk-
um að sinna. En þegar árin liðu og
við systkinin urðum eldri þá færð-
ust bústörfin meira á hendur eldri
bræðra minna og Jón fór að sinna
meira öðrum verkefnum ekki síst
það sem sneri að vélum og tækj-
um. Einnig fór hann oft í vinnu til
Reykjavíkur hluta úr vetrum en
kom svo aftur heim að vori eins og
svo margir aðrir Öræfingar sem
fóru á vertíð eða í vinnu til höf-
uðborgarinnar. Jón var áhuga-
maður um vélar og tæki og ég
held að það sé ekki ofsögum sagt
að hann hafi verið með það sem
kallast bíladella.
Ég var ekki hár í loftinu þegar
Jón leyfði mér að standa fyrir
framan sig á Cubnum og lét hann
mig þá alltaf stýra þó svo ég næði
varla upp á stýrið. Þetta var góð-
ur ökuskóli því það er enginn eðl-
ismunur að stýra Farmal Cub og
öðrum og stærri ökutækjum. Vor-
ið 1972 keypti Jón sinn fyrsta
vörubíl, Benz 1413 og var hann
með hann í vegavinnu ásamt öðr-
um tilfallandi verkefnum. Einu
sinni þegar Jón var í vinnu með
bílinn þá eyðilagðist stimpill í
mótornum. Hann átti varastimpil
sem hafði fylgt með í kaupunum
og Jón dreif sig í að gera við bílinn
og var úti undir beru lofti við
verkið. Fyrir klukkan sjö um
morguninn var bíllinn tilbúinn og
Jón var mættur í vinnu á réttum
tíma og aldrei man ég eftir að það
þyrfti að koma meira að þessu
verki meðan hann átti bílinn.
Sama var upp á teningnum þegar
kúplingin hrundi í Landróvernum
hjá pabba og seinna í hans eigin
Landróver. Það var byrjað að
gera við að kvöldi og bílarnir
stóðu tilbúnir að morgni. Ein-
hvers staðar hefur hann lumað á
varahlutum í þessum tilfellum því
ekki gat hann skroppið út í búð og
keypt það sem vantaði.
Jón stundaði vörubílaútgerð
um árabil og átti hann samtals
fjóra vörubíla. Um miðjan sjö-
unda áratuginn tók Jón við
Vatnadrekanum sem notaður var
til að ferja bíla og fleira yfir
Skeiðará sem þá var óbrúuð. Ég
gleymi aldrei þegar hann kom í
fyrsta skipti á drekanum heim,
stoppaði við réttina og við krakk-
arnir á bæjunum hlupum út að
rétt að skoða gripinn. Ég man enn
lyktina af útblæstrinum frá þess-
um sjö strokka flugvélastjörnu-
hreyfli. Ég man hvað ég leit upp
til Jóns að hann skyldi kunna og
geta stjórnað þessu tryllitæki. Á
níunda áratugnum byrjaði Jón að
vinna hjá frændum okkar sem
reka Málmsteypu Þorgríms Jóns-
sonar og þar vann hann lengi eða
þar til hann hætti að vinna vegna
aldurs. Þegar heilsunni fór að
hraka flutti Jón á dvalar- og
hjúkrunarheimilið Klausturhóla
og naut þar góðrar umönnunar.
Þar lést hann aðfaranótt laugar-
dagsins 8. desember síðastliðinn.
Hafðu þökk fyrir samfylgdina.
Þinn systursonur,
Halldór Þorsteinsson.
Elsku Nonni frændi!
Við systurnar eigum margar
minningar um þig, elsku frændi
okkar. Fyrst er að nefna litla pok-
ann, sem hékk alltaf fyrir ofan
rúmið þitt í Austurbænum – í
honum var alltaf eitthvert gotterí
fyrir litla munna og enn í dag fær-
ir lyktin af Nóasúkkulaði með
rúsínum, mann á svipstundu heim
í litla herbergið undir súðinni.
Glettnin var aldrei langt undan,
Jón Páll Pálsson
✝ Matthías Ragn-arsson fæddist
16. nóvember 1945.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun
Vestfjarða á Ísa-
firði 8. desember
2012.
Foreldrar hans
voru Kristín Alex-
andersdóttir og
Ragnar Maríasson.
Matthías var einka-
barn þeirra hjóna.
Börn Matthíasar eru Unnur
Ólöf (Lóa), Ragnar, Rannveig og
Klara. Matthías vann við sjó-
mennsku mestan
hluta ævi sinnar.
Auk þess gegndi
hann ýmsum öðrum
störfum. Hann var
mikið náttúrubarn
og stangveiðimaður
af lífi og sál. Hann
var auk þess verk-
laginn og mjög góð-
ur smiður. Matthías
sigldi um heimsins
höf á skútu sem
hann smíðaði sjálfur.
Útför Matthíasar fer fram frá
Ísafjarðarkirkju í dag, 15. des-
ember 2012, kl. 14.
Okkur langar í fáeinum orð-
um að minnast hans Matta
frænda okkar. Á okkar heimili
var hann alltaf kallaður Matti
bróðir, hann var í raun ekki
bróðir pabba okkar en svona
næstum því. Þeir höfðu þekkst
frá unga aldri, Stína mamma
Matta var bróðurdóttir Sillu
ömmu okkar og voru þær mjög
nánar. Þótt annar byggi á Ísa-
firði og hinn í Reykjavík fylgd-
ust þeir alltaf að. Þegar Matti
kom í bæinn kom hann í Eski-
hlíðina og pabbi okkar, Ingi
Dóri, fór mörg sumur vestur
og dvaldi þá hjá Stínu, Ragn-
ari og Matta.
Eftir að Matti flutti í bæinn
kom hann oft við í Eskihlíð-
inni. Þar átti hann mikla vin-
konu sem var amma okkar og
bar hann mikla virðingu fyrir
henni. Amma okkar var hæg-
lát kona, góður hlustandi og
dæmdi ekki. Honum þótti af-
skaplega vænt um hana og var
það gagnkvæmt.
Við munum fyrst eftir
Matta í Eskihlíðinni í heim-
sókn hjá Sillu ömmu og Einari
afa. Hann hefur verið svona
rétt yfir þrítugt, hár og mynd-
arlegur og mikill töffari. Það
var í raun ekki mikill sam-
gangur á þessum árum þar
sem við bjuggum á Hellissandi
og hann annaðhvort fyrir vest-
an eða í bænum en pabbi
fylgdist þó alltaf með honum
og eftir að við fluttum í bæinn
lágu leiðir þeirra miklu oftar
saman og þeir urðu miklir og
nánir vinir. Pabbi fylgdist
grannt með skútuævintýrinu
mikla, þvílíkur listasmiður þar
á ferð.
Matti var með frekar stórar
hendur en ótrúlega handlag-
inn. Matti var forfallinn veiði-
maður og pabbi fór oft með
honum að veiða. Hann var
mikill græjukarl og sérstak-
lega þótti honum gaman að
eiga flottar veiðigræjur. Einu
sinni keypti hann sér beljubát
(u-laga slanga sem setið er í)
og þeir pabbi fóru að veiða við
Matthías
Ragnarsson
✝
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og vinarhug vegna
andláts og útfarar elskulegs sambýlismanns,
föður, tengdaföður, afa og bróður,
EGILS SIGURJÓNS BENEDIKTSSONAR,
Brekkutúni 8.
Guðrún B. Guðmundsdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn og systkini.
�irðin��eynsla � Þ�ónusta
�l�an �ólarhrin�inn
www.kvedja.is
571 8222 · 82o 3939 svafar · 82o 3938 hermann
N�út�ararsto�a�yggð á traustum �runni´
✝
Við þökkum þeim fjölmörgu sem sýndu okkur
samhygð og stuðning í veikindum og við
andlát okkar ástkæra
ÁRNA SIGURÐARSONAR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks krabbameins-
lækningadeildar og líknardeildar
Landspítalans sem annaðist hann af
djúpri fagmennsku.
Megi þið eiga friðsæla aðventu og gleðileg komandi jól.
Ína Ólöf Sigurðardóttir,
Selma Lind, Sigurður Bjarmi,
Helga Erlendsdóttir, Sigurður Árnason,
Þorgerður, Margrét Ágústa, Sigurður Orri,
Svala Sigurgarðarsdóttir, Sigurður Sigurðsson
ásamt fjölskyldum þeirra.