Morgunblaðið - 18.01.2013, Qupperneq 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. JANÚAR 2013
✝ Ágúst Guð-jónsson fæddist
í Rifshalakoti, Ása-
hreppi, Rang-
árvallasýslu hinn 1.
ágúst 1929. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suð-
urnesja hinn 8. jan-
úar 2013.
Foreldrar Ágústs
voru hjónin Mar-
grét Guðmunds-
dóttir, f. 27.9. 1888, d. 25.1.
1980, og Guðjón Einarsson, f.
25.7. 1884, d. 16.7. 1966. Mar-
grét og Guðjón eignuðust 13
börn og 10 komust til fullorð-
insára. Þau eru: Páll, Guðrún,
Ólafur, Guðmundur, Guðríður,
Ragnar, Þórður, Skarphéðinn,
Hermann og Ágúst sem var
þeirra yngstur. Eftirlifandi
systkin eru Guðríður og Þórð-
ur.
Ágúst kvæntist Huldu Guð-
mundsdóttur, f. 17.10. 1927,
hinn 21. janúar 1956. Foreldrar
hennar voru hjónin Sigríður
Ólafsdóttir, f. 29. ágúst 1899, d.
7. mars 1981, og Guðmundur
Benónýsson, f. 25. júní 1892, d.
flust hafði þangað þegar þau
hjónin Margrét og Guðjón slitu
samvistum. Ágúst var ávallt
duglegur til vinnu og mikill
listasmiður í öllu sem hann tók
sér fyrir hendur. Hann lærði
blikksmíði hjá Litlu blikksmiðj-
unni, starfaði síðan hjá Samein-
uðum verktökum á Keflavík-
urflugvelli til ársins 1957 þegar
hann stofnaði sína eigin blikk-
smiðju, Blikksmiðju Ágústar
Guðjónssonar á Hringbraut 78 í
Keflavík. Ágúst rak þessa blikk-
smiðju alla sína starfsævi og
fékk skiljanlega viðurnefnið
Gústi blikk og bar það nafn
stoltur alveg til dauðadags.
Ágúst var mikill áhugamaður
um ferðalög, fyrst um landið
okkar, vegi og vegleysur en síð-
ar um hinn stóra heim. Ágúst
stofnaði ásamt vinum sínum
Björgunarsveitina Stakk þar
sem hann vann margar stundir
af óeigingirni við uppbyggingu
og björgunarstörf. Sumarhúsa-
bakterían fangaði hann og hans
heittelskuðu upp úr miðjum
aldri og voru gleðistundirnar
margar við að byggja, moka
mold, gróðursetja og fylgjast
með ávexti erfiðisins koma í ljós
hjá þeim í sælureitnum í Gríms-
nesinu fram á elliárin.
Útför Ágústs fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag, 18. jan-
úar 2013, og hefst athöfnin kl.
14.
11. ágúst 1974.
Börn Ágústs og
Huldu eru: 1) Guð-
mundur, f. 3. mars
1949, sem Hulda
átti áður, kvæntur
Sigríði V. Árna-
dóttur, f. 1951. Þau
eiga eina dóttur,
Huldu Karen, f.
1983. Maki hennar
er Hjálmar Vatnar
Hjartarson, f. 1983,
þau eiga eina dóttur, Söndru
Karen. 2) Margrét, f. 19.6. 1956,
gift Árna Ásmundssyni, f. 1951.
Sonur þeirra er Ágúst Páll, f.
1976, kvæntur Birtu Rós Arn-
órsdóttur, f. 1976, og eiga þau
þrjú börn, Dagnýju Höllu, Mar-
gréti Örnu og Hildi Hrafn. 3)
Skúli, f. 6.9. 1957, kvæntur
Stellu Maríu Thorarensen, f.
1960, og eiga þau þrjú börn,
Ragnar Má, f. 1982, unnusta
hans er Ester Ósk Hilm-
arsdóttir, f. 1985, Eddu Rós, f.
1987, og Ástrós, f. 1991, unnusti
hennar er Birkir Már Árnason,
f. 1987.
Ágúst ólst upp sín bernskuár
hjá móðir sinni í Reykjavík, sem
Kallið er komið. Elskulegur
tengdafaðir minn hefur lokið
sinni jarðvist, Ágúst, eða eins og
flestir sem hann þekktu kölluðu
ávallt Gústa „blikk“. Hann stofn-
aði fyrirtækið sitt Blikksmiðju
Ágústar Guðjónssonar árið 1957
og fékk þar með þetta viðurnefni.
Það þykir tíðindum sæta í dag að
fyrirtæki á Íslandi eigi svona
langa sögu en sum fyrirtæki eru
bara betur rekin en önnur og
hans fyrirtæki hefur alla tíð verið
vel rekið.
Gústi var alla tíð harðduglegur
maður og kallaði ekki allt ömmu
sína. Sérhlífni var ekki til í hans
orðabók, ef það þurfti að vinna
verk þá var það gert við fyrsta
mögulega tækifæri. Hann var af-
ar mikill náttúruunnandi og elsk-
aði Ísland. Þær voru ófáar ferð-
irnar sem hann og tengdamóðir
mín fóru um fjöll og firnindi og
nutu íslenskrar náttúru eða allt
þar til þau byggðu sér sumarbú-
stað á Miðfelli við Þingvallavatn
og síðar í Þrastaskógi, Gríms-
nesi. Þá breyttust áhugamálin
aðeins. Sá bústaður var nefndur
Hulduhof og þar undu þau sér
best í seinni tíð. Það er ekki orð-
um aukið að segja að bústaðurinn
hafi verið þeirra unaðsreitur og
var ávallt gott að koma til þeirra.
Samband tengdaforeldra
minna var alveg einstakt og má
segja að orðatiltækið „maður og
kona eru eitt“ eigi svo sannar-
lega við þau, því þau gerðu allt
saman.
Á vormánuðum í fyrra fékk
Gústi þá vitneskju að sjúkdóm-
urinn sem hann bar væri kominn
á skrið og hann gerði sér fulla
grein fyrir því verkefni. En
æðruleysið og jákvæðnin sem
hann sýndi var alveg einstakt. Í
hvert sinn sem hann var spurður
hvernig hann hefði það var alltaf
sama svarið: „Ég hef það ljóm-
andi fínt.“ Hann naut einstakrar
umönnunnar á Heilbrigðisstofn-
un Suðurnesja þá mánuði sem
hann dvaldi þar og var hann og
fjölskyldan afar þakklát því góða
fólki sem annaðist hann, hafi þau
þökk fyrir.
Tengdafaðir minn var ekki
maður margra orða og vildi ekki
miklar skrautlýsingar og allra
síst um sig sjálfan og kveð ég
hann með þremur erindum úr
texta í laginu Kveðja eftir Bubba
Morthens.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
Hvíl í friði og hafðu þökk fyrir
allt.
Kveðja,
Stella María.
Það er komið að kveðjustund,
stund sem er svo sár og endan-
leg. Hann Ágúst var tengdafaðir
minn og hluti af lífi mínu í hart-
nær 40 ár. Það er sárt til þess að
hugsa að heyra ekki lengur hlát-
ur hans eða skemmtilegu og
hnyttnu tilsvörin sem aldrei vöfð-
ust fyrir honum. Hann háði sína
baráttu við illvígan sjúkdóm á
sama hátt og hann lifði lífi sínu af
æðruleysi og með reisn, það var
aldrei kvartað – það var einfald-
lega ekki hans stíll. Tengdafor-
eldrar mínir hafa búið í Keflavík
alla sína hjúskapatíð, fyrst reistu
þau sér hús við Hringbrautina og
stofnuðu þar fyrirtæki sitt. Síðar
byggðu þau sér hús við Ásgarð 4
og hafa búið þar síðan.
Það var vel haldið á spöðunum
í blikksmiðjunni og fyrirtækið óx
og dafnaði og er farsælt fjöl-
skyldufyrirtæki í dag. Tengda-
pabbi fékk viðurnefnið blikk sök-
um starfs síns og gekk undir
nafninu Gústi blikk og þannig
þekkja hann flestir. Ótrúlega
duglegur og framtakssamur
maður sem ávallt var hægt að
leita til, öll aðstoð hversu mikil
eða lítil sem hún var var fram-
kvæmd með gleði og jafnan stutt
í hláturinn. Tengdaforeldrar
mínir áttu afar farsælt hjóna-
band og auðnast ekki mörgum
hjónum að vera slík heild sem
þau voru. Það var yfirleitt alltaf
talað um þau bæði í einu – þau
voru eiginlega órjúfanlega heild.
Þau hjónin voru dugleg að
ferðast, sér í lagi um hálendi Ís-
lands og eru ekki margar ár,
vötn, sprænur, þúfur eða hólar
sem þau ekki þekktu eða höfðu
ekið þar um. Enda var oft á tíð-
um leitað ráða hjá Gústa þegar
halda átti út í óvissuna á fjöllum
því þar fengum við hjónin alltaf
góð ráð og yfirleitt nokkur gull-
korn sem fylgdu með.
Sælureitur tengdaforeldra
minna er án efa sumarhúsið
þeirra sem þau byggðu sér í
Þrastarskóginum. Þar ræktuðu
þau allt sem nöfnum tjáir að
nefna og ef einhver plantan var
eitthvað lasleg var bara skellt
upp einu stykki gróðurhúsi til að
sjá til þess að plantan yxi og
dafnaði – og það gerði hún und-
antekningarlaust. Það var gaman
að koma í sælureitinn þeirra allt-
af heitt á könnunni, og oft var
skellt upp mínígolfmóti við mjög
svo vafasamar aðstæður. Hús-
ráðendur höfðu yfirleitt betur í
slíkum keppnum þar sem þau
þekktu vel allar aðstæður á „vell-
inum“. Og svo var helgið hátt og
mikið að óförum gestanna.
Minningabrotin eru mörg og
dýrmæt. Dvölin hjá okkur hjón-
um í Svíþjóð hér á árum áður svo
og vikuferð til Garda-vatnsins
sem farin var fyrir nokkrum ár-
um. Skemmtileg ferð þar sem
Gústi naut sín vel með Huldu
sinni og góðum ferðafélögum.
Það er svo margt sem ber að
þakka – sér í lagi að hafa ávallt
verið mér góður tengdafaðir og
afi sem afabörnin gátu alltaf leit-
ið til.
Ég bið þess að við megum öll
finna styrk og halda utan um
hvert annað og þá sér í lagi utan
um hana Huldu þína og minnast
þín eins og þú varst pínulítill
grallari með ótrúlega seiglu og
kraft alveg þar til þú mættir
ofjarli þínum. Hvíl þú í friði,
Gústi minn, og takk fyrir sam-
fylgdina í gegnum tíðina.
Tengdadóttir þín,
Sigríður V. Árnadóttir
(Sirrý.)
Ég kveð þig, elsku afi minn, og
get ekki annað en verið sáttur við
allan þann tíma sem við áttum
saman.
Þú fórst oft með mig í bíltúr
þegar ég var bara ungbarn og
var eitthvað órólegur þar sem ég
bara steinsofnaði þegar það var
rúntað með mig um bæinn.
Þú varst mér alltaf svo góður,
og tókst mig með þér svo margt
sem þú varst að fara t.d. á rjúpu
þar sem ég fékk iðulega að keyra
bílinn allt frá því ég bara náði
niður á bensíngjöfina og brems-
una. Ég var svo heppinn að fá að
vinna þér við hlið og lærði af þér
margt sem nýtist mér í lífi og
starfi.
Ég fékk mjög oft að fara með
ykkur ömmu upp í sumarbústað
þar sem þið unduð ykkur alltaf
svo vel og mér fannst svo gaman
að sniglast í kringum ykkur
hvort sem það var verið að gróð-
ursetja tré og plöntur eða að
dytta að bústaðnum.
Seinna fengu börnin mín að
gera slíkt hið sama með langafa
sínum og langömmu. Minning-
arnar eru endalausar og ég mun
ylja mér við þær um ókomna tíð.
Takk fyrir allt, elsku afi.
Þinn,
Ágúst Páll.
Elskulegur afi Gústi, duglegi
maðurinn sem aldrei lét á neinu
bera þó að heilsunni væri farið að
hraka. Sá sem stofnaði eitt elsta
fyrirtæki á Suðurnesjum, Blikk-
smiðju Ágústs Guðjónssonar, og
það í bílskúrnum heima hjá sér.
Vinnusami maðurinn sem byggði
sumarbústað og bætti við hann
og breytti alveg þangað til hann
var lagður inn á spítalann. Helsti
ókosturinn við það að vera lagður
inn fannst afa sennilega að geta
ekki keyrt lengur fína jeppann
sinn. Honum þótti fátt skemmti-
legra en að bjóða ástinni sinni,
ömmu Huldu, í bíltúr. Það að
skreppa á Selfoss í matvörubúð
var hið minnsta tiltökumál, svo
framarlega sem hann fékk að
vera við stýrið og með sólgler-
augun.
Ég dáðist að þér, afi minn, fyr-
ir að vera svona jákvæður síð-
ustu mánuðina og alltaf var stutt
í húmorinn þó að þú værir ekki
maður margra orða. Í hvert sinn
sem ég spurði hvernig þú hefðir
það, svaraðir þú á sama hátt: „Al-
veg ljómandi!“ Þú varst svo
ánægður með matinn á sjúkra-
húsinu og hafðir gaman af æfing-
unum sem þú varst látinn gera.
Alltaf talaðir þú um að starfsfólk-
ið væri að stjana við þig, enda
varstu útnefndur jákvæðasti
sjúklingurinn.
En það voru ekki bara starfs-
mennirnir sem stjönuðu við þig,
heldur var amma Hulda alltaf
þér við hlið. Hún laumaði til þín
nýbökuðum pönnukökum eftir
síðdegiskaffið og smurði handa
þér hið fínasta rúgbrauð með síld
um jólin. Já, þið amma hafið átt
einstakt hjónaband, elsku afi.
Það var alltaf eins og þið væruð
nýtrúlofuð og ég man ekki eftir
að hafa séð ykkur í sitthvoru lagi
frá því ég fæddist. Þessi ást ykk-
ar á milli er eitthvað sem alla
dreymir um að eiga og ég vona
innilega að ég fái að upplifa slíka
ást. Nú þegar þú ert farinn er
það í okkar höndum að hugsa vel
um ömmu og því get ég lofað afi
minn, að það munum við gera af
bestu getu.
Upp er komin stundin sem allir kviðu,
að líkaminn fengi nóg.
Þau voru tæp níutíu árin sem liðu,
og fyrir viku hann dó.
Hann kvaddi okkur öll með hjartslætti
sterkum,
í leit að innri frið.
Eftir við sitjum með grátstaf í
kverkum,
en nú getur þér betur liðið.
(Edda Rós.)
Ég kveð þig nú, elsku afi
Gústi, og veit að þú ert kominn á
betri stað. Á sama tíma vil ég
þakka þér fyrir allar þær stundir
sem við áttum saman, hvort sem
það voru bústaðaferðirnar,
sunnudagsspjallið við eldhús-
borðið á Bragavöllunum eða
spilastundirnar í Ásgarðinum og
síðar meir á spítalanum.
Hvíldu í friði, afi minn,
Edda Rós Skúlad.
Thorarensen.
Fallinn er frá Ágúst Guðjóns-
son, heiðursfélagi Félags blikk-
smiðjueigenda. Hann stofnaði
blikksmiðju undir eigin nafni árið
1956 og rak hana með miklum
dugnaðar- og myndarbrag næstu
áratugina. Faglegur metnaður
var honum ávallt efst í huga
hvort heldur verkin voru stór eða
smá í sniðum. Slíkir menn hafa
ávallt stuðlað að því að efla virð-
ingu fyrir sínu fagi með verkum
sínum og framgöngu allri.
Ágúst var ennfremur meðvit-
aður um að starfsmenn og fyr-
irtæki í greininni þurfa ávallt að
standa saman um framgang
þeirra málefna sem mestu skipta
fyrir fagið í heild. Ein og ein
smiðja megnar lítið en samtaka-
mátturinn hefur margsannað
gildi sitt í þessum efnum. Þess
vegna var hann virkur félagi í
Félagi blikksmiðjueigenda og
lagði þar sín lóð á vogarskálarnar
hvort heldur var á fagfundum
eða þegar menn gerðu sér daga-
mun með mökum sínum. Af
þessu öllu var Ágúst gerður að
heiðursfélaga enda naut hann
mikillar virðingar innan félags-
ins.
Nú horfir Félag blikksmiðju-
eigenda á eftir góðum félaga og
liðsmanni. Honum er þökkuð
samfylgdin og samstarfið í gegn-
um áratugi. Félagið vottar nán-
ustu ættingjum samúð við fráfall
heiðursmanns.
Sævar Jónsson, formaður
Félags blikksmiðjueigenda.
Kveðja frá ferðahópnum
Ferðafélagi okkar og vinur
hann Gústi blikk er látinn. Hann
var einn ötulasti og ósérhlífnasti
ferðamaðurinn í okkar hóp,
vandamál og torfærur voru ekki
að vefjast fyrir honum heldur
gengið beint til verks, málin leyst
og torfærurnar yfirunnar hver af
annarri. Gústi var einn af stofn-
endum Björgunarsveitarinnar
Stakkur og starfaði með henni af
miklum krafti til fjölda ára. Þeg-
ar sveitin hófst handa við upp-
byggingu fyrsta björgunarbíls
síns bauð Gústi fram krafta sína
og aðstöðu við það starf og var öll
yfirbygging björgunarbílsins
endursmíðuð inni í blikksmiðju
hans. Voru þær stundir ófáar
sem hann lagði fram við það
verk.
Gústi var góður og traustur fé-
lagi hvort sem var, innan sveit-
arinnar eða utan. Hann var búinn
að ferðast með okkur um
óbyggðir og hálendi Íslands í
mörg ár og margar voru þær
leiðir sem við fórum saman sem
enginn eða örfáir höfðu lagt leið
sína um áður, en þar reyndi ein-
mitt á dugnað, útsjónarsemi og
dirfsku ferðamannsins. Þá voru
flestar ár á hálendinu óbrúaðar
og vegslóðar fáir en Gústi naut
sín best er útlitið var sem verst
og torfærurnar virtust óyfirstíg-
anlegar. Gaman væri að rifja upp
margar þessara ferða sem eru
okkur ógleymanlegar en það yrði
nokkuð langt mál í stuttri grein
sem þessari.
Eftir langt og gæfuríkt starf
innan björgunarsveitarinnar
tóku nokkrir félagar sig saman
um að stofna ferðahóp til að við-
halda tengslum og minningum
um þá ánægjulegu tíma sem við
erum búin að eiga saman í starfi
og ferðum og voru þau Gústi og
Hulda félagar þar frá fyrstu tíð.
Síðastliðið haust hélt þessi hópur
sem kallar sig 1313 upp á 30 ára
ferðaafmæli, en því miður gátu
þau hjónin, þessir góðu félagar
okkar ekki tekið þátt þá vegna
heilsubrests og söknuðum við
þeirra mikið.
Gústi var duglegur við að taka
kvikmyndir á 8 mm tökuvél sína í
ferðum okkar og hafa þær reynst
okkur mikill fjársjóður minninga
um ferðir okkar og starf í björg-
unarsveitinni í gegnum árin. Við
vorum svo lánsamir nokkrir
ferðafélagar hans að geta náð að
heimsækja Gústa á sjúkrahúsið
nú fyrir skömmu til að skoða
sumar þessara kvikmynda með
honum, það varð okkur öllum
ljúfur og góður tími. Við munum
halda áfram að vinna með þessar
myndir í samvinnu við afkom-
endur Gústa til að minnast góðs
drengs og félaga til margra ára.
Nú þegar Gústi er lagður upp í
nýja vegferð getur hann horft til
baka yfir feril sinn í þessu jarðlífi
og verið hreykinn af, við þykj-
umst vita að á þeirri ferð verði
ekki margar torfærur á vegi
hans, allavega ekki meiri en þær
sem hann sigraðist á í ferðum
sínum í gegnum lífið.
Við félagar hans í fjallaferðum
og björgunarstarfi þökkum hon-
um samfylgdina af heilum hug og
munum sakna hans með djúpu
þakklæti fyrir samstarfið,
ánægjuna og lífsgleðina sem
fylgdi honum í öllum okkar ferð-
um.
Okkar dýpsta samúð er hjá
Huldu, börnum þeirra og fjöl-
skyldum.
Gústi, kæra þökk fyrir sam-
fylgdina.
Fyrir hönd Ferðahópsins
1313,
Garðar Sigurðsson.
Ágúst
Guðjónsson
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
systir og uppeldissystir,
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
Sigrid Renda,
lést á sjúkrahúsi í Denver, Bandaríkjunum,
föstudaginn 16. nóvember 2012.
Útförin hefur farið fram í Denver.
Christine Renda, David Sprouse,
Matthew Renda, Stephanie Renda,
Indíana Sólveig Jónsdóttir,
Kristján Jónsson, Eyþóra Elíasdóttir,
Anna Kristjánsdóttir,
Inga Margrét Kristjánsdóttir,
Guðmundur Kristjánsson, Matthildur Kristjánsdóttir,
barnabörn í Bandaríkjunum
og ættingjar á Íslandi.
✝
Hjartkær eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
EINAR KRISTINN KLEMENZSON
bóndi,
Presthúsum í Mýrdal,
lést laugardaginn 12. janúar á
Heilbrigðisstofnun Suðurlands, Selfossi.
Útförin fer fram frá Reyniskirkju í Mýrdal
laugardaginn 19. janúar kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á
Hollvinasjóð Hjallatúns í Vík.
Hrefna Finnbogadóttir,
Kristín Einarsdóttir, Sigurjón Rútsson,
Elísa B. Adolfsdóttir,
Klemens Árni Einarsson,
Finnbogi Einarsson,
Heiða Dís Einarsdóttir, Snorri Snorrason,
Signý Einarsdóttir, Flosi Arnórsson,
Haukur Einarsson, Sóley Rut Ísleifsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.