Morgunblaðið - 29.01.2013, Blaðsíða 27

inn með því að skrifa í gestabók-
ina. Hér er ein:
Allt eftir þræði
saumað í klæði.
Prjónað, talað,
hlegið í æði.
Húsbændum þökkuð gæði.
Atorkusemi Hönnu var henni í
blóð borin. Í amstri dagsins hafði
hún tíma til margvíslegra fé-
lagsstarfa. Hún var frábær kokk-
ur, vann fallegar hannyrðir, sinnti
vel búi, börnunum og frændfólki.
Og ekki síst, hélt uppi fjörinu.
Hanna elskaði lifið og rauðar
rósir, hún var svo gefandi og sönn
i gleði sinni. Það var henni svo
eðlilegt.
Við dáðumst að því hve vel hún
tók breyttum högum í lífi sínu
þegar heilsan brást.
Aldrei heyrðist biturt orð eða
sjálfsvorkunn, hún tók því sem að
höndum bar af einstöku æðru-
leysi, bar höfuðið hátt og hélt sinni
reisn.
Að leiðarlokum er þakklætið
efst í huga.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Vini okkar Jakobi, börnum og
öðrum aðstandendum sendum við
einlægar samúðarkveðjur.
F.h. Saumaklúbbsins
„Allt eftir þræði“.
Halldóra.
Vinkona mín til margra ára, Jó-
hanna Kristinsdóttir, er látin.
Hanna Kristins, eins og við fé-
lagar hennar í Skátafélaginu
Heiðabúum kölluðum hana, var
ætíð reiðubúin til þess að leggja
öðrum lið. Hanna var þegar á
unga aldri valin til forystu með
kvenskátum.
Árið 1948 sótti hópur úr Heiða-
búum alþjóðamót kvenskáta í
Finnlandi en á þeim tíma var ekki
algengt að ungt fólk legði upp í
löng ferðalög milli landa.
Við vorum fjórar frá Heiðabú-
um sem sóttum mótið, sem var í
Norður-Finnlandi. Ferðin tók
langan tíma. Farið var með
Drottningunni til Kaupmannahaf-
anar, þaðan með lest til Stokk-
hólms, svo til Åbo með ferju og
lest til Helsingfors, að lokum náð-
um við til mótsstaðar, Lojlani-
meni. Þangað voru mættar 1.500
skátastúlkur víðsvegar að úr
heiminum. Dvöldum við tíu sólríka
og lærdómsríka daga á mótsstað.
Þær sem fóru þessa óvenjulegu en
skemtilegu ferð voru, auk Hönnu,
Sesselja Kristinsdóttir, Ingibjörg
Elíasdóttir og undirrituð.
Við áttum margar gleðistundir
saman í skátastarfinu og með
Hönnu var skemmtilegt að
ferðast. Hópurinn fór í margar
skemmtilegar útilegur saman og
þá var alltaf stutt í smitandi hlátur
Hönnu. Hún var ætíð hrókur alls
fagnaðar í góðum hópi og full lífs-
gleði, ætíð kát og sögumaður góð-
ur. Ferðalagið til Finnlands var
oft rifjað upp í góðum hópi ferða-
félaga og hún sagði sögur á sagna-
kvöldi eldri borgara á Nesvöllum.
Vinskapur okkar Hönnu var
alla tíð mikill og náinn. Á seinni ár-
um nutum við samvista á Nesvöll-
um í félagi eldri borgara. Ég
sakna góðrar æskuvinkonu.
Um leið og ég kveð Hönnu vin-
konu mína votta ég Jakobi Árna-
syni og börnum samúð mína.
Þorbjörg Pálsdóttir.
„Sýnum drenglyndi og verum
einlægar í vináttu.“
Þessi orð eru ein af hvatning-
arorðum soroptimista og Jóhanna
lifði svo sannarlega með þau að
leiðarljósi. Hún var sannur vinur
og mannasættir. Jóhanna var
ósérhlífinn félagsmaður og hvatti
aðra til dáða á jákvæðan hátt sem
kom sér vel þegar eitthvað stóð til
hjá okkur Keflavíkursystrum.
Hún var sannur soroptimisti
sem hafði bjartsýnina að leiðar-
ljósi í öllum sínum störfum fyrir
klúbbinn. Jóhanna tók af heilum
hug þátt í öllu okkar starfi.
Margs er að minnast hvort sem
við vorum að safna peningum til
góðgerðarmála eða njóta samveru
á annan hátt. Jóhanna hafði mik-
inn áhuga á að bæta stöðu kvenna
bæði hér heima og erlendis en það
er eitt af markmiðum okkar hreyf-
ingar.
Minnisstæðar eru tískusýning-
ar þar sem við sýndum meðal ann-
ars pelsa sem Jóhanna útvegaði
enda hæg heimatökin hjá henni.
Einnig koma upp í hugann árlegar
ferðir til að huga að trjárækt okk-
ar við Reykjanesbrautina þar sem
við tökum með okkur áburð og
kaffibrúsa og sitjum og spjöllum
eftir að hafa hlúð að gróðri í Bjart-
sýnislundi og Systrabrekkum .
Það var alltaf stutt í brosið og
grínið hjá Jóhönnu. Notalegt var
að heimsækja hana hvort sem það
var í Miðtúninu eða á Nesvöllum.
Við í Soroptimistaklúbbnum í
Keflavík söknum vinkonu eftir
áratuga samfylgd og eigum góðar
minningar um elskulega systur.
Við sendum fjölskyldu Jóhönnu
innilegar samúðarkveðjur.
Í dagsins önnum dreymdi mig
þinn djúpa frið, og svo varð nótt.
Ég sagði í hljóði: Sofðu rótt,
þeim svefni enginn rænir þig.
(Steinn Steinarr.)
F.h. Soroptimistaklúbbs
Keflavíkur,
Guðrún Jónsdóttir.
Hún Hanna Kristins er „farin
heim“, eins og skátar og félagar í
St. Georgs gildunum á Íslandi
segja um látna félaga.
Jóhanna missti sjón fyrir
nokkrum árum, þannig að hún sá
varla mun á degi og nóttu. Hún
var svo heppin að fá tveggja her-
bergja íbúð með eldhúskrók á
Nesvöllum í Ytri-Njarðvík. Hún
var fljót að læra að rata um íbúð-
ina en fékk konu til þess að vera
hjá sér síðdegis sér til halds og
trausts og að elda fyrir sig kvöld-
mat. Ekki var hún heldur í vand-
ræðum með að þekkja vini sína,
sem ýmist komu í heimsókn eða
hringdu, ekki þurfti nema eitt orð,
þá heilsaði hún viðkomandi með
nafni. Mér finnst eftirfarandi vísa
eiga vel við Jóhönnu, enda þótt
hún hafi verið kveðin fyrir karl og
er því einu atkvæði styttri.
Alla tíð vígð varstu
vorhugans merki.
Þú skapaðir sólskin og sumar
í sérhverju verki
Jóhanna var ein af stúlkunum
sem stofnuðu fyrstu kvenskáta-
sveit heims, en hún fékk viður-
kenningu alþjóðlega Skátasam-
bandsins þegar hún varð 3. sveit
skátafélagsins Heiðabúa í Kefla-
vík. Þetta endaði með því að
skátafélög víðsvegar um heiminn
urðu góð blanda drengja og
stúlkna, er þær fengu inngöngu í
skátafélög, sem áður voru einung-
is skipuð drengjum, en hins vegar
voru kvenskátafélög starfandi á
sama tíma. Þetta þótti stór áfangi í
skátastarfi og voru þessar stúlkur
virkir forkólfar í Heiðabúum. Jó-
hanna var einn af þessum virku
stofnendum 3. sveitar Heiðabúa
og síðar einn af stofnendum St.
Georgs gildisins í Keflavík, en eft-
ir því sem gildum fjölgaði víðsveg-
ar um landið fór hún að starfa
meira á landsvísu og varð fljótlega
landsgildismeistari. Síðar var hún
kjörin í heimsstjórn gildanna, þar
sem hún starfaði um sex ára skeið
með bréfa- og tölvuskrifum og ut-
anlandsferðum.
St. Georgs gildið í Keflavík
vottar eiginmanni og afkomend-
um Jóhönnu Kristinsdóttur inni-
lega samúð vegna fráfalls hennar
með þessari ágætu vísu Hafsteins
Stefánssonar:
Aukast mundi þrek og þor
þörf væri ekki að kvarta
ef menn bara ættu vor
innst í sínu hjarta.
F.h. St. Georgs gildisins
í Keflavík,
Björn Stefánsson.
MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. JANÚAR 2013
✝ Birgir Ágústs-son fæddist í
Reykjavík 24. maí
1931. Hann lést á
Krabbameinsdeild
Landspítalans við
Hringbraut 22. jan-
úar 2013.
Foreldrar hans
voru Ágúst Bene-
diktsson, vélstjóri, f.
25.8. 1897, d. 24.7.
1964 og Þórdís Dag-
björt Davíðsdóttir, húsfreyja, f.
7.10. 1903, d. 11.3. 1998. Þau
bjuggu á Vegamótastíg 9, Reykja-
vík. Systkini hans eru Guðrún
Dagný Ágústsdóttir, maki hennar
er Sverrir Júlíusson, Einar H.
Ágústsson og maki hans var
Herdís Hergeirsdóttir, Áslaug
Ágústsdóttir sem er látin og
Gunnar Ágústsson, maki hans er
Sigríður Þ. Kolbeins.
Birgir giftist þann 27.6. 1959
Ágúst Birgisson, sölumaður, f.
7.6. 1964, maki Sigurður Rúnar
Sigurðsson, f. 15.2. 1957. 3) Jó-
hanna Birgisdóttir, ráðgjafi, f.
18.5. 1969, maki Björn Hörður
Jóhannesson, flugvirki, f. 1.2.
1966. Börn þeirra eru Aron
Bjarki Björnsson, nemi, f. 19.7.
1993 og Karen Lea Björnsdóttir,
nemi, f. 15.4. 1996. 4) Auður
Edda Birgisdóttir, hönnuður, f.
17.6. 1974.
Birgir stundaði vélvirkjanám
við Iðnskólann í Reykjavík og í
Vélsmiðjunni Héðni. Eftir nám
starfaði hann í Landsmiðjunni og
hóf síðan störf hjá Sindrastáli en
þar starfaði hann stærsta hluta
starfsaldursins við iðn sína. Síð-
ustu 11 starfsár sín starfaði hann
hjá Lyfjaverslun ríkisins. Hann
gegndi trúnaðarmannastarfi
fyrir Félag járniðnaðarmanna í
mörg ár og sem trúnaðarmaður
sá hann um öryggismál á vinnu-
stað sínum.
Birgir verður jarðsunginn frá
Árbæjarkirkju í dag, 29. janúar
2013, og hefst athöfnin kl. 13.
Eddu Kjartans-
dóttur matráðs-
konu og húsfreyju.
Foreldrar hennar
voru Kjartan Pét-
ursson vélstjóri, f.
5.2. 1903, d. 12.1.
1990 og Jóhanna
Guðfinna Guð-
mundsdóttir hús-
freyja, f. 24.6. 1900,
d. 16.9. 1988. Þau
bjuggu á Hring-
braut 98, Reykjavík. Dóttir
þeirra er Stefanía Kjartansdóttir
skrifstofumaður, f. 27.8. 1928.
Börn Birgis og Eddu eru: 1)
Kjartan Birgisson, vélvirki, f. 2.8.
1960, maki Guðrún Sæmunds-
dóttir, uppfinningamaður, f.
23.7. 1962. Börn þeirra eru Mar-
grét Kjartansdóttir, hjúkrunar-
fræðingur, f. 24.4. 1988 og Kjart-
an Helgi Kjartansson, mat-
reiðslunemi, f. 13.04. 1992. 2)
Enn á ný er komið að kveðju-
stund, nú er það tengdafaðir minn
Birgir Ágústsson sem kvatt hefur
þetta jarðlíf eftir sex mánaða bar-
áttu við hin miskunnarlausa sjúk-
dóm krabbamein. Sárt er að þurfa
að horfa á fullfrískan sterkan
mann veslast upp, sárar en nokkur
orð geta lýst.
Birgir gat verið orðhvass maður
og oftar en einu sinni gerði hann
mann kjaftstopp með einhverju
um menn og málefni, en þá greip
maður til hláturs og gríns á móti,
sem hann kunni vel við.
Fordómar gátu komið upp
varðandi ýmis málefni, t.d. varð
hann að taka á sínum eigin varð-
andi undirritaðan og sinn eigin
son. Hér á ég við að sætta sig við
mig sem tengdason og samlíf okk-
ar Ágústar, það var örugglega
ekki létt fyrir harðjaxl eins og
hann, en hann sýndi og sannaði hið
gagnstæða. Ég er afar stoltur yfir
því að hafa fengið tækifæri til að
kynnast og hafa hann sem sam-
ferðamann í fjórtán ár, og stoltur
yfir því hvernig hann vann og tók á
sínum fordómum gagnvart sam-
kynhneigðum, hann er maður
meiri fyrir það.
Endapunktur hefur nú verið
settur við hans lífshlaup. Tómleiki
verður hjá minni kæru tengda-
móður, og þau systkinin verða að
kveðja föður, en einu má ekki
gleyma, Birgir skilur eftir minn-
ingar í hugum þeirra sem gott er
að eiga og rifja upp.
Kæri Birgir, ég óska þér alls
þess besta á nýjum heimaslóðum
og veit að þegar manns eigin tími
kemur að yfirgefa þetta jarðlíf þá
munt þú ásamt fleirum taka á móti
manni, engu er að kvíða með þá
vissu.
Eddu, Kjartan, Ágúst, Jóhönnu
og Auði Eddu umvef ég hlýjum
hugsunum og bið góðan Guð að
vernda og styrkja.
Sigurður Rúnar Sigurðsson.
Það eru komin rúm 30 ár síðan
Kjartan maðurinn minn kynnti
mig fyrir foreldrum sínum, þeim
sómahjónum Birgi og Eddu. Fljót-
lega varð mér ljóst að hann Biggi
var með afar sterkar skoðanir á
hlutunum, einarður sjálfstæðis-
maður sem tortryggði allar aðrar
stjórnmálastefnur. Við áttum eftir
að eiga margar skemmtilegar rök-
ræður í gegnum tíðina um pólitík
og heimsmálin hverju sinni enda
hafa þau mál verið afskaplega við-
burðarík síðustu áratugina. Eitt
vorum við þó algjörlega sammála
um og það var að Íslendingar
hefðu sko ekkert með aðild að
ESB að gera.
Biggi var grúskari og hafði mik-
inn áhuga á allskyns fjarskiptum,
tólum og tækjum. Hann gerði við
sín útvörp og sjónvörp og annað
sem bilaði á heimilinu, og sá sjálfur
um að halda sínum bílum við. Biggi
var mikill bílaáhugamaður og
skoðaði allt það nýjasta í þeim efn-
um í bílablöðum og á Discovery-
sjónvarpsstöðinni en hélt þó alltaf
tryggð við gamla Chryslerinn
enda alvöru amerískur kaggi sem
er með fulla skoðun þrátt fyrir 23
ár á götunni. Biggi fylgdist vel með
fréttum. Það þurfti að heyra alla
fréttatíma dagsins bæði í útvarpi
og sjónvarpi, nú og til viðbótar var
hann með talstöð þegar þær voru
og hétu, og náði á henni talstöðv-
arrás lögreglunar. Best leið honum
að hafa svo útvarpið, sjónvarpið og
lögguskannann í gangi á sama tíma
svo að hann missti nú örugglega
ekki af neinum tíðindum.
Biggi naut sín vel með mynda-
vélina, hann tók mikið af góðum
ljósmyndum og náði t.d. alveg sér-
lega góðri mynd af flutningi geims-
kutlunnar Enterprise á baki
Júmbó 747 sem flaug yfir Reykja-
vík á leið á flugsýningu í París
1983. Hann tók ástfóstri við mynd-
bandsupptökuvélar þegar þær
komu á markaðinn og filmaði
ferðalög, fjölskylduboð og barna-
börnin, svo eftir að hann fékk sér
tölvu dútlaði hann sér við að færa
þetta efni yfir tölvutækt form og
þó svo að hann væri kominn yfir
áttrætt hafði hann ágætis færni á
tölvu og fylgdist vel með á net-
fréttamiðlum. Hann var ávallt ung-
ur í anda og var að sjálfsögðu með
sína Facebooksíðu.
Á kveðjustund er mér efst í
huga þakklæti fyrir góðar sam-
verustundir með tengdapabba og
bið almáttugan Guð um að umvefja
og blessa hann í eilífðinni.
Guðrún Sæmundsdóttir.
Í dag kveðjum við systkinin afa
okkar, afa Bigga, sem alltaf hefur
verið sjálfsagður hluti af lífi okkar.
Á tímum sem þessum rifjar maður
upp allar góðu stundirnar sem við
áttum saman, allar góðu minning-
arnar sem við eigum um afa. Afi
Biggi var alltaf mikill tækjakall og
þegar við systkinin komum í heim-
sókn í gamla daga var voða spenn-
andi að fylgjast með afa og talstöð-
inni góðu þar sem hann gat fylgst
með löggunni, það gat sko verið
spennandi! Afi gat horft á óteljandi
amerískar hasarmyndir á stóra
flatskjánum og með heimabíóið í
botni langt frameftir nóttu, að
sjálfsögðu í Lazyboy-stólnum góða
sem var honum afar kær síðustu
árin. Afi gat líka gripið í tölvuleik,
en þá var ekki hægt að sinna öðr-
um verkefnum eins og að svara í
símann, sérstaklega þegar maður
hefur þarfari hluti að gera eins og
að lenda stórri Boeing-þotu í flug-
herminum! Það var alltaf notalegt
að kíkja í heimsókn upp í Hraunbæ
til afa og ömmu, spjalla um lífið og
tilveruna og fá eitthvað gott með
kaffinu. Okkur systkinunum
fannst það ómetanlegt að fá að
hafa elsku afa Bigga og ömmu
Eddu hjá okkur fjölskyldunni á að-
fangadagskvöld, sú stund var nota-
leg og ógleymanleg.
Elsku afi, minning þín lifir með
okkur, megi Guð geyma þig.
Margrét Kjartansdóttir og
Kjartan Helgi Kjartansson.
Elsku afi Biggi, það verður
skrítið að koma í heimsókn í
Hraunbæinn og sjá þig ekki í hús-
bóndastólnum þínum. Þegar við
komum í heimsókn til þín varstu
alltaf svo glaður að sjá okkur. Við
munum alltaf muna eftir þér á
flotta kagganum þínum með sól-
gleraugun og í leðurjakkanum. Þú
varst alltaf með tískuna á hreinu
og auðvitað nýjustu tæknina og
tækin. Það var alltaf tilhlökkun að
fá ykkur ömmu á gamlárskvöld og
borða saman kalkúninn, þú komst
alltaf með eina bombu og
sprengdum við hana með stæl á
miðnætti. Það verður tómlegt að
hafa þig ekki hjá okkur um næstu
áramót. Við munum aldrei gleyma
öllum skemmtilegu sögunum sem
þú sagðir okkur.
Hvíldu í friði elsku afi Biggi.
Aron Bjarki og
Karen Lea.
Kviknar ljós, slokknar ljós, að
morgni 22. janúar kl. 10 svarar
Sigga símanum og er dóttir henn-
ar María með gleðifréttir að til-
kynna fæðingu lítillar langömm-
ustelpu. Kl. 20.10 hringir síminn
og ég svara og þá er Guðrún,
tengdadóttir Birgis bróður, í sím-
anum og skýrir mér frá því að
hann eigi skammt eftir ólifað. Við
Sigga drífum okkur upp á spítala
en á ganginum er okkur tjáð að
Birgir hafi látist sex mínútum
fyrr. Elsku drengurinn, segi ég og
er kominn áratugi aftur í tímann
og er farinn að hugsa um liðna tíð á
örstund.
Birgir var mér afar góður bróð-
ir en sjö ár eru á milli okkar. Alltaf
gat ég leitað til hans. Þegar mig
langaði á sunnudögum á Roy Ro-
gers eða Gög og Gokke. Íþróttir
voru mikið stundaðar í þá daga á
Vegamótastíg og í nágrenni og
man ég hörkueinvígi á milli hans
og Páls í stangarstökki og fleiri
greinum. Skylmingar voru stund-
aðar með hagalega gerðum tré-
sverðum. Man ég eitt sinn er Birg-
ir og Gunnar H. á Klapparstígnum
stilltu sér upp eins og best gerist í
Hollywood-myndum í einvígi við
tukthúsvegginn við vesturenda
Grettisgötunnar. Einvígið byrjaði
og á örskotstundu hafði Birgir
bróðir snúið sverðinu úr hendi
Gunnars sem sveif í stórum boga
yfir tukthúsvegginn og lauk þar
með einvíginu.
Birgir var ekki knattleikinn
maður en eitt sinn öttum við kappi
við strákana af Laugaveginum
nema Birgir rennir sér á móti
Tedda og jarðaði hann og ég spyr
Tedda sem lá þarna í valnum hvort
hann hefði meitt sig, hvað heldur
þú sagði hann það er ekki gott að
fá járnbrautarlest yfir sig.
Birgir var í skátunum og fór á
skátamót til Noregs og þar sló
hann í gegn með afburða sveskju-
graut reyndar hafði hann brunnið
við í upphafi en hann hélt áfram
með grautagerðina eins og ekkert
hefði í skorist.
Síðan kom annað afrek er hann
var á gangi og kom að hesti sem
hafði fælst á kerru og var að heng-
jast hann brá skjótt við og skar á
reipið með skátahnífnum og bjarg-
aði hestinum við mikinn fögnuð
viðstaddra. Birgir var skemmti-
lega sérlunda, sbr. tryggð hans við
gamla Chryslerinn sem hann ók
fram á það síðasta. Enginn bíll var
betri en sá rauði, kramið afburða-
gott og engin ástæða til annarra
bílakaupa. Golfhring hefði ég vilj-
að leika með honum og Einari
bróður okkar, það hefði orðið
skemmtistund af bestu gerð en
ekkert varð af.
Heilt ritsafn væri hægt að gera í
minningu um þig, kæri bróðir, en
hvíl þú í friði, þinn bróðir Gunnar.
Elsku Edda, ég votta þér og
fjölskyldunni mína dýpstu samúð.
Kveðja,
Gunnar Ágústsson.
Birgir Ágústsson
✝ Guðjón Guð-jónsson fæddist
í Neskaupstað 22.
júní 1936. Hann lést
16. janúar sl.
Faðir Guðjóns var
Guðjón Símonarson,
f. á Þingvöllum 10.
september 1877, d.
24. mars 1962. Móðir
hans var Guðrún
Sigurveig Sigurð-
ardóttir, f. í Mjóa-
firði 6. janúar 1888, d. 23. maí
1946. Systkini Guðjóns voru tíu en
eftir lifir Bjarni Guðjónsson.
Börn Guðjóns eru: Með Huldu
Doris Miller, d. 1996, Erla Ósk, f.
1962, maki Sigurður Kristinsson,
f. 1961, og eiga þau tvö börn,
Kristin Símon, f. 1986, unnusta
Helena Hyldahl Björnsdóttir, f.
1988, og Sunnu Sigríði, f. 1995.
Kvæntist 1970 Söru Huldu Björk
Kristjánsdóttur og eignuðust þau
Lindu Maríu, f. 1968, Rósu Björk,
f. 1976, maki Trent
Antony Adams, f.
1971, Guðjón Ágúst, f.
1978, sambýliskona
Alda Steinþórsdóttir,
f. 1979, og eiga þau
óskírða dóttur, f.
2013. Guðjón og Sara
skildu 1987. Með
seinni konu sinni,
Martine Linster, f.
1966, eignaðist Guð-
jón Lilju Barböru, f.
1992. Guðjón kvæntist Martine
1991 en þau skildu 1995. Síðustu
árin bjó Guðjón með Ullu Magn-
ússon í Lækjarhvammi 9 þar til
hann flutti í Sunnuhlíð í Kópa-
vogi.
Guðjón var húsasmíðameistari
að mennt en starfaði sem flug-
stjóri mestalla sína starfsævi, að-
allega hjá Cargolux í Lúxemborg.
Jarðarför Guðjóns fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 29.
janúar 2013, kl. 15.
Elsku pabbi. Við söknum þín
svo sárt og heiðrum ávallt minn-
inguna um þig, hver þú varst í
raun og veru.
Góður maður, hugrakkur,
ákveðinn, litríkur, sterkur, dug-
legur, ævintýragjarn, veraldar-
vanur, víðsýnn, hjálpsamur, for-
dómalaus, vandaður, vinsæll,
músíkalskur, ástríðufullur og
umfram allt með hjartað á rétt-
um stað … til fyrirmyndar … og
einstakur að öllu leyti.
Þú áttir ótrúlega ævi, lifðir
hinar mestu raunir, elskaðir lífið
og lifðir því til fullnustu, ævintýr-
in bíða þín handan við hornið.
Við elskum þig og þú verður
alltaf með okkur.
Þú flýgur hátt því að músíkin
er þín. „May the force be with
you.“
Guð geymi þig.
Með hjartað að leiðarljósi.
Rósa Björk Guðjónsdóttir,
Trent Antony Adams.
Guðjón Guðjónsson