Morgunblaðið - Sunnudagur - 12.05.2013, Blaðsíða 46

Viðtal
46 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 12.5. 2013
É
g get lofað alveg yndislegri kvöldskemmtun
upp á gamla mátann. Þetta verður eins og að
mæta á söngskemmtun og revíu í Gamla bíói
nema hvað núna erum við í Eldborg í Hörpu.
Það verður stiklað á stóru í dægurlagasögu
Íslendinga frá okkar bæjardyrum séð – mín, Ragga
Bjarna og Diddúar. Við ætlum að reyna að gera þetta í
tímaröð þannig að Raggi byrjar, Diddú er næst í röðinni
og ég rek lestina,“ segir Páll Óskar Hjálmtýsson, tónlist-
armaður um tónleikana „Vorkvöld í Reykjavík“ sem
verða í Hörpu 12. maí.
„Við syngjum allar okkar helstu sólóperlur en auðvit-
að kíkjum við í heimsókn til hvert annars, blöndum geði,
segjum brandara, syngjum dúetta og stundum náum við
að vera þrjú saman á sviðinu í einu,“ segir Páll Óskar
og að þetta sé tilraun sem þau langi að gera með að
segja söguna á þennan hátt og hvernig gangi að skapa
nánd í svona stórum sal sem Eldborgarsalurinn í Hörpu
er.
Blaðamaður settist niður með Páli Óskari í Hörpunni í
vikunni og ræddi um tónleikana, Eurovision-ballið sem
ekki verður, málefni Nasa, nígeríska flóttamanninn Mart-
in sem ekki fær hæli hér á landi, en hann er samkyn-
hneigður og hún er ekki viðurkennd í heimalandi hans,
ræddum málefni samkynhneigðra hér heima og Páll
Óskar spáði í úrslitin í Eurovision í Malmö um næstu
helgi.
Hann segir að það geri sér ekki allir grein fyrir því á
hvaða hátt hann, Diddú og Raggi þekkist.
„Ég hitti litla krakka sem gera sér enga grein fyrir
því að Diddú er systir mín. Það er komin kynslóð og
jafnvel tvær sem tengja engan veginn okkur tvö saman.
Við Diddú erum sem sagt systkini, það er ljóst. Ég og
Raggi unnum saman með Milljónamæringunum og kynn-
umst þar í kringum árið 2000 og tróðum mikið upp sam-
an með þeim. Diddú að sama skapi hefur unnið mikið
með Ragga þegar hún var með Sumargleðinni – hún var
partur af því ævintýri. Svo hafa leiðir okkar legið saman
undir ótrúlegustu kringumstæðum þannig að einn góðan
veðurdag poppaði upp spurningin: Af hverju gerðum við
ekki eitthvað saman? Ég og Diddú höfum sungið einn og
einn dúett hér og þar undir hinum og þessum kring-
umstæðum en aldrei verið á tónleikum saman áður. Við
höfum alltaf sungið bara eitt og eitt lag og farið svo
heim,“ segir hann.
Fóru hvor sína leið í tónlistinni
-En hvers vegna ætli það sé?
„Ein skýringin er auðvitað sú að þótt við séum systk-
ini þá erum við gríðarlega ólík, með ólíkt raddsvið og
við kusum tvær gjörólíkar leiðir í tónlistinni. Diddú fór
yfir í klassíkina og varð ein skærasta díva okkar Íslend-
inga sem við höfum kannski nokkurn tímann átt. Ég fer
aftur á móti á fullri ferð í poppið. Ég og Diddú þurfum
því að vanda svolítið valið og mætast á miðri leið þegar
við tökum dúetta. En aftur á móti get ég lofað því að
það er eitt sem ég og Diddú eigum sameiginlegt og það
er að við elskum að troða upp. Mig grunar að þar sé
„Hjálmtýsgenið“ á ferð. Pabbi, Hjálmtýr Hjálmtýsson,
elskaði að troða upp og maður sá það á honum um leið
og hann labbaði inn í sal með hóp af fólki – hann tók
alltaf út salinn. Það var eins og hann væri að ímynda sér
að það væri ljóskastari á honum. Það var alveg sama
hvar pabbi kom fram að hann stal alltaf senunni. Ég held
svei mér þá að við tvö höfum bara erft það frá honum.“
Talið berst að tónlistarfólki og þeim fjölmörgu sem
hafa hæfileika en fara eigi að síður ekki út í atvinnu-
mennsku í tónlist. Páll Óskar segir að það sé ekki öllum
gefið að stunda þetta af atvinnu jafnvel þó það hafi alla
hæfileika sem þurfi til að syngja.
„Ég lærði það mjög fljótt á eigin skinni að hæfileik-
arnir koma þér bara svo og svo langt áfram. Hæfileik-
arnir eru kannski 20% af pakkanum. Hin 80% eru erf-
iðisvinnan, andvökunæturnar, svitinn, blóðið, tárin,
bömmerarnir, hæðirnar og lægðirnar. Allt þetta sem þú
þarf að vera tilbúinn að gera, allar fórnirnar – mikil
fórn fyrir kannski litla uppskeru,“ segir hann og að hann
skilji vel þó sumir kjósi að pakka saman og leita í meira
atvinnuöryggi.
„Það skiptir engu máli hver listgreinin er.Það er til
ofsalega mikið af fallegu, yndislegu fólki með ofsalega
stórar og miklar gjafir en það hefur kannski ekki hug-
mynd um hvað það á að gera við þær. Kannski vantar
það hvatningu, það er kannski eitthvað í þeirra nánasta
umhverfi sem leyfir það ekki eða hefur bara ekki hug-
mynd um hvernig á að markaðssetja sig og það vantar
kannski bara frekjudósina í það sem getur staðið í báðar
lappir og sagt: Fyrirgefið þið en ég er frábær!“
„Bílskúrinn minn hét Moulin Rouge“
Páll Óskar segist hafa miklar áhyggjur af því að raun-
veruleikaþættir á borð við X-factor og Idol séu að geta
af sér kynslóð fólks sem haldi að þetta sé leiðin til að
verða tónlistarmaður. Standa í biðröð þangað til röðin
komi að þeim, til að syngja nokkrar línur fyrir dómnefnd
sem segi þeim hvort þau eigi sér framtíð eða ekki. Leiðin
sé fremur eins og David Grohl í Nirvana sagði að fólk
ætti að kaupa sér hljóðfæri á skransölu, fara inn í bíl-
skúr og byrja að „bulla eitthvað með sjálfum þér og
vertu ömurlegur. Þú átt að fara í þennan bílskúr og
gjörsamlega sökka. Þú átt að gera þetta, hóa í vini þína,
spila bara og skemmta þér konunglega yfir því hvað þú
sökkar mikið. Einn góðan veðurdag þá breytist þú í
Nirvana. Þetta er nákvæmlega það sem gerðist fyrir þá,“
segir Páll.
„Ég hef sömu sögu að segja – þó ég hafi þennan
grunn að koma frá söngfjölskyldu, þá þurfti ég líka að
fara í minn bílskúr. Bílskúrinn minn hét Moulin Rouge
sem var dragskemmtistaður við Hlemm. Það var pöbb
fyrir útigangsmenn á efri hæðinni. Ég og Maríus vinur
minn gerðum dragshow hverja helgi og tróðum upp hvað
sem tautaði og raulaði. Sum þessi show voru ömurleg en
önnur voru algjör snilld. Það var þarna inni sem ég
lærði smám saman að troða upp fyrir allar tegundir fólks
í allskonar ástandi. Þarna lærði ég að standa í lappirnar
– á tólf sentimetra háum hælum.“
Páll Óskar sagir að það sleppi enginn við þessa lexíu
og að þetta sé dýrmætasta lexían í lífinu. Síðan hafi sú
reynsla að fara hringinn í kringum landið með Millj-
ónamæringunum kennt sér mikið. „Þetta var sá besti
söngskóli sem ég hefði nokkurn tímann getað komist í og
besti „fame-skólinn“. Þetta var algjör gjöf að fá þetta
tækifæri.“
Páll Óskar hefur í tíu ár haldið ball í tenglum við
Eurovision-keppnina á skemmtistaðnum Nasa. Í ár hefur
hann hinsvegar tilkynnt að það verði ekkert Pallapartý á
Eurovisionkvöldinu 18. maí þar sem Nasa hefur nú verið
lokað.
„Allavega ekki hjá mér en það er ekki öll nótt úti enn
þó það verði ekkert Pallaball á Nasa. Ég veit að Friðrik
Ómar og Eurobandið verða með ball í Hlégarði í Mos-
fellsbæ þetta sama kvöld, laugardaginn 18. maí. Ég fór á
tónleikana þeirra í Eldborg um daginn og þau gera þetta
ofsalega vel. Það er valinn maður í hverju rúmi. Mjög
þétt band og ofsalega flottir söngvarar sem vita nákvæm-
lega hvað þeir eru að gera. Ég aftur á móti ætla bara að
pakka saman. Ég ætla að stinga af og vera erlendis í
kringum þetta Eurovision-tímabil. Ætla að fara til Berl-
ínar og njóta Eurovision í faðmi þýskra kynvillinga. Ég
verð örugglega staddur í Hamborg laugardaginn 18. maí.
Þar er Eurovision-æði – Berlínarbúar eru ekkert að spá í
Eurovision. Hamborg er suðupottur á þessu stóra torgi.
Ég ætla að vera maur á þessu torgi til tilbreytingar. Það
er alltaf sýnt beint frá þessu torgi þegar Þjóðverjar gefa
stigin sín. Ég ætla að vera gaurinn í bleika gallanum með
íslenska fánann og vinka ykkur.“
Síðasti salurinn í Reykjavík með sál
-En nú hefur þú séð um þættina Alla leið á RÚV í nokkur
ár og verið með þetta Eurovision-partý þannig að það
hljóta að vera mikil viðbrigði að gera ekkert í ár tengt
Eurovision annað en að halda á íslenskum fána í Ham-
borg?
„Að vissu leyti er ég feginn því að fá smá frí. Ég ætla
að njóta þess að fá að vera áhorfandi í þetta sinn. Það
breytir því ekki að ég er ákaflega sorgmæddur í hjart-
anu yfir því að Nasa sé farið. Ég biðla til Besta flokksins
og þeirra sem eru í borgarstjórn, líka minnihlutans og
húseigandans Péturs Þórs Sigurðssonar – að hætta við
þetta og hverfa frá byggingu þessa hótels á þessum reit.
Þetta er mjög slæm hugmynd og örugglega ein sú versta
hugmynd sem hefur komið upp í skipulagi Reykjavík-
urborgar til lengri tíma. Ég veit að það hljómar ekkert
voðalega sexí að ætlast til þess að Alþingi verði þarna
með skrifstofur í þessu sama húsnæði, gamla Landssíma-
húsnæðinu. En mér líst betur á þá hugmynd heldur en
að hafa hótel þarna á þessum stað. Ég veit að Besti
flokkurinn hefur verið að agitera fyrir því að það vanti
líf á þennan reit og að lífið felist í því að vera með veit-
ingastaði, kaffihús og einhverja þjónustu þarna á neðstu
hæðinni. En ég veit ekki hvort þau gera sér grein fyrir
því en þar með, með því að byggja hótelið þarna, eru
þau búin að slökkva á lífinu sem var alltaf í salnum á
Nasa.“
Páll Óskar segir að af fenginni rúmlega 20 ára reynslu
af því að koma fram á Íslandi hafi hann séð það gerast
of oft að hótel sé byggt í góðum ásetningi og að í hót-
Vill rannsókn
á stöðu samkynhneigðra
á Íslandi
PÁLL ÓSKAR HJÁLMTÝSSON TELUR AÐ ÞÓTT MARGT HAFI ÁUNNIST Í RÉTTINDABARÁTTU SAMKYNHNEIGÐRA ÞURFI AÐ
RANNSAKA STÖÐU ÞEIRRA HÉR Á LANDI OG KANNA HVORT HINSEGIN FÓLK SÉ Í RAUN HAMINGJUSAMT. HANN SEGIR
GIFTA SKÁPAHOMMA HAFA ORÐIÐ TIL ÞESS AÐ HANN HÆTTI AÐ FARA Á STEFNUMÓTASÍÐUR OG VONAR AÐ ENGINN
ÞURFI AÐ BURÐAST MEÐ ÞAÐ ENN Í DAG AÐ VERA INNI Í SKÁPNUM. HANN TELUR NASA VERA FALINN DEMANT Í BORG-
INNI OG SKORAR Á BESTA FLOKKINN AÐ ENDURSKOÐA ÁKVÖRÐUN SÍNA UM HÓTEL VIÐ AUSTURVÖLL.
Texti: Ingvar P. Guðbjörnsson ipg@mbl.is
Ljósmyndir: Kristinn Ingvarsson kring@mbl.is