Morgunblaðið - 04.07.2013, Page 25

okkar félaganna, hvort heldur
var í stjórnum sérsambanda eða
héraðssambanda, alltaf jákvæð-
ur, alltaf uppbyggilegur, alltaf
hvetjandi og, síðast en ekki síst,
alltaf tilbúinn til að styðja okkur
með ráðum og dáð í öllum okkar
verkum. Óli var hreinn og beinn,
hann sagði sínar skoðanir um-
búðalaust ef svo bar undir, en
ávallt af háttvísi. Aldrei heyrði ég
hann leggja illt orð til nokkurs
manns, en oft sá ég hann og
heyrði leysa álitamál með því að
leggja gott og skynsamlegt til
mála.
Ég var þeirrar ánægju aðnjót-
andi að kynnast Óla í gegnum
íþróttahreyfinguna, bæði þegar
hann var formaður KKÍ og síðan
öll árin sem hann gegndi anna-
sömu starfi forseta Íþrótta- og ól-
ympíusambands Íslands. Minn-
ingabrotin eru mörg og öll
ánægjuleg. Óli var ósérhlífinn
baráttumaður sem gerði fyrst og
fremst kröfur til sjálfs sín og virt-
ist eiga óþrjótandi brunn orku og
áhuga þegar kom að íþróttunum.
Hann var glæsilegur og umfram
allt trúverðugur fulltrúi íþrótta-
hreyfingarinnar í öllum sam-
skiptum við stjórnvöld, en á þeim
vettvangi naut hann mikillar
virðingar fyrir málefnalega nálg-
un á úrlausnarefnin og rökfestu
þegar kom að því að halda hags-
munum íþróttanna á lofti.
Missir íþróttahreyfingarinnar
er mikill og við syrgjum sárt fall-
inn foringja. Mestur er þó missir
fjölskyldunnar og er hugur okkar
hjá Gerði og börnunum, foreldr-
um og öðrum ástvinum Óla á
kveðjustund. Megi minningin um
góðan dreng lifa í hjörtum þeirra
og okkar allra um ókomna tíð.
Blessuð sé minning Ólafs
Rafnssonar.
Páll Grétarsson.
Kveðja frá KSÍ
Falli menn frá í blóma lífsins
er það ávallt harmdauði, en hafi
þeir starfað í þágu þjóðar er það
einnig mikill missir alls sam-
félagsins. Það á að sönnu við um
vin okkar Ólaf Rafnsson, forseta
ÍSÍ, en missirinn er ekki ein-
göngu íslensks samfélags heldur
alþjóðlegu íþróttahreyfingarinn-
ar allrar. Ólafur var öflugur mál-
svari íþrótta á Íslandi, það var
honum í blóð borið enda sannur
keppnismaður. Hann var leiðtogi
okkar og miðlaði málum þannig
að sátt og samlyndi ríkti innan
vébanda ÍSÍ. Hann fylgdist vel
með framgangi landsliða Íslands
í knattspyrnu og sýndi stuðning í
verki þegar tækifæri gáfust og
mætti á völlinn. Ólafur var vel
heima í málefnum knattspyrn-
unnar bæði innanlands og erlend-
is. Sýndi frumkvæði og lagði gott
til mála. Þar kom sér vel þekking
Ólafs, reynsla hans og innsæi á
alþjóðavettvangi.
Knattspyrnuhreyfingin vottar
fjölskyldu Ólafs, ættingjum, vin-
um og samstarfsfélögum dýpstu
samúð. Ólafs verður sárt saknað
en minning um góðan dreng lifir.
Geir Þorsteinsson,
formaður.
„Við þekkjum það bæði hvað
íþróttirnar geta verið gefandi og
ánægjulegar,“ sagði Ólafur
Rafnsson, nýkjörinn forseti ÍSÍ,
brosandi og kappsfullur en einnig
örlítið dreyminn líkt og hann
væri kominn í Haukatreyjuna að
nýju úti á miðjum körfuboltavelli.
Það var alltaf gaman að hitta
Ólaf. Hann var ávallt reiðubúinn
að ræða landsins gagn og nauð-
synjar og tókst á við erfið verk-
efni á heiðarlegan og lausnarmið-
aðan hátt.
Leiðir okkar Ólafs hafa í gegn-
um tíðina víða legið saman, ekki
síst í gegnum íþróttirnar. Eðli
málsins samkvæmt varð sam-
starfið meira er Ólafur var kosinn
forseti ÍSÍ á sama tíma og ég
gegndi starfi ráðherra mennta-
mála og þar með íþrótta- og
æskulýðsmála. Skrifstofa ráð-
herra, íþróttahúsin og vellirnir
voru iðulega vettvangur
skemmtilegra umræðna um hin
ýmsu þjóðfélagsmál þótt tilefni
fundarhalda hafi verið íþróttirn-
ar sjálfar og ómetanlegt starf
íþróttahreyfingarinnar.
Verkefnið var ekki að sann-
færa hvort annað um mikilvægi
íþrótta fyrir börnin okkar og
samfélagsgerðina, heldur að gera
raunhæfa áætlun um hvernig
unnt væri að gera betur til að
njóta áfram þeirra lífsgæða sem
felast í blómstrandi íþróttalífi.
Í heimi þar sem samkeppni er
um tíma og athygli er það ekki
sjálfsagt. Því gerði Ólafur sér
manna best grein fyrir. Ólafur
var einbeittur og fastur fyrir; á
sinn jákvæða og sjarmerandi
hátt hvikaði hann ekki frá mark-
miðinu um enn sterkari íþrótta-
hreyfingu.
Veikleikar og styrkleikar voru
greindir. Fókusinn var settur á
ákveðna þætti. Þarna var Ólafur
á heimavelli. Hann, ásamt öflugu
starfsfólki ÍSÍ, gerði sér grein
fyrir að ekki var hægt að gera allt
í einu vetfangi en gaf þó ekkert
eftir af þeim þrýstingi sem á
þurfti að halda til að fara í brýn
forgangsmál. Samstarf og gagn-
kvæmur skilningur voru hér lyk-
ilatriði. Mikilvæg skref voru tek-
in árið 2006 með stofnun
ferðasjóðs íþróttafélaga og sjóðs
til að styrkja innviði sérsamband-
anna. Samanlagt áttu þessir
samningar að skila íþróttahreyf-
ingunni hátt á fjórða hundrað
milljóna króna til ársins 2009.
Ólafur sleppti þó aldrei augum af
afreksíþróttunum. Sammælt-
umst við um að taka afrekssjóð-
inn styrkari tökum við endur-
skoðun þessara samninga.
Ólafur var í senn bæði sam-
herji og glæsilegur talsmaður
íþróttanna. Talsmaður sem alltaf
var hægt að reiða sig á til að auka
skilning fólks innan stjórnkerfis-
ins á mikilvægum verkefnum
íþróttahreyfingarinnar.
Efast ég um að við, sem unn-
um íþróttum, hefðum á miklum
umbrotatímum getað haft betri
leiðtoga í stafni en Ólaf. Hann
hélt fólki við efnið, hvað sem taut-
aði og raulaði. Á þann hátt að allir
höfðu ánægju af.
Þótt grunnur Ólafs hafi legið í
körfunni barðist hann sem forseti
ÍSÍ ávallt fyrir framgangi allra
íþróttagreina landshorna á milli.
Og á alþjóðavísu var hann glæst-
ur fulltrúi íslensku þjóðarinnar.
Vænt þótti mér um að upplifa
áhuga hans og virðingu fyrir
íþróttastarfi fatlaðra. Hann hafði
einfaldlega óbilandi trú á að
íþróttirnar efldu börnin okkar öll
og gerðu samfélagið betra. Það
gerði hann með því að tala þær
upp en ekki niður eins og stund-
um er lenska á öðrum sviðum
þegar kemur að samkeppni um
fjármagn og tíma fólks.
Íþróttahreyfingin hefur misst
öflugan liðsmann og leiðtoga sem
náði að hrífa fólk með sér til meiri
verka og betra samfélags. Mest-
ur er þó missir fjölskyldu Ólafs
sem kveður nú einstaka persónu,
eiginmann, föður, son, bróður,
frænda og vin. Fyrir okkur hin
situr eftir þakklæti fyrir að hafa
kynnst Ólafi, hrifist af honum og
lært.
Megi hið eilífa ljós fylgja Ólafi
Rafnssyni.
Þorgerður Katrín
Gunnarsdóttir.
Kveðja frá Knattspyrnu-
félagi Reykjavíkur
Íþróttahreyfingin syrgir öfl-
ugan leiðtoga og forystumann.
KR-ingar minnast Ólafs með
mikilli virðingu og þakklæti og
viljum við þakka honum fyrir far-
sælt samstarf í gegnum árin sem
og allt hans mikla framlag í þágu
íþróttahreyfingarinnar í landinu.
Við KR-ingar sendum eiginkonu
Ólafs, börnum og öðrum aðstand-
endum innilegar samúðarkveðj-
ur.
Gylfi Dalmann Að-
alsteinsson, formaður KR.
Óli minn, þú ert farinn frá okk-
ur og fjölskyldu þinni. Þú sem ert
búinn að eyða ómældum tíma í
íþróttirnar, bæði sem keppandi
og stjórnandi, frábær faðir og
eiginmaður. Þú áttir svo margt
ógert.
Þú kemur inn í stjórn KKÍ
1991, 28 ára gamall. Þá ertu ný-
hættur sem leikmaður, ég að
nálgast fimmtugt og sá þig
stráklinginn komandi inn í
stjórnina.
Það kom strax í ljós að
stráklingurinn hafði skoðanir og
fullt af góðum skoðunum. Allar
tillögur þínar lagðar fram vand-
lega undirbúnar og útilokað að
hrekja. Sem dæmi þegar þú lagð-
ir fram tillögu um kaup á keppn-
isstólum fyrir fatlaða. Hvernig
var hægt annað en að samþykkja
það því þú varst einnig búinn að
fjármagna kaupin?
Þú tekur við formennsku 1996
og gegnir því starfi í 10 ár. Þú
stóðst þig frábærlega sem for-
maður og ekki skrýtið þótt þú
næðir kjöri sem forseti ÍSÍ 2006
og síðan sem forseti Evrópusam-
bandsins, FIBA, 2010.
Að ná kjöri sem forseti FIBA
er ótrúlegur árangur hjá þér. Það
hefur enginn Íslendingur náð
slíkri viðurkenningu á erlendri
grund, en FIBA eru trúlega
næstöflugustu íþróttasamtök
innan Evrópu. Þessum árangri
nærð þú á eigin ágætum og hver
eru þau:
Óli, þú ert einn vandaðasti
maður sem ég hef kynnst. Heið-
arlegur, nákvæmur, hugmynda-
ríkur, vandaður í orðavali og
framkoma þín óaðfinnanleg og
jafnframt varstu trúr samfær-
ingu þinni.
Söknuðurinn er ómælanlegur
og mér finnst eins og ég hafi
misst son minn.
Gerður mín, ég er búinn að
faðma þig og tjá þér hug minn til
ykkar Óla. Ég lýsi dýpstu samúð
til þín og barnanna ykkar og
einnig til nánustu ættingja.
Ég trúi því Óli minn að þú sért
ætíð nærri og veit að þú ert í góð-
um höndum.
Kolbeinn Pálsson.
Kveðja frá Körfuknattleiks-
sambandi Íslands
Fallinn er frá kær vinur,
traustur félagi, góður ráðgjafi,
duglegur, hreinskilinn, hjarta-
hlýr, ósérhlífinn og umfram allt
óumdeildur leiðtogi og svona
gæti ég haldið áfram upptalning-
unni á Ólafi Eðvarði Rafnssyni
fyrrverandi formanni KKÍ eða
Óla Rafns eins og hann var
nefndur í daglegu tali.
Síðustu dagar hafa verið erf-
iðir og þungir innan körfuknatt-
leiksfjölskyldunnar og að Óli sé
fallinn frá er okkur öllum ansi
óraunverulegt. Það er alltaf
óréttlátt þegar einstaklingur á
besta aldri er tekinn svona fyr-
irvaralaust í burtu frá okkur.
Ekki fleiri hittingar, faðmlög,
símtöl, tölvupóstar, sms – mikið
getur þetta líf stundum verið
ósanngjarnt og grimmt. Við vin-
irnir áttum eftir að ræða margt
og koma ýmsu í verk fyrir okkar
ástkæru íþrótt.
Óli var keppnismaður mikill og
vann af miklum heilindum og
ástríðu fyrir körfuboltann og
íþróttahreyfinguna alla, bæði hér
á Íslandi sem og í Evrópu. Það
var ólýsanleg stund að verða vitni
að því þegar tilkynnt var að Óli
hefði verið kjörinn forseti FIBA
Europe, eins stærsta álfusam-
bands í heiminum. Enginn Ís-
lendingur hefur gegnt stöðu sem
þessari innan íþróttahreyfingar-
innar sem sýnir vel hversu mikill
leiðtogi Óli var.
Síðustu daga hefur verið ómet-
anlegt að finna þá samheldni og
vináttu sem ríkir í körfuknatt-
leiks- og íþróttahreyfingunni.
Þrátt fyrir samkeppni innan sem
utan vallar íþróttanna þá er það
einmitt hin fjölbreytta og góða
vinátta sem einkennir íþrótta-
hreyfinguna og allt hennar starf.
Óli á svo sannarlega stað í hjört-
um fjölmargra einstaklinga hér á
landi sem og erlendis.
Körfuknattleikshreyfinginn
hefur misst svo mikið með fráfalli
Óla og þá ekki bara á Íslandi eða í
Evrópu, heldur í heiminum öll-
um. Það sýna fjölmargar samúð-
arkveðjur sem borist hafa á und-
anförnum dögum frá
forráðamönnum körfuknattleiks-
sambanda víðsvegar um heiminn.
Minning um sterkan leiðtoga
og kæran félaga lifir hjá körfu-
boltahreyfingunni um allan heim.
Ég var þess heiðurs aðnjót-
andi að starfa náið og mikið með
Óla síðustu 15 árin og kveð því
ekki bara góðan félaga heldur
einstakan, hlýjan og traustan vin
með mikilli sorg í hjarta og það
eru ófá tárin sem hafa fallið síð-
ustu daga. Eins og vinir gera þá
spjölluðum við einnig mikið um
fjölskyldur okkar og hvað væri að
frétta af okkar fólki. Ég veit því
eins og fleiri að án stuðnings
Gerðar konu Óla og barna þeirra
hefði hann ekki getað gert allt
það sem hann gerði fyrir körfu-
knattleiks- og íþróttahreyf-
inguna.
Stærstur og sárastur er miss-
irinn að sjálfsögðu hjá Gerði,
börnum þeirra Auði, Sigurði og
Sigrúnu, foreldrum Óla, tengda-
móður og systkinum. Hugur okk-
ar og bænir eru með ykkur og
sendi ég ykkur, kæru vinir, inni-
legustu samúðarkveðjur körfu-
knattleiksfjölskyldunnar og
þakkir fyrir allt það starf sem Óli
vann. Guð blessi og varðveiti
minningu Ólafs E. Rafnssonar.
Fyrir hönd stjórnar og starfs-
manna KKÍ,
Hannes S. Jónsson
formaður.
Það var óraunverulegt símtal-
ið frá Hannesi vini okkar þegar
hann hringdi í mig og sagði mér
frá andláti þínu. Þetta er eitthvað
sem erfitt er að meðtaka og átta
sig á.
Minningar streyma fram, þú
varst alltaf fullur af hugmyndum
um hvernig hægt væri að gera
körfuboltann og íþróttir almennt
betri. Á lokahófi KKÍ í maí áttum
við gott spjall og nú er það mitt
að halda því sem við ræddum á
lofti og jafnframt koma því í
framkvæmd.
Það var sama hversu upptek-
inn þú varst, þú hafðir alltaf tíma
til að svara og ræða hlutina. Fjöl-
margir tölvupóstar frá þér sýna
að það var sama hvað ég var að
velta fyrir mér, alltaf gafstu þér
tíma til að svara af kurteisi og
virðingu. Tölvupóstar sem byrja
á orðum eins og „Heill og sæll fé-
lagi.
Langt síðan maður hefur
heyrt frá þér – hef saknað þess“
eða „Sæll endalausi áhugasami
kúturinn minn“ eða „Sæll kæri
óseðjandi körfuboltaáhugamað-
ur“ ylja manni um hjartarætur
þegar maður móttekur þá og ekki
minna í dag þegar maður rifjar
upp allt sem við ræddum um.
Oftar en ekki endaðir þú tölvu-
pósta til mín á því að minna mig á
að koma með nýjan sögupistil,
þar sem söguritun KKÍ var eitt af
sameiginlegum áhugamálum
okkar. Þó tölvupóstarnir verði
ekki fleiri okkar á milli þá mun
ekki standa mér að varðveita sög-
una og birta pistla í tengslum við
það sem ég er að grúska í þá
stundina.
Það hafa fáir Íslendingar kom-
ist jafn langt og þú Óli og þín
verður sárt saknað af allri körfu-
boltafjölskyldunni. Þú leiddir
okkur áfram í að efla körfubolt-
ann sem var og er okkar stóra
sameiginlega áhugamál. Þó ég
komist aldrei með tærnar þar
sem þú hafðir hælana þá mun ég
alltaf muna þig og þínar hugsjón-
ir og gera mitt besta til að starfa í
þeirra anda.
Hugsjónir sem meðal annars
gengu út á það að einingarnar
vinni alltaf með framtíðina og
heildina í huga og með sannan
íþróttaanda að leiðarljósi. Með
þetta að markmiði starfaðir þú
innan forystu körfuboltahreyf-
ingarinnar á Íslandi sem og í
Evrópu og á heimsvísu. Þér var
orðið vel ágengt og hefði það orð-
ið alheimskörfuboltafjölskyld-
unni til góða ef þú hefðir fengið
meiri tíma.
En þó við í körfuboltafjöl-
skyldunni höfum misst góðan vin
og mikinn leiðtoga þá er það svo
að missir konu, barna og annarra
ættmenna er mestur. Ég sendi
þeim því mínar dýpstu samúðar-
kveðjur og bið Guð um að styrkja
þau í þessari miklu sorg.
Rúnar Birgir Gíslason.
Fallinn er frá langt um aldur
fram Ólafur E. Rafnsson, forseti
Íþrótta- og ólympíusambands Ís-
lands. Ólafur var ekki einungis
óumdeildur leiðtogi íþróttahreyf-
ingarinnar heldur einnig mikill
áhugamaður um íþróttir fatlaðra
og velgjörðamaður Íþróttasam-
bands fatlaðra (ÍF). Hann var
vinur sem sárt verður saknað.
Nú, þegar hann hefur fyrirvara-
laust kvatt okkur er ég ekki leng-
ur svo viss um að ég skilji hina
ýmsu hluti sem tengjast lífinu og
tilverunni.
Allavega er ég ekki viss og skil
ekki hvernig almættið velur í liðið
hjá sér. Ólafi er þar eflaust ætlað
stórt og mikið hlutverk þótt ég
vildi heldur hafa hann í okkar liði
hér á jörðinni.
Kynni okkar hjá Íþróttasam-
bandi fatlaðra við Ólaf hófust er
hann, sem ungur maður og þá
þegar forystumaður körfuknatt-
leiksins hér á landi, tók að sér að
þjálfa og útbreiða hjólastólakör-
fuknattleik hér á landi. Þótt sú
tilaun hafi ekki gengið sem skyldi
þróaðist þar vinátta og tengsl
sem seint verða þökkuð að fullu.
„Þið leyfið mér að fylgjast með ef
ég get eitthvað aðstoðað,“ var
hann vanur að segja og sú varð
raunin meðvitað og ómeðvitað.
Tölvupóstföng okkar nafnanna
voru æði lík sem gerði það að
verkum að óafvitandi fékk hann
pósta sem ætlaðir voru mér sem
starfsmanni Íþróttasambands
fatlaðra. Þannig fékk hann inn-
sýn í ýmis mál er okkur tengdust,
áframsendi skilaboðin með bros-
karli og kveðju til okkar hjá ÍF.
Til Ólafs, sem leiðtoga íþrótta-
hreyfingarinnar, var ávallt hægt
að leita varðandi hina ýmsu hluti
og gat maður ávallt reitt sig á
hreinskilið svar og vegvísi um
hvert, að hans mati, skyldi haldið.
Ólafur var maður hreinn og
beinn, með stórt hjarta, sem
hafði mikið að gefa. Slíku bera
störf hans í þágu íþróttahreyfing-
arinnar allrar fagurt vitni. Þakk-
læti og söknuður er okkur hjá
íþróttahreyfingu fatlaðra efst í
huga nú þegar þessi góði drengur
er fallinn frá. Blessuð sé minning
Ólafs E. Rafnssonar.
Stjórn og starfsfólk Íþrótta-
sambands fatlaðra sendir eftirlif-
andi eiginkonu hans, Gerði Guð-
jónsdóttur, börnum og ástvinum
öllum hugheilar samúðarkveðjur.
Fyrir hönd Íþróttasambands
fatlaðra,
Ólafur Magnússon,
framkv.stj.
Það var fallegur morgunn á
Suðurlandi miðvikudaginn 19.
júní, sólin skein í heiði og fuglar
sem og mannfólkið léku við hvern
sinn fingur. Um miðjan dag dró
ský fyrir sólu og það gerði úrhell-
isrigningu. Seinna þennan sama
dag fengum við þær sorgarfregn-
ir að góður félagi og vinur væri
fallinn frá, langt um aldur fram.
Það var eins og himinninn hefði
grátið með okkur.
Þennan dag vorum við svo
sannarlega minnt á hversu hverf-
ult lífið getur verið. Kynni okkar
af Ólafi hófust þegar hann var
formaður KKÍ. Á þeim árum var
hann óþreytandi við að hvetja
okkur áfram og ávallt reiðubúinn
að aðstoða þegar eftir því var leit-
að. Seinna þegar hann var kosinn
forseti ÍSÍ var hann boðinn og
búinn sem áður að gefa okkur góð
ráð, hvetja okkur til dáða að
halda merki íþróttahreyfingar-
innar hátt á lofti þrátt fyrir að
gefið hafi á bátinn í efnahagsmál-
um þjóðarinnar og íþróttahreyf-
ingin fengið að finna fyrir því.
Þá stóð hann sem klettur úr
hafinu á hverju sem gekk og
reyndist okkur sem störfum inn-
an íþróttahreyfingarinnar dreng-
ur hinn besti og traustur sam-
herji í hvívetna. Hann blés okkur
í brjóst baráttuanda með rök-
festu sinni, einurð og festu.
Á kveðjustundu kemur okkur
fyrst í hug þegar við hugsum til
Óla einbeitni hans og óbilandi
eljusemi.
Hann hafði mikla útgeislun og
góða nærveru, spaugsamur, hlýr
og gefandi persóna. Ólafur var
maður sátta, rökfastur og skel-
eggur í allri framgöngu. Hann
var sérstakt ljúfmenni og dag-
farsprúður og okkur mikill heið-
ur að verða þeirrar gæfu aðnjót-
andi að fá að starfa undir hans
forystu. Héraðssambandinu
Skarphéðni sýndi hann mikinn
velvilja sem og öllu íþróttastarfi á
Suðurlandi. Ólafur var góður
leiðtogi sem við mátum mikils og
ljóst að margir sakna vinar í stað
og verða þess áskynja, að nú er
stórt skarð fyrir skildi, þar sem
áður fór góður drengur og mikill
leiðtogi.
Stór er sá hópur vina og kunn-
ingja sem nú drúpir höfði með
söknuði vegna fráfalls Ólafs E.
Rafnssonar. Hans verður minnst
af hlýhug og virðingu allra þeirra
er til hans þekktu. Eftir áratuga
vináttu kveðjum við kæran vin
þakklátum huga og þökkum vin-
áttu og heilladrjúgt samstarf.
Eiginkonu Ólafs, börnum og fjöl-
skyldu sendum við innilegar sam-
úðarkveðjur.
Þitt starf var farsælt, hönd þín hlý
og hógvær göfgi svipnum í.
Þitt orð var heilt, þitt hjarta milt
og hugardjúpið bjart og stillt.
(Jóhannes úr Kötlum)
F.h. Héraðssambandsins
Skarphéðins,
Guðríður Aadnegard og
Engilbert Olgeirsson.
Fallinn er frá löngu fyrir aldur
fram Ólafur Eðvarð Rafnsson,
forseti Ólympíu- og íþróttasam-
bands Íslands, rétt fimmtugur að
aldri. Sú sorgarfregn barst til
landsins 19. júní, að forseti ÍSÍ
hefði andast skyndilega við
skyldustörf á erlendri grundu; er
hann syrgður innan íþróttahreyf-
ingarinnar.
Ólafur Eðvarð Rafnsson var
með hærri mönnum, vörpulegur
á velli, bjartur yfirlitum og bar
sig vel. Hann stundaði körfu-
knattleik um árabil og átti sess í
landsliði Íslands. Mátti merkja
íþróttaiðkun á limaburði hans og
framgöngu allri, eigindi sem góð-
ur íþróttamaður tileinkar sér.
Fyrst bar fundum okkar Ólafs
saman meðan hann var enn for-
maður Körfuknattleikssambands
Íslands en samskipti urðu all-
nokkur eftir að hann varð forseti
ÍSÍ. Einatt leitaði ég til hans á
hátíðarstundum eða vegna
merkra atburða í glímunni og
ávallt var hollráð og góðan stuðn-
ing að fá hjá Ólafi, þegar eftir var
leitað og tók hann þátt í slíku,
væri þess kostur.
Ólafur var hógvær maður og
skarpur og stefnufastur en óá-
leitinn og enginn veifiskati var
hann.
Að leiðarlokum vil ég persónu-
lega þakka Ólafi Eðvarði Rafns-
syni fyrir góð kynni og samstarf
og fyrir það mikla og óeigin-
gjarna starf er hann lagði fram í
þágu íþróttahreyfingarinnar í
landinu. Þá flyt ég einnig þakkir
Glímusambands Íslands og
Glímudómarafélags Íslands fyrir
umtalsverðan velvilja í garð glím-
unnar, þjóðaríþróttar Íslendinga.
Fjölskyldu hans og ástvinum
eru fluttar samúðarkveðjur.
Hörður Gunnarsson,
heiðursfélagi ÍSÍ.
 Fleiri minningargreinar
um Ólaf E. Rafnsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. JÚLÍ 2013