Morgunblaðið - 17.07.2013, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. JÚLÍ 2013
✝ Þórdís BrynjaAðalsteins-
dóttir fæddist í
Reykjavík 23. októ-
ber 1960. Hún lést á
heimili sínu 6. júlí
2013.
Foreldrar henn-
ar voru Aðalsteinn
Pétursson læknir,
f. 1933, d. 1985 og
Halldóra Karls-
dóttir, húsmóðir og kaupmaður,
f. 1936. Brynja átti þrjár systur.
1) Guðríður Hlíf, f. 1965, maki
Ragnar Þorgeirsson, f. 1966.
Þau eiga fjögur börn. 2) Áslaug
Helga, f. 1968, maki Jóhann
Gunnar Sveinsson, f. 1967. Þau
eiga fjögur börn. 3) Halldóra, f.
1972, maki Holger Peter Clau-
sen, f. 1963. Þau
eiga sex börn.
Brynja giftist
Oddi Hauksteini
Knútssyni árið
1981 og eignuðust
þau þrjá syni. Þau
skildu. Synir þeirra
eru. 1) Aðalsteinn
Haukstein, f. 1981,
maki Sara Rebekka
Davis, f. 1982. Þau
eiga tvær dætur. 2) Andri Hauk-
stein, f. 1984, maki Helena Ein-
arsdóttir, f. 1983. Þau eiga eina
dóttur. 3) Arnar Haukstein, f.
1991, maki Kristín Heiða Magn-
úsdóttir, f. 1992.
Útför Þórdísar Brynju fer
fram frá Háteigskirkju í dag, 17.
júlí 2013, kl. 13.
Ég veit ekki um neitt fallegra
en þig í þessum heimi sem guð
hefur skapað, elsku mamma mín.
Þú varst alltaf svo blíð og góð og
með þetta yndislega góða hjarta.
Það eru svo margar dýrmætar
minningar sem við áttum saman
sem fara um hug minn núna. Ég
vil ekki trúa því að ég geti ekki
upplifað þær aftur og enn fleiri
með þér.
Þegar mér leið illa gat ég alltaf
leitað til þín, þú gafst mér alltaf
tíma og góð ráð, líka þegar erfitt
var hjá þér sjálfri. Ég vildi að ég
hefði getað hjálpað þér eins og þú
hjálpaðir mér. Þú gafst mér svo
mikið í þessu lífi, meira en nokk-
ur önnur manneskja. Ég er stolt-
ur af því að hluta af þessari fal-
legu manneskju, sem þú hafðir að
geyma, er að finna í mér.
Það var enginn nema þú sem
gast tekið allar áhyggjur heims-
ins af herðum mér, bara með einu
faðmlagi. Ég vildi að ég gæti
fengið að faðma þig einu sinni
enn, elsku mamma mín.
Hvíl í friði elsku mamma.
Tárin streyma í stríðum straumum
Hvað geri ég án þín, elsku mamma
mín?
Hvernig get ég lifað út daginn?
Allt er svo tómlegt hér án þín!
Stóllinn sem þú sast svo oft í
Ég horfi á hann oft á dag
bara ég gæti fengið þig til baka
þá myndi allt komast aftur í lag
en sú draumastund mun aldrei
koma
raunveruleikinn blasir mér við
að kveðjustund okkar er komið
og þú gengur í gegnum hið gullna
hlið
minningar um þig um huga minn
reika
margar góðar eru í skjóðunni þar
við áttum svo marga góða tíma
já mikið um gleði hjá okkur þá var
ávallt gat ég til þín leitað
aldrei hunsaðir þú mig
reyndir alltaf mig að hugga
ó,hve sárt er að missa þig!
Þitt bros og þín gleði
Aldrei sé ég það á ný
Ég vil bara ekki trúa
Að þitt líf sé fyrir bí
Ég vildi að við hefum haft
Meiri tíma, þú og ég
Við áttum svo mikið eftir að segja
Ó hvað veröldin getur verið
óútreiknanleg
Ég þarf nú að taka stóra skrefið
treysta á minn innri styrk
takast á við lífið
Svo framtíðin verði ei myrk
Ég veit að þú munt yfir mér vaka
verða mér alltaf nær
Þú varst og ert alltaf mér best
Elsku móðir mín kær
(Katrín Ruth)
Þinn sonur,
Arnar.
Elsku mamma mín fallega
hlýja og góða, hvernig get ég
kvatt þig? Ég á svo erfitt með að
sætta mig við að þú sért farin. Að
ég fái ekki lengur að njóta hlýju
þinnar og nærveru. Það er eng-
inn sem getur veitt mér þá ljúfu
tilfinningu sem þú gafst mér sem
barni og er mér svo hugleikin á
þessari stundu. Mér finnst ég
brotinn, elsku mamma, en svo
byrja fallegu minningarnar um
þig að rúlla líkt og filma í huga
mínum og ég ýmist brosi eða
græt.
Ég vildi að ég, Andri og Arnar
gætum fengið einn dag í viðbót
sem litlu strákarnir þínir áður en
við kveðjum þig. Þú vektir okkur
með þinni blíðu röddu, strykir
okkur um vangann með fallegu,
fíngerðu fingrunum þínum og
segðir okkur að koma að borða. Í
morgunmat gæfir þú okkur rist-
að brauð með osti og bláberja-
sultu og heitt kakó, eins og við
fengum stundum. Svo myndum
við setjast í gráa sófann og horfa
á teiknimyndir. Þú við hlið okkar
og okkur alveg sama þó þú værir
að lesa bók, við vildum bara finna
fyrir nærveru þinni. Um miðjan
daginn skærir þú kalt slátur í bita
og biðir okkur upp á konfekts-
látur, eins og þú kallaðir það. Í
eftirrétt myndir þú bjóða okkur
upp á nýbakaða Ellu-skúffuköku
og ískalda mjólk. Þú veist hvað
okkur finnst best, elsku mamma.
Við myndum svo leika okkur
fram á kvöld en ég myndi sjá til
þess að við værum ekki með of
mikil læti, ekki í þetta skipti,
mamma. Um kvöldið háttar þú
okkur og tannburstar, raulandi
tannálfalagið með blíðu röddinni
þinni. Mér leið svo vel hjá þér,
jafnvel þó þú værir bara að tann-
bursta mig og minnir að ég hafi
alltaf verið þægur á meðan þú
söngst lagið. Svo skriðum við í
rúmið þitt og þú myndir fara með
bænirnar, signa yfir okkur og
syngja fyrir okkur. En ég vil ekki
sofna, elsku mamma, ég vil liggja
fyrir aftan þig þar sem þú heldur
utan um Andra og Arnar og vefja
hárinu þínu um fingur mér þar til
þú sofnar, því það fannst okkur
svo notalegt. Svo myndi ég signa
yfir þig og kyssa góða nótt, elsku
mamma.
Ég veit að þú myndir vilja gefa
okkur þennan dag, elsku
mamma. Þú gafst frá þér ást og
hlýju þangað til þú gast ekki
meir. Ég er og verð alltaf strák-
urinn þinn, elsku mamma, og ég
mun ganga með kærleikann og
hlýju orkuna, sem þú gafst frá
þér, í huga mínum og hjarta
þangað til minn tími kemur.
Þannig ertu lifandi fyrir mér.
Mér þykir svo sárt að ömmu-
stelpurnar þínar fengu ekki meiri
tíma með þér. Við vitum hvað þú
varst stolt af þeim og erum þakk-
lát fyrir þær minningar sem við
eigum um ykkur saman. Við
munum segja þeim sögur um fal-
legu Brynju ömmu og ég veit að
þær munu alltaf muna eftir þér.
Elsku mamma, mér finnst
þetta svo sárt og á erfitt með að
enda þessi skrif til þín. Ég er
heppinn að eiga góða að á þessari
stundu og án þeirra gæti ég ekki
komist í gegnum þetta sorgar-
tímabil. Ég veit að þér líður vel
hjá afa og ég hlakka til að hitta
ykkur síðar. Góða nótt mamma
mín fallega, hlýja og góða, ég
elska þig af öllu mínu hjarta og
mun alltaf gera.
Þinn sonur,
Aðalsteinn.
Hlý, góðhjörtuð, falleg og góð.
Það eru fyrstu orðin sem koma
upp í huga minn þegar ég hugsa
til þín. Með þeirri góðmennsku
sem þú bjóst yfir mótaðir þú mig
sem einstakling, þú kenndir mér
að vera jákvæður og sjá það góða
sem býr innra með fólki. Þú
kenndir mér að sjá heiminn með
þínum augum, þínum tilfinning-
um og þinni nálgun. Það kom af
sjálfu sér, það var þér svo eðl-
islægt að vera jákvæð, góð og
umburðarlynd gagnvart öðru
fólki, gagnvart lífinu og þeim
áskorunum sem það hafði upp á
að bjóða. Þú varst alltaf til staðar
fyrir okkur bræðurna, sama hvar
þú varst stödd í lífinu þá vissi ég
alltaf hvar ég hafði þig. Ég er
virkilega lánsamur að hafa átt þig
sem móður og ég mun ávallt
þakka fyrir að þú hafir verið
svona stór hluti af mínu lífi. Ég
mun einsetja mér að komast yfir
sorgina og nota alla mína krafta
til þess að gleðjast yfir þeim
minningum sem ég á með þér. Þú
ert mamma mín og þú verður
alltaf geymd í hjarta mínu og
huga.
Það er margt sem er á huldu í
þessu lífi og margt sem við skilj-
um ekki vegna þekkingarleysis,
reynsluleysis eða vegna fyrir-
fram mótaðra skoðana. Eitt veit
ég þó, þú varst veik, andlega veik
og vegna þess er erfitt að setja
sig í þín spor og í raun ómögulegt
að ímynda sér hvað þú þurftir að
takast á við. Ólíkt því sem gerist
þegar um líkamlega sjúkdóma er
að ræða er tilhneiging margra að
draga rangar ályktanir varðandi
andleg veikindi eins og þín. Mein-
ið var til staðar en það var ekki
auðséð þar sem það var í huga
þínum. Staðreyndin er sú að
þetta hugarmein breytti þér, tók
frá þér alla orku og lífsvilja. Ég
gat ekki lengur séð gleðina eða
jákvæðnina sem áður einkenndi
þig og þessi fallegi glampi sem þú
hafðir í augunum hvarf. Það var
eins og þinn tími væri kominn.
Eitt sem hvarf þó aldrei var góð-
mennskan og greiðviknin. Því
þrátt fyrir mikil veikindi varstu
alltaf til staðar, þú reyndir eins
og þú gast að vera okkur góð
móðir og þér tókst það allt fram á
síðasta dag.
Þessi orð eru skrifuð fyrir þig.
Takk fyrir allt mamma mín, þú
ert fallegasta manneskja sem ég
hef kynnst og ég hlakka til að
hitta þig aftur.
Þinn sonur,
Andri.
Með söknuði kveð ég kæra
systur. Ég finn til þakklætis fyrir
margar góðar minningar. Vænt
þykir mér um þær stundir sem
við áttum saman í blómabúðinni
hennar mömmu, þar sem þú
starfaðir í árafjöld. Í jólafríum
sat ég oft með þér, þú gerðir
skreytingar og ég aðstoðaði þig.
Jólalögin í útvarpinu, erill og há-
tíðleg stemning. Listfengi þitt
naut sín vel og fékkstu mikið og
verðskuldað hól fyrir skreyting-
arnar þínar. Víða hef ég heyrt
ykkur mömmu hrósað fyrir starf
ykkar í búðinni og alúðlegt við-
mót, enda voruð þið einstaklega
nánar og samhentar. Ég gæti
trúað að þessi ár hafi verið þér
mjög dýrmæt.
Heimili þitt var sérstaklega
fallegt og hlýlegt, enda varstu
dugleg að kaupa þér fallega hluti
sem þú skreyttir með af smekk-
vísi. Margt sem rataði í hillur
blómabúðarinnar rataði líka heim
til þín, við systur þínar gátum oft
hlegið að þessu. Sjálf varstu alltaf
snyrtileg og vel til höfð og strák-
arnir þínir oft vel vatnsgreiddir.
Okkar síðasta samverustund
var í Grasagarðinum. Við fórum
þangað systurnar með mömmu
og fórum á Kaffi Flóru. Þú varst
þarna með okkur, en samt ekki.
Veikindi þín hleyptu ekki gleði,
ljósi né frið að sálu þinni. Þú
reyndir en það var þér um megn,
lífsorkan var búin. Síðustu mán-
uði lífs þíns hallaði hratt undan
fæti og sjúkdómurinn þinn sigr-
aði að lokum. Frá því þú fórst
höfum við þjappað okkur saman,
mamma, við systur þínar, synir
og aðrir aðstandendur. Í minn-
ingunni lifir þú sem hin ljúfa,
góða og fallega Brynja systir
mín. Saman rifjum við upp minn-
ingar, föðmumst, hlæjum og
grátum. Þú munt alltaf lifa í
hjörtum okkar og minningum.
Þeir segja mig látinn, ég lifi samt
og í ljósinu fæ ég að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá hjarta mínu berst falleg rós,
því lífið ég þurfti að kveðja.
Í sorg og í gleði ég senda mun ljós,
sem ykkur er ætlað að gleðja.
(Höf. ók.)
Áslaug.
Elsku Brynja, stóra systir
mín. Það er ótrúlega sárt að
hugsa til þess að þú sért farin frá
okkur. Eini ljósi punkturinn er sá
að góðar minningar getur enginn
tekið frá manni og af þeim á ég
sannarlega nóg. Þrátt fyrir tólf
ára aldursmun þá vorum við allt-
af mjög góðar vinkonur. Þegar ég
var yngri og þú bjóst á Kveldúlfs-
götunni þá var ég oft hjá þér og
hjálpaði þér með strákana og svo
á kvöldin þá skreið ég upp í og
fékk að sofa á milli. Mikið var ég
stolt af fallega heimilinu þínu og
ég fór með vinkonur mínar til að
sýna þeim hvað það væri flott
heima hjá Brynju systur. Síðan
þegar ég varð eldri þá breyttist
þetta samband okkar og við urð-
um nánar á annan hátt. Ferðin
okkar sem við fórum tvær saman
til Danmerkur var ótrúlega
skemmtileg. Við gerðum margt
saman, keyptum okkur föt og fór-
um að skemmta okkur. Einnig
fórum við saman á vaxmyndasafn
þar sem þú, eins og þér var einni
lagið, settir öryggiskerfið af stað.
Þig langaði bara að tékka á því
hvernig væri að koma við vax-
stytturnar og allt fór í gang. Mik-
ið gátum við hlegið að þessu. Ég
held að það hafi verið fáir sem
nutu þess jafn mikið að fara til út-
landa eða á hótel eina helgi. Þú
naust þess svo að slaka á, fara í
heitt bað og panta þér mat upp á
herbergi. Það var nefnilega svo
lítið sem þurfti til þess að gleðja
þig. Þú varst svo ótrúlega hlý og
góð manneskja. Og það er þannig
sem við minnumst þín. Eins og
Lára mín sagði þegar ég sagði
henni að þú værir dáin, „en
Brynja var alltaf svo góð og
skammaði mann aldrei“. Þannig
varst þú og jafnvel þegar þú áttir
erfiða tíma núna síðustu ár, þá
breyttist þetta aldrei, alltaf jafn
hlý og góð. Ég veit að þú hefur
fundið friðinn núna og að pabbi
hefur tekið vel á móti þér. Við
systurnar komum til með að
passa strákana þína og mömmu
fyrir þig.
Hvíl í friði elsku Brynja mín,
ég sakna þín óendanlega mikið en
ég veit að þér líður vel núna.
Þín litla systir,
Halldóra Aðalsteinsdóttir
(Dóra).
Í dag kveðjum við yndislega
systur og mágkonu. Þetta er erf-
ið stund og söknuðurinn mikill.
Góðar minningar koma upp í
hugann og gefa okkur styrk.
Brynja átti góða æsku, hún ólst
upp á heimili fjölskyldunnar á
Kleppjárnsreykjum umvafin ást
og öryggi. Hún hlaut margar
guðsgjafir í vöggugjöf, ytri sem
innri fegurð, fáguð framkoma,
hlýja og einlægni einkenndu
hana alla tíð. Hún stofnaði ung
eigið heimili og eignaðist þrjá
syni sem voru líf hennar og yndi.
Í þau tuttugu ár sem hún starfaði
með móður sinni í Blómabúð
Dóru í Borgarnesi sinnti hún við-
skiptavinunum af alúð og hlut-
tekningu, á þeirra gleði- og sorg-
arstundum. Listfengi hennar og
smekkvísi nutu sín jafnt við gerð
blómaskreytinga, sem í álitsgjöf
eða afgreiðslu í búðinni. Sama
átti við um heimilið, uppeldi son-
anna og annað sem hún tók sér
fyrir hendur. Natni og vilji til að
uppfylla þarfir annarra ein-
kenndu hennar persónu. Það eru
dýrmætir eiginleikar og gefandi
fyrir þá sem fá að njóta, og vorum
við sannarlega í þeim hópi. Á
hinn bóginn var Brynja afskap-
lega viðkvæm að eðlisfari og var
oft sem leitin að hamingju og
innri friði reyndist henni erfið.
Hún var því illa búin undir áföll í
einkalífi og mótstreymi lífsins,
eins og það birtist henni. Kvíðinn
bjó um sig í brjósti hennar líkt og
arfi sem grúfir sig yfir fallegt
blómabeð. Þá gat hún treyst á
umhyggju og styrka hönd móður
sinnar, kærleik sonanna og okkur
hin sem af veikum mætti reynd-
um að gefa til baka af öllu því sem
hún hafði gefið okkur með ást
sinni, einlægni og fegurð.
Síðustu árin voru Brynju mjög
erfið, veikindi hennar ágerðust
og þrátt fyrir að hún hafi ítrekað
leitað sér hjálpar var enga lausn
að finna. Er það okkar einlæga
trú að Brynju líði betur núna, hún
hafi fundið þann frið sem hún
leitaði að og á svo sannarlega
skilið að njóta.
Þó við séum óendanlega sorg-
mædd á þessari óvæntu kveðju-
stund rifjum við upp skemmtileg
atvik og hlýjar samverustundir
sem aldrei munu gleymast.
Minningin mun lýsa okkur er við
leitumst við að fóta okkur í tilver-
unni á ný, þó við gerum okkur
litlar vonir um að finna svör við
spurningum sem á okkur brenna.
Synirnir þrír, Alli, Andri og
Arnar, og fjölskyldur þeirra, hafa
misst mikið. Ekki síður móðir
hennar, sem hefur sýnt henni
ómælda ást og stuðning alla tíð.
Megi Guð styrkja þau og okkur
öll í sorginni.
Guðríður (Gurrý) og
Ragnar (Raggi).
Það er mér sérstaklega minn-
isstætt þegar hún Brynja mín
kom í heiminn. Ég var sjálf ófrísk
og átti von á mér í desember.
Halldóra mágkona mín og Aðal-
steinn bróðir minn eignuðust
Brynju í október. Brynja var eins
og engill nýfædd. Hún var með
eindæmum falleg. Björt yfirlit-
um, með fallega ljósa húð, ynd-
isleg augu og fallegt bros.
Þetta yfirbragð fylgdi henni
alla tíð. Brynja var glæsileg kona
sem laðaði fólk að sér. Nærvera
hennar var þannig að hún hafði
góð áhrif. Góð áhrif á alla sem í
kringum hana voru og umhverfi
hennar. Það kom snemma í ljós
að hún var líka mjög næm á um-
hverfi sitt og fann til með fólkinu
í kringum sig. Það var einhvern
veginn raunverulegra en hjá
flestum. Hún tók hlutunum af al-
vöru og hafði mikla ábyrgðartil-
finningu. Og ábyrgðina sýndi hún
fólkinu í kringum sig af alúð og
væntumþykju.
Það var okkur í fjölskyldunni
sérstaklega minnisstætt að fylgj-
ast með Brynju standa sem klett-
ur við hlið mömmu sinnar þegar
faðir hennar, Aðalsteinn, féll frá í
blóma lífs síns. Það var ekki auð-
velt hlutskipti fyrir Halldóru og
dætur hennar að standa frammi
fyrir slíku mótlæti. Óréttlætið
virtist algjört og erfitt að sjá leið
fram á við í slíkri stöðu. Það er
því með aðdáun sem hægt er að
horfa til baka á hvernig Halldóra
reis upp sterkari en flestir og
stofnar farsælt fyrirtæki sem
varð þeim mæðgum stoð um ára-
bil og ekki síst sönnun þess hvers
þær voru megnugar allar sem
ein. Þar stóð Brynja ekki síst
vaktina með móður sinni. Af
sömu alúð og væntumþykju og
var henni svo eiginleg. Myndin af
Brynju í huga okkar, mitt í blóm-
unum, glaðleg og blíð, er mynd
sem við munum varðveita.
Það er þyngra en tárum taki
að þurfa að kveðja hana Brynju
okkar svona allt of fljótt. Hún
skilur eftir sig skarð í glæsilegum
mæðgnahópi sem verður ekki
fyllt.
Elsku Alli, Andri og Arnar,
megi guð vera með ykkur á þess-
um erfiðu tímum.
Elsku Halldóra og dætur. Orð
eru fátækleg á stundum sem
þessum. En minningin um
Brynju mun lifa. Brynju sem
hallaði alltaf undir flatt þegar
hún mætti manni með bros á vör
og óendanlega hlýju í augum.
Blessaðir séu þeir
sem gefa sér tíma
til að strjúka vanga
og þerra tár af kinn
bara með því að faðma
og vera.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Ingibjörg Pétursdóttir
og fjölskylda.
Elsku Brynja, mikið ofboðs-
lega þykir okkur sárt að þurfa að
kveðja þig svona snemma.
Þegar við hugsum til baka eig-
um við margar góðar og fallegar
minningar. Það fyrsta sem kem-
ur upp í hugann er hversu ljúf og
góðhjörtuð þú varst.
Laou Tzu sagði: „Góðmennska
í orðum skapar traust. Góð-
mennska í hugsun skapar dýpt.
Góðmennska í gjöf skapar ást.“
Það er alveg ljóst hversu mikla
ást þú skapaðir, elsku Brynja.
Við sitjum eftir, ættingjar og
vinir, með sorg í hjarta. Missir
okkar allra er mikill, að fá ekki að
sjá þig blómstra og sjá ljósið
kvikna á ný í fallegu bláu aug-
unum þínum. Að sjá þig blómstra
eins og öll fallegu blómin sem þú
handlékst gegnum ævina – það er
varla hægt að hugsa til baka til
þín án þess að sjá einhver falleg
blóm í bakgrunninum. „Jörðin
hlær í blómum“ sagði Ralph
Waldo Emerson, og þú áttir svo
sannarlega þinn þátt í að láta
jörðina hlæja.
Elsku Brynja, við treystum því
að nú hafir þú öðlast þann frið
sem þú hefur leitað svo lengi. Við
munum brosa og hugsa til þín í
hvert skipti sem við lítum falleg
blóm og í hvert skipti sem við
sjáum góðmennsku þína endur-
speglast í okkur öllum sem þú
snertir.
Með ást og söknuð í hjarta,
Silja, Halldóra Diljá,
Dalmar og Ylva.
Þegar ég var sjö ára í barna-
skóla á Kleppjárnsreykjum kom
ég með bekkjarsystur minni
heim til þín og ætluðum við að fá
að róla hjá þér. Þú sagðir við
bekkjarsystur mína, þú mátt róla
Þórdís Brynja
Aðalsteinsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku Brynja mín.
Mikið á mamma eftir að
sakna stelpunnar sinnar.
Ég hugga mig við að nú líð-
ur þér vel og finnur þann
frið sem þú leitaðir að, eftir
löng og erfið veikindi. Eftir
lifa yndislegar minningar
sem veita mér styrk og yl.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Þín
mamma.