Morgunblaðið - 17.07.2013, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. JÚLÍ 2013
Það var sunnudagshádegi er
hún Kolla mín hringdi út á sjó og
tjáði mér að Sigmundur frændi
hefði hringt og sagt að Bíbí hefði
kvatt þá um morguninn. Mér
hálfbrá þótt vitað hafi í hvað
stefndi hjá henni blessaðri.
Við Kolla heimsóttum þau
sæmdarhjón, Simma og Bíbí, inn á
Hraunbúðir og áttum skemmti-
legt spjall saman rúmlega viku
fyrir andlátið. Þau þá bæði ágæt-
lega hress og ekki grunaði okkur
hjónin þá, að þetta yrðu síðustu
konfektmolarnir, sem við fengjum
úr hennar hendi. Skaparans tré
breytist hins vegar fljótt og
skömmu eftir heimsóknina dettur
Bíbí og meiðir sig. Fær heilablóð-
fall í kjölfarið og þar með búið spil.
Í janúar 1966 bauðst mér að
fara á vertíð til Eyja og dvelja hjá
móðurbróður mínum, Sigmundi
Andréssyni, og konu hans, Dóru
Hönnu Magnúsdóttur eða Bíbí
eins og hún var ávallt kölluð. Þau
Dóra Hanna
Magnúsdóttir
✝ Dóra HannaMagnúsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 27. júní
1925. Hún lést á
sjúkrahúsinu í Vest-
mannaeyjum 30. júní
2013.
Útför Dóru Hönnu
fór fram frá Landa-
kirkju í Vest-
mannaeyjum 6. júlí
2013.
ráku Magnúsarbak-
arí í þá daga og af
miklum myndarskap.
Mér var strax vel
tekið af fjölskyldunni
og átti góða daga þau
tvö ár, sem ég dvaldi
hjá þeim hjónum.
Bíbí var dugnaðar-
forkur og féll sjaldan
verk úr hendi. Rak
sitt heimili af miklum
myndarbrag og vann
ötullega í bakaríinu, sem var heil-
mikið fyrirtæki í þá daga. Margt
var um manninn og allir vildu sitt
brauð.
Það var alltaf gott að koma á
Berg. Þar ólst Bíbí upp og bjó um
tíma og síðar bjó hún við Vest-
mannabrautina. Eftir að ég stofn-
aði mína fjölskyldu varð engin
breyting þar á og við ávallt vel-
komin. Hafðu ævarandi þökk fyr-
ir Bíbí mín. Við hjónin litum alltaf
upp til þín og höfðum á orði
hversu sterk þú værir þrátt fyrir
öll þau áföll er þú varðst fyrir.
Stóðst ávallt keik upp aftur, þar
til nú er ekki var aftur upp staðið.
Þessu verður ekki breytt. Kallið
er komið og þú horfin á braut.
Við á Birkihlíð 9 þökkum þér
allt og allt. Það er stórt skarð
höggvið Simmi minn og stóllinn
þér við hlið auður, en þú átt góða
að. Við sendum þér og fjölskyldu
þinni okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Sverrir og Kolbrún (Kolla).
✝ Brynja BjörgBragadóttir
fæddist á Sauð-
árkróki 24. desem-
ber 1956. Hún lést í
Skógarbæ 10. júlí
2013.
Foreldrar henn-
ar eru Sigurlaug
Sveinsdóttir og
Bragi Þ. Sigurðs-
son, Sauðárkróki.
Systkini hennar eru
Sveinn Styrmir bakari, f. 1956,
kona hans er Halla Helgadóttir
kennari. Þau búa á Stangarási á
Völlum og eiga þrjú börn; Sigur-
laug Margrét, tónlistarkennari
og veitingamaður, f. 1959, maður
hennar er Karl Sveinsson útgerð-
armaður. Þau búa á Borgarfirði
eystra og eiga tvær dætur; Sig-
urður Ölvir, f. 1965, d. 1986.
Brynja giftist 1976 Ómari Ims-
land rafmagnsverkfræðingi. Þau
skildu 2005. Synir þeirra eru a)
Ragnar, f. 1980. Sonur hans og
Ingu Stellu Loga-
dóttur er Ómar
Logi, f. 2002, b)
Birgir, f. 1984, c)
Gunnar Ölvir, f.
1986, d. 2001, d)
Arnar, f. 1992. Unn-
usta hans er Alex-
andra Unudóttir.
Brynja ólst upp á
Sauðárkróki og
gekk þar í barna- og
gagnfræðaskóla og
lauk síðan námi frá Eiðaskóla og
tók síðar sjúkraliðapróf og vann
um skeið sem sjúkraliði á Landa-
kotsspítala. Hún bjó tæpan ára-
tug í Danmörku á meðan Ómar
stundaði þar nám og vinnu. Eftir
að synir hennar uxu úr grasi varð
hún skólaliði í Mýrarhúsaskóla
fram á þetta ár. Hún bjó lengst af
á Seltjarnarnesi, síðast í Tjarn-
armýri 13.
Útför Brynju fer fram frá Sel-
tjarnarneskirkju í dag, 17. júlí
2013, kl. 15.
Dauðinn kallar ávallt á minn-
ingar um þann sem genginn er og
víst er að þeir sem eftir lifa orna
sér við þann eld. Þannig er því far-
ið með mig og Brynju systur. Þeg-
ar ég kom í heimsókn á heimili
hennar við Tjarnarmýri sátum við
oft með tebollana og rifjuðum upp
æsku okkar. Við ólumst upp á
Sauðárkróki ásamt tveimur
bræðrum og vorum sammála um
að það hafi verið gott að vera barn
á Króknum, afi og amma og nán-
asta fjölskylda í næsta nágrenni
og ferðalag á hverju sumri til afa
og ömmu fyrir austan þar sem við
áttum góðar stundir. Líflegir úti-
leikir voru dagleg skemmtun,
enda barnmargt í hverfinu og fátt
vissum við skemmtilegra en að fá
að vera úti á kvöldin. Við fórum
ekki inn fyrr en kall mömmu barst
til okkar. Saman deildum við her-
bergi, ekki alltaf sáttar en fórum
þá leið að sú sem var eldri réð að-
eins meiru. Á unglingsárunum
tóku við endalausar göngur um
aðalgötur bæjarins og böll fram í
Miðgarði með hljómsveit Geir-
mundar. Jú, það var gaman að
alast upp á Króknum, þetta var
áhyggjulaust og gott líf. Við ylj-
uðum okkur við þessar minningar
og bárum saman breytta tíma,
veltum því fyrir okkur hvort börn
í dag kynnu þessa leiki. Á Dan-
merkurárunum skiptumst við á
bréfum með gamla laginu, enda
hvorki fésbók né skæp í boði þá
svo bréfaskrif urðu að duga og
víst var gaman að fá þau og eft-
irvænting að opna umslagið. Eftir
að Brynja flutti heim urðu sam-
skipti okkar meiri, ég að skreppa í
bæinn og hún austur að líta á okk-
ur. Á seinustu árum ferðuðumst
við mikið saman. Biðum spenntar
eftir ferðabæklingunum og völd-
um okkur áhugaverða staði í Evr-
ópu til að heimsækja. Þessar ferð-
ir voru afar ánægjulegar og
félagsskapurinn skemmtilegur.
Nú finnst mér ómetanlegt að eiga
þessar góðu minningar og geta
skoðað myndirnar. Brynja hefur
nú kvatt og lagt í sitt ferðalag og
ég þakka henni fyrir samveruna.
Vertu sæl, gæska, eins og við segj-
um hér eystra.
Drottinn minn
gefi dauðum ró,
hinum líkn, er lifa
segir í Sólarljóðum.
Margrét systir.
Brynja systurdóttir okkar
fæddist á aðfangadag jóla 1956,
annað barn þeirra Laugu og
Braga, eldri er Styrmir og síðar
fæddust Margrét og Ölvir. Brynja
fæddist heima á Skagfirðinga-
braut 15, neðri hæðinni í húsi afa
síns og ömmu, Margrétar Krist-
insdóttur og Sveins Sölvasonar,
sem bjuggu á efri hæðinni ásamt
Sigurlaugu langömmu og okkur
móðursystkinum. Samskipti voru
því mikil og náin. Hvert sumar fór
fjölskyldan austur á Borgarfjörð
að heimsækja föðurfjölskyldu
hennar. Árið 1965 fluttist fjöl-
skyldan suður á Fornós 1 í ný-
byggt hús sitt. Brynja gekk sömu
leið og önnur börn á Króknum,
fyrst í barnaskólann, síðan í gagn-
fræðaskólann, en hleypti heim-
draganum 16 ára og fór í Eiða-
skóla á Héraði. Þar lágu saman
leiðir þeirra Ómars Imsland og
trúlofuðust þau 17 ára gömul og
gengu í hjónaband 1976 á Höfn í
Hornafirði þar sem þau bjuggu
fyrstu árin. Brynja lauk sjúkra-
liðaprófi en starfaði einungis litla
hríð sem sjúkraliði á Landakots-
spítala. Hún fylgdi manni sínum
til náms í Danmörku ásamt Ragn-
ari frumburði þeirra. Í Danmörku
bjuggu þau hartnær áratug og
þar fæddust Birgir og Gunnar
Ölvir, en Arnar eftir þau komu
heim. Eftir að drengirnir hennar
uxu úr grasi vann hún sem skóla-
liði í Mýrarhúsaskóla. Leiðir
þeirra Ómars skildi árið 2005.
Brynja var sjálfstæð í skoðun-
um frá bernsku, ákveðin og fylgin
sér, fríð sýnum og samsvaraði sér
vel. Hún var reglusöm og fylgdist
vel með umhverfi sínu, las mikið
og forgangsraðaði hlutum eins og
henni sýndist; skutlaði drengjun-
um sínum út og suður á íþrótta-
æfingar eða annarra erinda. Lífs-
ganga hennar varð ekki löng, og
víst var hún ekki í samfelldum
sunnanblæ. Gunnar Ölvir sonur
hennar lést úr krabbameini ein-
ungis 14 ára gamall, Ölvi bróður
sinn missti hún í Suðurlandsslys-
inu um jólin 1986 og sjálf greindist
hún með krabbamein í höfði fyrir
sjö árum, fór þá í aðgerð, sem gaf
henni þokkalega heilsu í nokkur
ár. Allar þessar raunir bar hún í
hljóði og aldrei kvartaði hún og
stóð sína vakt í vinnu meðan stætt
var. Síðustu vikurnar naut hún
líknandi meðferðar í Skógarbæ
þar sem ástvinir hennar sátu hjá
henni uns yfir lauk og dauðans dul
og ró umlukti hana.
Við sendum drengjunum henn-
ar, foreldrum og systkinum inni-
legar samúðarkveðjur.
Herdís og Sölvi.
Drottinn veg þér vísi
vel þig ætíð geymi
ljósið bjart þér lýsi
leið í nýjum heimi.
(Hákon Aðalsteinsson)
Elskuleg samstarfskona mín til
margra ára er jarðsungin í dag
eftir baráttu við erfið veikindi.
Brynja var stuðningsfulltrúi í
Mýrarhúsaskóla og sóttist ég
mjög eftir aðstoð hennar. Hún var
fljót að tileinka sér vinnubrögðin í
textílmennt og sagðist búa vel að
því sem hún hefði lært á sínum
tíma. Við áttum óteljandi ánægju-
stundir með nemendunum og er
alveg ógleymanlegt hvernig hún
nálgaðist þá. Þeir fengu stundum
að segja okkur sögur og jafnvel að
dansa svolítið fyrir okkur en svo
tók alvaran við og verkefnin
gengu fyrir. Brynja átti líka til að
segja börnunum sögur því að hún
var afskaplega vel lesin. Hún var
fljót með jólabækurnar og miðlaði
okkur góðum fróðleik eftir allan
lesturinn. Einnig hafði hún unun
af að lesa dönsku blöðin og voru
fréttirnar ekki síðri af kóngafólk-
inu eða öðru áhugaverðu í Dan-
mörku.
Við Brynja áttum það sameig-
inlegt að hafa farið í gegnum erf-
iða lífsreynslu og ræddum oft um
hin andlegu málefni. Þetta voru
djúpar samræður sem sýndu
glöggt hennar styrkleika í erfið-
leikunum. Hún tókst á við veikindi
sín af ótrúlegu æðruleysi en auð-
vitað óskaði hún þess heitt og inni-
lega að árin yrðu fleiri.
Þessar fáu línur eru aðeins
hugsaðar til að þakka Brynju fyrir
samstarfið og góðsemina í minn
garð.
Fjölskyldu hennar og ættingj-
um sem stóðu þétt við bakið á
henni í veikindunum votta ég
dýpstu samúð og óska henni vel-
farnaðar í nýjum heimkynnum.
Blessuð sé minning hennar.
Sigrún Laufey
Baldvinsdóttir.
Kveðja frá samstarfsfólki í
Grunnskóla Seltjarnarness
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Brynja Björg
Bragadóttir
Það er ólýsanlega erfitt að setj-
ast niður og skrifa minningar-
grein um Guðrúnu frænku mína
og æskuvinkonu, hún var tekin frá
okkur alltof snemma, aðeins 37
ára gömul.
Þú varst nýbúin að vera í sam-
bandi við mig vegna þess að þú
hafðir misst af stórum degi í lífi
mínu, ég sagði þér að hafa ekki
áhyggjur og að við skyldum finna
tíma fljótlega í góðan frænku og
vinkonu hitting. Við töluðum um
að þetta gengi ekki lengur, við
yrðum að fara að hittast. Það er
svo erfitt að hugsa til þess núna að
við vorum ekki enn búnar að því
þegar þú féllst skyndilega frá.
Þú varst yndisleg stelpa, Guð-
rún. Allar æskuminningarnar
mínar með þér eru svo skýrar. Við
áttum óteljandi margar stundir
þar sem við brölluðum ýmislegt
saman. Hvort sem það var heima
hjá afa og ömmu á Höfðagötunni
eða í skólanum og í félagslífinu á
Guðrún Helga
Ásmundsdóttir
✝ Guðrún HelgaÁsmundsdóttir
fæddist á Horna-
firði 19. apríl 1976.
Guðrún varð bráð-
kvödd á heimili
sínu, Furugrund 56
í Kópavogi, 29. júní
2013.
Útför Guðrúnar
var gerð frá Foss-
vogskirkju 9. júlí
2013.
Hólmavík.
Þetta var sá tími
sem ég held að þér
hafi liðið best, þú
hreinlega blómstr-
aðir. Þú varst alltaf
svo kát, það geislaði
af þér og það var
alltaf gaman að vera
í kringum þig. Þú
sogaðir að þér vini
þína hvar sem við
vorum, það vildu all-
ir vera í kringum kátu og
skemmtilegu Guðrúnu, þessa með
dillandi smitandi hláturinn. Við
fórum á hverju vori nokkur ár í
röð í sumarbúðir að Reykjum. Þar
áttirðu hreinlega staðinn, þú varst
alltaf vinsælasta stelpan, það var
svo gaman að fylgjast með þér. Já
það voru ófáar stundirnar sem við
áttum saman.
Þú varst hörkudugleg í öllu því
sem þú tókst þér fyrir hendur á
þessum árum. Þú varst til dæmis
alltaf að keppa á héraðsmótunum
með góðan stuðning foreldra
þinna á hliðarlínunni.
Ég trúi því að þér líði vel núna,
elsku Guðrún mín, ég bið góðan
Guð um passa þig og varðveita, ég
bið hann einnig um að styrkja
börnin þín og fjölskyldu. Elsku
Silja, Tómas, Sissa, Ámi, Sunneva,
Anton, Grettir og aðrir aðstand-
endur, ég votta ykkur mína
dýpstu samúð, missir ykkar er
mikill.
Marín Magnúsdóttir.
✝ Bára GerðurVilhjálmsdóttir
fæddist á Stóru-
Heiði í Mýrdal 31.
ágúst 1935. Hún
lést á Hrafnistu í
Hafnarfirði 29. júní
2013.
Foreldrar henn-
ar voru Vilhjálmur
Ásgrímur Magn-
ússon, f. 11. maí
1889, d. 7. nóv-
ember 1970, og Arndís Krist-
jánsdóttir, f. 25. júlí 1897, d. 19.
júní 1973, bændur á Stóru-
Heiði. Bára er fimmta í röð átta
systkina en þau eru: Magnús, f.
9. desember 1927, d. 27. sept-
ember 1987, Jónína Kristín, f.
29. mars 1929, d. 25. desember
2007, Kristján, f. 14. júlí 1930, d.
Gunnar Einarsson, f. 7. desem-
ber 1950. Sonur Ingu er Gústav
Smári Guðmundsson, f. 8. des-
ember 1976. Sonur Ingu og
Gunnars er Gunnar Bjarki Guð-
laugsson, f. 11. apríl 1986. Gúst-
av Kristján, f. 9. júní 1960. Kona
hans er Margrét Sólveig Ólafs-
dóttir, f. 15. ágúst 1954. Sig-
urbjörn, f. 20. október 1965, d.
8. febrúar 2007. Dóttir hans er
Sigríður Vigdís Sigurbjarnar og
Emludóttir, f. 3. ágúst 1998. Ás-
dís Heiðdal, f. 15. mars 1969.
Börn hennar; Ellisif Ýr Hinriks-
dóttir, f. 1. nóvember 1990,
Hildur Bára Aðalsteinsdóttir, f.
9. nóvember 1996, Henry Lee
Harmon, f. 5. október 2000.
Bára ólst upp á Stóru- Heiði
til 18 ára aldurs en flutti þá til
Vestmannaeyja og var þar í
stuttan tíma. Síðan bjó hún í
Keflavík í nokkra mánuði en
hefur síðan verið húsmóðir í
Reykjavík.
Útför Báru fór fram frá
Hafnarfjarðarkirkju 10. júlí
2013.
10. apríl 1997, Guð-
laug Guðrún
(Unna), f. 22. sept-
ember 1932, d. 11.
maí 1997, Hjördís
Vilborg, f. 9. júní
1938, Áslaug Halla,
f. 3. maí 1940, Alda,
f. 12. apríl 1942.
Árið 1954 gekk
Bára að eiga eig-
inmann sinn Gústav
Kristján Gúst-
avsson frá Vestmannaeyjum, f.
19. janúar 1928. Foreldrar hans
voru Gústav Stefánsson, f. 22.
ágúst 1899, d. 22. janúar 1943
og Kristín Guðmundsdóttir, f.
27. maí 1899, d. 12. mars 1986.
Börn Báru Gerðar og Gústavs
eru: Inga, f. 27. nóvember 1954,
maður hennar er Guðlaugur
Syngdu mig heim í Heiðardalinn,
heimþráin seiðir og bráðum kemur vor.
Þíðvindar blása um bláfjalla salinn,
blómskrúðin vefja mín gömlu
æskuspor.
Syngdu mig heim yfir sólgullnar leiðir,
sveitin mín bíður í kvöldsins roðaglóð,
dalurinn ljúfi sem lokkar og seiðir
laðar mig brosandi heim á forna slóð.
Þetta ljóð kom í huga minn
þegar mig langaði að minnast
systur minnar, sem lést eftir
stutt en snörp veikindi. Á Stóru-
Heiði í Heiðardalnum fæddumst
við og ólumst upp í stórum systk-
inahópi. Það var oft glatt í hjalla í
uppvextinum og einhvern tíma
var stofnað ungmennafélag í
systkinahópnum og ein fundar-
gerðin endaði svona: „Fundi slit-
ið, Bára skammaðist.“
Við systkinin höfum alla tíð
verið mjög nákomin hvert öðru
og þótti ótækt ef við heyrðum
ekki hvert í öðru að minnsta einu
sinni í viku. Bára kynntist Gúst-
av þegar hún var 16 ára gömul
og fluttist til Vestmannaeyja
með honum, þaðan til Keflavíkur
og vann hún þar í þvottahúsi.
Síðan fluttust þau til Reykjavík-
ur. 1954 giftust þau í Reynis-
kirkju í Mýrdal, en þá giftu sig
líka systur hennar, þær Jóna og
Unna. Ég var fermd og Ómar
sonur Unnu var skírður, og
reyndar var Gústav maður henn-
ar líka skírður. Þvílík hátíð sem
þessi dagur var, og æðislegur í
minningunni. Heiðardalurinn var
henni mjög kær og var hún mörg
sumur þar í hjólhýsi með Gústav
manni sínum. Þau áttu heima í
Reykjavík alveg þar til fyrir
rúmlega ári að þau fluttust á
Hrafnistu í Hafnarfirði. Bára
fékk lömunarveikina sem barn
en jafnaði sig aldrei af því, og var
heimavinnandi og sá um börnin
sín. Hún var mikil húsmóðir og
góð mamma, og alltaf var slegið
upp veislu þegar við komum til
hennar og var enginn svikinn af
því að koma þangað. Við syst-
urnar og allar dætur systkinanna
höfum frá því 1995 hist einu sinni
á ári, svokallaðar frænkuhelgar
og kom Bára nokkrum sinnum
með okkur. Þessar helgar hafa
alltaf verið jafn nauðsynlegar og
jólin og var alltaf mikið hlegið,
t.d. árið 2011 vorum við í Skál-
holti, en þá stóðu þar yfir Kyrrð-
ardagar og þótti Sveini syni mín-
um það ekki passa að við
Stóru-Heiðar frænkurnar vær-
um þar, því við þykjum nú svolít-
ið háværar, á stundum.
Elsku Bára mín, ég vil þakka
þér fyrir öll árin sem við höfum
átt saman, og trúi ég að þú sért
nú komin á góðan stað með Sig-
urbirni þínum, foreldrum okkar,
systkinum og frændsystkinum
sem nú hafa kvatt okkur.
Þín systir,
Áslaug Halla.
Bára Gerður
Vilhjálmsdóttir
✝
Elskuleg móðir okkar og amma,
SIGRÍÐUR HLÖÐVERSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli mánudaginn
8. júlí.
Útförin fer fram frá Laugarneskirkju
þriðjudaginn 23. júlí kl. 13.00.
Ólafur Guðmundsson,
Edda Rós Guðmundsdóttir,
Unnur Brynja Guðmundsdóttir
og barnabörn.