Morgunblaðið - 30.11.2013, Síða 63

MINNINGAR 63
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 30. NÓVEMBER 2013
Raðauglýsingar
Nauðungarsala
Uppboð
Einnig birt á www.naudungarsolur.is.
Framhald uppboðs á eftirfarandi eign verður háð á henni
sjálfri, sem hér segir:
Laufásvegur 11, fnr. 211-5962, Stykkishólmi, þingl. eig. Guðný Vilborg
Gísladóttir, gerðarbeiðandi Íbúðalánasjóður, miðvikudaginn
4. desember 2013 kl. 10:00.
Sýslumaður Snæfellinga,
29. nóvember 2013.
Uppboð
Einnig birt á www.naudungarsolur.is.
Framhald uppboðs á eftirfarandi eignum verður háð á þeim
sjálfum, sem hér segir:
Ingólfsstræti 4, 200-4369, Reykjavík, þingl. eig. Anne Kathrine Clausen
og Bjarni Einarsson, gerðarbeiðandi Íslandsbanki hf., fimmtudaginn
5. desember 2013 kl. 10:30.
Rauðarárstígur 11, 200-9690, Reykjavík, þingl. eig. Þb. Bryn ehf,
gerðarbeiðandi Orkuveita Reykjavíkur, fimmtudaginn 5. desember
2013 kl. 10:00.
Sýslumaðurinn í Reykjavík,
29. nóvember 2013.
Uppboð
Einnig birt á www.naudungarsolur.is.
Framhald uppboðs á eftirfarandi eignum verður háð á þeim
sjálfum, sem hér segir:
Bíldshöfði 14, 204-3174, Reykjavík, þingl. eig. Sigurgeir Þór
Sigurðsson, gerðarbeiðendur Arion banki hf., Orkuveita Reykjavíkur,
Reykjavíkurborg ogTollstjóri, miðvikudaginn 4. desember 2013 kl.
10:00.
Seljabraut 38, 205-6239, Reykjavík, þingl. eig. Hallgrímur Egilsson,
gerðarbeiðandi Íbúðalánasjóður, miðvikudaginn 4. desember 2013
kl. 13:30.
Suðurás 22, 221-4935, 50% ehl., Reykjavík, þingl. eig. Ásgerður
Margrét Helgadóttir, gerðarbeiðandiTollstjóri, miðvikudaginn 4.
desember 2013 kl. 11:00.
Sýslumaðurinn í Reykjavík,
29. nóvember 2013.
✝ Bjarni Eiríks-son fæddist í
Miklholtshelli í
Hraungerðishreppi
14. febrúar 1922.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urlands 18. nóv-
ember 2013.
Foreldrar hans
voru Eiríkur
Bjarnason, frá
Túni, f. 27.6. 1881,
bóndi í Miklholtshelli, d. 27.9.
1969 og Margrét Einarsdóttir,
frá Minni-Vatnsleysu, f. 13.6.
1891, húsfreyja, d. 1.11. 1973.
Systkini Bjarna voru Einar,
bóndi í Miklholtshelli, f. 28.7.
1925, d. 14.6. 2004, og Guðbjörg,
Christine Einarsson, þau eiga
fimm börn.7) Bjarni, f. 1978, í
sambúð með Idu Skov Olsen.
Guðbjörg giftist Sigurjóni Jóns-
syni, fæddum í Smjördölum 16.
apríl 1929, d. 17. júlí 1991. Börn
Guðbjargar og Sigurjóns eru: 1)
Eiríkur, f. 1963, kvæntur Guð-
björgu Huldu Albertsdóttir, þau
eiga tvo syni. 2) Jón Kristinn, f.
1966, kvæntur Kristínu Öldu Al-
bertsdóttur, þau eiga þrjú börn.
3) Grétar, f. 1968, kvæntur Anne
B Hansen, þau eiga tvo syni. 4)
Margrét, f. 1970, gift Friðjóni Má
Viðarssyni, þau eiga þrjú börn.
Bjarni var ókvæntur og barn-
laus og bjó alla sína tíð í Mikl-
holtshelli, lengst af í félagsbúi
með Einari bróður sínum.
Útför Bjarna verður gerð frá
Hraungerðiskirkju í dag, 30. nóv-
ember 2013, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
f. 4.2. 1930, hús-
freyja í Smjördölum,
d. 11.5. 1988.
Einar kvæntist
Guðrúnu Guðmunds-
dóttur, f. 5.1. 1939,
frá Ólafsfirði. Börn
Einars og Guðrúnar
eru: 1) Jónína, f.
1964, gift Gísla
Haukssyni, þau eiga
fjögur börn. 2) Eirík-
ur, f. 1965, kvæntur
Evu Caren Einarsson, þau eiga
tvo syni. 3) Guðmundur, f. 1967, 4)
Már, f. 1969, kvæntur Ingibjörgu
Ágústsdóttur, þau eiga tvö börn.
5) Margrét, f. 1971, gift Sigurði
Þór Ástráðssyni, þau eiga tvo
syni. 6) Gunnar, f. 1974, kvæntur
Bjarni frændi í Helli er fallinn
frá. Hann var móðurbróðir okkar,
elstur af þremur systkinum.
Mamma okkar Guðbjörg lést árið
1988 og Einar bróðir þeirra lést
2004. Það er skrítið til þess að
hugsa að þau þrjú séu nú öll farin.
Á milli systkinanna var mikil sam-
staða, stuðningur og tryggð sem
hélt alla tíð. Systkinin í Helli voru
þekkt fyrir vinnusemi og dugnað.
Þau ásamt foreldrum sínum
byggðu upp búið í Miklholtshelli
af miklum myndarskap svo eftir
var tekið. Bjarni var alltaf að,
fram á það síðasta. Hann bjó
ásamt Einari og konu hans Guð-
rúnu og börnum þeirra í Helli en
mamma flutti í næstu sveit og hóf
búskap í Smjördölum með Sigur-
jóni pabba okkar. Mikill samgang-
ur var á milli heimilanna og afar
gott samband. Bjarni kom oft í
heimsókn eða til að hjálpa okkur
með ýmislegt og var þá yfirleitt á
appelsínugulum Dodge Ramchar-
ger. Það mátti sjá í fjarska hvort
Einar eða Bjarni væri á ferð þar
sem Bjarni ók töluvert hraðar
enda Einar ábyrgur faðir sjö
barna. Fyrsti bíllinn sem Bjarni
eignaðist var árið 1945 en það var
Dodge Weapon árgerð 1942 sem
hann keypti hjá Sölunefnd setu-
liðseigna. Bjarni hafði ákveðinn
bílasmekk. Alla tíð var aðalatriðið
hjá honum að aka eingöngu á bíl-
um sem framleiddir voru af bíla-
smiðjum Chrysler. Það var ein-
ungis fyrir nokkrum vikum sem
hann festi kaup á síðustu bifreið
sinni af tegundinni Cherokee sem
að sjálfsögðu var framleidd af eft-
irlætis bílasmiðju hans. Bjarni
hafði brennandi áhuga á vélum og
þótti búið vera langt á undan sinni
samtíð í þróun sem Bjarni átti
stóran þátt í.
Bjarni var mjög jafnlyndur
maður og alltaf stutt í brosið og
kannski góðlátlega kaldhæðni,
glettni og stríðni. Hann var sterk-
ur persónuleiki, hógvær og hafði
sig ekki í frammi í margmenni.
Hann hafði sterkar skoðanir á
ýmsu sem tengdist mönnum og
málefnum og ekki feiminn að viðra
þær. Þannig vissi maður alveg
hvar hann stóð. Eftir að foreldrar
okkar létust hélt hann tryggð
sinni við Smjördali og heimsótti
Grétar og Anne í hverjum mánuði.
Höfðu þeir frændur mjög gaman
af því að ræða um bíla og önnur
mál þar sem sameiginlegur áhugi
þeirra lá. Þrátt fyrir að Bjarni
væri fæddur 1922 og því orðinn 91
árs var ekki að sjá að hann væri
neitt eldri en hann var þegar við
vorum börn nema að hann var orð-
inn hokinn og lélegur í fótum. Að
öðru leyti var hann alltaf eins.
Hann var alla tíð mjög glöggur og
fylgdist mjög vel með hvort sem
það voru samfélagsmál, pólitík, við
systkinin eða annað. Það var alveg
sama hvort maður spurði hann um
nútímann eða um ýmislegt tengt
æskunni – hann var með þetta allt
á hreinu allt til þess síðasta. Hann
vann meðal annars við að koma
eggjum í verslanir og til annarra
viðskiptavina og þannig hafði
hann samskipti við marga. Síðustu
eggjaflutninga til Reykjavíkur sá
hann um í lok júní þá 91 árs og var
þá ástæðan sala á rekstri búsins
en ekki aldurinn. Við Smjördala-
systkinin þökkum Bjarna sam-
fylgdina og tryggðina við okkur
alla tíð. Nú er einn af þessum föstu
punktum í tilverunni horfinn á
braut en Bjarna verður ávallt
minnst í huga okkar af mikilli
hlýju og þakklæti. Við hugsum til
þess að systkinin séu nú sameinuð
á ný og höfum við grun um að þau
láti til sín taka í nýjum sameig-
inlegum verkefnum.
Fyrir hönd systkinanna frá
Smjördölum,
Margrét.
Hann Bjarni föðurbróðir okkar
yfirgaf okkur nokkuð skyndilega
fyrir nokkrum dögum. Það var
reyndar í hans anda að dvelja ekki
of lengi við hlutina og drífa það af
sem fyrir lá hverju sinni.
Það að hann stofnaði aldrei til
fjölskyldu varð til þess að við
systkinin kynntumst honum afar
vel, þar sem hann bjó inni á heimili
foreldra okkar frá því við munum
eftir okkur.
Á stríðsárunum kynntist hann
amerískum vörum og tækni sem
hann sá að höfðu yfirburði og varð
því mikill aðdáandi þeirra. Eign-
aðist snemma sinn fyrsta bíl, sem
ekki voru algengir á þessum slóð-
um á þeim tíma, og því eftirsóttur í
ýmis viðvik. Þar hefur eflaust líka
komið til að Bjarni var afar bón-
góður maður og nutum við systk-
inin þess í mörgu síðar meir.
Sem dæmi um mikla tryggð við
vissar tegundir véla eða tækja má
nefna að á sínum tíma var keypt
dráttarvél af gerðinni Massey
Ferguson. Hann var spurður af
hverju hann hefði ekki keypt sér
þá tegund sem var vinsælust á
þeim tíma. Svarið var einfalt: „Ég
ætla að nota vélina í vinnu.“
Hann var afar verklaginn og út-
sjónarsamur að finna bestu lausn-
ir á þeim verkefnum sem þurfti að
vinna og árangurinn látinn tala
sínu máli. Vildi gera hlutina vel í
byrjun, þannig að þeir stæðu til
lengri tíma og eins að viðhaldi
væri sinnt sem best. Einstaklega
framsýnn og tilbúinn til að láta
reyna á nýja hluti ef hann mat þá
þess virði, enda var bú þeirra
bræðra lengi vel í fararbroddi
hvað varðar tækniframfarir og
nýjungar. Til dæmis eitt fyrsta
rörmjaltakerfið hér á landi, korn-
rækt, nýjungar í heyverkun og
fleira mætti nefna. Og síðar meir
varð nautakjötsframleiðsla og
hænsnaræktun lifbrauðið þeirra,
sem ekki var algengt á þeim tíma.
Að fæðast í torfbæ, á jörð þar
sem bústofn og landgæði voru tak-
mörkuð, fara í gegnum framfara-
skeið og byggja upp húsin, rækta
landið, stækka bústofninn veru-
lega og horfa til nýrra möguleika –
vissulega voru þær miklar breyt-
ingarnar sem Bjarni fór í gegnum
í sínu lífi. En það mótaði hann líka
að því leyti að hann vissi að ekkert
fengist nema vinna að því hörðum
höndum og fara vel með. Og það
gerði hann svo sannarlega alla
sína tíð.
Á níræðisafmælisdegi sínum
sinnti hann vinnu sinni við eggja-
dreifingu samkvæmt venju. Ljós-
myndari héraðsfréttablaðs hitti á
hann og óskaði eftir að taka mynd.
Það var tekið jákvætt í bónina, en
það þyrfti að ganga hratt fyrir sig
þar sem verk væri að vinna.
Það var einkennandi fyrir hann
að hafa gaman af því að vekja um-
ræður og gat leikið sér að því að
vera á öndverðum meiði bara til að
ná upp smá-fjöri í umræðuna og
var mjög gaman að fylgjast með
hnyttnum tilsvörum hjá honum.
Það átti við hann að vera á ferð-
inni, hitta vini og kunningja,
spjalla og fylgjast með öllu. Þær
voru ótal margar ferðirnar sem
Bjarni fór, bæði við flutninga og
þar fyrir utan, sem veittu honum
mikið. Maður fann gjarnan hversu
ánægður hann kom til baka úr
þeim, en ekki síður þegar lagt var
af stað í þá næstu.
Við þökkum Bjarna frænda
samfylgdina um leið og hann býr
sig af stað í nýtt ferðalag.
Systkinin Helli,
Jónína, Eiríkur,
Guðmundur, Már, Margrét,
Gunnar og Bjarni.
Bjarni Eiríksson í Miklholts-
helli er kvaddur með virðingu og
þökk. Mér er til efs að nokkur
dagur hafi fallið úr vinnu hjá þess-
um eljumanni. Hann var kominn á
tíræðisaldur og hver dagur hafði
sínar skyldur og verkefni og þann-
ig hafði það verið frá barnsaldri.
Bjarni var tveggja manna maki í
lífsstarfi sínu og vinnan var hon-
um eins og lífsgangan, aðeins til
gleði. Hann var nýkominn úr hné-
aðgerð og hugsaði eins og hetjan:
„Eigi skal haltur ganga meðan
báðir fætur eru jafnlangir.“ Segja
má að ekkert hafi að Bjarna amað
annað en hnén voru að gefa sig og
ekki var við annað komandi en að-
gerð svo áfram mætti vinna, aka
bíl og dráttarvélum. Hann hafði
síðustu árin ekið eggjum hænsna-
búsins til viðskiptavina og gerði
það eins og annað af alúð. Þeir
bræður hann og Einar tóku við
góðu búi af foreldrum sínum á lít-
illi en gjöfulli jörð og allt blómstr-
aði í höndum þeirra. Hver sú bú-
grein sem þeir bjuggu með vakti
athygli og skaraði fram úr, þeir
voru menn tækni og framfara.
Kornið, mjólkurkýrnar, hold-
anautin, kartöflurnar eða varp-
hænurnar, allt unnið af fag-
mennsku og snyrtimennsku sem
einkenndi þeirra störf. Miklholts-
hellir varð höfuðból í höndum
þeirra bræðra og búskapurinn
skaraði fram úr. Ekki minnkaði
myndarskapurinn þegar Guðrún
Guðmundsdóttir kom til Einars
frá Ólafsfirði og hjónaband þeirra
blómstraði og bærinn fylltist af
börnum. Félagsbú þeirra bræðra
einstakt, vandamál ekki til og öll
verkefni leyst með bræðralagi.
Einar góður búfjárhirðir en
Bjarni vélamaður og alltaf með
bestu vélarnar í höndunum og
þeim vel viðhaldið. Túnin grasgef-
in mót sól og suðri og snemma
slegið, alltaf með þeim fyrstu í
Flóanum.
Snemma munum við Brúna-
staðasystkinin Bjarna á víbonj-
eppanum, hann var fenginn til að
aka stórfjölskyldunni á hátíðir,
jólaböll og annað sem til féll. Það
var sannfæring okkar að Bjarni
væri besti maður í heimi, þannig
kom hann fram við okkur og sá
sem átti svona bíl var töframaður.
Bjarni var bæði skák- og brids-
maður. Bjarni gaf sig ekki mikið
að félagsmálum en þar var Einar
framarlega, en Bjarni var skoð-
anafastur en óáreitinn um öll mál-
efni. Hann var kíminn og sá hið
spaugilega í fari samferðamanna
sinna, allt var það græskulaust en
húmorinn einstakur og meiðingar-
laus og athugasemdir hans voru
oft á við góða spaugstofu. Hann
unni græskulausu gamni og hlát-
urinn var aldrei langt undan. Við
sveitunga sína, vini og frændgarð,
var hann tillitssamur og orðvar.
Stundin var aldrei löng sem hann
gaf öðrum á förnum vegi en hún
var hlý og skildi eftir vinarþel.
Bjarni var ofinn úr góðum þráð-
um mannkostamanns, hann var
trúr öllu því sem honum var falið.
Bjarni gengur glaður og sáttur inn
á græna velli eilífðarinnar tilbúinn
að starfa meira guðs um geim.
Hann kvaddi eins og skáldið orðaði
það svo vel: „Bognar aldrei en
brotnar í bylnum stóra seinast.“
Þannig hverfa hetjur hvunndags-
ins á braut.
Guðni Ágústsson.
Bjarni frændi minn í Miklholts-
helli leit oft í heimsókn til foreldra
minna á Selfossi og var alltaf au-
fúsugestur. Hann var yfirleitt á
hraðferð, að flytja egg í verslanir
eða draga nauðsynjar til búsins, en
gaf sér þó alltaf tíma til að segja
fréttir úr sveitinni eða spjalla um
landsmálin. Yfirleitt var stutt í
grínið og góðlátlegt glottið álíka
gróið við andlitið og vel snyrt yf-
irskeggið.
Búskapurinn átti hug Bjarna
allan og hann bjó myndarbúi með
Einari bróður sínum og fjölskyldu
hans í Helli. Hann bar það þó eng-
an veginn utan á sér að ganga til
mishreinlegra bústarfa dag hvern,
enda snyrtimennska honum í blóð
borin og klippingin virtist aldrei
meira en dagsgömul. Ökutækin
voru heldur ekki dæmigerð land-
búnaðarfarartæki. Enginn mann-
legur máttur hefði megnað að
draga hann upp í Land Rover eða
Rússajeppa. Hann hafði aftur á
móti mikið dálæti á amerískum bíl-
um, helst átta gata sjálfskiptum,
og meðan nokkur vegur var notaði
hann slíka kagga til útréttinga fyr-
ir búið. Í seinni tíð neyddist hann
þó til að sætta sig við óvirðulegri
farartæki af hagkvæmnisástæð-
um.
Véladellan hafði reyndar lengi
loðað við þennan frænda minn.
Eftir seinna stríð eignaðist hann
til dæmis mótorhjól og notaði það
óspart. Hann flutti meðal annars
Margréti móður sína á mannamót
á þessu farartæki. Minnisstætt er
líka þeim sem sáu þegar Guðrún
amma mín tók sér far með Bjarna
á mótorfáknum, því þegar á leið-
arenda kom var sú gamla með
drjúgan hluta af Flóaveginum á
peysufötunum og drullan náði al-
veg upp á skotthúfu. Þá hefur
Bjarni glott ef ég þekki hann rétt.
Bjarni var líka þokkalega stríð-
inn og tók sér ýmislegt fyrir hend-
ur í því sambandi. Einhvern tíma
dundaði hann sér við að gera heim-
alninginn í Helli mannýgan með
því að þæfa á honum krúnuna. Ár-
angurinn lét ekki á sér standa og
fengu gestir og gangandi að finna
fyrir því þegar hrúturinn renndi
sér í hnésbæturnar á þeim án fyr-
irvara. Hann hafði líka gaman af
því að pexa um pólitík og var ekki
alltaf sammála föður mínum í þeim
efnum. Bjarni var sjálfur svo
sanntrúaður sjálfstæðismaður að
hann verslaði bara í Höfn og fór
frekar til Reykjavíkur til innkaupa
en stíga fæti í framsóknarkaup-
félagið hinum megin við götuna.
Andlát Bjarna var óvænt þó að
hann væri kominn á tíræðisaldur.
Sjálfsagt hefur hann hugsað gott
til glóðarinnar að ganga á ný til bú-
starfanna þegar löppin væri komin
í lag eftir aðgerð. Blessuð sé minn-
ing þessa ágæta frænda míns.
Gísli Skúlason.
Bjarni Eiríksson
Elsku Arnhildur.
Ég á skemmtilegar minningar um
þig. Þegar ég fyrst var kynnt fyrir
„tengdamömmu“ var ég sam-
stundis leidd um húsið þitt og
sýnd málverkin þín og þú sagðir
mér söguna á bak við hvert þeirra.
Sögurnar gátu verið allt frá pöbb í
London til leikhúss í Aþenu. Ekki
amalegt að fá einkasýningu lista-
manns af þinni breiddargráðu. Við
deildum sama áhugamálinu,
myndlistinni. Reyndar þegar við
fórum að kynnast betur komu í
ljós fleiri áhugamál, bækur og
sakamálaþættir. Í fjölskylduboð-
um endaði ég yfirleitt á því að eiga
Arnhildur Helga
Guðmundsdóttir
✝ ArnhildurHelga Guð-
mundsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 1.
ágúst 1933. Hún
lést á heimili sínu
14. nóvember 2013.
Útför Arnhildar
fór fram frá Garða-
kirkju, Álftanesi,
22. nóvember 2013.
skemmtilegt og fróð-
legt spjall við þig
enda varstu „svolítið
spes“ og talaðir frá
hjartanu um hlutina
eins og þeir eru og
það kann ég að meta.
Þú varst heimskona,
töffari.
Sælla er að gefa
en þiggja, það átti
sannarlega við um
þig. Gjafirnar eru
margar í gegnum árin, stórar sem
smáar. Þú gafst mér m.a. eldrauð-
an varalit þrátt fyrir að ég hafi
notað fölbleikan í yfir 20 ár – já
kannski er kominn tími á mig að
breyta aðeins til enda varstu
smekkmanneskja á allt í kringum
þig. Þú elskaðir að ferðast og nú
ertu á enn einu meiriháttar ferða-
laginu og ég er viss um að við hitt-
umst þar einn daginn með pensl-
ana, hlið við hlið.
Núna verður hásætið autt í ára-
mótaboðinu, aldrei þessu vant, eða
hvað?
Harpa Karlsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna
upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför
er á mánudegi eða þriðjudegi). Þar sem pláss er takmarkað getur birt-
ing dregist, jafnvel þótt grein hafi borist innan skilafrests.
Lengd | Hámarkslengd minningargreina er 3.000 slög. Lengri greinar
eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda stutta kveðju, Hinstu
kveðju, 5-15 línur.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem aðstandendur senda
inn. Þar kemur fram hvar og hvenær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og hvenær útförin fer fram.
Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra, systkini, maka
og börn, svo og æviferil. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Minningargreinar