Morgunblaðið - Sunnudagur - 15.12.2013, Síða 12

A
ð labba inn á Heilsustofnun
NLFÍ í Hveragerði er
mögnuð upplifun. Þarna er
góð ára og gott að vera, það
finnst alveg um leið og kom-
ið er inn.
Dvalargestir eru á öllum aldri og dvelja
að meðaltali um fjórar vikur samkvæmt
tilvísun frá lækni. Um þriðjungur sjúk-
linga er yfir sjötugu enda hefur öldrunar-
endurhæfing verið mikilvægur þáttur í
starfsemi Heilsustofnunar.
Það er stutt í brosið, ekki bara hjá
dvalargestum heldur einnig hjá starfsfólki
– þrátt fyrir fréttir um yfirvofandi niður-
skurð sem stjórnendum finnst óréttlátur
en stofnuninni er gert að taka á sig allan
niðurskurð endurhæfingarstofnananna.
Stjórnendurnir skilja að það þurfi að
skera niður enda tímarnir þannig. „En
það er ekki eðlilegt að ein stofnun beri
allan niðurskurðinn. Ég hefði skilið það ef
þjónustan væri slæm eða Sjúkratrygg-
ingar hefðu gefið okkur slæma einkunn
en það var gerð úttekt á stofnuninni hjá
Sjúkratryggingum Íslands árið 2011 í
undanfara nýs þjónustusamnings. SÍ
mæltu með okkur því við veitum svo góða
og ódýra þjónustu. Það er enginn vafi á
því en spurningin sem við fáum ekki svar
við er: Af hverju er verið að herja á
okkur meira en aðra? Það er engin skýr-
ing á því,“ segir forstjóri HNLFÍ, Har-
aldur Erlendsson, ákaflega hissa.
Púkó í byrjun með
þessar baunir
Sunnudagsblað Morgunblaðsins fór í bíltúr
austur fyrir fjall með sjálfan Ragnar Ax-
elsson, RAX, með sér í farteskinu til að
fanga þá stemningu sem þarna er. Stuðið
var mikið þegar við mættum, matur á
borðum og þeir sem dvelja þarna nú voru
að seðja hungrið með hollu fæði. „Fáið
ykkur endilega,“ sagði Haraldur og það
varð úr.
„Við erum búin að vera öflug í tæp 60
ár en þóttum ægilega púkó þar til fyrir
10-15 árum með grænmetisfæði og baun-
um og ýmsu hollustufæði. Við erum búin
að vera í þessum nútíma í mörg ár,“
bætir Haraldur við.
Fólkið á Heilsustofnuninni hefur tuggið
góðan og heilsusamlegan mat síðan hún
var stofnuð 1955. „Jónas Kristjánsson
læknir setti þessa stofnun á laggirnar –
þá 85 ára, hann var langt á undan sinni
samtíð. Jónas var brautryðjandi náttúru-
lækningastefnunnar á Íslandi, hafði for-
ystu um undirbúning og uppbyggingu
Heilsuhælis NLFÍ, eins og stofnunin hét
þá. Fljótlega eftir opnun 1955 var hægt
að taka á móti 40 gestum en á síðasta
HEILSUSTOFNUN NLFÍ Í HVERAGERÐI
HEILSUSTOFNUN NLFÍ Í HVERAGERÐI ER MEÐ SAMNING UM ENDURHÆFINGARÞJÓNUSTU VIÐ RÍKIÐ SEM UNDIRRITAÐUR VAR
2011 TIL FIMM ÁRA. NÚ ER NIÐURSKURÐARHNÍFURINN Á LOFTI OG ÚTLIT FYRIR AÐ DRAGA ÞURFI SAMAN UM FIMM PRÓSENT.
STJÓRNENDUR STOFNUNARINNAR ERU ÓSÁTTIR VIÐ AÐ TAKA Á SIG NIÐURSKURÐ UMFRAM AÐRAR ENDURHÆFINGARSTOFNANIR.
Texti: Benedikt Bóas benedikt@mbl.is
Ljósmyndir: Ragnar Axelsson rax@mbl.is
Lækna ekki bara með brosi
ári komu yfir 1.600 manns til dvalar í
Heilsustofnun,“ bætir Haraldur við.
Helsti gallinn er gleðin
Þessir dvalargestir fara flestir heim á ný
með gleði í hjarta og meiri styrk bæði
andlegan og líkamlegan. „Skilaboðin frá
fólki sem kemur hingað og dvelur eru
oftast þau sömu: Góður matur, frábært
starfsfólk og sundlaugin svo fín og náttúr-
an falleg og það var svo gaman. Við lít-
um svo á að það sé helsta vandamál
stofnunarinnar; það er svo gaman hérna
hjá okkur. Fólk talar frekar um lífs-
þjálfun en segir jafnvel ekki frá sjúkra-
þjálfuninni eða annarri endurhæfingu. Það
hljómar eins og það hafi ekki fengið
neina meðferð en því fer fjarri.
Þetta hljómar eins og skemmtiferð en
það er ekki hægt að lækna bara með
brosi þó að það sé vissulega partur af
12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15.12. 2013
Bjarni skellti
sér í ballskák í
tilefni dagsins.
Hress og kátur.
Gríðarlegur munur á nokkrum vikum
Bjarni Guðmundsson fagnaði 68 ára afmæli sínu sama dag og Morgunblaðið leit í heim-
sókn. Hann var allur hinn hressasti. „Ég er hér á minni þriðju viku, verð alls í sex. Ég
hef komið hingað áður og þetta er algjör paradís, gerir mér ofboðslega gott. Ég er
ómögulegur í mjóbakinu og hef alltaf verið að drepast í bakinu. Hér fæ ég allan þann
styrk sem ég þarf, andlegan og líkamlegan,“ segir Bjarni.
Hann er ekki lengur að vinna og segist hafa verið máttlaus og ómögulegur þegar
hann kom. Það var ekki að sjá á honum nú þremur vikum síðar. „Það er svo mikil
hreyfing hérna. Það lyftir mér upp en það hefur verið erfitt að halda því við þegar
maður er ekki hérna. Þegar maður þarf að standa sig sjálfur er það miklu erfiðara, þá
er freistandi að setja sængina bara upp fyrir haus og liggja aðeins lengur. Ég var alveg
eins og drulla þegar ég kom hingað fyrst; máttlaus og ómögulegur. En ég finn hvernig
orkan er öll að koma.
Ég er á eftirlaunum og það fer svolítið í mig að þurfa ekki að vakna á morgnana. Þá
drolla ég í bælinu og eyðilegg daginn. En ekki hér og það ætla ég að taka með mér
þegar ég fer héðan. Þetta gengur ekki svona. Hér er búið að breyta hugsun minni og
ég þakka það þessum stað.“ Fleiri sem urðu á vegi okkar höfðu sömu sögu að segja.