Morgunblaðið - 29.03.2014, Blaðsíða 39

MINNINGAR 39
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. MARS 2014
✝ Guðbjörg GróaJónsdóttir
fæddist á Galt-
arhrygg í Reykja-
fjarðarhreppi, N-
Ís. 28. október
1920. Hún lést á
Sjúkrahúsinu á Ísa-
firði 18. mars 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Jón Ólason,
bóndi og söðla-
smiður á Galt-
arhrygg, f. 7. nóvember 1883, d.
6. apríl 1930, og kona hans,
Guðbjörg Efemía Steinsdóttir, f.
20. apríl 1886, d. 9. október
1987. Eftir lát föður síns fór
Guðbjörg í fóstur í Svansvík í
Reykjarfjarðarhreppi til Guð-
bjargar Ragnheiðar Ásgeirs-
dóttur og Þórarins Kristjáns
Jónassonar. Systkini Guð-
bjargar voru: drengur fæddur
andvana í júní 1911, Guð-
mundur Þorvaldur, f. 1. júlí
1912, d. 11. júlí 2006, Valgerður
Sigurborg, f. 11. júní 1914, d. 1.
febrúar 1982, Kristján Margeir,
f. 22. október 1915, d. 1. júní
1996, Kjartan Aðalsteinn, f. 29.
janúar 1917, d. 27. mars 2006,
Ingibjörg Guðný Jónína, f. 11.
Þeirra synir eru: a) Birkir Þór,
sameindalíffræðingur, f. 10.
febrúar 1972, kvæntur Jónínu
Þórunni Erlendsdóttur, hjúkr-
unarfræðingi, f. 22. apríl 1968.
Þeirra börn eru Svanborg Lilja,
Hákon Bragi og Ásgerður Þóra.
b) Reynir Freyr, rafmagnsverk-
fræðingur, f. 17. september
1978, kvæntur Elvu Rakel Jóns-
dóttur, umhverfisfræðingi, f.
27. september 1979. Þeirra börn
eru Freydís Edda og Heimir
Snorri. Guðbjörg ólst upp til
fullorðinsára í Svansvík. Hún
lauk unglingaprófi á fyrsta
starfsári Reykjanesskólans við
Djúp 1935. Hún flutti til Súða-
víkur þar sem hún vann ýmis
störf m.a. í fiskvinnslu. Hún bjó
þrjú ár með sambýlismanni sín-
um, Ólafi Gíslasyni, á Kleifum í
Seyðisfirði. Eftir það var hún
ráðskona á nokkrum stöðum í
Skutulsfirði. Vorið 1951 tóku
Guðbjörg og Guðmundur Óskar
Seljalandsbúið, kúabú sem Ísa-
fjarðarkaupstaður hafði rekið,
á leigu, og ráku þar búskap,
fyrst að hálfu með annarri fjöl-
skyldu en síðan ein til 1986. Eft-
ir fráfall Guðmundar bjó Guð-
björg áfram í íbúðarhúsinu á
jörðinni uns hún flutti árið 2000
í íbúð fyrir aldraða á Hlíf 2 á
Ísafirði.
Útför Guðbjargar verður
gerð frá Ísafjarðarkirkju í dag,
29. mars 2014, og hefst athöfnin
kl. 11.
nóvember 1918, d.
5. október 2012,
Bjarni Sigurður, f.
28. október 1920, d.
21. mars 1921, Elín
Bjarney, f. 26.
október 1922, d. 28.
september 2011,
Óli Kristján, f. 21.
september 1925, d.
26. apríl 2004 og
Bjarni, f. 15. des-
ember 1926. Hinn
29. september 1951 giftist Guð-
björg Guðmundi Óskari Guð-
mundssyni bónda og smið, f. 30.
júlí 1906, d. 13. júlí 1986. For-
eldrar hans voru Guðmundur
Einarsson, bóndi og refaskytta
á Brekku á Ingjaldssandi, f, 19.
júlí 1873, d. 22. júlí 1964, og
kona hans, Guðrún Magn-
úsdóttir, f. 2. júlí 1877, d. 9. maí
1967. Guðbjörg og Guðmundur
Óskar voru barnlaus. Guðbjörg
átti soninn Braga Líndal Ólafs-
son, fóðurfræðing, f. 11. febrúar
1945, með fyrrverandi sam-
býlismanni sínum, Ólafi Gísla-
syni, f. 10. nóvember 1912, d.
29. mars 1987. Bragi er kvænt-
ur Lilju Eiríksdóttur, lífeinda-
fræðingi, f. 18. mars 1947.
Langri ævi móður minnar er
lokið. Hún verður lögð til hinstu
hvílu í dag. Að leiðarlokum lang-
ar mig til að rifja upp örfá minn-
ingarbrot.
Að mömmu standa ættir við
Ísafjarðardjúp með ívafi í sveit-
um við norðanverðan Breiða-
fjörð. Mamma var ein af níu
systkinum frá Galtarhrygg í
Mjóafirði sem upp komust. Árið
1930 féll afi minn frá fyrir aldur
fram. Að þeirra tíma hætti var
fjölskyldan vægðarlaust leyst
upp. Amma fór í vinnumennsku
með eitt barn og hin börnin fóru
í fóstur á bæjum í sveitinni. Á
þessum tíma var margmennt við
Djúp, fjöldi manns í vinnu-
mennsku og hvert kot setið.
Mamma var lánsöm, Níu ára
gömul trítlaði hún með frænda
sínum yfir í Svansvík. Hún varð
fósturdóttir þeirra Guðbjargar
Ásgeirsdóttur og Kristjáns Jón-
assonar, annálaðs sómafólks.
Mamma var eina barnið á heim-
ilinu og hún aldist upp við það að
sinna bústörfum jafnt innanbæj-
ar sem utan. Hún vandist á að
bjarga sér sjálf sem einkenndi
hana alla ævi. Kristján lést 1942
og þá fluttu þær nöfnur til Súða-
víkur.
Í Súðavík kynntist mamma
föður mínum. Þau hófu búskap á
Kleifum í Seyðisfirði, en það
samband entist aðeins í þrjú ár.
Eftir það var mamma ráðskona á
nokkrum stöðum í Skutulsfirði
uns hún giftist stjúpa mínum.
Mamma átti í hálfa öld heima
á Seljalandsbúinu í Skutulsfirði,
eða Búinu eins og það var kallað
í daglegu tali. Enda þekktu hana
flestir sem Guggu á Búinu. Þeg-
ar mamma og stjúpi minn hófu
búskap á Seljalandsbúinu 1951
var um stórt bú að ræða á þeirra
tíma mælikvarða, 25 mjólkandi
kýr og búið vélvætt með mjalta-
vélar, dráttarvél og súgþurrkun
svo eitthvað sé nefnt. Fyrstu tólf
árin bjuggu tvær fjölskyldur á
jörðinni en eftir það voru móðir
mín og stjúpi ein um búskapinn
sem lauk 1986 er stjúpi minn lést
af slysförum. Mamma helgaði sig
búskapnum af lífi og sál. Vinnu-
dagurinn var oft langur. Hún fór
alltaf í fjós til mjalta, en var auk
þess í heyskap og öðrum útiverk-
um í viðbót við öll inniverk. Hún
var einstaklega glögg á skepnur
og var annt um að þeim liði vel.
Snemma byrjaði mamma að
halda dagbók. Segja má að hún
hafi skrifað eitthvað daglega í
a.m.k. 64 ár. Síðasta færsla
hennar í dagbókina sína var sól-
arhring áður en hún dó. Þarna
voru skráðir allir viðburðir í lífi
fjölskyldunnar en að auki mik-
ilvægar búsupplýsingar um
skepnuhöld, afurðir, áburðar-
gjöf, sláttutíma, heyfeng og veð-
urfar svo eitthvað sé nefnt.
Þarna var hún í raun á undan
sínum samtíma.
Fráfall stjúpa míns var
mömmu mikið áfall. Þau höfðu
unnið hörðum höndum allt sitt
líf, voru farin að draga saman
seglin og voru tilbúin til að fara
að njóta ávaxta erfiðisins. Hún
bjó áfram í íbúðarhúsinu og að-
lagaði sig að sínum aðstæðum,
sjálfstæð eins og alltaf. Mamma
var hlédræg en í raun fé-
lagslynd. Hún fór að ferðast um
landið, fékkst við hannyrðir og
las mikið. Áttræð flutti hún í
íbúð fyrir aldraða á Hlíf 2 á Ísa-
firði þar sem hún sá um sig sjálf.
Hún var líkamlega hraust og fór
gjarnan í langar gönguferðir
meðan hún gat. Blessunarlega
hélt hún andlegu atgervi sínu
fram í andlátið.
Far í friði, móðir mín kær.
Bragi Líndal Ólafsson.
Nú þegar ég kveð ömmu
mína, Guðbjörgu, í hinsta sinn er
það sem svo oft áður að minn-
ingabrotin taka að rifjast upp.
Sem barn var ég svo heppinn að
fá að dveljast að sumri hjá ömmu
og Guðmundi á Seljalandsbúinu.
Þær minningar sem ég á skýr-
astar frá þeim tíma er þegar ég
læddist út á morgnana í fjósið til
að sniglast í kringum þau hjónin
við mjaltirnar. Ég býst nú ekki
við því að það hafi verið mikið
gagn að mér þá, en í minning-
unni eru þetta ómetanlegar
stundir.
Ég læddist yfirleitt út þegar
ég vaknaði og gætti þess að
vekja ekki foreldra mína. Þá
rölti ég yfir hlaðið í fjósið og yf-
irleitt náði ég í lokin á mjölt-
unum. Ég man þó eftir því einu
sinni, þegar ég var kominn af
stað fyrir allar aldir, að amma
sneri mér við enda var þá úti svo
niðdimm þoka að ekki sást á
milli húsa. Að loknum mjöltum
þegar búið var að ganga frá var
farið inn til að borða morgun-
mat.
Mér er það mjög minnisstætt
að amma stoppaði alltaf fyrst og
gaf köttunum í hlöðunni mjólk að
drekka. Það sýndi hvað amma
var mikill dýravinur að hún var
sennilega eina manneskjan sem
fjósakettirnir hleyptu nálægt
sér. Við viss tækifæri fékk ég að
fylgja Guðmundi þegar hann fór
sjálfur með mjólkina í mjólk-
urbúið. Þá var ég bundinn með
baggabandi í farþegasætið á
Zetor-dráttarvélinni. Það voru
mikil ævintýri sem lítill stubbur
upplifði í skjóli fjallanna fyrir
vestan.
Amma Guðbjörg tilheyrði
kynslóð sem er nú óðum horfin á
vit feðranna. Þetta var kynslóð
sem sennilega hefur upplifað
hvað örastar breytingar á þjóð-
félaginu og vissi hvað lífsbarátta
er.
Það voru því mikil forréttindi
að hafa fengið að dveljast hjá
ömmu í kringum það sem hún
unni hvað mest. Þó að amma hafi
verið hætt að búa og flutt á Hlíf
þegar börnin mín fæddust finnst
mér það engu að síður afar dýr-
mætt að þau hafi líka fengið að
kynnast henni og heimsækja
hana fyrir vestan.
Hvíl í friði, elsku amma.
Reynir Freyr.
Í dag verður amma lögð til
hinstu hvílu. Það er margs að
minnast og fjöldi góðra minninga
sem kemur upp í hugann.
Amma bjó alla sína tíð „fyrir
vestan“ við Djúp. Frá barnæsku
og uppvexti á Galtarhrygg og í
Svansvík, um tíma í Seyðisfirði
og Álftafirði og svo loks í Skut-
ulsfirði, lengstum á Seljalands-
búinu með Guðmundi Óskari
seinni manni sínum.
Ég, borgarbarnið, varð þeirr-
ar gæfu aðnjótandi að fá að
dveljast hjá ömmu og Guðmundi
á Seljalandsbúinu síðustu sumrin
sem þar var búskapur, eða þar
til Guðmundur lést af slysförum
1986. Þar var alltaf tekið vel á
móti manni og fann maður mikla
hlýju frá þeim. Það var gaman
og lærdómsríkt að dveljast hjá
þeim hjónunum, og þar fékk ég
að vera með ömmu í því um-
hverfi sem henni leið best í, við
bústörfin að sinna kindunum og
kúnum. Fyrir vestan lærði ég
ótalmargt, stórt og smátt, sem
hefur verið mér til gagns um æv-
ina. Ég lít til baka á þessar sam-
verustundir sem mikil verðmæti,
að hafa fengið að kynnast þeim
hjónum vel í þessu umhverfi og
því sem þau unnu við.
Ömmu féll aldrei verk úr
hendi. Frá mjöltum að morgni
og fram yfir kvöldkaffi var hún
stöðugt að við að sinna búinu og
matseld. Þegar færi gafst las
hún, og gerði það mikið alla tíð.
Einnig er mér minnisstætt að
hún hélt ávallt dagbók, þar sem
daglegir viðburðir, starfsemi
búsins og veðurlýsingar voru
skráðar.
Hin síðari ár, eftir að amma
var komin á Hlíf, stundaði hún
prjónaskap og útsaum og bar
íbúð hennar því vitni þegar við
fjölskyldan komum þangað í
heimsókn. Amma ferðaðist inn-
anlands með eldri borgurum og
fór í langa göngutúra á Ísafirði
meðan hún hafði til þess krafta.
Hún var alveg ern fram undir
það síðasta og hafði gott minni
og frá mörgu að segja. Í dagbók
sína ritaði hún fram á síðasta
dag.
Ég kveð ömmu með trega.
Blessuð sé minning hennar.
Þú, Guð míns lífs, ég loka augum
mínum
í líknarmildum föðurörmum þínum
og hvíli sætt, þótt hverfi sólin bjarta,
ég halla mér að þínu föðurhjarta.
(Matthías Jochumsson)
Birkir Þór Bragason.
Guðbjörg Gróa
Jónsdóttir
Elsku Björg mín.
Ég hitti þig síðast
og faðmaði þann 10.
mars sl. en það var
við kistulagningu
elskulegrar ömmu minnar og
kærrar vinkonu þinnar til margra
áratuga. Mun ég varðveita þessa
mynd í huga mér er þú stóðst við
kistuna og kysstir vinkonu þína
bless í hinsta sinn. Innst inni viss-
ir þú, að þinn eigin brottfarardag-
ur var í nánd og þú hafðir rétt fyr-
ir þér, eins og svo oft áður. Þú
hafðir gott brjóstvit og minni og
varðveittir margar sögur af mér
þegar ég var lítil stúlka og fékk að
sitja uppi á borði hjá þér og vaska
upp. Þá útvegaðir þú mér visku-
stykki og sleifar til að þerra. Á
meðan malaði ég heil ósköp og
skapaði heilan ævintýraheim við
eldhúsvaskinn hjá elsku „Labbý“
en það var víst nafnið sem ég gaf
þér þegar ég var lítil skottrófa,
varla meira en fjögurra ára. Já,
það var alltaf forvitnilegt að fara
upp á loft til Labbýjar og læra sjó-
mannalög eða nema einhver
viskukorn úr sveitinni þinni, Bala-
skarði. Já, viskukorn þín voru
ótalmörg, þrátt fyrir örstutta
skólagöngu, eins og þú sagðir svo
oft og heyrði ég ósjaldan á mæli
þínu, að innst inni ríkti djúp löng-
un til að hafa gengið menntaveg-
inn. Tíðarandinn var víst öðruvísi í
þá daga þegar þú varst ung stúlka
og þá fengu konur ekki sömu
tækifæri til mennta og í dag. En
þú gekkst þinn eigin menntaveg,
Björg mín – veg bókmenntanna.
Var það algeng sjón að sjá þig
með bók í hönd og þótti mér gam-
an að heyra þig segja frá bókinni
sem þú varst að lesa þá og þá
stundina eða annarri bók sem þú
Björg
Ingvarsdóttir
✝ Björg Ingv-arsdóttir fædd-
ist 31. maí 1926.
Hún lést 15. mars
sl. Útför Bjargar
fór fram 25. mars
2014.
varst nýbúin að
klára. Við áttum það
sameiginlegt að hafa
óspart gaman af
persónulýsingum
Laxness, bæði per-
sónum úr Sölku
Völku og Sjálfstæðu
fólki. Fannst mér
líka afar gaman að
sýna þér eitt og ann-
að sem ég hafði verið
að yrkja, því þú
hafðir svo mikla innsýn í heim
ljóðanna sem margur hafði ekki
og þú meira að segja hvattir mig
til að gera meira af því að yrkja;
semja ljóð og smásögur. Það
fannst mér sannkallað hrós, því
allt sem þú sagðir meintir þú af
heilum hug. Og þótt við fluttum úr
Lyngholtinu, þá áttum við áfram
fastan samastað hjá þér og Guð-
mundi á efri hæðinni. Já, vinátta
þín hélst óhögguð til dánardags
enda stóðstu ætíð undir nafni:
Björg – björgin sjálf sem ávallt
var til staðar og aldrei langt und-
an. Síðustu ævisporin fylgdust þið
amma að og átti amma dásamleg-
an tíma á Nesvöllum með þig,
æskuvinkonuna sína sér við hlið,
eins og í gamla daga þegar þið
bjugguð saman í tvíbýli, nema
núna báðar orðnar ekkjur og
börnin löngu flogin úr hreiðri.
Nú er komið að kveðjustund og
með lotningu í hjarta sendi ég þér
einlægt þakklæti fyrir samfylgd-
ina í gegnum árin og áratugina –
þú munt ávallt eiga sérstakan stað
í hjarta mínu. Á þessum tímamót-
um sé þig í Sumarlandinu, alheil-
brigða á meðal hinna lærðu að
stúdera allt sem þig langaði alla
tíð að læra; allt frá grasafræði til
heimspeki og áfram fylgist þið að
vinkonurnar, nema nú á nýjum
stað sem bíður okkar hinna.
Falleg minning um trausta
viskubrunninn hana elsku Labbý
mína mun ávallt lifa.
Þín „Labbý stelpa“ á neðri
hæðinni,
Magnea.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800 Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Suðurhlíð 35, Rvík. • Símar 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
Hinrik
Valsson
✝
Elskuleg móðir okkar,
SIGRÍÐUR SVAVA RUNÓLFSDÓTTIR
frá Keflavík,
síðast Hörgshlíð 4,
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 26. mars.
Runólfur, Þórunn, Inga, Gunnhildur,
Friðfinnur, Einar og Páll Skaftabörn
og fjölskyldur.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
NJÁLL ÞORGEIRSSON,
Fannborg 8,
Kópavogi,
áður til heimilis á Laufásvegi 10,
Stykkishólmi,
lést fimmtudaginn 27. mars.
Guðríður Þórðardóttir,
Þórður Viðar Njálsson, Auður Stefnisdóttir,
Jóhanna Sigríður Njálsdóttir, Ellert Vigfússon,
Þorgeir Ingi Njálsson, Kristjana Aradóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar ástkærrar
eiginkonu, móður, ömmu og systur,
SESSELJU GUNNARSDÓTTUR,
Steinási 9,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki
líknardeildar Landspítalans í Kópavogi
og á 11E, einnig heimahlynningu Karítas fyrir frábæra umönnun.
Einnig viljum við þakka öllu því góða fólki sem studdi hana í
veikindum hennar.
Eggert Kristinsson,
Hildur Eggertsdóttir og börn,
Ástríður Gunnarsdóttir, Trausti Gunnarsson,
Ingibjörg Jóna Gunnarsdóttir.
✝
BENEDIKT ÖRN ÁRNASON
leikari og leikstjóri
er látinn.
Útför hans fer fram frá Dómkirkjunni í
Reykjavík þriðjudaginn 8. apríl klukkan 15.00.
Erna Geirdal,
Einar Örn Benediktsson,
Árni Benediktsson
og aðrir aðstandendur.