Morgunblaðið - 21.05.2014, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 21. MAÍ 2014
✝ Gunnur Elísafæddist á Ísa-
firði 31. mars 1980.
Hún lést 10. maí
2014 á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi.
Foreldrar hennar
eru Kristlaug Björg
Sigurðardóttir, f. 2.
janúar 1963 og Sím-
on Elí Teitsson, f. 8.
maí 1962. Þau slitu
fljótt samvistir. Kristlaug giftist
Stefáni Ingólfssyni, f. 7. okt.
1947, sem gekk Gunni í föður-
stað. Hún ólst upp með þeim í
Bolungarvík til 16 ára aldurs en
þá fluttust þau á Djúpavog. Það-
an lá leið hennar til Reykjavíkur
þar sem hún nam við Lýðskólann
og seinna tók hún nám í snyrti-
fræðum. Systkini hennar í móð-
urætt, börn Kristlaugar, eru Sig-
urður Anton, f. 18. mars 1981,
Auðbjörg Elísa, f. 14. mars 1983,
Kristín Halla, f. 27. desember
1985, og Stefán
Ólafur, f. 31. ágúst
1989. Systkini henn-
ar í föðurætt, börn
Símonar, eru Díana
Margrét, f. 22.
ágúst 1983, Teitur
Már, f. 23. nóv.
1985, Ingvar Freyr,
f. 17, júní 1990, og
Salbjörg Rós, f. 25.
maí 1994. Gunnur
giftist Davíð Karli
Sigursveinssyni, f. 7. jan. 1978.
Börn þeirra eru Alexander
Bjarmi, f. 23. janúar 2000, Daníel
Snær, f. 20. apríl 2001, og Embla
Júlía Mjöll, f. 16. mars 2009.
Gunnur hreifst af starfi víkinga
og þegar hægði á í erlinum við
rekstur heimilisins lagði hún sitt
lið meðal góðra vina í flokki Ein-
herja í Reykjavík.
Útför Gunnar Elísu fer fram
frá Kópavogskirkju í dag, 21.
maí 2014, og hefst athöfnin kl.
13.
Elsku fallega Gunna mín,
núna kveð ég þig í hinsta sinn.
Ég mun alltaf eiga þær minn-
ingar sem við áttum saman, sér-
staklega síðustu heimsóknina.
Þú varst alltaf svo hress og kát
og vildir allt fyrir mann gera ef
þú gast, alveg sama hvað það
var. Hvort sem það var bara
eitt lítið knús eða splæsa á
mann pylsu. Krakkarnir þínir
voru heppnir að fá að eiga þig
sem móður, systkini þín sem
systur, foreldrar þínir sem dótt-
ur og ég sem frænku. Eitt vil
ég bara segja þér, Gunna mín,
takk fyrir að vera alltaf þú, með
þitt stóra hjarta. Ég mun alltaf
elska þig og mun sakna þín
endalaust, yndislega frænka
mín. Nú kveð ég þig með sökn-
uði, en ég veit að þú ert í góðum
höndum þar sem þú ert núna.
Góða nótt.
Þeir segja mig látna,
ég lifi samt og í ljósinu fæ ég að
dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá litlu hjarta berst lítil rós,
því lífið ég þurfti að kveðja.
Í sorg og í gleði ég senda mun ljós,
sem að mun ykkur gleðja.
(Höf. ók)
Elínborg Ósk Þórðardóttir.
Tengdadóttir okkar, Gunnur
Elísa, er látin, nýlega orðin 34
ára.
Gunnur var öflugur liðsmaður
og gekk að hverju sem var. Á síð-
ustu árum starfaði hún með vík-
ingaklúbbi og síðla í febrúar kom
hún heim úr för á víkingahátíð í
York á Englandi í boði víkinga-
klúbbs þar í borg. Hún var nokk-
urn veginn eins og hún átti að
sér að vera í fimm ára afmæl-
ishófi Emblu þann 17. mars. Um
nóttina var hún flutt á bráða-
móttökuna með mikil krampa-
flog. Fljótlega kom í ljós að hún
hafði illvígan vágest í heilanum,
Gliomatosis Cerebris, sem engin
lækning þekkist við. Það tók
orku þessarar kraftmiklu konu
sjö vikur að fjara svo út að loks
varð ekki lengra haldið. Hún
naut nærveru fjölskyldu og vina
og alveg sérstaklega móður sinn-
ar, systur og ömmu allt til hinstu
stundar og frábærrar aðstoðar
og hlýhugar hjúkrunarfólks á B2
á Borgarspítalanum og á líkn-
ardeild Landspítalans.
Gunnur kaus að fá vísur í
gestabókina sína:
Við heilsumst öll við hjúkrabeðinn
þinn
sem hér ert umlukt mengi góðra vina
við horfum til og heiðrum veginn þinn
með hjartans þökkum fyrir
samfylgdina.
Í hugann kemur handavinna
Gunnar, sem fylgir tengdapabb-
anum á ferðalögum. Það er sér-
staklega hannað úrvalsteppi.
Eftir eina kaldviðrisnótt í Nýja-
dal varð til þessi morgunvísa:
Rjúki fold við reginstig
og rofni himins brunnar
þá er ljúft að leggj’á sig
leynivopnið Gunnar.
Innilegt samúðarstreymi okk-
ar til Davíðs, sonar okkar, og
barnanna, Alexanders Bjarma,
Daníels Snæs og Emblu Júlíu
Mjallar, til allra ættingja þeirra
og Gunnar fjölmörgu vina og
kærar þakkir til þess óþreytandi
starfsfólks Landspítalans sem
annaðist hana.
Fæðing, lífið, ævintýrið – uns
opnum brám er loksins aftur strokið
markar ramma alls vors ævibruns
– eilífð drottningar er þar með lokið.
Ragna Freyja Karlsdóttir
og Gísli Ólafur Pétursson.
Það er alltaf sárt að sjá á bak
fólki í blóma lífsins. Gunna Lísa
var barn að aldri þegar við
kynntumst. Allar götur síðar
lágu leiðir okkar saman þar til
hún yfirgaf þennan heim, allt of
ung.
Gunna mín var listakona sem
fegraði lífið með stórkostlegum
hannyrðum sínum, hafði þá náð-
argáfu úr móðurætt sinni. Fátt
fannst henni skemmtilegra en að
undirbúa komu jólanna. Allt varð
fínt eins og í ævintýralandi jóla-
barnsins. Það var eitthvað svo
yndislegt að hringja í þessa
elsku í október og heyra glað-
lega frásögnina af því að hún
væri að skreyta, baka, skrifa
kortin og meira að segja pakka
in jólagjöfunum. Hún átt bara
eftir að setjast niður með elsku-
legu börnunum sínum til að
skreyta sjálft jólatréð. Það var
ómetanlegt og smitandi að fá frá
henni kraftinn og gleðina til að
halda áfram í amstri skammdeg-
isins.
Gunnu lá á, hún var alltaf að
flýta sér, það var eins og hún
hefði vitað að jarðvist hennar
yrði stutt og margt var sem hana
langaði að gera.
Við hjónin erum svo lánsöm
að eiga nokkuð af glæsilegu
handverki hennar, muni sem
gleðja og veita hlýju inn í hvern
dag.
Síðustu vikur voru Gunnu og
fjölskyldu hennar mjög erfiðar
en valkyrjan bugaðist ekki, held-
ur mætti örlögum sínum með
fullri reisn og djörfung.
Gunna Lísa, þú skilur eftir svo
mikla fegurð í hjarta okkar sem
eftir erum, fegurð minninganna
um góða stelpu. Við erum þakk-
lát fyrir að hafa fengið að kynn-
ast þér. Hvíldu í friði, elsku
Gunna mín.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem)
Innilegar samúðarkveðjur til
aðstandenda.
Sigurbjörg (Silla).
Kæra vinkona
Hér sit ég eftir að hafa lesið
dánartilkynninguna um þig og
vil ekki trúa því að þetta sé okk-
ar vinkonuendir. Þessi veikindi
tók fljótt af, kannski sem betur
fer, því þú hataðir að vera lasin.
Vildir bara vera hamingjusöm,
kát og alltaf hafa nóg að gera.
Þú sinntir heimilinu þínu af mik-
illi samviskusemi og vildir alltaf
vera að laga það og bæta og allt-
af fórstu aðeins framúr þér.
Við vorum búnar að bralla svo
mikið saman og skemmta okkur
— og margt meira á dagskránni.
Allavega, við frestum því þá bara
þangað til að við hittumst næst.
Takk fyrir alla rúntana niður
Laugaveginn með tónlistina í
botni, fyrir öll kvöldin sem við
dönsuðum af okkur skóna, Te-
nerifeferðina 2007 og allt hitt
sem við erum búin að bralla
saman. Ég sakna þín óendanlega
mikið.
Vertu frjáls, vinkona. Fljúgðu
— fljúgðu.
Sendi Davíð og krökkunum,
fjölskyldunni og öðrum vinum
mínar innilegu samúðarkveðjur.
Ágústa Nellý
Hafsteinsdóttir.
Gunnur Elísa
Stefánsdóttir
✝ Anna MargrétCortes var
fædd í Reykjavík
18. ágúst 1921.
Hún lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 12. maí 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Björg
Zoëga Cortes, fædd
í Reykjavík 1885,
dáin 1960 og Ema-
núel R.H. Cortes,
yfirprentari í Gutenberg, fædd-
ur í Stokkhólmi 1875, dáinn í
Stokkhólmi 1947. Anna Margrét
var yngst barna þeirra hjóna og
síðust til að kveðja þennan
heim. Systkini hennar voru:
Thor Emanúel Cortes, prentari,
fæddur 1910, dáinn 1974, Gunn-
ar Jóhannes, læknir, fæddur
1911, dáinn 1961, Emma
Magdalena, fótaaðgerðafræð-
ingur, fædd 1912, dáin 2007,
Axel Hermann, myndfaldari,
fæddur 1914, dáinn 1969, Carl
Torfi, fæddur 1916 og dáinn
sama ár. Óskar Torfi, fiðluleik-
hjá Andrési á Laugavegi 3.
Seinna á ævinni starfaði hún í
nokkur ár sem dagmóðir. Anna
Margrét og Stefán eignuðust
tvær dætur. Sú eldri er Björg
Cortes Stefánsdóttir, BA, kenn-
ari, f. 2.9. 1947, eiginmaður
hennar er dr. Halldór I. Elías-
son, stærðfræðingur, f. 16.7.
1939, prófessor emeritus. Börn
þeirra eru: a) Stefán Valdimar,
f. 8.12. 1968, stúdent frá MR,
starfar hjá Tollgæslunni á
Keflavíkurflugvelli, b) Dr. Anna
Margrét Halldórsdóttir, sér-
fræðilæknir hjá Blóðbankanum,
f. 18.9. 1973, eiginmaður henn-
ar er dr. Haraldur Darri Þor-
valdsson, tölvunarfræðingur, f.
27.10. 1973. Börn þeirra eru:
Halldór Alexander, f. 2001, Jök-
ull Ari, f. 2003 og Hugrún Eva,
f. 2007. C) Steinar Ingimar Hall-
dórsson, f. 13.5. 1975, bygg-
ingaverkfræðingur, kvæntur
Xue Li, BA í alþjóðaviðskiptum
og íslenskunema við HÍ, f.
23.12. 1978. Yngri dóttirin er
Steinunn Guðbjörg Stefáns-
dóttir, f. 28.10. 1951, fulltrúi á
auglýsingadeild Ríkisútvarps-
ins.
Útför Önnu Margrétar fer
fram frá Laugarneskirkju, í
dag, 21. maí 2014, og hefst at-
höfnin klukkan 13.
ari, fæddur 1918,
dáinn 1965. Að lok-
inni hefðbundinni
skólagöngu hóf
Anna Margrét störf
við afgreiðslu hjá
Klæðaverslun
Andrésar Andr-
éssonar þar sem
hún kynntist Stef-
áni Valdimar Þor-
steinssyni, feld-
skera, sem einnig
starfaði þar. Stefán fæddist 2.
júní 1919 á Bakka í Bakkafirði.
Foreldrar hans voru Þorsteinn
Valdimarsson, bóndi á Bakka,
fæddur 1887, dáinn 1950 og
Steinunn Guðbjörg Stefáns-
dóttir frá Viðvík, fædd 1890,
dáin 1922. Anna Margrét og
Stefán giftust 1946 og voru í af-
ar farsælu hjónabandi þar til
Stefán lést 30. október 2012.
Lengst af var Anna Margrét
heimavinnandi húsmóðir en
vann um tíma í Sælgætisgerð-
inni Freyju og einnig við af-
greiðslustörf í herradeildinni
Móðir okkar, Anna Margrét
Cortes, lést mánudaginn 12. maí,
á 93. aldursári. Mamma var
sannkölluð Reykjavíkurmær,
fædd í Reykjavík 18. ágúst 1921
og bjó þar allan sinn aldur.
Það er ljúft nú, þegar mamma
hefur lokið sinni lífsgöngu, að
eiga margar góðar minningar
henni tengdar og minnast um
leið löngu liðinna samveru-
stunda. Mamma bar með sér
sérstakan andblæ reisnar og lífs-
gleði, enda tápmikil og hraust
alla tíð. Hún var glaðlynd að eðl-
isfari, kjarkmikil og áræðin og
hreinskiptin í allri framgöngu.
Allir þessir góðu eiginleikar áttu
eftir að nýtast henni vel á lífs-
leiðinni.
Mamma ólst upp í stórum
systkinahópi. Systkinin voru sex
talsins, mamma var yngst. Hún
átti eina systur, Emmu, og fjóra
bræður, þá Gunnar, Thor, Axel
og Óskar. Það var mjög kært á
milli systkinanna, og fjölskyldu-
böndin sterk. Á heimili foreldra
okkar bjó einnig móðuramma
okkar, Björg. Þær mæðgur áttu
vel skap saman og gátu hlegið
innilega að sömu hlutunum og
gæddu þannig oft gráan hvers-
dagsleikann lífi. Mamma var
heimavinnandi húsmóðir að
þeirra tíma hætti og það var
ekki fyrr en seinna á ævinni að
hún fór að vinna með heimilinu.
Pabbi vann fyrir heimilinu sem
feldskeri og klæðskeri, oft lang-
an vinnudag. Heimilislífið ein-
kenndist af vinnusemi því þær
mæðgur, mamma og amma, voru
báðar myndarlegar í höndunum,
saumavélin var óspart notuð,
auk þess sem amma prjónaði,
mamma saumaði út í púða, dúka,
myndir og heilu veggteppin sem
prýddu heimilið. Mamma og
pabbi voru afar samrýnd og
samtaka um að hlúa að fjölskyld-
unni, og nutu þess að skapa hlý-
legt og menningarlegt heimili
þar sem bækur, fallegar myndir
á veggjum, fallegt handverk og
tónlist var í hávegum haft. Þau
keyptu píanó á heimilið á fyrstu
búskaparárunum, enda var
mamma mjög músíkölsk og spil-
aði stundum eftir eyranu en ann-
ars tóku gestir og gangandi í
hljóðfærið sem gerði heimilislífið
líflegt og skemmtilegt. Þær
mæðgur höfðu líka gaman af að
halda boð, og minnisstæð eru
jólaboðin fyrir stórfjölskylduna
sem haldin voru á heimili for-
eldra okkar. Sambýlið við ömmu
var afar ánægjulegt og gefandi
fyrir alla í fjölskyldunni. Emma,
systir mömmu, sem var ógift,
var sjálfsagður gestur á öllum
stórhátíðum og afmælum og
dagsdaglega voru þær systur í
góðu sambandi. Á sínum yngri
árum var mamma í fimleikum
hjá fimleikadeild Ármanns, og
var í sýningarflokki félagsins,
enda bar hún sig vel alla tíð, bein
í baki og frjálsleg í fasi. Þegar
við systurnar vorum vaxnar úr
grasi og barnabörnin komu til
sögunnar hófst nýr kafli í lífi
mömmu og pabba. Barnabörnin,
þau Stefán, Anna Margrét og
Steinar, voru þeirra gimsteinar
og vildu afinn og amman allt fyr-
ir þau gera. Fylgdust af áhuga
með uppvexti þeirra og tóku
virkan þátt í uppeldinu. Stund-
um fylgdust þau vel með úr fjar-
lægð, þ.e. þegar Björg var bú-
sett erlendis með fjölskyldu
sinni.
Við systurnar erum óendan-
lega þakklátar fyrir þá um-
hyggju og kærleika sem mamma
sýndi okkur alla tíð. Hvíl í friði,
elsku mamma, Minning þín mun
lifa í huga okkar og hjarta.
Björg og Steinunn.
Tengdamóðir mín, Anna Mar-
grét Cortes, er látin. Kynni mín
af Önnu, sem voru bæði löng og
góð, höfðu varað í 44 ár. Þau
koma sterkt upp í huga minn nú
og munu lifa í minningunni. Hún
og Stefán, eiginmaður hennar,
sem lést 2012 reyndust okkur
hjónum farsælir förunautar í líf-
inu. Fyrir það er ég þakklátur
og er viss um að lífskraftur
hennar og gleði mun fylgja okk-
ur áfram. Börnin okkar Bjargar
hændust alla tíð að ömmu sinni
og afa og sóttust eftir að vera
hjá þeim. Amman og afinn munu
einnig lifa í minningu þeirra.
Megi hún hvíla í friði.
Halldór I. Elíasson.
Nú hefur amma á Silfurteign-
um kvatt okkur. Blessuð sé
minning hennar. Þegar við
systkinin uxum úr grasi var allt-
af mikil tilhlökkun að koma í
helgarheimsókn til ömmu, afa
heitins og Steinunnar frænku
enda einkenndist heimili þeirra
samtímis af gleði og ró. Gjarnan
var tekið í spil eins og Ólsen Ól-
sen eða lönguvitleysu, en amma
hafði alltaf gaman af spilum og
spilaköplum. Hún átti líka stór
púsluspil sem við fengum að
hjálpa til við að setja saman. Á
meðan við gleymdum okkur í
leikjum fór amma gjarnan inn í
eldhús og hóf bakstur. Amma
kunni svo sannarlega að baka og
erum við ekki hissa á að klass-
íska brúntertan hennar er uppá-
haldskaka barnabarnabarnanna.
Þegar amma tók sér hvíld frá
húsverkum kom hún sér mak-
indalega fyrir í uppáhaldsstóln-
um í stofunni og tók sér annað
hvort krossgátu í hönd eða
skáldsögu. Ósjálfrátt pössuðum
við að hafa hægara um okkur og
fórum gjarnan út í garð að leika.
En við tókum eftir að amma
hafði alltaf augun á okkur.
Hjá ömmu og afa fundum við
alltaf öryggi og hlýju og þeim
var alltaf svo annt um að okkur
liði vel og gengi vel. Þegar við
dvöldumst erlendis með foreldr-
um okkar var alltaf gaman að fá
póstsendingarnar frá ömmu og
afa. Hugur þeirra var alltaf hjá
okkur og þau vissu upp á hár
hvers við systkinin söknuðum að
heiman.
Þó amma væri hæglát var
hún sterkur persónuleiki og
kraftmikil. Líkt og gilti um
margar stúlkur þeirra tíma fékk
amma ekki tækifæri til þess að
ganga menntaveginn þó hugur-
inn stæði til frekara náms. Þó
hún væri almennt sátt við sitt
hlutskipti í lífinu nefndi hún
stundum að hún hefði gjarnan
viljað læra meira og fannst henni
hjúkrunarstarfið spennandi.
Hefði hún án efa sómt sér vel í
því hlutverki eins og öðru sem
hún tók sér fyrir hendur. Heim-
ilið varð hennar vettvangur, en
hún starfaði þó sem dagmóðir
um nokkurt skeið og hafði
ánægju af.
Þær eru svo margar ljúfu
minningarnar um ömmu og við-
horf hennar til lífsins hafði djúp-
stæð áhrif á okkur. Glaðlyndi
einkenndi hana, enda sjáum við
hana fyrir okkur brosandi og oft-
ast raulaði hún eða blístraði lag-
stúf við dagleg störf. Hún kenndi
okkur að bera virðingu fyrir öll-
um og mátti aldrei heyra nein
blótsyrði eða illt umtal. Einnig
lærðum við af henni að njóta líð-
andi stundar og að meta friðinn
sem fallegt og snyrtilegt heimili
hefur að bjóða.
Hvíl þú nú í friði, elsku amma.
Minning þín mun fylgja okkur
um alla framtíð.
Barnabörnin þín,
Stefán, Anna Margrét
og Steinar.
Anna Margrét
Cortes
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, "Senda inn minningargrein",
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd skal
senda hana með æviágripi í innsendikerfinu. Hafi æviágrip þegar verið
sent er ráðlegt að senda myndina á netfangið minning@mbl.is og láta
umsjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar