Morgunblaðið - 19.07.2014, Page 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. JÚLÍ 2014
✝ Björn Jónassonfæddist 4. júní
1945 á Siglufirði.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun
Fjallabyggðar 10.
júlí 2014.
Foreldrar hans
voru Hrefna Her-
mannsdóttir hús-
móðir frá Ysta-Mói
í Fljótum, f. 1918,
d. 2009, og Jónas
Bergsteinn Björnsson, skrif-
stofu- og vigtarmaður frá
Siglufirði, f. 1916, d. 1993.
Björn var elstur fjögurra
systkina sem eru: Guðrún Jón-
asdóttir, f. 25.2. 1948, Halldóra
Ingunn Jónasdóttir, f. 2.5.
1955, maki Gunnar Trausti
Guðbjörnsson, og Hermann
Jónasson, f. 27.5. 1957, maki
Ingibjörg Halldórsdóttir.
Fyrri kona Björns var Guð-
rún Margrét Ingimarsdóttir frá
Siglufirði, f. 4.3. 1945, d. 30.4.
1976. Dóttir þeirra er Rakel, f.
2.9. 1965. Maður hennar er
Siglufjarðar frá 1968 til ársins
2003. Björn var sparisjóðsstjóri
frá 1979-2001. Hann starfaði
síðan sem innheimtustjóri hjá
RARIK frá 2005-2011.
Björn tók mikinn þátt í
félagsstörfum. Hann var for-
maður Félags ungra sjálfstæð-
ismanna á Siglufirði 1965-1980,
í stjórn SUS 1976-1980, í mið-
stjórn Sjálfstæðisflokksins
1989-1999, bæjarfulltrúi á
Siglufirði og í ýmsum nefndum
frá 1974-1998. Forseti bæj-
arstjórnar á Siglufirði 1987-
1990, í stjórn Sambands ís-
lenskra sparisjóða 1986-2001.
Björn var sænskur konsúll á
Siglufirði frá 1982. Hann var
einn af stofnendum Kiwanis-
klúbbsins Skjaldar á Siglufirði
1971 og gekk í Frímúrararegl-
una 1981. Þá var Björn í Karla-
kórnum Vísi frá 1966 og í
stjórn kórsins frá 1970. Hann
söng með kirkjukór Siglu-
fjarðar frá 1984 og fagnaði því
30 ára söngafmæli með kórn-
um á þessu ári.
Útför Björns verður gerð frá
Siglufjarðarkirkju í dag, 19.
júlí 2014, og hefst athöfnin kl.
14.
Thomas Josef
Fleckenstein, f.
6.7. 1965 í Þýska-
landi. Börn þeirra
eru María Lísa, f.
14.1. 1998, og
Björn, f. 14.2.
2000.
Seinni kona
Björns var Ásdís
Kjartansdóttir frá
Bakka á Seltjarn-
arnesi, f. 4.1. 1948,
d. 12.8. 2013.
Björn bjó á Siglufirði alla tíð
fyrir utan síðasta árið, þegar
hann dvaldi á heimili dóttur
sinnar í Garðabæ.
Björn lauk gagnfræðaprófi
frá Reykholtsskóla í Borg-
arfirði 1963. Hann nam við
Vimmerby Folkhögskola 1964
og verslunar- og skrifstofustörf
við Verzlunarskóla Íslands
1965. Björn starfaði að loknu
námi hjá Verzlunarfélagi Siglu-
fjarðar hf. og bæjarfógetaemb-
ættinu á Siglufirði. Hann starf-
aði síðan hjá Sparisjóði
Sú tilhugsun að þú hafir ein-
göngu verið að ljúka þessari
jarðvist hér til að mæta nýjum
áskorunum á nýjum stað veitir
mér vissa hugarró. Kannski var
þinn tími kominn. Þú varst bú-
inn að missa tvo lífsförunauta,
hafðir fullvissu fyrir því að ég
væri í ágætismálum með Thom-
asi mínum og gullmolunum þín-
um Maríu Lísu og Birni nafna
þínum, starfsævinni var lokið og
gott sæti í blómabrekkunni á
milli mömmu og Ásdísar ekki
versti kosturinn í stöðunni.
Við áttum gott ár saman í
Garðabænum. Keyrslan frá
Siglufirði til Akureyrar, þegar
þið Ásdís sóttuð þangað krabba-
meinsmeðferð í fyrravetur,
reyndist þér erfið og því kaust
þú að dvelja hjá mér og halda
þinni meðferð áfram á Land-
spítalanum. Við tóku reglulegar
lyfjagjafir, sumir dagar voru
góðir, aðrir ekki eins góðir.
Friðbjörn læknirinn þinn og ég
lögðumst á eitt við það að hjálpa
þér að eiga eins margar gæða-
stundir og mögulegt var. Það
var ekki meðferðin sem réð
ferðinni heldur það hvað þig
langaði til að gera. Friðbjörn
var þriðji maðurinn í okkar
teymi og er ég honum ævarandi
þakklát fyrir það hvernig hann
leiddi okkur áfram og kenndi
okkur að njóta hverrar stundar
vitandi að hún gæti orðið sú síð-
asta. Þegar þú greindist með
krabbamein í brisi fyrir tveimur
árum var ekki útlit fyrir að þú
ættir eftir að vera til staðar
þegar nafni þinn Björn Thom-
asson yrði fermdur, hvað þá að
fara til Þýskalands til að vera
við fermingu Alinu litlu frænku
og þaðan af síður að flytja hátíð-
arræðuna í Siglfirðingakaffinu
fyrir fullri Grafarvogskirkju,
blaðlaust, tæpum tveimur mán-
uðum fyrir andlát þitt.
Þetta tókst þér allt saman og
við nutum hvers dags. Síðustu
markmiðin voru að setja niður
kerið hennar Ásdísar um hvíta-
sunnuhelgina og halda ættarmót
með niðjum Björns Jónassonar
keyrara, afa þíns. Þegar þetta
var búið varst þú líka búinn. Við
tók fjögurra vikna líknandi með-
ferð á sjúkrahúsinu á Siglufirði
þar sem þú varst umkringdur
fjölskyldu og vinum. Þínir fjöl-
mörgu vinir eiga eftir að sakna
þín sárt. Þeir eiga án efa eftir
að sakna þess jafnmikið og ég
að heyra ekki þína hvellu rödd
svara í Nokia: „Blessaður vinur!
Nei, nei, þú ert ekkert að
trufla.“ Við litla fjölskyldan í
Garðabænum eigum eftir að
sakna þess að hafa þig ekki hjá
okkur. Þú skilur við okkur stút-
full af ást og kærleik og fal-
legum minningum um þig.
Takk, elsku hjartans pabbi
minn, fyrir allt. Við áttum ekk-
ert ósagt og ekkert ógert og
þannig er gott að kveðjast að
þessu sinni. Þín
Rakel.
Nú er fallinn frá frændi minn
og góður félagi, eftir erfiða bar-
áttu við þann sama vágest, sem
áður hafði tekið frá honum eig-
inkonurnar tvær. Það er hugg-
un harmi gegn að eiga góðar
minningar um samferðina með
þessum sómamanni, það var
aldrei logn í kringum hann og
hlutirnir áttu að gerast hér og
nú. Það var ýmislegt brallað hjá
okkur félögunum á Siglufirði í
þá daga, ungir menn sem nutu
lífsins í þessum nafla alheims-
ins. Björn var athafnamaður og
virkur í félags- og bæjarmálum.
Hann var mikill Siglfirðingur og
barðist fyrir hagsmunum bæj-
arins hvar sem því varð við
komið. Það varð honum því erf-
itt að horfa upp á hnignun bæj-
arins, en að sama skapi gladdi
það hann að fylgjast með og
taka þátt í þeirri uppbyggingu
sem nú hefur átt sér stað á
Siglufirði. Björn var minnugur á
atburði og ártöl og góður sögu-
maður. Á þessu ári átti ég svo
því láni að fagna að fá að eyða
nokkrum góðum dögum með
honum þar sem hann fór yfir
lífshlaup sitt og kryddaði með
góðum sögum, sem við hljóðrit-
uðum.
Við sendum Rakel og fjöl-
skyldu, svo og öðrum ástvinum,
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Góðs félaga er sárt
saknað, en minningin lifir.
Baldur Árnason og
Kristín Friðbertsdóttir.
Kæri frændi minn.
Nú ert þú farinn í ferðina
sem við öll munum fara. Það er
eins gott að lífið er ráðgáta og
enginn ráði sínum næturstað.
Þú fæddist inn í sumarið og
kvaddir að sumri. Þú varst
óskabarn, elsta barn foreldra
þinna, með stóran og mætan
frændgarð í báðar ættir. Sá
fjársjóður verður aldrei frá
neinum tekinn og mótar allt líf-
ið. Ég var elst af barnaskar-
anum sem átti því láni að fagna
að eiga ömmu og afa í Fljót-
unum og nutum við þar gæsku
og gleði stórfjölskyldunnar okk-
ar í móðurætt. Ég ætla ekki að
rekja þinn starfsvettvang, það
munu aðrir sjá um. Við vorum
tengd sterkum böndum, vinur
minn, þó stundum væði á súðum
bæði í gamni og alvöru, enda
vorum við alin upp við mikil
skoðanaskipti og lengi býr að
fyrstu gerð. Vertu sæll að sinni.
Minning þín er mér ei gleymd
mína sál þú gladdir.
Innst í hjarta hún er geymd
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Elsku Rakel, Tómas, María
Lísa, Björn og fjölskyldan öll,
guð veri með ykkur.
Margrét Lára Friðriks-
dóttir (Maddý).
Ferjan hefur festar losað,
farþeginn er einn um borð,
mér er ljúft af mætti veikum
mæla nokkur kveðjuorð.
Þakkir fyrir hlýjan huga,
handtak þétt og gleðibrag,
þakkir fyrir þúsund hlátra,
þakkir fyrir liðinn dag.
Endalokin voru búin að
liggja í loftinu síðan í vor. Björn
mágur minn hafði barist við
veikindi sín af karlmennsku og
æðruleysi sem honum var tamt
á þriðja ár.
Þessi lífsglaði maður var bú-
inn að fá sinn skammt af erf-
iðleikum um ævina.
Hann var búinn að horfa á
eftir seinni konu sinni, Ásdísi
Kjartansdóttur, sem andaðist í
fyrrahaust og fyrri konu sinni,
Bettý Ingimarsdóttur, sem lést
úr sama sjúkdómi 1976 og lagði
þau öll að velli. En líklega legg-
ur Guð ekki meira á mennina
en þeir þola og Björn var karl-
menni.
Ég kynntist Birni, sem þá
var bókari í Sparisjóði Siglu-
fjarðar, þegar ég hafði laumað
mér að haustlagi inn í fjölskyld-
una og gert systur hans heima-
sætuna ólétta. Og eins og
Björns var von og vísa þá sá
hann fram á það að Dóra litla
gæti ekki setið uppi með slark-
saman togarajaxl og kom mér í
læri hjá Sigurjóni stórtenór
Sæmundssyni í Siglufjarðar-
prentsmiðju. Bettý og Björn
áttu saman 11 yndisleg ár með
sólargeislanum Rakel sem
Björn gekk í föðurstað. Björn
hóf árið 1977 sambúð með Ás-
dísi Kjartansdóttur fóstru og
kennara og fluttu þau inn í ný-
byggt húsið sem Bettý hafði
lagt drögin að áður en hún
kvaddi þennan heim. Í septem-
ber sl. skrifaði ég þetta um Ás-
dísi:
„kom inn í líf ungs spari-
sjóðsstjóra í sárum og fjöl-
skyldu hans eins og stormsveip-
ur. Hún gerði stórbýli úr
Suðurgötu 56. Þvílíkur ævin-
týraheimur fyrir börnin í fjöl-
skyldunni. Þau bókstaflega
hurfu inn í annan heim af
brúðum, smástyttum og ótrú-
legu dóti sem fóstran hafði
komið sér upp.
Þá hef ég ekki minnst á
garðinn sem umlukti hús þeirra
Björns. Með sígræna fingur bjó
hún til ævintýragarð fyrir ofan
hús og neðan. Og stoltur spari-
sjóðsstjórinn grillaði múðnað
kjötið í frumskóginum“.
Björn Jónasson var ætíð
hrókur alls fagnaðar. Veislu-
glaður. vinmargur og frænd-
rækinn með afbrigðum. Naut
hann þar arfþátta Hrefnu móð-
ur sinnar og föður síns Jónasar.
Björn var einkar laginn við að
sætta ólík sjónarmið og vinna
með fólki sem var með allt aðr-
ar lífsskoðanir en hann aðhyllt-
ist sjálfur.
Björn skrökvaði því upp á
mig í júnílok þegar ég kvaddi
hann að ég hefði hringt í hann
þegar ég var hættur að drekka
að beðið hann í guðanna bænum
að hætta ekki að drekka því
maður yrði svo leiðinlegur! Svo
bætti hann við kankvíslega eins
og hann gerði svo oft þegar
eitthvað var á gráu svæði: Ég
„gleymessu“ aldrei!
En við Björn hættum báðir
að drekka og sáum aldrei eftir
því. Urðum bara skemmtilegri!
Einn SÁÁ-félagi hans gerði sér
sérstaka ferð til Siglufjarðar til
að segja Ásdísi að Björn væri
mesti fyrirmyndar edrú-maður
sem hann hefði kynnst. Þá hló
Ásdís.
Edrúmennska hans var hon-
um ofarlega í huga þessa síð-
ustu daga.
Ég þakka samfylgdina og all-
ar góðar gleðistundir.
Innilegar samúðarkveðjur til
Rakelar og Thomasar, Maríu
Lísu og Björns Thomasarbarna
sem hafa misst svo mikið á
stuttum tíma.
Gunnar Trausti.
Til forna voru héraðshöfð-
ingjar heygðir í hól með hesti
sínum og vopnum. Við munum
minnast vinar míns Björns Jón-
assonar á annan hátt en með
álíkri virðingu. Við munum ekki
grafa vopnin með honum. Við
munum nota þau áfram til að
halda á lífi hugsjónum hans.
Einlægni, bjartsýni og sterk
réttlætiskennd einkenndu
vinnubrögð Björns. Hvort sem
var í félagsstörfum, sem bæj-
arfulltrúi, sparisjóðsstjóri eða
sem stjórnamaður í Rauðku ehf.
þar sem við fengum síðustu árin
að njóta félagsskapar hans við
uppbyggingu í ferðamálum á
Siglufirði. Það er einstakt að
erfa vin frá föður sínum. Þannig
var það með Björn, en traust
vinátta var milli Guðfinns föður
míns og hins fallna höfðingja,
eins ólíkir og þeir voru. Faðir
minn verkamaður með harðar
vinstri skoðanir en Björn með
sterka sýn á hið frjálsa framtak
einstaklingsins. Áhugi á fótbolta
og að staupa sig á guðaveigum
var eitt af því sem þeir félagar
náðu vel saman um. Björn var
alltaf hagsýnn og vildi eiga nóg
af öllu. Það eru þrjár frystikist-
ur í bílskúrnum á Suðurgötunni,
sem fylltar voru á hverju hausti
af nýslátruðu. Alltaf þurfti að
bæta á kisturnar jafnvel þó að
aðeins væri tvennt í heimili. Oft
gerði Björn grín að þessari ár-
áttu sinni. Þannig rifjuðum við
upp fyrir nokkru áratuga gamla
sögu af innkaupum hans á
áfengi. Á árum áður komu oft
skip til að sækja sjávarafurðir
til Siglufjarðar. Björn fann það
út að sum skipin komu reglu-
lega og var þá boðinn varningur
til kaups. Þannig komust þeir
félagarnir í áskrift að ódýrum
veigum. Fyrir um tveimur ára-
tugum var látið af neyslu hins
görótta drykks en áskriftinni á
varningnum lauk ekki fyrr en
löngu síðar. Björn hafði sig ekki
í að segja upp svo góðum samn-
ingi. Það var ekki fyrr en háa-
loftið var farið að svigna undan
dýrðinni að viðskiptasamningi
var slitið. Það er misjafnt hvað
lagt er á fólk í gegnum lífið. Að
missa tvær eiginkonur úr
krabbameini er lífsreynsla sem
auðvelt er að bogna undan. Við-
brögð Björns við mótlætinu
voru að rækta sitt nánasta um-
hverfi og halda utan um einka-
dóttur og barnabörnin tvö. Okk-
ar síðasti fundur var á sólríkum
degi í lok síðasta mánaðar.
Ásamt Edwin golfvallarhönnuði
var setið við sjúkrarúm stjórn-
armannsins og farið yfir verk-
efni Rauðku. Heltekinn af erf-
iðum sjúkdómi fylgdist Björn
með kynningu okkar á spjald-
tölvu. Áhuginn skein úr augum
hans þrátt fyrir að fyrirséð væri
að hann fengi ekki að sjá nýja
golfvöllinn fullbúinn eða vera
við vígslu Hótel Sunnu. Björn
lét ekki þjáningar sínar yfir-
skyggja ánægjuna yfir því að
okkar litla samfélag væri að
snúa vörn í sókn. Þannig var
Björn. Þannig fór hann í gegn-
um lífið og þannig kvaddi hann.
Róbert Guðfinnsson.
Nú þegar „nóttlaus verald-
arnóttin“ heilsar okkur og við
öll erum upptekin við „að huga
að liljum vallarins og fuglum
himinsins,“ eins og Kristur bauð
lærisveinum sínum að gjöra
þegar áhyggjur lífsins gerðu
vart við sig, barst okkur fréttin
um að náinn vinur okkar, Björn
Jónasson, hefði kvatt þennan
heim, væri ekki lengur mitt á
meðal okkar. Það má ef til vill
segja að við hefðum átt að vera
undirbúin undir kveðjustund
Björns vegna alvarlegra veik-
inda hans. En við komust gjarn-
an að því að við erum aldrei
reiðubúin „að kveðja“ þá sem
okkur eru kærir.
Björn og Ásdís, eiginkona
hans, höfðu gengið saman í
gegnum erfiða baráttu við sjúk-
dóma sína á liðnum árum. Bar-
áttu sem þau bæði háðu af ein-
stöku æðruleysi. Ásdís lést eftir
hetjulega baráttu fyrir rúmum
ellefu mánuðum.
Fyrri kona Björns var Guð-
rún Margrét Ingimarsdóttir,
kölluð Bettý. Hún lést árið l976
langt fyrir aldur fram. Blessuð
sé minning þeirra beggja,
Bettýar og Ásdísar.
Við Elín áttum í þeim hjón-
um, Ásdísi og Birni, einstaklega
góða og trausta vini. Vináttan
hefur varað í nærri 40 ár eða
frá því við fluttum til Siglu-
fjarðar árið l976. Reyndar
þekktust þær Ásdís og Elín fyr-
ir þann tíma, voru skólasystur á
Seltjarnarnesi.
Í þeim fjölþættu félagsmála-
störfum sem Björn tók þátt í,
komst ég að því hve mikill Sigl-
firðingur Björn var. Hann bar
hag fæðingarstaðar síns ávallt
fyrir brjósti og vildi allt fyrir
fyrirtæki og íbúa staðarins
gera. Björn var sparisjóðsstjóri
í 22 ár í elstu peningastofnun
landsins, Sparisjóði Siglufjarð-
ar.
Það sem heillaði okkur Elínu
sérstaklega í fari Björns var hve
einstakur faðir og afi hann var.
Ávallt var hann að ræða við
okkur um Rakel sína og barna-
börnin tvö, Maríu Lísu og
Björn, já og Thomas tengdason
sinn.
Björn var mikil sjálfstæðis-
maður. Var hann kosinn til að
gegna hinum ýmsu trúnaðar-
störfum fyrir flokk sinn bæði
heima í héraði og á landsvísu.
Sat hann í bæjarstjórn Siglu-
fjarðar í 20 ár. Hann lagði
áherslu á að mikilvægt væri að
hver einstaklingur fengi að
njóta sín. Ekki síður væri það
mikilvægt að samfélagið allt
fengi að njóta þess þegar vel
gengi hjá einstaklingunum. En
það er einmitt það sem á sér
stað á Siglufirði um þessar
mundir.
Björn var einn af stofnfélög-
um Kiwanisklúbbsins Skjaldar á
Siglufirði. Hann starfaði einnig í
Frímúrarareglunni á Íslandi.
Þar eins og í Siglufjarðarkirkju,
en hann söng í þrjá áratugi í
kirkjukórnum, vildi hann vinna
að því að gera allt lífið heilt og
þess virði að því væri lifað frá
degi til dags. Þótti Björn mjög
góður söngmaður, var góður
bassi. Hann söng einnig í Karla-
kórnum Vísi.
Björn var konsúll Svíaríkis á
Siglufirði. Tóku þau hjónin Ás-
dís og Björn virkan þátt í starfi
Norræna félagsins á Siglufirði
en Ásdís var formaður þess fé-
lags síðustu árin. Sóttu þau
mörg vinabæjarmót á Norður-
löndunum
Gagnvart þeim þætti er snýr
að kveðjustundu lífsins átti
Björn óbifandi trú. Hann var al-
veg viss um það, eins og þjóð-
skáldið okkar góða að norðan
orðaði svo vel: „Að þegar lífi
lýkur hér, rís það upp í Drottins
dýrðar hendi.“
Megi hann Björn vera Guði
falinn.
Við Elín biðjum góðan Guð að
blessa og styrkja Rakel, Thom-
as, Maríu Lísu og Björn á
kveðjustundu svo og aðra ást-
vini Björns og Ásdísar.
Vigfús Þór Árnason.
Björn Jónasson var sterkur
og fjölhæfur persónuleiki,
traustur vinur og umfram allt
góður drengur. Hann var mikill
forystumaður og baráttumaður í
öllum þeim störfum sem hann
gegndi. Hann var sanngjarn,
hjálpsamur og vandaður í öllu
sem hann tók sér fyrir hendur.
Nú er hann fallinn frá þessi
öðlingur, eftir tæplega tveggja
ára baráttu við krabbameinið.
Við Guðrún heimsóttum þau
hjónin í ágúst 2012, á sama tíma
og hann greindist með krabba-
mein og Ásdís tókst á við sín
veikindi. Þrátt fyrir veikindin
áttum við saman nokkra
ógleymanlega daga á Siglufirði,
Björn Jónasson
ÞAR SEM FAGMENNSKAN
RÆÐUR
Blómaverkstæði Binna | Skólavörðustíg 12 | Sími: 5613030
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Vönduð og persónuleg
þjónusta
Sími: 551 7080 & 691 0919
ATHÖFNÚTFARAÞJÓNUSTA - athofn@athofn.is - www.athofn.is
Inger Steinsson
IngerRósÓlafsdóttir