Morgunblaðið - Sunnudagur - 26.10.2014, Side 50

Viðtal
50 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 26.10. 2014
S
immi og Jói grípa erlendan ferða-
mann glóðvolgan í Perlunni.
„Heyrðu lagsi, ertu ekki til í að
sitja fyrir á mynd með okkur?“
Aldrei langt í grínið á þessum
bænum. Ferðamaðurinn heldur það nú. Stillir
sér upp á milli þeirra félaga. „Hvaðan ertu?“
spyr Simmi og í ljós kemur að okkar maður
er frá Englandi. „Nú,“ segir Simmi. „Ég var
einmitt að koma þaðan áðan. Fór með syni
mína að sjá Liverpool og Real Madríd á An-
field.“ Ferðamaðurinn hleypir brúnum, hann
fylgir Rauða hernum líka að málum. Þeir eru
víða, Púlararnir. Spurður um leikinn er
Simmi fljótur til svars: „Söngurinn var góð-
ur!“
Ekki orð um það meir.
Það er heldur ekki eins og sendinefnd
Sunnudagsblaðsins sé komin í Perluna til að
ræða sparkmenntir þessa heims við Sigmar
Vilhjálmsson og Jóhannes Ásbjörnsson. Þó
það væri eflaust gaman. Tilefnið er allt annað
og afskaplega ánægjulegt fyrir aðdáendur
þeirra; útvarpsþátturinn vinsæli Simmi og Jói
fer aftur í loftið föstudaginn 21. nóvember
næstkomandi eftir eins og hálfs árs hlé. Sú
breyting verður nú á að þátturinn verður ekki
á Bylgjunni heldur á útvarpsstöðinni K100.
Hann verður í beinni útsendingu á föstudags-
morgnum frá kl. 9 til 12 og endurfluttur á
laugardagsmorgnum á sama tíma.
Andstætt ellimörkunum?
Simmi og Jói kvöddu Bylgjuna í maí á síðasta
ári. „Mér finnst eins og það sé lengra síðan.
Er það ekki andstætt ellimörkunum?“ spyr
Jói.
„Fyrir þá sem þola okkur ekki er þetta
örugglega alltof stuttur tími,“ segir Simmi og
brosir í kampinn.
Arkitektinn að endurkomunni nú er sami
maðurinn og leiddi Simma og Jóa upphaflega
saman á útvarpsstöðinni Mónó fyrir fimmtán
árum, Pálmi Guðmundsson. Hann var þá dag-
skrárstjóri Mónó en nú dagskrárstjóri Skjás-
ins sem á og rekur K100.
Simmi og Jói voru til að byrja með hvor
með sinn þáttinn á Mónó en Pálmi sá í þeim
teymi og leiddi þá saman, þrátt fyrir ólíkan
bakgrunn. Jói er einbirni úr Reykjavík en
Simmi yngstur sex bræðra frá Egilsstöðum.
„Það þurfti smá þolinmæði til að byrja með –
hjá báðum. En svo small þetta,“ segir Simmi.
Síðan hafa þeir, Púlararnir sem þeir eru,
getað tekið fullum hálsi undir með söngnum
góða, sem Simmi vitnaði til í upphafi – You’ll
Never Walk Alone.
Þeir segja Pálma fyrst hafa ámálgað end-
urkomu við þá í sumar en þeir tekið því
dræmlega á þeim tíma. „Honum tókst samt
að planta hugmyndinni hjá okkur og því
meira sem við hugsuðum um það þeim mun
meira langaði okkur að gera þetta. Útvarp er
skemmtilegasti fjölmiðillinn – eða eigum við
að segja ljósvakamiðillinn til að styggja ekki
blaðamanninn – og það togar alltaf í mann
aftur. Svo einfalt er það,“ segir Simmi.
Jói kinkar kolli. „Við fundum fljótt eftir að
við hættum á Bylgjunni að við söknuðum út-
varpsins. Þetta er bara svo ofboðslega
skemmtilegt og gefandi. Ætli útvarpsbakt-
erían sé ekki ólæknandi,“ segir hann.
„Kjarni málsins er þessi: Þetta er svo gam-
an að við gátum ekki sagt nei. Maður verður
hreinlega háður því hvað þetta er gaman. Við
hefðum örugglega gert þetta frítt ef það sendi
ekki kolröng skilaboð út til stéttarinnar í
heild,“ segir Simmi glottandi.
Mamma ennþá spenntari
Það var ekki bara Pálmi sem þrýsti á Simma
og Jóa heldur líka móðir þess fyrrnefnda,
Gerður Unndórsdóttir, húsfreyja á Egils-
stöðum. Hún var sem kunnugt er fastur síma-
gestur í þáttunum. „Gerður
var ein af skrautfjöðrum
þáttarins,“ segir Jói, „og við
kveiktum ekki almennilega á
því fyrr en við vorum hættir
hvað hún hafði svakalega
gaman af þessu. Við erum
mjög spenntir að byrja aftur
en ég held að Gerður sé
ennþá spenntari.“
Þeir hlæja.
Félagarnir settu raunar
bara eitt skilyrði fyrir því að
ganga til liðs við K100 – að
komið yrði upp útvarpssendi
á Egilsstöðum svo Gerður og aðrir Austfirð-
ingar geti hlustað á þáttinn. Fyrir eru fjórir
sendar úti á landi; á Suðurlandi, Suð-
urnesjum, Akureyri og Borgarfirði. Simmi og
Jói munu fljúga sjálfir með sendinn austur á
næstunni og tryggja að hann verði kominn í
gagnið fyrir 21. nóvember. Þiggja heitan
brauðrétt hjá Gerði og bónda hennar, silfur-
manninum Vilhjálmi Einarssyni, í leiðinni.
Spurðir um aðkomu Gerðar að þættinum í
byrjun lýsir Simmi ábyrgðinni skuldlaust á
hendur Jóa. „Sem sonur var ég ekki dómbær
á það hvort móðir mín væri gott útvarpsefni
en Jói sá einhverja möguleika í þessu,“ segir
hann.
„Því betur sem ég kynntist Gerði þeim mun
betur áttaði ég mig á því hvað Simmi líkist
henni mikið,“ útskýrir Jói.
Og Simmi grípur fram í: „Þú meinar að ég
segi hvað mér finnst án þess að vera spurð-
ur!“
Þeir hlæja.
Málpípa skúffuskálda
Gerður sló strax í gegn enda framlag hennar
aldeilis við alþýðuskap. Ekki síst djúp virð-
ingin fyrir ljóðlist. „Gerður er málpípa skúffu-
skálda um allt land,“ segir Jói og Simmi bæt-
ir við að móðir hans hafi fengið urmul ljóða
sendan austur eftir að hún fór að koma fram í
útvarpi. Útgefið og óútgefið efni. Sem dæmi
má nefna að Gunnar heitinn Dal sendi Gerði
áritaðar bækur og átti við hana samtöl í síma.
Félagarnir gera ráð fyrir að þátturinn verði
með svipuðu sniði og áður en þeir hafa sem
fyrr fullt ritstjórnarvald yfir honum. Allt frá
Mónódögunum hafa þeir verið með handrit í
fórum sínum í hljóðverinu og engin breyting
verður á því nú. Þeir notast meira að segja
ennþá við sama excel-skjalið, þar sem þeir
halda hugmyndum til haga. „Við ætlum okkur
ekki að finna upp hjólið – bara að smyrja
keðjuna,“ segir Simmi.
Venjan hefur verið að Simmi og Jói fylgist
hvor í sínu lagi grannt með fréttum vikunnar
og skrifi niður hjá sér hugmyndir. Á mið-
vikudagskvöldum, þegar börnin hafa tekið á
sig náðir, hittast þeir síðan og bera saman
bækur sínar og leggja drög að þættinum.
Morguninn fyrir þátt hittast
þeir síðan aftur til að geir-
negla handritið og jafnvel
taka upp „sketsa“ og lög sem
vikan hefur kallað á. Þetta
ferli færist nú væntanlega
fram um einn dag, þar sem
þátturinn veður á föstudegi en
ekki laugardegi.
„Ég sakna þessarar vinnu
ekkert síður en útsending-
arinnar sjálfrar,“ viðurkennir
Simmi. „Það er bráð-
skemmtilegt að semja laga-
texta og við höfum oft nagað
okkur í handarbökin undanfarið eitt og hálft
ár að vera ekki í loftinu. Ég nefni Mjólk-
ursamsölumálið sem dæmi. Það hefði örugg-
lega mátt taka snúning á því!“
Með fingurinn á púlsinum
Jói bendir á að vaninn sé sterkur í útvarpi og
fyrir vikið eldist útvarpsþættir oft betur en
þættir í sjónvarpi. „Fólk vill gjarnan sama
gamla sætið sitt,“ segir hann en leggur
áherslu á að auðvitað þurfi vinsælir þættir að
uppfæra sig og endurnýja með reglulegum
hætti. Án þess að það komi niður á kjarn-
anum.
Félagarnir eru sammála um að útvarps-
menn þurfi að vera með fingurinn á púlsinum
og viðurkenna að þeir séu í dag ekki eins vel
inni í samfélagsmálum og þegar þeir voru
með þáttinn. „Við hættum ekki bara að vera
fyndnir, við hættum líka að fylgjast með frétt-
um. Alla vega eins vel og við gerðum,“ segir
Jói.
„Það er alveg rétt,“ segir Simmi. „Þátturinn
var hvati fyrir okkur til að fylgjast vel með og
þess hef ég saknað. Í þeim skilningi hefur út-
varp mjög jákvæð áhrif á frjósemi manns. Það
er nauðsynlegt að vera „spontant“ í beinni.“
Og Jói tekur upp þráðinn: „Það jafnast ekk-
ert á við það að vera í hringiðunni.“
Simmi og Jói hafa löngum lagt sig fram um
að þefa uppi fréttir sem ekki eru í öllum öðr-
um miðlum og ekki síður að taka óvæntan
snúning á helstu fréttunum hverju sinni.
Helst jákvæðan. „Einhverjir þurfa að senda
frá sér jákvæða orku. Við Íslendingar lifum
alltof mikið og hrærumst í neikvæðri orku.
Neikvæð skilaboð skella á okkur eins og flóð-
bylgja allan liðlangan daginn. Það er klárt
mál að þú getur haft áhrif á þína líðan með
því að velja þér fréttir í fjölmiðlum,“ segir
Jói.
Simmi horfir á félaga sinn, hugsi: „Ertu
byrjaður í rope-jóga?“
Útvarpið örvar
frjósemina
SIMMI OG JÓI SNÚA AFTUR Í ÚTVARP FRÁ OG MEÐ 21. NÓVEMBER NÆSTKOMANDI OG VERÐ-
UR HINUM VINSÆLA ÞÆTTI ÞEIRRA FRAMVEGIS ÚTVARPAÐ Á K100 Á FÖSTUDAGSMORGNUM.
HLÉIÐ VARÐ EKKI LENGRA EN HÁLFT ANNAÐ ÁR ENDA SEGJA FÉLAGARNIR ÚTVARPSBAKT-
ERÍUNA ÓLÆKNANDI. SKEMMTILEGRI FJÖLMIÐILL SÉ EKKI TIL. ÞÁ KOM ÓVÆNTUR ÞRÝSTINGUR
AÐ AUSTAN – FRÁ MÓÐUR SIMMA SEM VERÐUR AÐ SJÁLFSÖGÐU FASTAGESTUR Í ÞÆTTINUM.
Texti: Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
Myndir: Kristinn Ingvarsson kring@mbl.is
Ég lít í anda liðna tíð. Simmi og Jói gægjast
í baksýnisspegilinn á þaki Perlunnar.
* „Einhverjirþurfa að senda frá sér
jákvæða orku. Við
Íslendingar lifum
alltof mikið og
hrærumst í nei-
kvæðri orku.“