Morgunblaðið - 06.11.2014, Qupperneq 46

46 FRÉTTIRInnlent
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. NÓVEMBER 2014
Þórunn Kristjánsdóttir
thorunn@mbl.is
„Það er lífsins elexír að vera í
þessari vatnsleikfimi,“ segir Rann-
veig Sigurðardóttir. Hún er 94 ára
og stundar þjálfun í vatni í Sund-
laug Kópavogs og hefur gert í yfir
30 ár eða alveg frá því fyrst var
boðið upp á slíkt í sundlauginni.
Þegar Morgunblaðið bar að
garði á miðvikudagsmorgni heyrð-
ust hlátrasköll, dynjandi tónlist og
skvamp í vatni langar leiðir. Þar
voru um 50 manns á öllum aldri í
stífri þjálfun undir styrkri stjórn
Helgu Guðrúnar Gunnarsdóttur,
íþrótta- og heilsufræðings. Ekki
var í boði neitt gutl við æfingarnar
og notast var við svokallaðar núðl-
ur.
Stýrði æfingunum
yfir nírætt
Rannveig stjórnaði vatns-
leikfiminni í um 15 ár eða þar til
hún varð níræð, þá tók annar við
stjórntaumunum. „Enginn var til
að stýra þessu og þá ákvað ég að
gera það. Ég er enginn íþrótta-
kennari; ég er handavinnukenn-
ari,“ segir Rannveig glaðlega.
Þjálfunin er þrisvar í viku og
reynir hún að mæta í hvert skipti.
„Það er lífsnauðsynlegt fyrir alla
sem geta að stunda þetta. Mér
finnst hópurinn sem hefur verið í
þessu í öll þessi ár ekki eldast
neitt.“
Sami kjarninn hefur mætt í
sundlaugina í áraraðir. Eftir að
hafa tekið hressilega á því er sest í
heita pottinn og skrafað um menn
og málefni. Dreypt er á litlum
kaffisopa þegar allir eru komnir
upp úr lauginni.
Rannveig og Helena Sig-
tryggsdóttir, sem er 91 árs, synda
ávallt nokkrar ferðir áður en þjálf-
unin hjá Helgu Guðrúnu hefst.
Þær segjast báðar finna fyrir því
að þær stirðna í skrokknum ef þær
mæta ekki.
Þær bera Helgu Guðrúnu, sem
er nýtekin við hópnum, vel söguna.
„Hún er algjör orkubolti og drífur
okkur áfram,“ segja þær báðar.
Rannveig hefur búið í Kópa-
vogi frá árinu 1952. Þá byggði hún
húsið sem hún býr enn í. Hún býr
ein og keyrir enn í björtu en þigg-
ur þó far með vinum í sundið þegar
fer að skyggja.
Hláturmildar skvísur
Helena hefur verið í vatns-
leikfiminni í 13 ár. Alveg frá því
hún flutti frá Siglufirði og til
Reykjavíkur. „Þá fór ég inn í sund-
hópinn hjá henni Rannveigu og hef
verið með síðan.“
Síðasta vetur slasaðist Helena
á fæti og komst ekki í sund í
nokkrar vikur. „Það var alveg
ómögulegt og mér fannst ég verða
mjög stirð, hreinlega að ryðga,“
segir hún með dillandi hlátri. Eftir
sjúkraþjálfun og vatnsleikfimi varð
hún eins og ný manneskja.
Sundþjálfunin er fastur punkt-
ur í tilveru þeirra og segja þær
þetta gott bæði fyrir líkama og sál.
Það er stutt í hláturinn hjá
þeim báðum stöllum. Af útlitinu að
dæma þá þykir þeim ekki leiðinlegt
að klæða sig upp á, þær eru báðar
með fínustu sundhettur og í litrík-
um sundbolum.
Sundleikfimi er „lífsins elexír“
 Rannveig og Helena eru á tíræðisaldri og taka hressilega á því í þjálfun í sundi  Þær verða alveg
ómögulegar ef þær komast ekki í sund  Gott spjall í pottinum  Búa báðar einar og keyra í björtu
Morgunblaðið/Ómar
Sunddrottningar Rannveig Sigurðardóttir og Helena Sigtryggsdóttir í Sundlaug Kópavogs.
Benedikta Br. Alexandersdóttir
benedikta@mbl.is
Árlegi félagsmiðstöðvadagurinn var
haldinn hátíðlegur í gær um allt land
undir þemanu „Hvað eru unglingar
með á heilanum?“
Markmið dagsins er að gefa áhuga-
sömum færi á að heimsækja fé-
lagsmiðstöðina í sínu hverfi, og þá
sérstaklega foreldrum, öðrum að-
standendum og „gömlum“ unglingum
sem vilja rifja upp kynnin við fé-
lagsmiðstöðina sína. Þannig geta
gestir kynnst starfsemi félagsmið-
stöðvanna, unglingunum sem þar eru
og þeim viðfangsefnum sem þeir fást
við með stuðningi starfsfólks fé-
lagsmiðstöðvanna.
Dagskrá dagsins var breytileg milli
félagsmiðstöðva en þar fengu ung-
mennin að njóta sín. Víða var boðið
uppá kaffi og meðlæti og sums staðar
voru unglingarnir með veitingasölu til
þess að fjármagna ferðalög eða önnur
verkefni. Farið var í ýmsa leiki á milli
unglinga og foreldra, og jafnvel
starfsfólks og foreldra, líkt og spurn-
ingakeppni, tölvuleiki og knattborðs-
leiki.
Andri Ómarsson, formaður Sam-
fés, samtaka félagsmiðstöðva á Ís-
landi, segir starf félagsmiðstöðva ekki
aðeins vera leik. „Við notum leikinn til
þess að gera eitthvað uppbyggilegt
með krökkunum. Þar læra þau til
dæmis að koma fram, tala og syngja
fyrir framan aðra. Auk þess læra þau
ýmis handtök, líkt og brjóstsykurs-
gerð, sem þau geta svo miðlað
áfram.“ Andri segir því heilmikið
óformlegt nám fara fram í félagsmið-
stöðvunum og þar finni krakkarnir
sig oft. Nefnir hann máli sínu til
stuðnings hljómsveitina Retro Stef-
son, sem varð til í félagsmiðstöð og
hefur átt mikilli velgengni að fagna.
Markmiðið að eyða fordómum
Í tilefni af þema dagsins, stóðu
unglingar úr félagsmiðstöðvunum í
Kópavogi fyrir lifandi bókasafni í
Smáralind þar sem gestum gafst
tækifæri til þess að fá lánaðan ung-
ling „til aflestrar“. Lifandi bókasafn
er eins og önnur bókasöfn, nema
bækurnar eru lifandi manneskjur
sem má fá lánaðar í ákveðinn tíma og
spjalla við á staðnum. Með þessu varð
til vettvangur uppbyggilegra sam-
skipta sem ættu sér líklega ekki stað
að öllu jöfnu, með það að leiðarljósi að
brjóta niður fordóma og eyða fáfræði.
Fengu áhugasamir þannig færi til
þess að komast að því hvað unglingar
eru með á heilanum.
Morgunblaðið/Golli
Gaman Gestir og gangandi gátu spurt þau ungmenni sem voru til útláns spjörunum úr í Smáralindinni.
Fengu unglinga
lánaða til aflestrar
 Árlegi félagsmiðstöðvadagurinn var haldinn hátíðlegur
Félagsmiðstöðvadagur
» Um 115 félagsmiðstöðvar
voru opnar fyrir gesti og gang-
andi í gær.
» Samfés stóðu fyrir deginum.
» Lifandi bókasafn á uppruna
að rekja til Hróarskelduhátíð-
arinnar í Danmörku.
» Íþróttafrík, tónlistarséní og
jafnréttarsinni á meðal ung-
linga sem hægt var að fá lán-
aða til aflestrar.