Morgunblaðið - 06.11.2014, Blaðsíða 84

84
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. NÓVEMBER 2014
NÁMerlendis
Ásgeir Ingvarsson
ai@mbl.is
H
araldur Sveinn Rafnar er nú
á þriðja ári í læknisfræði-
námi í Slóvakíu. Hann
stundar námið við Come-
nius University í Bratislava en
læknadeildin, Jessenius Faculty of
Medicine, er í smáborginni Martin.
Þá ákvörðun að halda til Slóvakíu í
nám bar brátt að. Haraldur hafði
lokið stúdentsprófi frá Mennta-
skólanum í Reykjavík, þreytt inn-
tökupróf í læknadeild en naumlega
misst af plássi. „Ég sá því fram á að
hefja nám í lífefna- og sameinda-
líffræði við HÍ um haustið. En þá
gerist það að faðir minn rekur augun
í örlitla frétt í einu dagblaðanna um
að þá um sumarið fari fram á Íslandi
inntökupróf í læknanámið i Slóvakíu.
Ég slæ til, næ prófinu og er kominn
út til Slóvakíu viku síðar.“
Hefðu verið mistök
að fara ekki
Haraldur segir það hafa verið auð-
velda ákvörðun að taka stökkið út.
„Það hefðu verið mikil mistök að
grípa ekki þetta óvænta tækifæri.“
Er hann með fyrstu Íslending-
unum til að stunda læknisfræðinám í
Slóvakíu en undanfarin ár hefur
töluverður straumur nema legið í
læknisnám í Ungverjalandi. Segir
Haraldur námið vera fyrsta flokks
og fyllilega sambærilegt við lækn-
isfræðinámið á Íslandi. Að náminu
loknu hefur Haraldur réttindi til að
starfa sem læknir hvar sem er í Evr-
ópu. Hann segist geta hugsað sér að
stunda sérfræðinám í Bandaríkj-
unum þegar námstímanum í Slóvak-
íu lýkur og fari svo að hann vilji
starfa þar við lækningar þarf hann
að standast bandarískt réttindapróf.
„Hér við deildina er mælt með því
að nemendur stundi starfsþjálfun
sjötta ársins í því landi þar sem þeir
hyggjast vinna að námi loknu og
vonast ég til að fá inni hjá íslenskum
spítala þegar þar að kemur.“
Haraldur lítur svo á að til viðbótar
við góða þekkingu í læknavísindum
sé hann að öðlast aukið forskot og
verðmætan persónulegan þroska
með því að stunda námið erlendis.
Hann hafi þannig þurft að laga sig
að nýjum aðstæðum í fjarlægu landi,
læra nýtt tungumál og kynnast
öðruvísi samfélagsgerð. „Kennslan
fer fram á ensku en fljótlega í nám-
inu er ætlast til að nemendur séu
búnir að ná nægilegum tökum á sló-
vakísku til að geta sinnt stofugangi
með heimamönnum. Aðstæður kalla
á það að maður ýti sjálfum sér út
fyrir þægindarammann og leggi sig
enn meira fram.“
Þá er vistin í Slóvakíu skemmtileg
og gefandi og ekki amalegt fyrir
sprækan og ungan pilt frá Íslandi að
kynnast Slóvökunum náið. „Ég hef
aðlagast nokkuð vel og náð ágætum
tökum á málinu, ekki síst vegna þess
að ég byrjaði strax að reyna að
blandast heimamönnum. Sumum
hættir til, og sé ég það t.d. greinilega
hjá norsku samnemendunum, að
blanda mest geði við fólk frá eigin
heimalandi en hika við að fara einir
út á meðal Slóvakanna. Ef menn
slysast til að halda sig með sínum
„ættbálki“ eru þeir þeim mun lengur
að kynnast almennilega því nýja um-
hverfi sem þeir eru komnir í.“
Með margar kærustur?
Haraldur leigir herbergi í gömlu
húsi af öldruðum hjónum og lætur
vel af vistinni. Hann segir gamla
karlinn stunda það reglulega að
spyrja tíðinda og grennslast fyrir
um hvort íslenski læknaneminn sé
ekki örugglega kominn með nokkrar
kærustur í bænum. „Leigusalarnir
eru hið ljúfasta fólk, og Slóvakar
raunar almennt vandaðir og gest-
risnir.“
Segist Haraldur aldrei hafa fundið
fyrir mikilli heimþrá eða menningar-
legum núningi. „Maður verður að
muna, þegar komið er á svona stað,
að hlutirnir eru ekki endilega eins og
heima en þurfa ekki að vera verri
fyrir það. Sá sem fer t.d. á slóvak-
ískan hamborgarastað gæti orðið
fyrir vonbrigðum, og haldið þar með
að allur matur í landinu væri vondur,
en ef þeir kunna ekki að gera ham-
borgara vel þá er örugglega einhver
annar réttur að hætti heimamanna
sem má njóta í staðinn, ef menn bara
þora að vera nógu ævintýragjarnir
og prófa sig áfram.“
Þá hefur það ýmsa kosti að vera
búsettur svona mitt í Evrópu. „Ef
tækifæri gefst er ekki langt í rót-
grónar menningarborgir, hvort
heldur sem leiðin liggur til Brat-
islava, Prag eða Vínarborgar, Búda-
pest eða Kraká.“
Ýtt út fyrir þægindarammann
 Íslendingur í læknanámi í litlum bæ í miðri Slóvakíu lætur vel af bæði náminu og heimamönnum
 Kennslan fer fram á ensku en ætlast til að nemendur læri slóvakísku og geti sinnt stofugangi
Brattir Haraldur með föður sínum Karli Ólafssyni. Myndin er tekin þegar
foreldrar Haralds heimsóttu unga námsmanninn í hjarta Evrópu.
Öðruvísi Eins og við er að
búast er kemur margt í Sló-
vakíu íslendingum spánskt
fyrir sjónir. Haraldur með
líkamsræktarstöð bæjarins í
baksýn.
Langar dvalir erlendis eiga
það til að þroska fólk. Með
því að verja tíma í framandi
umhverfi gefst oft tækifæri
til að líta inn á við, spegla
eigin siði og venjur í nýju
samfélagi og sjá tilveruna
frá fleiri en einu sjón-
arhorni.
Haraldur segir að þegar
hann líti til baka hafi hann
verið óttalegur krakki þegar
hann kom fyrst til Slóvakíu
rétt rúmlega tvítugur.
„Eitt af því sem svona
dvöl kennir fóki er að mann-
eskjan er eins sama hvert
við ferðumst. Þó svo að
tungumálaörðugleikar komi
stundum í veg fyrir að við
getum skilið hvert annað og
siðir í sumum löndum geti
virst mjög framandi, þá er
fólk samt alltaf fólk.“
Sér Haraldurekki eitt
augnablik eftir þeirri
ákvörðun að hafa valið há-
skólanám erlendis. „Ef valið
stendur á milli þess að læra
tiltekna námsgrein eða
stunda tiltekna iðju á Íslandi
eða í útlöndum ætti fólk hik-
laust að fara út.“
„Ættu hik-
laust að
fara út“