Morgunblaðið - 06.11.2014, Qupperneq 87

MINNINGAR 87
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. NÓVEMBER 2014
✝ Sigríður Magn-úsdóttir fædd-
ist 23. apríl 1928 á
Innri-Bakka,
Tálknafirði. Hún
lést á Droplaug-
arstöðum 27. októ-
ber 2014.
Sigríður var
dóttir hjónanna
Bjargar Guðmunds-
dóttur, f. 23. júní
1885 í Arnkötludal,
Strandasýslu, d. 31. maí 1962 og
Magnúsar Péturssonar, f. 6.
mars 1884 á Selskerjum, A.-
Barð., d. 6. apríl 1970. Bræður
Sigríðar voru: Pétur, f. 1916, d.
2007, Guðmundur, f. 1917, d.
2006, Kristján, f. 1920, d. 1922,
Gunnar, f. 1922, Kristján, f. 1923
d. 1986, Drengur, f. 1925, d. 1925
og Jakob, f. 1926. Sigríður giftist
Stefáni Erni Kárasyni, póstfull-
ágúst, 1988, b) Sigríður Björg,
nemi, f. 21. september 1993 c)
Steinþór Örn, f. 19. desember
1995.
Sigríður bjó fyrstu æviárin á
Innri-Bakka, en um 8 ára aldur
flutti fjölskyldan til Reykjavíkur
og kom sér fyrst fyrir í Skerja-
firðinum. Síðar flutti fjölskyldan
á Njarðargötu. Þau Stefán, mað-
ur hennar, hófu búskap á Merk-
isteini við Grensásveg, en fluttu
eftir nokkurra ára búskap í Mel-
gerði 26 (var þá nr. 24) Kópa-
vogi. Þar bjuggu þau allan sinn
búskap á efri hæðinni, en fjöl-
skylda Stefáns bjó á neðri hæð-
inni.
Sigríður gekk í grunnskóla og
í húsmæðraskóla og vann hún
við verslunarstörf, í Ora, í
Ömmubakstri og víðar. Hún var
um tíma heimavinnandi meðan
börnin voru lítil. Eftir að börnin
uxu úr grasi, vann hún við ræst-
ingar í Kársnesskóla ásamt því
að gæta barnabarnanna.
Útför Sigríðar fer fram frá
Kópavogskirkju, í dag, 6. nóv-
ember 2014, og hefst athöfnin kl.
15.
trúa, f. 17. apríl
1923 í Garði, Keldu-
neshr., N.-Þing. d.
1. maí 1998. Börn
þeirra; 1) Kári vél-
fræðingur, f. 8.
september 1952,
kvæntur Bjarnheiði
Elísdóttur, f. 13.
maí 1954. Börn
þeirra; a) Ernir, við-
skiptafræðingur, f.
19. mars 1979, maki
Guðrún Svava (Dúna) Bald-
ursdóttir, lögfræðingur, f. 7. jan-
úar 1982, börn þeirra Emma
Stefanía, f. 27. maí 2010 og Fálki
Stefán, f. 20. maí 2012. b) Elísa
Káradóttir ,nemi, f. 22. febrúar
1984. 2) Björg, gjaldkeri, f. 30.
mars 1963, maki Þorsteinn
Steinþórsson, framkvæmda-
stjóri, f. 2. apríl 1964. Börn
þeirra; a) Sunna, nemi, f. 3.
Amma Sigga var alveg einstök
amma. Það er svo ótal margt sem
hún hefur kennt okkur, sem hef-
ur fylgt okkur barnabörnunum
út í lífið.
Þær voru ófáar stundirnar
sem við áttum í Meló, hjá ömmu
og afa SS eins og var kvittað und-
ir á allar jóla- og afmælisgjafir.
Aldrei lét amma okkur barna-
börnin stoppa sig í neinu. Hún
hafði alltaf tíma fyrir okkur og
aldrei vorum við fyrir henni. Við
fylgdum henni hvert fótmál. Hún
fann okkur eitthvað til dundurs
eða hafði okkur með í því sem
hún var að gera, hvort sem hún
fór í klippingu, í heimsóknir eða
að baka kleinur, en þá fengum
við að snúa.
Hún var með reglu á öllu, dag-
arnir voru formfastir, hugsað var
um hreyfingu, næringu, skemmt-
un, lærdóm, hvíld og nærveru og
þessu öllu kom amma inn á
hverjum þeim degi sem við vor-
um hjá henni.
Við barnabörnin sáum um að
skreyta jólatréð og á jóladag fór-
um við í hangikjöt til ömmu, sem
bar alltaf fram fulla skál af
mandarínum eftir allt átið.
Amma var slæm í baki og fór
reglulega í Sundlaug Kópavogs,
jafnframt gekk hún meðfram
sjónum.
Þegar við systkinin vorum í
Kársnesskóla komum við í há-
degismat til ömmu. Við fengum
oftast heitan mat og einstaka
sinnum Royalbúðing sem við
hrærðum sjálf með handþeytara
á meðan hún eldaði. Eftir skóla
skoðuðum við svo bækur, t.d.
Öldina okkar, dýrabækur, ljóða-
bækur Davíðs Stefánssonar og
Böðvars Guðlaugssonar.
Í eftirmiðdaginn fórum við svo
oft með ömmu Siggu upp í skóla
að skúra.
Í þvottahúsinu hafði amma
alltaf box fyrir afganga sem ætl-
aðir voru fuglunum, en hún var
einstakur fugla- og dýravinur.
Úr stofuglugganum fylgdumst
við krakkarnir svo með fuglunum
sem sátu á rafmagnsvírunum of-
an við blettinn og biðu eftir kræs-
ingunum. Áður en amma gaf
þeim svipaðist hún um eftir kött-
um.
Amma hugsaði vel um heils-
una, ekki síst tennurnar og var
ekki hrifin af því að börn fengju
sælgæti. Ernir nefndi það eitt
sinn að amma myndi fyrr láta
sælgætið mygla en að gefa okkur
það.
Amma elskaði náttúruna, fjöll-
in og hreina vatnið. Hún hafði
ferðast um landið með Farfugl-
um á yngri árum og var óspör á
að lýsa gæðum og fegurð lands-
ins fyrir okkur. Á ferðum sínum
safnaði hún fallegum steinum
sem við barnabörnin fengum að
handleika.
Á meðan afi var á lífi voru þau
dugleg að taka okkur með í bíl-
túra. Við fórum ósjaldan að veiða
suður í Kleifarvatni og eins í
styttri ferðir, í Hellisgerði eða
bara út á Rútstún. Oftar en ekki
með nesti sem amma hafði útbú-
ið. Samlokur í gömlu kexboxi og
heitt súkkulaði í hitabrúsa, mjólk
í tómatsósuflösku og kleinupoka.
Við fórum í margar sumarbú-
staðaferðir með þeim, oftast í
Skorradalinn. Við fórum í göngu-
túra og skoðuðum fjöllin, skýin
og steinana. Svo veiddum við í
vatninu, spiluðum heilmikið á spil
og margt fleira.
Seinni árin, eftir að amma
veiktist, fluttist hún á hjúkrunar-
heimili, fyrst Roðasali og nú síð-
ar Droplaugarstaði. Amma fékk
góða umönnun og leið vel. Við
þökkum starfsfólki þessara
heimila kærlega fyrir þess góða
starf.
Elsku amma, við þökkum þér
fyrir allan þann tíma sem þú
gafst okkur. Þín er sárt saknað.
Þín
Ernir og Elísa.
Amma Sigga gaf sér alltaf
tíma til að gera eitthvað
skemmtilegt með okkur barna-
börnunum. Þær eru óteljandi
stundirnar sem hún sat og spilaði
með okkur og passaði að leyfa
okkur að vinna passlega oft, leir-
aði, málaði eða sat og las fyrir
okkur klukkutímunum saman.
Að koma til ömmu og afa í Meló
var alltaf yndislegt og eigum við
öll fallegar minningar þaðan.
Amma var alltaf tilbúin til að
gera eitthvað sniðugt með okkur
og voru þær ófáar ferðirnar nið-
ur í fjöru eða í ævintýraheim
kirkjuklettanna þar sem amma
sagði okkur sögur af álfum.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa)
Takk fyrir allt, elsku, besta
amma Sigga,
Sunna, Sigríður Björg
og Steinþór Örn.
Þegar fólk fellur frá leitar
hugurinn ósjálfrátt til baka og þá
koma fram minningar um við-
komandi og tíma sem maður
deildi með þeim. Sigríður eða
Amma Sigga eins og hún var
jafnan kölluð innan fjölskyldunn-
ar var ekki amma mín, heldur
amma frændsystkina minna
Ernis og Elísu. Samt sem áður
fékk ég oft sem barn að vera í
pössun hjá Siggu í Meló og njóta
þess hversu barngóð og hlý
Sigga var. Í Meló var alltaf svo-
lítið ævintýralegt að koma, þar
leið tíminn einhvern veginn á
öðrum hraða. Garðurinn við hús-
ið var stór og vel um hann hugs-
að. Þar voru bæði nytjaplöntur
og skrautplöntur. Flötin var í
barnshuganum líka stór og þar
brallaði Sigga ýmislegt með okk-
ur krökkunum, enda átti hún
allavega útidót sem dregið var
fram ef veðrið var gott. Ég man
til dæmis eftir því að farið var í
lautarferð út í garð í sólskini. Þá
nestaði Sigga okkur út og svo var
sest í sólina á teppi og nestið
maulað. Einu sinni man ég að ég
fékk að fara með henni, Stebba
og Erni í sumarbústað. Þar
kenndi hún okkur vísur sem hún
raulaði með okkur, spilaði við
okkur heil ósköp og síðan var að
sjálfsögðu farið í sund og skoð-
unarferðir um nágrennið. Hún
Sigga var hreinlega óþreytandi
að spjalla við okkur, lesa fyrir
okkur eða segja sögur, til dæmis
af bræðrum sínum sem þóttu
nokkuð uppátækjasamir enda
voru sögurnar skemmtilegar.
Við upprifjun þessara stunda
sé ég núna að Sigga gaf það mik-
ilvægasta sem hægt er að gefa
hverju barni en það er tími, at-
hygli og einlægur áhugi á því að
fræða og njóta góðra stunda.
Að lokum vil ég senda Kára,
Björgu og fjölskyldum þeirra
innilegar samúðarkveðjur.
Fjóla Borg Svavarsdóttir.
Sigríður
Magnúsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku Sigga. Ég þakka
þér fyrir allt sem þú gerðir
fyrir mig og fjölskyldu
mína.. Þú varst einstök.
Sjá, dagar koma, ár og aldir líða,
og enginn stöðvar tímans þunga
nið.
Í djúpi andans duldir kraftar bíða.
Hin dýpsta speki boðar líf og frið.
Í þúsund ár bjó þjóð við nyrstu
voga.
Mót þrautum sínum gekk hún,
djörf og sterk,
í hennar kirkjum helgar stjörnur
loga,
og hennar líf er eilíft kraftaverk.
(Davíð Stefánsson)
Bjarnheiður.
HINSTA KVEÐJA
Við erum góð, góð hvert við
annað,
stríðum aldrei eða meiðum neinn.
Þegar við grátum, huggar
okkur einhver,
þerrar tár og klappar okkar kinn.
Þín langömmubörn,
Emma Stefanía
og Fálki Stefán.
Þegar maður
hugsar til þín afi þá
sér maður fyrir sér
raðhúsið ykkar
ömmu á Tungubakk-
anum. Þar varst þú
ungur, grannur og myndarlegur
maður, yfirleitt vinnandi í ein-
hverju, oft með hamar í hendi. En
þótt þú værir oft upptekinn þá
varst þú fljótur að skella í pönnu-
kökur ef þú hafði tíma aflögu.
Pönnukökurnar þínar voru þær
bestu, það var eitthvert bragð af
þeim sem erfitt er að henda reiður
á.
Ég man eftir því á Tungubakk-
anum að ég og frændsystkini mín
vildum fá að prófa hamar og sög
og takast á við smíðar eins og þú. Í
staðinn fyrir að banna okkur það
gerðir þú þér lítið fyrir og lánaðir
okkur verkfæri. Við fengum svo
að prófa okkur áfram og þú varst á
næsta leiti, fylgdist vel með, ef
einhver tók upp á því að bera sig
óvarlega.
Þú varst duglegur að vinna fyr-
ir Kiwanis-hreyfinguna og ég man
eftir því að hafa farið með þér á
jólaböll á vegum hennar. Þar var
Páll Steinar
Bjarnason
✝ Páll Steinarfæddist 10. júní
1932. Hann lést 2.
október 2014. Útför
hans var gerð 10.
október, kl. 14.
dansað í kringum
jólatré og jólasveinar
gáfu börnum nammi.
Ég man að þú varst
stoltur af þínu starfi
fyrir hreyfinguna og
hafðir gaman af því
að taka fjölskylduna
með á böllin.
Það var eitt sum-
arið fyrir tæpum 30
árum að ég vann með
þér að verkefni. Við
unnum þá við að mála grindverk
fyrir húsfélag úti á Seltjarnarnesi.
Ég man að vinnan fór skipulega
fram og aldrei var tekin pása nema
í kaffinu. Þá settumst við niður,
drukkum kaffi, átum kleinur og
hlustuðum á fréttir.
Undanfarin ár hefur þú verið á
hjúkrunarheimilinu á Höfn í
Hornafirði. Mér og dætrum mín-
um fannst gott að heimsækja þig
þangað og spjalla. Ég tók eftir því
að þér leið vel þar þrátt fyrir veik-
indin og starfsfólkið allt virtist ein-
staklega hjálplegt og gott í alla
staði.
Ég er þakklátur fyrir allar þær
stundir sem við höfum átt afi og
hlakka til að drekka með þér kaffi-
bolla á næsta stað. Hvíldu í friði
elsku afi.
Grímur Sigurðarson,
Guðrún Helgadóttir, Helga
Grímsdóttir og Birna
Grímsdóttir.
✝ Ingunn Ingv-arsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 5.
febrúar 1929. Hún
lést á Landspít-
alanum 29. sept-
ember 2014.
Foreldar hennar
voru Ingvar Sig-
urðsson, f. 20. júlí
1885, d. 12. janúar
1951, og Marta Ein-
arsdóttir, f. 2. maí
1896, d. 2. október 1953. Systkini
Ingunnar voru Kristín Ingv-
ardóttir, f. 21. september 1922,
Einar Ingvarsson, f. 23. maí 1924,
d. 1. október 2009. Anna Ragn-
heiður Ingvarsdóttir, f. 28. nóv-
ember 1926, Bergljót Ingv-
arsdóttir, f. 5. september 1930.
Ingunn giftist Bjarna Pálm-
arssyni en þau skildu. Sonur
þeirra er prófessor Ingvar Þór
Bjarnason, f. 7. janúar 1951, sér-
fræðingur í meltingar-
sjúkdómum. Hann er kvæntur
Catherine VA Maclean Bjarna-
son, f. 22. júlí 1949. Þau búa í
London ásamt sonum sínum sem
eru 1) Steinar Stuart, f. 29. jan-
úar 1977, 2) Ingvar Ian, f. 8. jan-
úar 1979, og 3) Alexander, f. 1.
júlí 1983. Seinni eig-
inmaður Ingunnar
var Guðlaugur
Hannesson gerla-
fræðingur, f. 31.
september 1926, d.
15. febrúar 1994.
Sonur þeirra var
Hannes Einar, f. 6.
desember 1955, d.
23. september 2002,
vélstjóri. Hannes
var kvæntur Guð-
laugu Steinunni Kristófersdóttur,
f. 2. september 1956. Börn þeirra
eru 1) Guðlaugur, f. 4. mars 1975
og 2. Krista, f. 7. apríl 1980. Lang-
ömmubörn Ingunnar eru þrjú.
Ingunn ólst upp á Laugavegi 20
A í Reykjavík. Hún fór til Banda-
ríkjanna til náms og fluttist
seinna þangað ásamt Guðlaugi
eiginmanni sínum þar sem hann
dvaldist við nám í tvö ár. Ingunn
einbeitti sér að uppeldi barna
sinna og síðan vann hún um árabil
hjá Tollstjóra ríkisins eða allt til
að hún fór á eftirlaun. Ingunn
ferðaðist vítt og breitt um heim-
inn en ánægðust var hún í sum-
arbústaðnum við Álftavatn.
Jarðarförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Ingunn Ingvarsdóttir, móður-
systir mín, er fallin frá eftir
snörp veikindi. Lengst af bjuggu
Inga og Guðlaugur Hannesson,
maðurinn hennar, í Álfheimum
ásamt sonunum, Ingvari Þór og
Hannesi. Við Hannes vorum vinir
og bekkjarsystkini allan grunn-
skólann þannig að ég var heima-
gangur hjá þeim í æsku. Hannes
féll frá aðeins 46 ára gamall en þá
var Guðlaugur látinn. Inga var
mikil heimskona, hún hafði
menntað sig í snyrtifræðum og
hárgreiðslu í Ameríku og oft
greiddi hún hár mitt og lagði eins
og krakkinn væri að fara í te hjá
Englandsdrottningu. Inga var
höfðingi heim að sækja hvort
sem var á fallegu heimili hennar
eða í sumarbústaðnum við Álfta-
vatn en sá staður er ofarlega í
hugum okkar allra í fjölskyldunni
þar sem amma og afi byggðu bú-
stað þegar systurnar voru ungar.
Inga var alltaf einstaklega
smekkleg í fatavali, hún valdi sér
fín föt úr dýrindis efnum. Hjónin
dvöldu um hríð í Taílandi þar
sem Gulli starfaði. Þegar heim
kom var allt fullt af silkikjólum
og skartgripum. Ekki leiðinlegt
að skoða slíkt fyrir litla stúlku.
Fjölskyldan flutti síðan vestur í
bæ, á Hagamel, og þá urðu sam-
skiptin ekki eins mikil. Inga var
alla tíð mikill göngugarpur og
gekk um allt og stundaði sund-
laugarnar lengi vel. Hún stóð fast
á skoðunum sínum og lét engan
eiga eitthvað inni hjá sér. Ynd-
islega kona er gengin og ég
þakka kærri frænku fyrir sam-
fylgdina. Ég votta allri fjölskyldu
Ingu mín dýpstu samúð, megi
minningar um hana ylja okkur
um hjartarætur.
Rósa Marta Guðnadóttir.
Ingunn
Ingvarsdóttir
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
RAGNHEIÐUR SIGURBJARTSDÓTTIR,
Hraunvangi 1,
áður Þrastahrauni 8,
lést föstudaginn 31. október.
Útför hennar fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju miðvikudaginn 12.
nóvember kl. 13.00.
.
Ingólfur Halldór Ámundason,
Aldís Ingvarsdóttir, Björn Sveinsson,
Helga Ingólfsdóttir, Aleksandr Stoljarov,
Eygló Ingólfsdóttir, Karl Magnús Karlsson,
Elísa Ragnheiður Ingólfsdóttir, Kristján V. Hilmarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN EINAR HJARTARSON,
Læk, Ölfusi,
sem lést föstudaginn 24. október
á Heilbrigðisstofnun Suðurlands, Selfossi,
verður jarðsunginn frá Þorlákskirkju
laugardaginn 8. nóvember kl. 14.00.
Sigurhanna Gunnarsdóttir,
Elín Björg Jónsdóttir, Davíð Ó. Davíðsson,
Hjörtur Bergmann Jónsson, Hrönn Guðmundsdóttir,
Gunnar Hrafn Jónsson, Berglind Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, sonur, bróðir okkar og afi,
ÞÓRARINN R. ÁSGEIRSSON
andaðist á heimili sínu mánudaginn
3. nóvember.
Jarðarförin fer fram frá Grafarvogskirkju
föstudaginn 14. nóvember kl. 13.00.
Hildur S. Friðriksdóttir,
Ásta Þórarinsdóttir, Sigurður G. Geirsson,
Kristinn Eiríkur Þórarinsson,
Ásta Hallý Nordgulen,
Erla M. Ásgeirsdóttir,
Lúðvík Jóhann Ásgeirsson
og barnabörn.