Morgunblaðið - 06.11.2014, Side 89

MINNINGAR 89
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. NÓVEMBER 2014
eftir hérna á jörðinni er okkur,
ástvinum þínum, ómetanlegt og
mun lifa í hjörtum okkar svo
lengi sem við lifum.
Það er ekki sjálfgefið að eiga
afa sem maður getur horft upp
til og lært svona margt af. Ávallt
kátur og brosandi, dugnaðar-
forkur og vinnuþjarkur út í ystu
æsar, góðhjartaður og ójarð-
neskt jákvæður (ættgengt ein-
kenni) en umfram allt ástkær
eiginmaður, elskulegur faðir og
yndislegur afi. Hvernig þú lifðir
og kærleikurinn sem þú smitaðir
út frá þér lifir í okkur hinum og
er ástæðan fyrir því að þú munt
alltaf verða hjá okkur.
Guð blessi þig, elsku afi minn,
ég veit þú ert á góðum stað og
vakir yfir okkur núna, líkt og þú
gerðir þegar þú varst á lífi.
Yngsta barnabarnið þitt,
Eva Agnarsdóttir.
Fallinn er frá elskulegur elsti
bróðir okkar fimm systkinanna,
Agnar. Ekki hvarflaði að mér að
komið væri að því að setjast nið-
ur og skrifa nokkur kveðjuorð til
hans svona fljótt eftir að ég tal-
aði við hann, aðeins viku fyrir
andlátið. Hann lék á als oddi og
stríddi mér og sagðist bara hafa
það gott, þótt ég vissi að hann
var búinn að vera hálflasinn
meira og minna allt þetta ár.
Honum var efst í huga að ljúka
þessari aðgerð sem hann átti í
vændum, en fór svo aldrei í, þar
sem kallið kom of fljótt. Það var
ekki háttur Agnars að barma sér
og tala um veikindi sín, líklega
var hann því töluvert meira veik-
ur og mig grunar að hann hafi
verið að hlífa fjölskyldu sinni
undir það síðasta.
Agnar var alltaf léttur og kát-
ur og gerði að gamni sínu við
alla, hann kunni virkilega að
njóta lífsins, átti hesta, kunni að
njóta góðrar tónlistar og hafði á
árum áður gaman af að veiða.
Erla hefur alltaf staðið eins og
klettur við hlið Agga í gegnum
þykkt og þunnt. Barnalán hefur
fylgt þeim og barnabörnin eru
öll líka dásamlega hlý og góð og
er gott til þess að vita að Erla
hefur svona góðan stuðningshóp
á erfiðum tímum. Það er mikill
söknuður í fjölskyldunni þegar
horft er á eftir svona góðum
manni sem Aggi bróðir sannar-
lega var.
Nú þegar komið er að því að
kveðja kæran bróður er auðvelt
að kalla fram góðar minningar
um góðan dreng. Alltaf reyndist
Agnar mér vel og ég sem litla
systir naut oft hlýju hans og
gjafmildi. Milli okkar var 14 ára
aldursmunur og það var ekki
ónýtt á æskuárum mínum að
eiga bróður sem var í millilanda-
siglingum og kom þá ósjaldan
með eitthvað fallegt til að gefa
litlu systur.
Árin hafa liðið og Agnar var
tæplega 84 ára þegar hann
kvaddi þennan heim. Gaman hef-
ur verið að fylgjast með stóra
bróður í gegnum árin, fyrst sem
ungum manni sem með sinni
elskulegu konu stofnaði heimili
og bróðurbörnin komu hvert af
öðru.
Þá gafst litlu systur tækifæri
til að launa góðvild æskuáranna
með því að passa og alltaf hefur
verið ánægjulegt að fá að fylgj-
ast með frændum og frænkum
sem eru hvert öðru glæsilegra.
Agnar var þeim ekki bara góður
faðir og afi heldur mátti sjá að
hann var sem jafningi og vinur
þeirra allra.
Við vorum fimm hálfsystkinin,
samfeðra, og nú hafa tveir elstu
bræðurnir kvatt. Faðir okkar
innrætti okkur samheldni og vin-
áttu meðal systkinanna og hefur
það haldist öll okkar fullorðins-
ár.
Ég kveð kæran bróður, votta
Erlu og afkomendum öllum mína
dýpstu samúð. Bið góðan Guð að
vernda Agnar og óska þess að
hið eilífa ljós lýsi honum.
Guðrún Hólmfríð
Ólafsdóttir.
✝ Helga Hafbergfæddist í
Reykjavík 3. júní
1939. Hún lést á
dvalar- og hjúkr-
unarheimilinu
Grund 28. október
2014.
Foreldrar Helgu
voru Engilbert
Ólafur Hafberg og
Rannveig Hafberg
Guðmundsdóttir.
Alsystkini hennar eru Eysteinn
og Ingibjörg Ólína Hafberg.
Hálfsystkini Helgu eru: Þór-
arinn, Einar Eggert, Magnús,
Gunnar, Einar Jens, Hulda og
Olga.
Árið 1968 kynntist hún Frið-
finni Annó Björgvini Ágústs-
syni, f. 3. nóvember 1941, d. 14.
júní 2007. Þau gengu í hjóna-
ey Svava Ævarsdóttir. Börn
hennar eru Felix Örn, f. 16.3.
1999 og Alexander Örn, f.
13.12. 2007.
Fyrstu níu ár ævinnar bjó
hún í Viðey en fluttist á Spít-
alastíg 1 og bjó þar öll uppvaxt-
arárin. Helga giftist Friðfinni
Ágústssyni 3. maí árið 1969.
Þau bjuggu á Spítalastíg,
Skipasundi og á Hverfisgötu en
fluttust árið 1970 í Mávahlíð 24.
Helga starfaði við síld á Rauf-
arhöfn 1966 og næstu árin á
eftir starfaði hún sem þerna á
strandferðaskipi, vann á Hótel
D’Angleterre í Kaupmannahöfn
og endaði starfsferil sinn í
Heyrnleysingjaskólanum en eft-
ir það var hún heimavinnandi.
Helga dvaldist síðustu þrjú árin
á dvalar- og hjúkrunarheim-
ilinu Grund þar sem hún lést.
Útför Helgu verður gerð frá
Háteigskirkju í dag, 6. nóv-
ember 2014, og hefst athöfnin
klukkan 13.
band 3. maí 1969.
Þau eiga þrjá syni,
þeir eru: 1) Eng-
ilbert Ólafur, f.
25.8. 1969, sam-
býliskona Guðbjörg
Gísladóttir, þau
eiga tvö börn, Jón
Ágúst, f. 21.9. 1996
og Stefaníu Ósk, f.
15.4. 1999. 2) Haf-
steinn Ágúst, f.
4.10. 1970, kvænt-
ur Kolbrúnu Birnu Halldórs-
dóttur, þau eiga þrjú börn,
Halldór Frank, f. 21.11. 1998,
Katrínu Eiri, f. 28.3. 2002 og
Rannveigu Birnu, f. 31.12. 2004
og 3) Ari Hafberg, f. 14.6. 1975.
Börn Ara eru Helga Sóley, f.
13.6. 1996, Karen Birna, f. 23.4.
1998 og Einar Bjarki, f. 15.1.
2004. Sambýliskona Ara er Þór-
Elsku mamma, ég trúi ekki að
þú sért farin og það er hrikalega
sárt að horfa á eftir þér. Ég mun
aldrei gleyma þessari stund er
ég fékk þessar hræðilegu fréttir.
Þegar þú komst í heimsókn fyrir
ca. tveimur vikum, þá óraði mig
ekki fyrir því að það væri í síð-
asta sinn sem við myndum hitt-
ast. Þegar ég hugsa til þín þá
kemur fyrst og fremst upp í
hugann gríðarlegt þakklæti og
virðing. Mávó á líka risasess í lífi
okkar og það var oft kátt á hjalla
þar og að koma í heimsókn með
börnin var líka æðislegt því að
það var alltaf komið fram við
þau eins og prinsa og prinsessur.
Margar skemmtilegar minning-
ar hoppa upp í hugann, sérstak-
lega þær ferðir til Danmerkur
og Viðeyjar sem við fórum sam-
an. Það er erfitt að ímynda sér
að maður eigi ekki eftir að geta
kíkt í heimsókn til þín og fengið
sér með þér kaffi, það var alltaf
notalegt að kom á Grund og
jafnvel fara í smá göngutúr. Ég
er óendanlega þakklátur fyrir að
hafa kynnst þér og þú munt allt-
af eiga risastóran sess í hjarta
mínu og minna. Takk fyrir allt.
Minning þín mun ávallt lifa.
Viltu knúsa pabba frá okkur.
Engilbert Ólafur Hafberg
Friðfinnsson.
Þegar ég heimsótti þig ásamt
Halldóri syni mínum nokkrum
dögum áður en þú kvaddir þenn-
an heim óraði mig ekki fyrir að
ég væri að kveðja þig í síðasta
sinn.
Þegar ég sit hér heima og
hugsa til þín rifjast upp ýmsar
minningar. Ég man þegar þú
labbaðir með mér og bræðrum
mínum, sá yngri í vagni en ég og
sá eldri héngum á vagninum.
Leiðin lá frá Mávahlíðinni til
Ingibjargar systur þinnar á
Fálkagötunni, já í hvaða veðri
sem var. Dugnaður og kraftur
þinn á þessum tíma var mikill,
endalaust verið að baka og elda
ofan í svanga og gráðuga fót-
boltadrengi ásamt útivinnandi
eiginmanni.
Tímarnir liðu og það fór að
örla á minnkandi áhuga þínum á
daglegum störfum og minnkandi
orku. Ég skildi ekki á þessum
tíma sem krakki hvað olli þess-
um breytingum. Hugsanlega var
það vegna tappa sem þú fékkst í
framheila sem leitt geta til per-
sónubreytingar. Tapparnir upp-
götvuðust þó ekki fyrr en
snemma á þessari öld. Ég vildi
að ég hefði skilið þetta fyrr.
Veikindin höfðu mikil áhrif á líf
þitt enda skildir þú ekkert frek-
ar en aðrir heimilismeðlimir
hvað olli vanlíðan þinni.
Þrátt fyrir veikindin áttir þú
góðar stundir í lífinu en ég man
eftir hvað þú hafðir gaman af því
að fara til Viðeyjar á sumrin
enda voru æskuslóðir þínar þér
ávallt ofarlega í huga. Einnig
áttir þú góðar stundir þegar þú,
pabbi og Berti bróðir og fjöl-
skyldan hans komuð í heimsókn
til okkar til Danmerkur. Við fór-
um með þér til Kaupmannahafn-
ar og fundum hótelið sem þú
vannst á tvö sumur áður en ég
kom til sögunnar. Við endurtók-
um svo leikinn 2008 þegar við
bræður og þú fórum saman til
Kaupmannahafnar.
Bestu stundirnar áttir þú með
barnabörnunum þínum. Þú varst
þeim alltaf góð og gjafmild. Þeg-
ar ég kom í heimsókn til þín með
börnin á unga aldri og þau léku
sér með dótið, settumst við
gjarnan niður og drukkum sam-
an kaffibolla. Á þessum augna-
blikum spurði ég þig mikið um
æskuna þína í Viðey, sumrin tvö
í Kaupmannahöfn, um Sálar-
rannsóknarfélagið og tilvist afa
Engilberts í félaginu o.s.frv. Á
þessum stundum talaðr þú út í
eitt og ég hlustaði mjög svo
áhugasamur. Sem ung kona hef-
ur þú haft kjark til að vinna er-
lendis og haft kjark til að fljúga
frá Kaupmannahöfn í frí til Kan-
arí áður en Íslendingar voru
reglulega farnir að ferðast þang-
að líkt og í dag.
Eftir að pabbi lést árið 2007
hefur þú átt góðar stundir með
mér og fjölskyldu minni þegar
við heimsóttum þig á Grund, fór-
um í ísbíltúr eða þegar þú gistir
hjá okkur eða bræðrum mínum.
Þú varst alltaf svo þakklát fyrir
allt sem gert var með þér eða
fyrir þig.
Í dag er mér efst í huga þakk-
læti fyrir að hafa gengið með þér
þína lífsleið því annarri eins góð-
mennsku einnar manneskju hef
ég sjaldan eða aldrei kynnst.
Megi Guð vera með þér, elsku
móðir mín.
Hafsteinn Ágúst
Friðfinnsson.
Amma mín var krúttleg, fynd-
in og góð kona. Mér fannst hún
ótrúleg. Það er ekki hægt annað
en að hlæja að henni, við krakk-
arnir lékum oft með dótið sem
var í dótakassa heima hjá henni
og afa. Amma bauð okkur oft
Svala eða kókómjólk. Þegar ég
leit á hana brosti hún svo góð-
lega að það bræddi hjartað í
mér. Svo gaf hún stundum okkur
krökkunum pening til að kaupa
nammi eða Svala. Við fórum oft
út í garðinn hjá henni að leika
okkur sem var svo gaman.
Ég elska þig, amma, og ég
mun sakna þín svo mikið. Hvíldu
í friði, Guð geymi þig.
Katrín Eir Hafsteinsdóttir.
Helga Hafberg er ein af
„merkilegri“ konum sem ég hef
þekkt en héðan í frá í þessari
grein mun ég fjalla um hana sem
ömmu því ég er sonarsonur
hennar.
Amma var ekki amma eins og
margir ímynda sér sína ömmu-
staðalímynd, ég á til dæmis ekki
þannig minningu frá leikskóla-
aldri af okkur þar sem hún vefur
mig inn í sæng og segir mér
sögu á meðan ég reyni að sofna í
pössun hjá henni og kúri í fangi
hennar eftir að hafa sagst ekki
geta sofnað og komið til hennar í
sófann og svo eftir að ég sofnaði
mundi ég vera færður upp í rúm.
Þeir sem þekktu ömmu vissu að
hún hafði ekki þá heilsu eins og
„ömmustaðalímyndin“ hefði ósk-
að eftir. Samt sem áður á ég
margar frábærar minningar sem
innihalda margskonar tilfinning-
ar en margar fá mig til að hlæja,
verða sorgmæddan eða glaðan
innra með mér og auðvitað þær
minningar sem innihalda allt af
því sem ég hef talið upp á sama
tíma. Þegar litið var á ömmu
fangaði hún alltaf augnaráð
manns inn í sín augu og þá var
hún ekki feimin við að brosa sínu
breiðasta og hlýjasta brosi og þá
er ekki hægt annað en að brosa
á móti.
Þótt amma lokaði sig mikið af
og vildi vera með sjálfri sér
sagði hún: „Ég er búin að fara
út,“ eða eitthvað í þá áttina, hún
var ekki að ljúga, ég er viss um
að hugarflug hennar hafi verið
breytt og opnar dyr fyrir öllu
sem hægt er að gera í heiminum
og hún sá fyrir sér að hún gerði
það sem hún þráði en fékk sig
ekki sjálfa til að gera í raunveru-
leikanum, en sagði okkur það
alltaf í mikilli sannfæringu eins
og það hefði gerst í alvöru.
Oft þegar talað er um ömmu
þá er óspart notað orð eins og
t.d.: „Ohh, hún er svo kostuleg
kerling.“ Því er ekki hægt að
neita, hún var alltaf að „dansa
við alla karlana, dingla sér með
veskið“ o.s.frv. Svona sögur,
sama hversu oft þær eru rifjaðar
upp eru þær alltaf jafn frábær-
ar.
Amma hugsaði vel um náung-
ann, hún gaf okkur krökkunum
alltaf nammi og á boðstólum var
súkkulaði, brjóstsykur og áður
en hún flutti á elliheimili átti hún
líka alltaf til Svala og kókómjólk
inni í ísskáp.
Þær minningar eru einar af
þeim sem manni þykir vænt um
og gleymir ekki en þær eru
margar og þær færa gleði þegar
þær eru rifjaðar upp. Amma var
og er enn í dag gleðigjafi sem
vakir yfir okkur og því hugsa ég
til hennar með gleði í hjarta og
veit að aðrir gera það líka.
Amma var frábær persóna og ég
er óendanlega þakklátur fyrir að
hafa þekkt hana í öll þau tæp
sextán ár sem ég hef lifað, en
eitt af því sem ég er þakklát-
astur fyrir eru ættartengsl. Í af-
mælum, á gamlárskvöldum, jóla-
boðum og fleiri fjölskylduhitt-
ingum sem hún tók þátt í má
segja að hún hafi verið mið-
punkturinn, því hvar hefðum við
verið án hennar? Þannig hefur
hún búið til órjúfanleg ættar-
bönd og fyrir það er ég þakklát-
astur.
Amma var góð kona og ég er
viss um að þeir ættingjar og vin-
ir sem hafa þekkt hana taka
undir með mér og eru sammála
mér að minning hennar verði
ávallt varðveitt.
Halldór Frank Hafsteinsson.
Ég man vel þegar amma flutti
frá Mávahlíðinni á Grund, frá
ömmu fylgja margar skemmti-
legar minningar og það er gam-
an að rifja þær upp.
Fyrir nokkrum árum gaf
amma stundum okkur krökkun-
um pening til þess að hlaupa út í
Sunnubúð til þess að kaupa eitt-
hvað fyrir hana og nammi eða
Svala í afgang.
Það var mjög skemmtilegt
þegar amma byrjaði stundum að
dansa við tónlist og vildi fá okk-
ur með.
Elsku amma, ég mun sakna
þín mjög mikið og ég vona að
þér líði vel á himninum.
Rannveig Birna
Hafsteinsdóttir
Ég horfi til himins og sé dans-
andi stjörnur, ég veit að Helga
er þar, hún er engill á himn-
inum.
Helga var afar óvenjuleg
kona, fór sínar eigin leiðir sem
ung kona, fór tvisvar til Dan-
merkur til vinnu, ferðaðist um
heiminn, sigldi um höfin blá sem
þerna á strandferðaskipi. Ævin-
týramanneskja og kvenskörung-
ur.
Síðar giftist hún eiginmanni
sínum Friðfinni og eignuðust
þau þrjá syni. Þegar þeir voru á
unga aldri fór heilsan að versna
og hafði það vissulega mikil áhrif
á líf hennar.
Árið 2007 missti hún eigin-
mann sinn og nokkru síðar flutt-
ist hún á Grund.
Helga var einstaklega góð-
hjörtuð og var sérstaklega þakk-
lát fyrir allt sem gert var fyrir
hana. Það var oft stutt í brosið
og það glitti í augun þegar hún
sagði okkur frá því að hún hefði
dansað við alla karlana á Grund.
Það var auðvelt að láta sér
þykja vænt um Helgu, hún var
einhvernveginn svo krúttlegur
persónuleiki.
Hún verður fallegur engill á
himninum. Elsku Engilbert,
Hafsteinn, Ari og fjölskyldur,
minning hennar mun lifa og ég
veit að við munum brosa að
krúttlegum minningum um
hana.
Kolbrún Birna
Halldórsdóttir.
Helga Hafberg
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
KÁRI ELÍASSON
rakarameistari,
Mávahlíð 22,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni 31. október.
Útförin fer fram frá Laugarneskirkju föstudaginn 7. nóvember kl.
15.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Minningarsjóð Sóltúns.
.
Elías Kárason,
Ásgerður Káradóttir, Hannes Jón Helgason,
Katrín og Kári Jón.
Ástkær eiginkona mín og móðir,
KRISTÍN S. R. GUÐMUNDSDÓTTIR,
þjónustustjóri í viðskiptasöludeild
Icelandair,
lést sunnudaginn 2. nóvember á líknardeild Landspítalans í
Kópavogi. Útförin fer fram frá Digraneskirkju fimmtudaginn 13.
nóvember kl. 13.
.
Jón Ögmundsson,
Guðmundur Þór Kristjánsson,
Kristján Örn Kristjánsson.
Faðir okkar,
JÓN ÞORGEIR GUÐMUNDSSON
sjómaður,
Ólafsfirði,
lést á dvalarheimilinu Hornbrekku
laugardaginn 1. nóvember. Útför hans fer
fram frá Ólafsfjarðarkirkju laugardaginn 8. nóvember kl. 14.00.
.
Guðmundur Jónsson,
Jóhann Gunnar Jónsson,
Sara Berglind Jónsdóttir.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
THEODÓR SÆVAR EGGERTSSON
(Dúddi),
Suðurgötu 43,
Siglufirði,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
mánudaginn 27. október.
Útförin fer fram frá Siglufjarðarkirkju
laugardaginn 8. nóvember klukkan 14.00.
Sigrún Þóra Theodórsdóttir,
Páll Sævar Theodórsson,
Theodóra Sif Theodórsdóttir,
Eggert Páll Theodórsson,
barnabörn og tengdasynir.