Morgunblaðið - Sunnudagur - 23.11.2014, Blaðsíða 54

Morgunblaðið - Sunnudagur - 23.11.2014, Blaðsíða 54
54 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 23.11. 2014 Menning T ilkynnt hefur verið að Víkingur Heiðar Ólafsson píanóleikari sé kominn á mála hjá hinni kunnu umboðsskrifstofu Harrison Par- rott. Meðal skjólstæðinga skrif- stofunnar eru margar skærustu stjörnur klassíska tónlistarheimsins og sér skrifstofan um bókanir og fer með réttindamál lista- mannanna. Meðal tuttugu píanóleikara sem eru þar á mála ásamt Víkingi má nefna Maurizio Pollini, Krystian Zimerman, Steph- en Hough, Angelu Hewitt og Vladimir Ashkenazy, en hann sveiflar einnig tónsprot- anum eins og stjórnendur á borð við sir Ne- ville Marriner, Neeme Jarvi og Osmo Vänskä. Klarinettustjarnan Martin Fröst og fiðluleikararnir Janine Jansen og Pekka Ku- usisto eru á listanum, eins og sellóleikarinn Truls Mørk, og söngvararnir Anne Sofie von Otter, Andreas Scholl og Susan Bullock, sem og tugir annarra listamanna sem troða upp í helstu tónleikahöllum jarðar. „Þetta breytir ansi miklu fyrir mig,“ segir Víkingur Heiðar kátur þegar hringt er í hann til Berlínar, þar sem hann er búsettur, og spurt út í samninginn við Harrison Par- rott-skrifstofuna. „Þetta eru einhverjar skemmtilegustu fréttir sem ég hef fengið á mínum ferli – þótt ég líti nú alltaf svo á að ég sé að hefja ferilinn. Ég hef verið að því í mörg ár,“ segir hann og hlær. „Eftir athyglisverðar samningaviðræður og leynifundi áttaði ég mig á því að ég hafði í raun stefnt að því í mjög langan tíma að fá að vinna með einmitt þessari skrifstofu. Ég var að tala við vinkonu mína frá skóla- árunum í New York og treysti henni fyrir fréttunum, sem áttu þá enn að vera leynd- armál, en hún hló og sagði að þetta hefði ég alltaf ætlað mér. Ég var búinn að gleyma því en hún sagði að fyrir tíu árum hefði ég talað um að ég ætlaði mér að vinna með Harrison Parrot.“ Víkingur Heiðar segir afar gott orð fara af umboðsskrifstofunni, enda sé hún með úr- valslistamenn á sínum snærum. „Ég finn til sterkrar tengingar við marga listamennina sem eru þar. Ég hef unnið með sumum þeirra, eins og Martin Fröst og fiðlu- leikaranum Sayaka Shoji sem kom fram á hátíðinni minni, Reykjavík Midsummer Mu- sic, í sumar. Þetta fólk talar sama tungumál og ég. Svo finnst mér gaman að vera á sama blaði og Ashkenazy, Pollini og aðrir slíkir, það er mikill heiður. Það fyllir mig auðmýkt. En þótt það sé langþráður áfangi að vera boðið að starfa með Harrison Parrott á ég auðvitað enn eftir að sanna mig þar.“ Listin í forgrunni Víkingur Heiðar er á lista umboðsskrifstof- unnar sem einleikari en hann segir að eins og klassíski tónleikaheimurinn sé að þróast rækti tónleikahaldarar sífellt betur tengslin við tónlistarmenn sem snúa aftur og aftur á sama staðinn; þannig kunni hann að leika með hljómsveit í einhverjum tónleikasal eitt árið en árið eftir koma aftur til að leika kammertónlist eða sóló. „Ég skilgreini mig alls ekki bara sem ein- leikara en fókusinn er þó á einleik,“ segir hann. „Þegar ég kom til fundar við yfirmenn Harrison Parrott ræddum við saman í tvo tíma, um listræna sýn og allt sem er áhuga- vert, fallegt og skemmtilegt. Það kom mér þægilega á óvart að finna að listin er í for- grunni og gengið út frá henni en ekki hörð- um bissness. Stofnandi umboðsskrifstof- unnar, Jasper Parrott, verður sjálfur með mín mál ásamt Tugce Tez, ungri og eldklárri konu sem er reyndar mjög góður píanóleik- ari sjálf, útskrifuð úr Parísarkonservatoríinu. Ég get sem sagt ekki kvartað.“ – Þýðir þessi breyting á þínu vinnu- umhverfi ekki að pressan eykst á þér? „Að sjálfsögðu. Það er erfiðast í upphafi þegar maður þarf að gera allt í fyrsta sinn, alltaf vera að læra ný verk, debútera, en ég þrífst ágætlega undir pressu. Mér finnst oft skemmtilegast að vinna við þær aðstæður. Nær alla konserta sem ég hef til dæmis spil- að með Sinfóníuhljómsveit Íslands hef ég verið að leika í fyrsta sinn, en það eru oft rafmögnuðustu tónleikarnir. En óvissan er mikil í hvert sinn sem maður leikur verk í fyrsta sinn.“ Heppni, úthald og kjarkur – Þú hefur verið duglegur við það á undan- förnum árum að læra nýja konserta og tak- ast á við fjölbreytileg verkefni. „Já, það hefur ekki alltaf verið auðvelt. Árið 2008 ákvað ég að færa mig frá Banda- ríkjunum, þar sem ég hafði lært við Juillli- ard, og þær tengingar sem ég hafði á þeim tíma voru einkum þar í landi. Ég vildi samt vera í Evrópu, hér finnst mér tónlistarlífið áhugaverðara, skemmtilegra – og frjórra. Ég þurfti þá að byrja á núlli, þekkti engan en hef verið svo lánsamur að fá allt frá upphafi ferilsins að spila mikið heima á Ís- landi. Það hefur verið ómetanlegt. Heima hef ég getað gert mín mistök og lært af þeim. Svo fór boltinn að rúlla í kringum 2010, 2011, eftir að ég kynntist og kom fram með Martin Fröst sem hefur reynst mér ein- stakur vinur og samstarfsmaður. Hann bauð mér að leika á hátíðunum sínum í Svíþjóð og Noregi, sem aftur opnaði mér margar dyr. En ég hafði ekki neinn umboðsmann fyrr en seint á árinu 2013, þegar ég gekk til liðs við Nordic Artists, skrifstofu sem ég hef nú sagt skilið við. Þá var ég orðinn 29 ára. Og það var ekki eins og ég hefði ekki áhuga á að starfa með umboðsmanni! Ég lærði mjög mikið af því að þurfa að gera allt sjálfur, þurfa að skapa eigin verkefni og fram- kvæma. Mér fannst á tímabili að sama hvað ég ynni mikið og gerði margt, þá virtist ekk- ert gerast í umboðsmálum. Ég held að í fáum atvinnugreinum sé jafnsláandi ójafn- vægi á framboði og eftirspurn og í klassíska tónlistarheiminum; það er með ólíkindum hve mikið af andans fólki og stórkostlegu tónlistarfólki fær aldrei sviðið sem list þeirra verðskuldar. Eftir því sem ég fer víðar finnst mér ég hitta fleiri og fleiri virkilega áhuga- verða listamenn sem þó eru nær algjörlega óþekktir. Og auðvitað er þetta spurning um heppni, en líka úthald og kjark. Alfred Bren- del, sem varð ekki almennilega þekktur fyrr en á fimmtugsaldri, sagði mér að það hefði tekið sig 15 ár að verða stjarna á einu kvöldi. Skemmtilega þversagnakennt en satt.“ Langskemmtilegasti veturinn – En þú hefur fengið mörg verkefni síðustu ár, eins og þú segir, og hefur ferðast mikið undanfarið? „Já, þetta hefur verið annasamur vetur. Og langskemmtilegasti veturinn minn til þessa. Verkefnin hafa hingað til mest borist mér vegna afspurnar, ég hef ekki verið kynntur af skrifstofu eins og nú mun verða gert, en ég hef verið að leika talsvert í smærri borgum Norðurlanda og það hefur verið góður andi í því. Í vetur hef ég svo verið á þeytingi og verð það áfram. Ég er að koma úr tveggja vikna stífum en skemmtilegum túr um Kanada. Upphaflega fékk ég boð um að spila píanókonsert Griegs með Winnipeg-hljómsveitinni á nor- rænni hátíð en svo bætti ég við það fimm einleikstónleikum í borgum frá vestur- ströndinni til austurstrandarinnar, í Winni- peg, Toronto, Ottawa, Calgary og Vancou- ver. Ég spilaði Goldberg-tilbrigðin eftir Bach, sem hljómar kannski eins og kjánaleg hugmynd í Goldberg-landi.“ Þar vísar Víkingur hlæjandi í að Glenn Gould, einn þekktasti flytjandi þessa dáða tónverks, var Kanadamaður. „Það vakti greinilega athygli að ég dirfðist að takast á við þetta verk, og það var stór- skemmtilegt. Ég spilaði líka íslensk tónverk fyrir tilbrigðin, svona til að gera mér lífið ómögulegt; tilbrigðin eru um 70 mínútur og heilir tónleikar í sjálfu sér en ég var líka með 25 mínútur af nýrri og eldri íslenskri tónlist, því ég vildi leyfa fólki að heyra eitt- hvað sem það þekkti ekki. Þetta var stíft ferðalag, tónleikar nær hvern dag og á milli masterklassar og fyrirlestrar. Áður en ég fór í þessa ferð lærði ég og lék í fyrsta skipti konserta eftir Schumann og Beethoven. Þetta mætti ekki vera þéttara. Á mánudaginn lék ég svo prógramm með „fuglamúsík“ eftir Messiaen í Mílanó. Það er abstrakt músík, alveg geggjuð, ólík öllu sem ég hef leikið en hræðileg að læra. Þetta er allt í átta nótu hljómum með átta hækkunar- eða lækkunarmerkjum! Það voru síðustu stóru tónleikarnir mínir á árinu.“ „Þetta breytir ansi miklu“ „ÞETTA ERU EINHVERJAR SKEMMTILEGUSTU FRÉTTIR SEM ÉG HEF FENGIÐ Á MÍNUM FERLI,“ SEGIR VÍKINGUR HEIÐAR ÓLAFSSON UM SAMNINGINN SEM HANN HEFUR GERT VIÐ EINA HELSTU UMBOÐSSKRIFSTOFU KLASS- ÍSKA TÓNLISTARHEIMSINS. HANN ER ÞAR MEÐ LISTAMÖNNUM Á BORÐ VIÐ VLADIMIR ASHKENAZY, MAURIZIO POLLINI OG SIR NEVILLE MARRINER. VÍKINGUR HEFUR MIKLAR ÁHYGGJUR AF VERKFALLI TÓNLISTARKENNARA. Einar Falur Ingólfsson efi@mbl.is „Ég hef áhyggjur af því að tónlistarnám sé í auknum mæli að verða nám fyrir börn ríkra, að börn úr efnaminni fjölskyldum eigi ekki kost á að stunda tónlistarnám,“ segir Víkingur Heiðar. Hann er hér í menningarhúsinu Skúrnum, við hlið Hörpu, þar sem boðið var upp á tónleika meðan á tónlistarhátíð hans, Reykjavík Midsummer Music, stóð síðasta sumar.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið - Sunnudagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið - Sunnudagur
https://timarit.is/publication/1078

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.