Stígandi - 01.10.1946, Síða 30

á ihreinan gróða eftir útgerðina 1856, og hefir karlinn þá ekki
þurft að sjá í það að styðja svolítið við bakið á þessum efnilega
syni, er hann hugði á það að afla sér aukinnar kunnáttu í sjó-
mannafræðum. „Baróns“-nafnbót Jóns, örlæti, skipakaup og djarf-
hug veturinn 1856—’57 má allt að miklu leyti rekja til glæsilegr-
ar sjósóknar hans og mikils aflafengs vorið 1856.
En hvernig hafði hann aflað sér annars en fjármunanna af því,
er hann þurfiti til Kaupmannahafnarferðar? Hvar og hvernig
liafði hann fengið sitt glæsilega yfirbragð menntaðs manns, svo að
félögum lians þótti við eiga að kalla hann „barón“, og hvar hafði
hann lært dönsku svo, að hann væri fær um að ganga á sjómanna-
skóla í Kaupmannahöfn? Um þetta eru engar áreiðanlegar heim-
ildir. En munnmæli eru um, að hann hafi lært sjómannafræði hjá
Torfa Halldórssyni skipherra á Flateyri, og hefir það því að lík-
indum verið annan hvorn veturinn 1854—55 eða 1855—’56. Torfi
var hinn mesti atgervismaður og glæsilegur í framgöngu, og gat
Jón vel hafa tekið hann sér til fyrirmyndar, ef þessi munnmæli
eru á sanniuduin reist. Einnig eru munnmæli um, að Jón hafi
lært sjómannafræði hjá Einari í Nesi. Slíkt verður þó að teljast
óhugsandi. Einar flutti ekki að Nesi fyrr en vorið 1855, og var þá
allri sjósókn gjörókunnugur. Þó að hann væri undursamlega fljót-
ur að skilja allar nýjungar, er til framfara horfðu, er óhugsandi, að
ihann :hafi farið að kenna sjómennsku þegar á fyrsta ári, sem hann
átti heima við sjó. Hitt er ekki óhugsandi og jafnvel líklegt, að
Jón hafi leitað til Einars um tilsögn í dönsku, og gat slíkt jafnvel
komið til mála, meðan Einar bjó á Þverá í Dalsmynni, því að ekki
er þangað frá Grenivík nema tæp hálf dagleið fyrir gangandi
mann.Einar hafði dvaliðvetrarlangt í Kaupmannahöfnogeftir það
stundað kennslu nokkra veitur og hafði auk þess sérstakt yndi af
tungumálanámi. Víst er, að kynni Jóns og Einars hófust snemma,
og virðist Einar síðan engan vin hafa átt nánari, nema ef vera
skyldi sr. Sigurður Gunnarsson á Hallormsstað.
í Norðra 1857 er skýrsla yfir afla aflahæstu hákarlaskipanna
það vorið. Afli var þá tæplega eins mikill og vorið 1856, en það
var fullkomlega bætt upp með verðinu, því að það var þá hagstæð-
ara en nokkru sinni fyrr eða síðar allan þann tíma, er hákarlaveið-
ar voru stundaðar hér við land, 35 rd. lýsistunnan. Þá voru þeir
enn aflahæstir við Eyjafjörð bræðurnir frá Hvammi, og fékk Odd-
ur á skip sitt Hermóð 7260 kúta lifrar (líklega 520 kúta í hlut), en
Guðmundur á „Úlf eða fjórðungsskipið" 6100 kúta. Þriðji bróð-
268 STÍGANDI