Stígandi - 01.10.1946, Síða 50

A SKAKTUR
Eftir GAMLAN SJÓMANN
(Niðurlag).
Alla nóttina mátti lieita að væri sama fiskirí. Enginn rótaði sér
frá færinu, nema einhver þyrfti að ná sér í tóbak, nýjan öngul eða
fá sér að drekka.
Svo leið að þeim tíma, sem Hannes varð að hætta að fiska og
byrja á matreiðslunni. Það gekk mjög liðlega að fá í balann í þetta
skipti. Allir voru viðstaddir og engin ekla á soðmat.
Þegar Hannes hafði hlaðið balann, hvarf hann niður í lúgar-
inn og tók til starfa.
,,Bíddu nú hægur," sagði Ásmundur við Hall, þegar Hannes
var farinn niður. ,,Ég er þá illa svikinn, ef hann verður einkis
var, áður en langt líður."
„Hvaða grikk hefurðu gert honum?" spurði Hallur.
„Þú munt bráðum fá að sjá það,“ svaraði Ásmundur, ,,en líklegt
þykir mér, að hann fái nóg af keilumaganum, áður en lýkur."
Nú víkur sögunni til Hannesar við matreiðsluna.
Hann liafði heldur fljótaskrift á því að verka ofan í pottinn, oft
var þörf, en nú var nauðsyn að hafa hraðar hendur. Og svo var
næst að láta vatn í ketilinn og korna honum yfir eldinn. Þetta var
allt fljótgert, en þá var aðeins eftir að mala kaffið. Þegar því væri
lokið, hugsaði bann sér að skjótast upp aftur og reyna að ná í
nokkra fiska, hann færi nú ekki að hanga yfir lielvítis pottinum
að óþörfu.
Kaffibaunirnar geymdi hann í skáp, sem var upp undir dekki
við endann á eldavélinni, en fyrir þessum skáp var hurð, sem lok-
uð var með snerli að utanverðu. Skápurinn var svo liátt uppi, að
neðsta hólfið af þremur var í hæð við höfuð Hannesar, og þurfti
hann því að seilast dálítið, ef hann ætlaði að ná upp í efsta hólfið,
en í því hólfi voru kaffibaunirnar.
Þegar ekki var annað eftir en að ná í kaffið og mala það, snar-
aðist Hannes að skápnum og þreif í hurðina, en um leið og hann
kippti henni að sér, var eins og steypt væri yfir hann úr fötu, og
988 STÍGANDI