Stígandi - 01.10.1946, Síða 51

það sem verra var: þetta var einhver bölvuð ólyfjan, sem gerði
hann sjónlausan. Hann hafði semsé horft upp á við, svo að þessi
skratti skall að mestu leyti framan í hann. Hann sveið ákaflega í
augun, og ekki var það bragðgott, um það gat hann borið.
Það er of vægilega orðað að segja, að Hannesi hafi orðið hverft
við, og Jíklega óhætt að fullyrða, að hann hafi orðið skelfdur, þeg-
ar þessi ósköp dundu yfir hann á svona óskiljanlegan hátt. Hon-
um varð það fyrir, í einhverju ofboði, að fálma sig að stiganum
og brölta upp á þilfarið, en það varð honum sannarleg píslar-
ganga.
Ásmundur, sem alltaf hafði vakandi auga á öllu, sem fram fór í
lúgarnum, gerði félögum sínum viðvart, þegar höfuð Hannesar
birtist í gatinu, á þann hátt að reka upp skellihlátur og benda
þeim í áttina. Og hvílíkt höfuð! Því verður ekki lýst á annan hátt
betur en að segja, að það hefði ekki verið óþrifalegra eða ógeðs-
legra, þó að því hefði verið dýft ofan í graut. Og þó að höfuðið
eða andlitið væri verst útlítandi, var langt frá því, að það eitt bæri
menjar þessa áfellis.
Skyrtan, sem til allrar hamingju hafði ekki verið upp á það
hreinasta áður, var nú löðrandi að framanverðu, og þar sem hún
'hafði verið óhneppt á brjóstinu, leit lielzt út fyrir, að töluvert
mundi hafa lent þar og leitað niður.
Því verður ekki neitað, að það var ljótt að sjá, hvernig Hannes
var útlítandi, og þó vakti koma hans á þilfarið óblandna ánægju
meðal skipverja. Þeir sáu það strax, að nú mundi Hannes hafa
verið brögðum beittur, og gátu vel unnað honum þess, því að
flesta þeirra hafði hann einhvern tíma hrekkt. Hannesi duldist
það heldur ekki, því að hann hafði eyrun í sæmilegu lagi, þó að
hann væri enn þá hálfsjónlaus og gæti ekki séð framan í þá, og
það var furðu margt, sem hann fékk að heyra, og mundi ekki hafa
tekið því með þögn og þolinmæði, ef liann hefði ekki verið í þessu
vesældar ástandi.
Hlátrasköllin ætluðu að æra hann, strax þegar hann rak höfuð-
ið upp úr gatinu, en þó tók út yfir, þegar hann var kominn upp
og stóð þar í allri sinni dýrð. Þá fóru líka að heyrast úr ýmsum
áttum ráðleggingar, þó að þær væru sumar hverjar ekki meira en
í meðallagi hollar. Sumir vildu binda hann utanborðs, svo að fýl-
arnir gætu hreinsað af honum grútinn, aðrir vildu sigla hann á
eftir eina vakt og hreinsa af honum á Jjann hátt. Þessi og mörg
önnur heilræði af sama tæi bárust lionum til eyrna.
STÍGANDI 289
19