Stígandi - 01.10.1946, Page 64

Gramur framar gegndi ei fljóði Strengir svarra, andar urra,
hljóðu. öldur súðir slá.
Graeðis fríðust glóðaslóð
gengur burtu rjóð sem blóð.
Frumhent.
5. ríma:
Villt að streyma vandræði,
vill ei slíku linna.
Hér í sveimum hættunni,
herrann gæti sinna.
OddhencLing meiri.
7. ríma:
Útmann liraður eftir það
auðar bað sér rósar.
Vatni glaður Úlfs bjó að
ungrar faðir drósar.
Afhending.
9. ríma:
Mjög óhent þó meina þeim,
sem mennt ei bera,
mærðarstarfið við að vera.
Stuðlalag.
11. ríma:
Þess ég kominn eflaust er
erindis ég birti þér,
þér af heimta föður fé,
fé það láttu mér í té.
Hálfd'ýr langhenda.
13. rfma:
Þegar stundu þunds á hrundu
þorns fékk lundur hvílzt með sann,
þykist lieyra þollur geira
þar sé fleira kvikt en hann.
Aldýr gagaraljóð.
15. rlma:
Kliður ljóða hættir hér,
hliði óðar læst nú skal.
Viði fróða baugs, sem ber,
bið ég hróðrar laga skjal.
302 STÍGANDI
Röngin marrar, möstrin knurra,
mölduðu lijól og rá.
Stuðlafall.
6. rfma:
Margt vill ama, margt kann gaman
hindra,
margt að gengur mörgum hér,
margur strengur sorgar er.
Frihent sniðað.
8. rfma:
Hógværð elska hyggnir mest en
hrokann varla.
Oft til friðar ofsann stilla,
að sér góðra mannorð hylla.
Stiklusneitt dýrt.
10. ríma:
Lifnað þó einn lofsverðan
lundhreinn stundi maður,
hefir ei ró, sá ódyggð ann,
utan sóist hrós um þann.
Stikluháttur nýi.
12. ríma:
Kólgu tjaldurs viljum val
venda skyndi meður,
utan dvalar sóns að sal
sækja Valgauts öl því skal.
Kolbeinslag.
14. ríma:
Sögu til ég venda vil
Vestra kugg, en þó með ugg,
þrótt mig bili Hárs um hyl,
hart þá duggan fer á rugg.
Ferskeytt:
16. ríma:
Ævidags þá að fer kvöld,
úr heimkynni sorgar
ljóssins faðir leiði öld
lífsins heim til borgar.