Fréttablaðið - 11.05.2013, Side 34

11. maí 2013 LAUGARDAGUR| HELGIN | 34
Við erum bara dugleg að láta drauma okkar rætast,“ segja þau Svavar Pétur og Berglind í kór, sitjandi í eldhúsinu þar sem Buls-urnar urðu til, sötrandi kaffi með flóaðri mjólk eins afslöppuð og
nokkur möguleiki er að vera. Þeim finnst
eiginlega alveg út í hött að einhverjum þyki
lífsstíll þeirra sérstakur. „Við erum sjúk-
legt draumórafólk og það er alltaf einhver
hluti af dagdraumum okkar sem rætist, en
sem betur fer ekki allir,“ segir Svavar. „Ekki
það að okkur leiðist í raunveruleikanum. Við
unum okkur bara vel í dagdraumunum.“
Þau kynntust haustið 2003 og giftu sig
í júní 2004. Svavar hafði reyndar búið í
Berlín meirihlutann af þeim tíma sem þau
höfðu þekkst, en þau segjast bæði hafa vitað
að þetta væri það rétta. Var það ævintýra-
mennskan sem batt þau saman? „Við fund-
um auðvitað fljótlega að við áttum þetta
ævintýragen sameiginlegt,“ segir Svavar.
„Þess vegna ákváðum við að gera með okkur
hjónabandssamning sem snerist um það að
vinna að því að láta draumana rætast. Síð-
ustu níu ár hafa síðan bara farið í það og
búið að vera mjög gaman.“ „Ég hef tvisvar
gleymt mér og farið að hugsa um að ná ein-
hverjum frama í vinnunni,“ segir Berglind.
„Þá hefur Svavar snarlega minnt mig á
samninginn og eftir á hef ég verið honum
mjög þakklát fyrir það. Mér finnst samt
mjög gaman að vinna við fjölmiðla og þykir
vænt um vinnuna mína og samstarfsfélaga
á RÚV svo þetta er stundum svolítil tog-
streita.“
Eins og í ævintýri
Meðal þess sem þau hafa gert er að flytja
til Barselóna, þar sem Svavar vann í fjar-
vinnu sem grafískur hönnuður fyrir For-
lagið „á þeim dýrðartímum sem hægt
var að lifa af einum íslenskum launum í
útlöndum“ eins og Berglind orðar það. Eftir
heimkomuna bættu þau enn í og fluttu til
Seyðis fjarðar í eitt og hálft ár. „Við ætluð-
um reyndar bara að vera eitt sumar,“ segir
Berglind. „Ég var að vinna á DV og var
búin að fá frí um sumarið til að við gætum
prófað að búa úti á landi. Svo sá ég aug-
lýst eftir svæðisfréttamönnum fyrir RÚV
fyrir austan, norðan og vestan, sótti alls
staðar um og fékk starfið á Egilsstöðum.
Það reyndist svo gaman að við ílengdumst.
Þetta var svo ótrúlega skemmtileg reynsla,
næstum eins og í ævintýri. Ég hafði aldrei
verið neitt af viti úti á landi áður, Svavar
var hins vegar í sveit öll sumur austur í
Berufirði.“ Eftir Seyðisfjarðardvölina átti
landsbyggðin í þeim sterk ítök og hafa þau
nýtt hvert tækifæri til að ferðast um land-
ið, sumar sem vetur. Í haust stóðu þau til
dæmis fyrir eins konar gistiheimilagjörn-
ingi í Öxnadal, þar sem þau buðu upp á rétti
sem Prins póló hefur sungið um og tónleika
á eftir. Stuttu síðar voru þau ráðin sem
gestakennarar á Drangsnesi og gerðu skóla-
blað með krökkunum. Draumurinn núna
snýst um það að „feta í spor forfeðranna og
gerast bændur úti í sveit,“ eins og Svavar
orðar það. „Tíminn fyrir austan var mjög
gefandi að mörgu leyti og við föttuðum þar
að það á vel við okkur að búa á rólegum
stað úti í náttúrunni. Við vorum hálfpartinn
plötuð í bæinn 2009 þar sem við stofnuðum
fyrirtæki sem hét Havarí og var plötubúð,
gallerí og tónleikastaður, eða dagklúbbur
eins og við kölluðum það. Markmiðið var
samt alltaf að fara aftur í sveitina þegar
það væri búið. Núna er því verkefni lokið
þannig að það er ekki eftir neinu að bíða
með að fara bara aftur út í sveit.“
„Þetta er nú ennþá svolítið útópískur
draumur,“ grípur Berglind fram í. „En þetta
er eitthvað sem við verðum og munum prófa
hvort sem það verður eftir einhverja mán-
uði eða nokkur ár. Þá ætlum við að búa á
sveitabæ, gerast nútímabændur og fara
kannski meira út í matvælaframleiðslu.“
Saknaði pylsanna
Já, vel á minnst. Hvernig stóð á því að þið
fóruð út í hana?
Svavar: „Já, það var nú eiginlega alveg
óvart í upphafi. Málið var að ég hætti að
borða kjöt fyrir ári og það eina sem ég
saknaði voru pylsur. Ég held það sé nokkuð
algengt, þótt ótrúlegt sé. Allavega veit ég um
nokkrar grænmetisætur sem laumast niður
á Bæjarins bestu í skjóli nætur. Það er eitt-
hvert „craving“ sem situr eftir. Til að mæta
þessari þörf fór ég að reyna að búa til græn-
metispylsur og er núna búinn að vera að þróa
þær í heilt ár.“ Ertu svona mikill matgæð-
ingur? „Nei, Berglind er miklu betri kokkur
en ég, en mér finnst gaman að gera tilraun-
ir í matreiðslu.“ „Já, eldhúsið var stundum
algjörlega undirlagt,“ segir Berglind. „Hann
var alltaf að henda í nýjar og nýjar hrærur.
En þetta er í raun ekki eldamennska, meiri
svona útrás fyrir sköpunarþrána.“
Talandi um sköpunarþrá. Svavar Pétur
er sennilega þekktastur sem tónlistar-
maður og þau Berglind stofnuðu hljómsveit-
ina Skakka manage fljótlega eftir að þau
kynntust. Nú hefur hins vegar hljómsveitin
Prins Póló stolið sviðsljósinu. Hvernig varð
hún til? „Prins Póló varð til á Seyðisfirði,
eiginlega út úr einveru,“ segir Svavar. „Ég
var voða mikið einn heima á daginn, hún
kannski veðurteppt á Egilsstöðum, og þá fór
ég að semja lög. Þetta átti nú bara að vera
til að drepa tímann en síðan vatt þetta upp
á sig. Mér fannst líka svo gaman að semja
textana á íslensku og mikilvægt að halda
því áfram. Þetta er mikil vinna en mjög
skemmtileg. Við erum búin að spila á fullt af
skemmtilegum stöðum, túra um Pólland og
víðar og þetta er mjög gefandi.“ Og þið eruð
alltaf bæði að performera? „Já, oftast, síðan
ég hætti í fæðingarorlofi,“ segir Berglind.
„En þetta er svo breytileg hljómsveit. Stund-
um spila þeir þrír, stundum erum við sex,
stundum fjögur og stundum er Svavar bara
einn. Það er rosa þægilegt. Maður getur sagt
nei ef maður hefur of mikið að gera.“
Fermingargræjur systurinnar
Og þið hafið aldrei hugsað út í það að lífsstíll
ykkar sé óhefðbundinn? „Eiginlega ekki,“
segir Svavar og er furðu lostinn. „Ég ber
mig voðalega lítið saman við annað fólk. Ég
er bara að lifa mínu lífi og reyna að forðast
árekstra og samanburð við aðra.“ „Þegar
maður er með lítil börn er nú ekkert hægt
að tala um eitthvað brjálæðislega óhefð-
bundið líf,“ bætir Berglind við. „Dagurinn
er náttúru lega í föstu formi.“ „Já, einmitt,“
segir Svavar. „Mér finnst líf okkar að mörgu
leyti mjög ferkantað en það rúmast ansi
mikið inni í þeim ferningi.“
Berglind er í íhlaupavinnu sem frétta-
maður á RÚV og sér um utanumhald á
nýjum Flóamarkaði á Nýbýlavegi í Kópa-
vogi auk annarra tilfallandi verkefna og
Svavar er sjálfstætt starfandi. Berglind á
eitt barn úr fyrra sambandi, Elísu Egils-
dóttur sem er nýfermd, svo eiga þau hjónin
einn strák, Hrólf 3ja ára, og þriðja barnið
er á leiðinni. Eru þau aldrei óttaslegin um
afkomuna? „Þetta gengur í bylgjum,“ segir
Berglind. „Stundum er brjálað að gera en
svo koma tímabil sem minna er að gera og
þá verðum við að hugsa upp eitthvað til að
búa til peninga. Þá bara gerir maður það,
notar ímyndunar aflið og það reddast alltaf.
Við náum alltaf að borga reikningana og
erum í skilum í bankanum, þannig að þetta
gengur alveg.“ „Í rauninni snýst þetta um
að setja sér markmið og framkvæma það
þótt þú mögulega hafir það skítt á meðan
þú ert að hrinda því í framkvæmd. Og þá
meina ég fjárhagslega. En ef þú ert að skapa
þér lifibrauð með hugmyndum þínum þá er
allt í lagi að hafa það skítt í svolítinn tíma,“
segir Svavar. Berglind tekur undir þetta og
bætir við: „Það er líka smá eftir af þýska
geninu í mér. Ég er rosa sparsöm. Bara
ósjálfrátt. Það er ekki eins og ég þurfi að
pína mig til að sleppa því að eyða pening-
um, það er bara eitthvað innbyggt.“ „Ég
eyði eiginlega ekki peningum í neitt nema
það tengist því sem ég er að gera,“ bætir
Svavar við. „Við kaupum okkur yfirleitt ekki
húsgögn, fundum þessa stóla til dæmis á
ruslahaugunum á Seyðisfirði. Eina mublan
sem við höfum keypt er sófinn okkar. Allt
annað er samtíningur frá öðrum sem við
höfum fengið gefins. Ég er til dæmis ennþá
með fermingar græjur systur minnar sem
hljómflutnings tæki, þær eru frá 1987. Og
gítarinn sem ég nota mest keypti ég mér
skömmu eftir fermingu.“ „Þetta er bara
okkar val,“ skýtur Berglind inn í. „Það eru
allt aðrir hlutir sem skipta okkur máli en
eitthvað dót sem fæst fyrir peninga.“
BERGLIND OG SVAVAR HAFA KOMIÐ VÍÐA VIÐ OG TEKIÐ AÐ SÉR ALLS KYNS STÖRF UM ALLT LAND– OG VÍÐAR
Lifa í dagdraumunum
Svavar Pétur Eysteinsson og Berglind Häsler lifa engan veginn dæmigerðu lífi. Þeim finnst ekkert eðlilegra en að taka
sig upp með alla fjölskylduna, sem telur fjóra meðlimi og mun telja fimm í ágúst, og flytja úr landi eða út á land. Og nú er
Svavar kominn í framleiðslu á grænmetispylsum, Bulsum, sem hann þróaði í eldhúsinu heima. Hvernig fara þau að þessu?
OPNUN HAVARÍS BERGLIND UNDIRBÝR GIGG PRINS PÓLÓ OG FRÚ SVAVAR Í SNJÓNUM Á SEYÐISFIRÐI
Þegar Svavar hætti að borða kjöt sat eftir
óstjórnleg löngun í pylsur. Hann fór því að
prófa sig áfram og niðurstaðan varð Bulsur, þar
sem íslenskt bankabygg leikur stórt hlutverk.
Auk þess innihalda Bulsur meðal annars baun-
ir, mjöl, hörfræ og chia-fræ, möndlur, íslenska
repjuolíu og íslenskt sjávarsalt. Markmiðið var
að notast við íslenskt hráefni svo framarlega
sem kostur væri og naut Svavar meðal annars
liðsinnis Matís og Nýsköpunarmiðstöðvar við
vöruþróunina. Bulsur fara á markað 1. júní og
verða til sölu í Melabúðinni og Frú Laugu. En
fram að því er hægt að styðja við Bulsurnar
á vefsíðunni www.karolinafund.com þar sem
hópfjármögnun verkefnisins fer fram.
Bulsur– hvað er nú það?
Friðrika Benónýsdóttir
fridrikab@frettabladid.is
DREYMIR UM
SVEITINA Berglind og
Svavar búa eins og er í
miðbæ Reykjavíkur en
draumurinn er að flytja
út í sveit og gerast
nútímabændur.
FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI