Fréttablaðið - 22.03.2014, Síða 26

22. mars 2014 LAUGARDAGUR| HELGIN | 26
Arnór tekur á móti mér á heimili sínu í miðbæn-um. Hann er nýflutt-ur í íbúðina og afsakar IKEA-umbúðirnar sem bíða eftir að komast í
Sorpu. Arnór hefur búið á Seltjarn-
arnesi með kærustunni sinni síð-
astliðin tvö ár og það er stórt skref
fyrir hann að vera kominn nálægt
Laugaveginum aftur. Arnór varð
fyrir alvarlegri líkamsárás nóttina
eftir föstudaginn langa árið 2012,
á horni Laugavegs og Smiðjustígs.
„Systur mínar tvær voru í heim-
sókn frá Danmörku og við ákváð-
um að taka gott djamm. Við vorum
á Faktorý og klukkan hálf fimm
var svo kominn tími til að fara
heim. Það varð einhver misskiln-
ingur á milli okkar systkina svo
við fórum að rífast, þú veist, bara
eins og systkini gera.“
Systkinin gengu út af Faktorý
og stoppuðu til að útkljá málin.
Þá var skyndilega gripið í Arnór
aftan frá. „Það fyrsta sem ég hugs-
aði var að þetta væri einhver stór-
vinur sem ég þekkti sem væri að
reyna að vera fyndinn en svo sá ég
í augum systra minna að það væri
ekki rétt. Þeir tóku mig niður í
götuna og fóru svo á móti systrum
mínum. Þær fengu algjört sjokk
og öskruðu bara endalaust: Hvað
er í gangi, hvað er í gangi? Ég reif
mig á lappir og ýtti öðrum upp að
glugga verslunarinnar. Ég reyndi
að koma þeim í skilning um að
þetta væru systur mínar. Þá var ég
tekinn niður og fékk spark í and-
litið og heilahristing við það. Hann
dúndraði bara beint í höfuðið og
braut annan augnbotninn í mér.“
Vonbrigði á vonbrigði ofan
„Ég áttaði mig ekki á því þarna
hvað þetta var í raun alvarleg lík-
amsárás. Lögreglan kom svo og
talaði við þá saman sem mér þótti
skrítið því þeir gátu samræmt
sögur sínar. En svo horfði ég bara
á þar sem þeim var sleppt lausum
og þeir gengu niður götuna. Þá
kom fyrsta sjokkið og ég hélt að
ég fengi aldrei lok í málið. Von-
brigðin voru ótrúleg.“
Seinni vonbrigði kvöldsins
voru þegar lögreglan keyrði
Arnór og systur hans á Bráða-
móttöku Landspítalans. „Við
vorum ekki alveg komin þegar
ég sagði að mér liði illa og þeir
spurðu hvort ég væri að fara að
æla í bílinn. Ég sagðist halda það
og þá stoppuðu þeir bílinn svo ég
kæmist út. Svo keyrðu þeir bara
í burtu. Þetta er grátbroslegt í
minningunni en auðvitað var ég
við það að kasta upp því ég var
með heilahristing. Það eru ein-
kenni heilahristings, að fólk kasti
upp. Ég tók því ekki illa þá en
systur mínar tóku því mjög illa.
Ég gat ekki hugsað skýrt.“
Árásin átti sér stað aðfaranótt
laugardags en skrifstofa lögregl-
unnar er lokuð um helgar og á
helgidögum. „Það voru vonbrigði
að þurfa að bíða yfir alla páska-
helgina með að kæra. Ég hef
unnið á hótelum og í verslunum
sem ekki er lokað yfir hátíðarnar
en svo þegar koma rauðir dagar
þá lokar lögreglan. Ég var mætt-
ur um leið og skrifstofan opnaði
á þriðjudegi til að kæra.“
Upp á eigin spýtur
Arnór kærði og fór í kjölfarið
í skýrslutöku. Hann hafði haft
nægan tíma til að hugsa um
aðstæður árásarinnar og þótti
líklegt að eftirlitsmyndavélar í
skartgripaversluninni hefðu náð
einhverjum hlutum árásarinnar.
„Rannsóknarlögreglumaðurinn
sem tók skýrslu af mér bað mig að
fara í verslunina og athuga með
upptökur. Mér fannst það fárán-
legt. Ég fór samt því ég vildi gera
allt rétt.“
Í versluninni fékk hann að vita
að eftirlitsmyndavélar verslun-
arinnar hefðu náð árásinni og
að lögreglu væru velkomið að
sækja upptökurnar „Ég hafði
samband við lögregluna og þrýsti
svo reglulega á þá að ná í upptök-
urnar. Fjórum vikum síðar fékk
ég símtal og þá hafði lögreglan
aldrei farið að ná í gögnin svo
búið var að eyða þeim. Eftir-
málin voru þannig að ég upplifði
mig oft mjög ráðalausan, engin
áfallahjálp var veitt en ég þurfti
að sækja sálfræðihjálp til Dan-
merkur til að díla við tilfinning-
arnar sem komu upp eftir árás-
ina. Það var enginn eftirfylgni,
enginn sem benti mér á hvert ég
ætti að snúa mér næst.“
Hittir árásarmennina í vinnunni
Arnór hefur nokkrum sinnum
lent í því að vinna með mönnun-
um eftir árásina. Hann hafði líka
unnið með þeim áður því þeir
hafa tekið að sér verkefni hjá fyr-
irtæki sem sér um öryggis gæslu
hér í Reykjavík. „Fólk getur
kannski sett sig í þessi spor ef
það hefur lent í einhverju svip-
uðu. Það er ömurlegt að þurfa að
hitta ofbeldismanninn á „skrif-
stofunni“ alltaf.“
Eftir að mennirnir höfðu verið
dæmdir í héraðsdómi ræddi Arnór
við yfirmann þeirra vegna þess að
hann átti að koma fram á stórum
tónleikum í Laugardalshöll og gat
ekki hugsað sér að rekast á þá þar.
„Hann sagði að það væru alltaf
tvær hliðar á málum. Ég veit ekki
hvernig mér tókst að kyngja því.“
Biðin eftir dómi erfið
Mennirnir tveir voru dæmdir
í Hæstarétti þann 13. mars síð-
astliðinn. Arnór segir biðina
eftir niðurstöðu í málinu hafa
verið mjög erfiða. „Ég vissi ekk-
ert hvaða afsakanir þeir gætu
borið fram og það var óþægi-
legt. Ég fór að hugsa alls konar
skrítið og jafnvel kenna mér um
árásina. Ég fór að velta því fyrir
mér hvort ég hefði getað brugðist
öðruvísi við eða hvort ég var að
kalla þetta yfir mig.“
Ofbeldismennirnir fengu báðir
skilorðsbundinn fangelsisdóm og
voru dæmdir til greiðslu sektar.
„Ég veit samt ekki hvort þetta
var persónuleg árás eða algjör
tilviljun. Þetta mál er búið að
bíða í tvö ár og ég veit enn ekki
af hverju þeir gerðu þetta.“
Breyttur maður eftir árásina
Arnór var að vinna í grunnskóla
í Breiðholti við tónlistarkennslu
þegar árásin átti sér stað. „Ég
var frá vinnu í tvær til þrjár
vikur vegna áverkanna en svo
gat ég ekki kennt því ég var svo
hræddur um að höndla ekki álag-
ið. Maður reynir að hjálpa krökk-
unum en ekki bara að kenna þeim
tónlist og það er mjög erfitt ef
maður er ekki sjálfur í jafnvægi.
Krakkarnir eiga skilið 100 pró-
sent einbeitingu. Þau eiga ekki
skilið að fá einhvern inn sem
kemur með 50 prósent orku í byrj-
un tímans.“
Hann varð líka uppstökkur við
fjölskyldu og vini án þess að skilja
fyllilega hvers vegna. „Ég var
eins og Hulk, nema ég varð ekki
grænn og massaður, bara reiður.
Ég fékk líka hálfgerða ritstíflu.
Ég gat alveg samið en mér fannst
ekkert fallegt sem ég samdi. Ég
áttaði mig á vandanum þegar ég
las ljóð listamanna sem ég held
mest upp á, eins og Edgar Allan
Poe og Walt Whitman, þá fannst
mér það sem þeir voru að gera
ekki heldur fallegt og þá fattaði
ég að það var bara eitthvað að.“
Stríðssvæði eftir miðnætti
Arnór er fluttur aftur í miðbæ-
inn. „Það hefur tekið langan tíma
að venjast því að kíkja út en sem
betur fer hef ég verið mjög upp-
tekinn. Fyrst eftir árásina var ég
gjörsamlega breyttur maður svo
ég treysti sjálfum mér ekki til að
fara niður í bæ að kvöldi til. Ég
vissi ekki hvernig ég myndi bregð-
ast við ef ég myndi lenda í ein-
hverjum sem væri agressífur. Ég
upplifi miðbæinn bæði sem ótrú-
lega notalegan stað og líka sem
stríðssvæði. Það er ekki í lagi að
það megi búast við hverju sem er í
miðbænum eftir miðnætti.“
Gerir upp árásina með plötu
Hljómsveit Arnórs, Agent Fresco,
er í hljóðveri að semja nýja tónlist.
„Þessi plata er það erfiðasta sem
ég hef tekist á við í tónlistinni. Ég
hef aldrei unnið svona mikið í tón-
listinni minni. Fyrsta lagið kemur
út í maí og platan kemur út seinna
í ár. Við höfum ekki gefið neitt út
í fjögur ár svo það er kominn tími
til. Við Tóti gítarleikari höfum
unnið mikið með þetta í gegnum
tónlist og texta. Það er eitthvert
dýr innra með mér. Í upphafi er
ég að tala um þessa óróleikatil-
finningu en í lokin er ég að kveðja,
segja bless við reiðina og halda
áfram.“
Myndi kæra aftur
Arnór segir að margt hefði mátt
betur fara í úrvinnslu málsins.
„Ég fékk bara öryggistilfinningu
því ég talaði við gaura sem ég
þekki sem eru stórir strákar og
þekkja hliðar á Reykjavík sem við
þekkjum fæst. Þeir gátu sagt mér
hvort ég þyrfti að vera hræddur
við þessa menn eftir árásina og
veittu mér vörn sem mér fannst
ég ekki fá frá kerfinu.
Það geta allt of margir sagt
per sónulega sögu af ofbeldi og
það eru svo margir sem hafa gef-
ist upp á réttarkerfinu. Lögregl-
an er svo undirmönnuð og réttar-
kerfið virkar svo hægt að margir
hafa ekki þrautseigju eða andleg-
an kraft til að bíða í eitt til tvö ár
eftir að máli ljúki og sækjast þá
ekki eftir réttlæti, en þessu þarf
að breyta strax.
Ég mun samt hiklaust kæra ef
ég lendi í þessu aftur. Það þýðir
ekkert að leyfa fólki að kom-
ast upp með ofbeldi og með því
að forðast að sækjast eftir rétt-
læti og vinna úr sínum málum er
maður að grafa sína eigin andlegu
gröf. Ég hvet því alla til að kæra
ef þeir verða fyrir ofbeldi og vona
að kerfið muni taka betur á móti
brotaþolum í framtíðinni.“
Snærós
Sindradóttir
snaeros@frettabladid.is
Þurfum að berjast fyrir réttlæti
Arnór Dan Arnarson, tónlistarmaður og söngvari hljómsveitarinnar Agent Fresco, varð fyrir alvarlegri líkamsárás fyrir tveimur
árum. Hann segir að biðin eftir því að fá niðurstöðu í mál hans hafi verið mun erfiðari en hann átti von á. Hann hvetur fórnar-
lömb til að kæra ofbeldi þrátt fyrir að kerfið sem taki á móti þeim virðist ekki í stakk búið til að takast á við vandann.
ARNÓR DAN ARNARSON Er tilbúinn að halda áfram eftir að hafa fengið réttlætinu fullnægt í Hæstarétti. MYND/VALLI
LEMSTRAÐUR Svona leit Arnór út eftir
árásina. MYND/AÐSENT
Þetta mál er búið að bíða í tvö ár og
ég veit enn ekki af hverju þeir gerðu þetta.