Fréttablaðið - 29.03.2014, Blaðsíða 26

29. mars 2014 LAUGARDAGUR| HELGIN | 26
Bræður munu berjast
og að bönum verðast,
munu systrungar
sifjum spilla;
hart er í heimi,
hórdómur mikill,
skeggöld, skálmöld,
skildir eru klofnir,
vindöld, vargöld,
áður veröld steypist,
mun engi maður
öðrum þyrma.
Þetta erindi úr Völuspá á ekki við bræðurna Snæ-björn og Baldur Ragnars-syni. Þótt þeir séu báðir í hljómsveitinni Skálmöld og geri sitt besta til að
koma á skeggöld þá eru þeir mjög
nánir og segjast ekki einu sinni hafa
slegist sem börn. Þeir eru saman í
fjölmörgum hljómsveitum, hafa
unnið saman í leikhópnum Lottu
og fleiri leikverkum, segjast hittast
um það bil 200 daga á ári og vera
í meira og minna sambandi þess á
milli. Þessa dagana æfa þeir baki
brotnu á Stóra sviði Borgarleik-
hússins þar sem plata þeirra Bald-
ur, frá 2010, mun birtast áhorfend-
um í formi leikverks á föstudaginn
kemur. En hvernig þróaðist þessi
þungarokksplata yfir í leikhúsverk?
Snæbjörn: Við höfum flestir
unnið mikið í leikhúsi og það lá
alltaf sú hugsun að baki Baldri að
þetta væri leikverk. Hvernig það
nákvæmlega þróaðist að samræður
við Borgarleikhúsið hófust man ég
reyndar ekki, en hugmyndin hvarf-
aðist mjög hratt og nú er næstum
komið að frumsýningu.“
Snæbjörn hefur skrifað nokkur
leikrit og Baldur samið tónlist við
þó nokkur leikverk en þeir segjast
voðalega lítið skipta sér af því hvaða
leið leikstjórinn, Halldór Gylfason,
fari við uppfærsluna. „Allavega
ekki ennþá,“ bætir Baldur við.
Áður en Skálmöld varð til voru
þeir bræður þekktastir sem með-
limir hljómsveitarinnar Ljótu hálf-
vitanna frá Húsavík, þar sem þeir
ólust upp. Hvernig þróuðust þeir frá
sakleysislegum þjóðlagapönkurum
yfir í þungarokksjötna?
Snæbjörn: „Við tveir höfum bara
alltaf verið að spila tónlist. Það var
mikil tónlist heima og okkur var
kennt að tónlist væri bara tónlist.
Ljótu hálfvitarnir voru bara enn
eitt skrefið og Skálmöld eitt í við-
bót. Reyndar er hugmyndin að baki
eldgömul, við Björgvin, söngvari
Skálmaldar, spiluðum þungarokk
áður en við fengum bílpróf. Og auð-
vitað kom Baldur inn í þetta með
okkur þegar hann var orðinn nógu
gamall. Við erum voða lítið að búa
til tónlist nema hinn bróðirinn sé
með.“
Baldur: „Þegar þið Björgvin
voruð að spila þungarokk og pönk
var ég náttúrulega bara barn.
Nokkrum árum seinna ert þú flutt-
ur suður og ég að spila hardcore
með félögum mínum á Húsavík.
Það er geysilega aggressíft tónlist-
arform og skemmtilegt þannig að
skrefin yfir í þungarokkið voru ekk-
ert stór. Rætur okkar beggja liggja
miklu nær þungarokkinu en Hálf-
vitunum.“
Faðir bræðranna var skólastjóri
Tónlistarskóla Húsavíkur og þeir
voru aldir upp við klassískt tón-
listarnám. Kom aldrei til greina að
leggja klassíkina fyrir sig?
Snæbjörn: „Pabbi, og mamma
reyndar líka, studdi okkur bara í
því sem við vildum gera. Ef við vild-
um ekki verða snillingar á fiðlu, til
dæmis, þá var það bara allt í lagi
og fullur stuðningur við það. Helga
systir okkar er miklu meiri pæl-
ari en við, hún er til dæmis góð á
hljóðfæri, enda menntað tónskáld,
á meðan við erum bara í þunga-
rokkshljómsveit. Við fengum mjög
klassískt uppeldi tónlistarlega,
en skilaboðin voru samt alltaf að
tónlist væri bara tónlist og það eina
sem skipti máli væri að gera þetta
almennilega.“
Baldur: „Við höfum ekki þenn-
an metnað að vilja verða einleik-
arar. Okkar tónlistaráhugi hefur
alltaf legið miklu meira í því að búa
til tónlist. Ég er reyndar í á bilinu
sex til tíu hljómsveitum, þannig að
þungarokkið er engin þungamiðja
í minni tónlistarsköpun. Þetta for-
dómaleysi gagnvart tónlistarteg-
undinni var góður grunnur og ekki
síður þau skilaboð að maður ætti að
leggja sig allan í hana sama hvaða
skilgreiningu hún fengi.“
Snæbjörn: „Já, og setja eitthvað
nýtt í þetta, pabbi hamraði mikið á
því. Ekki reyna að semja eða spila
eins og einhver annar heldur alltaf
að setja eitthvað af sjálfum sér í tón-
listina. Það er held ég lykillinn að
því hvað við erum óhræddir við að
gera furðulega hluti.“
Talandi um furðulega hluti, þú ert
á leið í Eurovision, hvað finnst þér
um það?
„Já, andskotinn, en ef það er
hringt í mann og maður beðinn að
syngja bakrödd með Óttari Proppé
þá segir maður auðvitað bara já,
annað kemur ekki til greina. Þetta
verður bara skemmtilegt. Góðir
drengir, gott lag og bara gleði.“
Það eru sex ár á milli bræðranna
og eðlilegt að álykta að Snæbjörn
hafi að einhverju leyti alið Baldur
upp í tónlistinni en þeir harðneita
því.
Snæbjörn: „Ég var ekkert að ala
hann upp og það voru aldrei nein
átök á milli okkar. Við vorum strax
bara voða miklir einstaklingar.
Baldur fór til dæmis ekkert sömu
leið og ég í tónlistinni framan af,
alls ekki. Við erum líka mjög ólíkir
í tónlistarhugsun í dag.“
Baldur: „Já, það er sko alveg
óhætt að segja það.“
Textar Snæbjarnar við tónlist
Skálmaldar hafa líka vakið athygli
og þykja ólíkir því sem aðrir eru að
gera. Skiptir það hann miklu máli að
endurlífga gömlu bragformin?
Snæbjörn: „Pabbi kenndi mér
þetta allt þegar ég var lítill. Bæði
bragfræði og goðafræði. Svo hrærð-
ist þetta bara svona saman í höfðinu
á mér. Það var mikill áhugi á goða-
fræðinni, upprunanum og Íslend-
ingasögunum á heimilinu, án þess
að því væri neitt troðið ofan í okkur
og það var í rauninni stór partur af
því að Skálmöld varð til. Ég vissi frá
upphafi að ég ætlaði að yrkja svona
texta, um þetta efni. Mér fannst
bara svo skrítið að það væri eng-
inn búinn að gera þetta. Það hentar
mjög vel að yrkja montið og kjarn-
yrt því það syngst svo ofboðslega
vel. Mér finnst líka gaman að þetta
hefur orðið til þess að fólk á okkar
reki og yngra er allt í einu farið að
pæla í bragfræði, goðafræði og upp-
runa okkar.“
Þessi áhersla á upprunann og
goðafræðina hefur oft verið tengd
við stefnu þjóðernissinna eða
nýnasista, hefur ekkert verið reynt
að klína þeim stimpli á ykkur?
Baldur: „Jú, jú, það hefur verið
reynt. Við höfum fengið alls konar
óhróður inn á heimasíðuna okkar, en
við bara hjólum í það og kæfum það
í fæðingu. Það er svo himinlangt frá
því sem við trúum á.“
Snæbjörn: „Það er líka óþolandi
þegar einhverjir svona drullusokkar
eru að reyna að eigna sér það sem
maður er að gera. Þetta stendur
engan veginn fyrir það sem nýnas-
istar trúa á.“
Þið eruð báðir í öllum þessum
hljómsveitum, Snæbjörn vinnur
á auglýsingastofu frá níu til fimm
virka daga, Baldur hefur verið á
kafi í leikhústónlistinni. Er einhver
tími til að sinna einhverjum öðrum
áhugamálum?
Snæbjörn: „Já, já, en þau fara nú
ekkert hátt núna. Tónlistin hefur
alltaf verið áhugamál númer eitt.
Leiklistin hefur minnkað, en hún er
nú samt alltaf bak við eyrað.“
Baldur: „Tónlistin er eina áhuga-
málið sem maður getur ekki huns-
að. Hún öskrar alltaf á mann og það
er enginn séns að sinna henni ekki.
Og með öllu þessu spileríi þá fer
ekki hjá því að sófinn heima skori
hátt þegar maður á frí. Ég reynd-
ar lét það eftir mér að drífa mig í
ferðalag, er rétt kominn heim eftir
þriggja mánaða flakk um Suður-
Ameríku, en svo kom maður auð-
vitað bara heim aftur til að spila.“
Er ekkert erfitt að hafa svona
mörg ólík pródjekt í gangi í einu?
Snæbjörn: „Við eigum ekki börn,
það munar miklu. Langflestir í
kringum okkur, allir í Skálmöld
til dæmis, eru með fjölskyldur og
þurfa að sinna þeim. Við eigum bara
kærustur og komum heim þegar
okkur sýnist. Þær eru auðvitað frá-
bærar og það þarf að sinna þeim,
ekki misskilja mig, en það er auð-
veldara að hagræða tímanum með
kærustu en með börn.“
Baldur: „Þær eru voðalega dug-
legar. Þarf ekki að hátta þær klukk-
an níu og þær sjá alveg um að fá sér
að borða sjálfar. En svona í alvöru
þá munar það svakalega miklu að
vera ekki með börn. Hinir í hljóm-
sveitunum græða líka á því þar sem
þeir geta verið að sinna börnunum
sínum á meðan við erum að vasast
í málunum.“
Þungarokk er oft tengt uppreisn
unglingsáranna, sjáið þið fyrir
ykkur að vera enn á sviðinu með
Skálmöld um sextugt?
Snæbjörn: „Já, hvers vegna ekki?
Ég sé allavega ekki sjálfan mig
fyrir mér að stofna ballband sem
syngur bara „Ú, beibí, ég elska þig
mikið.“
Baldur: „Það gildir það sama um
Ljótu hálfvitana og Skálmöld. Þær
eru drifnar áfram af ofboðslegum
áhuga allra meðlima á því sem verið
er að gera. Hálfvitarnir eru níu ára
band og Skálmöld að verða fimm
ára og þetta er ennþá bara ofboðs-
lega skemmtilegt. Á meðan okkur
finnst það get ég ekki séð nokkra
ástæðu til að hætta. Það skilar sér
líka til áhorfenda og ég held að stór
hluti af vinsældum Skálmaldar sé
því að þakka hvað við sjálfir höfum
brennandi áhuga á tónlistinni.“
Ég er reynd-
ar í á bilinu sex til
tíu hljómsveitum,
þannig að þunga-
rokkið er engin
þungamiðja í
minni tónlistar-
sköpun.
Baldur
Hljómsveitir
Skálmöld, Ljótu
hálfvitarni, Bófar,
Innvortis, Danshljóm-
sveitin Hommar,
Dætrasynir
Ég vissi frá
upphafi að ég
ætlaði að yrkja
svona texta, um
þetta efni. Mér
fannst bara svo
skrítið að það
væri enginn
búinn að gera
þetta.
Snæbjörn
Hljómsveitir
Skálmöld, Ljótu
hálfvitarnir, Bófar,
Innvortis, Danshljóm-
sveitin Hommar
Friðrika
Benónýsdóttir
fridrikab@frettabladid.is
Tónlistin öskrar alltaf á mann
Hljómsveitin Skálmöld hefur notið ótrúlegra vinsælda undanfarið miðað við þungarokkshljómsveit og nú er í upp-
siglingu leiksýning byggð á fyrstu plötu þeirra, Baldri. Bræðurnir Snæbjörn og Baldur Ragnarssynir eru ekki í neinum
vafa um að vinsældirnar séu mikið því að þakka hvað hljómsveitarmeðlimum þykir gaman að flytja þessa tónlist.
BRÆÐUR Í
TÓNLISTINNI Snæbjörn
er í fimm hljómsveitum
og Baldur í sex. Skálm-
öld á þó sérstakan sess í
hjarta þeirra beggja.
FRÉTTABLAÐIÐ/VILHELM