Læknablaðið - 15.04.2000, Síða 60

UMRÆÐA & FRETTIR / NIÐURSKURÐUR
Stjómað með tilskipunum
Rætt við Jón
Snædal yfirlækni
á Landspítala
Landakoti og
varaformann LÍ
um niðurskurð á
sjúkrahúsum og
áhrif hans á
starfsumhverfið.
Hver ber
ábyrgðina?
Jón Snœdal.
Eftir áramótin síðustu hófst mikil umræða um
niðurskurð á sjúkrahúsunum. Að sögn stjórnmála-
manna hafði útgjaldaaukningin til heilbrigðiskerfis-
ins farið úr böndunum og við því þurfti að bregðast.
Úrræðin voru gamalkunnug: lokun deilda, lenging
sumarlokana og jafnvel lokun til frambúðar. En helst
mátti þetta þó ekki bitna á þjónustustiginu.
Þær deildir sem helst lentu í skotlínunni að þessu
sinni voru geðdeild og bráðadeild fyrir aldraða á
Landspítala Fossvogi (áður Sjúkrahúsi Reykjavíkur,
þar áður Borgarspítalanum). Töluvert hefur verið
fjallað um lokun geðdeildarinnar og læknar og aðrir
gengið fram fyrir skjöldu til varnar deildinni. Minna
hefur hins vegar farið fyrir umræðu um boðaða lokun
bráðadeildar fyrir aldraða. Það kann að stafa af því
að menn trúa því almennt ekki að stjórnvöld ætli sér í
raun og veru að loka þessari deild því með því væri
verið að vega alvarlega að því fyrirkomulagi sem
komið var á í sjúkrahúsþjónustu við aldraða fyrir
þremur árum og mikil sátt hefur ríkt um.
Jón Snædal yfirlæknir og varaformaður LI er einn
þeirra sem tók þátt í að koma á því kerfi sem nú er
starfað eftir og Læknablaðinu lék forvitni á að vita
hvernig hann metur þær tillögur sem fram hafa komið
um lokun bráðadeildarinnar.
Virkasti hlutinn skorinn burt
„Það hefur náðst góð sátt um starfsemi okkar. Við
teljum okkur vera komin með nokkuð góðan ramma
utan um þá þjónustu sem við veitum og það ríkir sátt
um það hvaða þjónustu við eigum að veita. Starfsem-
in er annars vegar fólgin í bráðastarfsemi á deildun-
um við Hringbraut og í Fossvogi og hins vegar endur-
hæfingu og langtímameðferð hér á Landakoti. Við
reynum að taka við fjölveiku fólki af bráðadeildum,
einkum þegar fólk er í ruglástandi og öldruðum sem
umhverfið hefur gefist upp á að sinna. Við höfum hins
vegar búið lengi við þann vanda að fráflæðið frá okk-
ur hefur verið skert vegna þess að það ríkir skortur á
hjúkrunarheimilum.
En það sem nú bætist við kippir nánast fótunum
undan starfsemi okkar. Það er tekin ákvörðun um
það í framkvæmdastjórn sjúkrahússins með blessun
ráðuneytisins að steypa saman æðaskurðdeildunum
tveimur og sljórnendum í Fossvogi falið að finna
henni pláss. Eftir að hafa skoðað það mál ákveða þeir
að setja hana niður í húsnæði öldrunardeildarinnar
og loka henni þar með. I stað 25 plássa koma sex rúm
inni á annarri deild á forræði annarra.
Við eigum mjög erfitt með að sjá hvernig við get-
um brugðist við þessu. Við höfum rætt þá leið að
koma á sjúkrahústengdri heimaþjónustu en engin
ákvörðun verið tekin og í raun finnst okkur að slíkt
eigi að ákveða án tillits til afdrifa deildarinnar í Foss-
vogi. Við höfum sagt að við getum ekki tekið þessari
skerðingu án þess að það komi niður á þjónustunni.
Við skerðum því þjónustuna við bráðadeildirnar og
færum vandann yfir á þær. Það er verið að taka af
okkur virkasta hlutann af starfseminni.“
\
284 Læknablaðið 2000/86