Læknablaðið - 15.02.2004, Blaðsíða 91

SÉRLYFJATEXTAR
Levitra, fllmuhúðuð tafla A
Bayer AG/ GlaxoSmithKline M; L E V I T R Á
R 0 ATC-flokkun: G04BE09 \f (VARDENAFIL HCI)
Virk innihaldsefni: Vardenafil 5 mg, 10 mg, 20 mg.
Ábendingar
Til meðferðar við ristruflunum (erectile dysfunction), þegar stinning getnaðarlims
naest ekki eða helst ekki nægilega lengi til að hægt sé að hafa viðunandi samfarir.
Til þess að LEVITRA virki er kynferðisleg örvun nauðsynleg. LEVITRA er ekki
zdað konum.
Skammtar og lyfjagjöf
Lyfið er ztlað til inntöku og er ekki ztlað einstaklingum yngri en 18 ára.
Ráðlagður skammtur er 10 mg sem tekinn er eftir þörfum um það bil 25 dl
60 mínútum fyrir samfarir. Með hliðsjón af verkun og hvernig lyfið þolist má
auka skammtínn i 20 mg eða minnka I 5 mg. Hámarksskammtur sem mzlt er
með er 20 mg. Hámarksskammtatíðni sem mzlt er með er einu sinni á
sólarhring. LEVITRA má taka inn með mat eða án. Töf getur orðið á virkni
ef lyfið er tekið með fituríkri máltfð.
Aldraðir Þar sem úthreinsun vardenaflls er minnkuð hjá öldruðum á að byrja
á 5 mg skammtí. Með hliðsjón af verkun og hvemig lyfið þolist má auka
skammtinn i 10 og 20 mg.
Skert lifrarstarfsemi: Handa sjúklingum með vzga/í meðallagi skerta lifrarstarfsemi
(Child-Pugh A-B) skal íhuga 5 mg upphafsskammt, sem má auka I 10 mg og
síðan 20 mg með hliðsjón af verkun og hvemig lyfið þolist. Lyfjahvörf vardenafils
hafa ekki verið könnuð hjá sjúklingum með alvarlega skerta lifrarstarfsemi
(Child-Pugh C).
Skerta nýmastarfsemi: Ekki er nauðsynlegt að breyta skömmtum hjá sjúklingum
með vzga/í meðallagi skerta nýmastarfsemi.Þar sem nýmastarfsemi er alvarlega
skert (kreatínln úthreinsun < 30 ml/mfn.) skal íhuga 5 mg upphafsskammt, sem
má auka f 10 mg og slðan 20 mg með hliðsjón af verkun og hvernig lyfið þolist.
Sjúklingar sem nota önnur lyf: Við samtímis gjöf (CYP) 3A4 hemilsins,
erýtrómýsins á skammtur vardenafils ekki að vera stzrri en 5 mg.
Frábendingar
Samtimis gjöf vardenafils og nítrata eða efna sem gefa frá sér köfnunarefnisoxíð
(svo sem amýlnítrít) I öllum lyfjaformum er frábending. Lyf til meðferðar við
ristruflunum, þar með talið vardenafíl, á ekki að gefa körlum sem ráðið er frá
þvi að stunda kynlíf (t.d. sjúklingum með alvarlega hjarta- og zðasjúkdóma
eins og hvikula hjartaöng eða alvariega hjartabilun New York Heart Association
(NYHA) III eða IV. Öryggi við notkun vardenafíls hefur ekki verið kannað hjá
eftirtöldum sjúklingahópum og því er notkun lyfsins ekki ráðlögð þar til frekari
upplýsingar liggja fyrir alvarlega skert lifrarstarfsemi (Child-Pugh C), langt
genginn nýmasjúkdómur með þörf fýrir himnuskilun, lágþrýstingur (blóðþrýstingur
< 90/50 mmHg), nýleg heilablzðing eða hjartadrep (innan 6 mánaða), hvikul
hjartaöng og þekktur arfgengur hrörnunarsjúkdómur I sjónhimnu svo sem
arfgengur zðukyrkingur (retinitis pigmentosa). Samtlmis notkun vardenafíls
og öflugra CYP3A4 hamla (rítónavlr, indlnavír, ketókónazól og ítrakónazól (til
inntöku)) er frábending hjá körlum eldri en 75 ára. Ofnzmi fyrir virka efninu
eða einhverju hjálparefnanna.
Sérstök varnaðarorð og varúðarreglur við notkun
• Kanna skal sjúkdómssögu og gera greiningu á ristruflun og ganga úr skugga
um hugsanlega undirliggjandi orsök áður en ákvörðun er tekin um notkun
lyfsins. Áður en einhver meðferð við ristruflunum er hafin á Izknirinn að
kanna ástand hjarta og zðakerfis sjúklings þar sem nokkur áhztta fylgir þvi
að hafa samfarir hvað varðar hjartað.
• Vardenafil hefur zðavikkandi eiginleika, sem geta leitt til tfmabundinnar
Izkkunar á blóðþrýstingi.
• Lyf sem notuð eru sem meðferð við ristruflunum skulu notuð með varúð
hjá sjúklingum með vanskapaðan getnaðarlim (svo sem beygðan lim,
bandvefshersli 11 im (cavernosal fibrosis) eða Peyronies-sjúkdóm) eða
sjúklingum með sjúkdóma sem geta valdið sistöðu getnaðarlims (td.
sigðfrumublóðleysi, mergzxlisger (multiple myeloma) eða hvftblzði).
• Öryggi og verkun af notkun vardenafils samtímis annarri meðferð við
ristruflunum hefur ekki verið rannsökuð. Þvi er ekki mzlt með notkun slíkra
samsetninga.
• Samtimis notkun vardenafils og alfa blokka getur valdið einkennum lágþrýstings
hjá sumum sjúklingum. Ekki er þvi mzlt með samtímis notkun þessara lyfja
fyrr en frekari upplýsingar eru haldbzrar.
• Forðast á samtfmis notkun vardenafíls og öflugra CYP3A4 hemla (rítónavír,
indínavír, ketókónazól og itrakónazól (til inntöku)), þar sem plasmagildi
vardenafils hzkka mjög mikið ef þessi lyf eru gefin samtímis.
• Nauðsynlegt getur verið að breyta skömmtum vardenafils ef CYP 3A4
hemilinn, erýtrómýsin er gefinn samtfmis.
• Greipaldinsafi getur valdið aukningu á blóðþéttni vardenafils. Forðast á
samtfmis notkun.
• Vardenafil hefur ekki verið rannsakað hjá sjúklingum með mznuskaða eða
annan sjúkdóm 1 miðtaugakerfi, hjá sjúklingum með minnkaða kynlöngun,
sjúklingum sem hafa gengist undir skurðaðgerð á grindarholi (nema
taugaverndandi blöðruhálskirtilsnám), eða hafa fengið grindarholsáverka eða
geislameðferð.
• In vitro rannsóknir á blóðflögum manna benda ekki til þess að vardenafil
minnki samloðun blóðflagna en við háa þéttni (yfir Izkningalegri þéttni)
eykur vardenafil áhrif natrfumnítróprússfðs (efnis sem gefur frá sér
köfnunarefnisoxíð), gegn samloðun blóðflagna. Hjá mönnum hefur vardenafil
hvorki áhrif á blzðingartima eitt sér né I samsetningu með asetýlsalisýlsýru.
Engar upplýsingar eru fýrirliggjandi um öryggi við gjöf vardenafíls handa
sjúklingum með blzðingasjúkdóma eða virkt ztisár. Þvi skal aðeins gefa
þessum sjúklingum vardenafil eftir íurlegt mat á ávinningi og áhzttu.
HEIMILDIR
I: Potempa AJ et al. Eur Urol. Suppl 2003,2,1:96
2: Valqueita et al. Int J Impot Res 2002, !4v(Suppl3):S88.
Áhrif á haefni til aksturs og notkunar véla
Þar sem svimi hefur komið fram i klínfskum rannsóknum á vardenafíli skulu
sjúklingar vera meðvitaðir um viðbrögð sin við LEVITRA áður en þeir aka eða
nota vélar.
Aukaverkanir
Fleiri en 3.750 sjúklingar hafa fengið LEVITRA í klíniskum rannsóknum.
Aukaverkanirnar voru yfirleitt timabundnar og vzgar/í meðallagi alvarlegar
Algengustu aukaverkanirnar sem koma fram hjá 10% sjúklinga er höfuðverkur
og andlitsroði. Eftirtaldar aukaverkanir hafa komið fram f klíniskum rannsóknum:
Mjög algengar ( 10%): Andlitsroði, höfuðverkur. Algengar (> 1% < 10%):
Meltingartruflun, ógleði, svimi, nefslímubólga. Sjaldgzfar aukaverkanir (> 0,1%
< 1%): Háþrýstingur, Ijósnzmi, óeðlileg sjón. Mjög sjaldgzfar aukaverkanir
(>0,01% < 0,1%): Ofstzling (hypertonia), lágþrýstingur, yfirlið, ristruflanir.
Mat á augnstarfsemi við gjöf á tvöföldum ráðlögðum hámarksskammti af
vardenafili leiddi f Ijós timabundna breytingu á hzfni til að greina á milli lita á
blá/grzna sviðinu og á fjólubláa sviðinu einni klst eftir gjöf lyfsins. Þessi breytíng
hafði gengið til baka eftir sex klst og engar breytingar voru greinanlegar eftir
24 klst Meirihluti þessara sjúklinga fékk engin huglzg augneinkenni (subjective
visual symptoms).
Alvarleg áhrif á hjarta og xðakerfið, þar með talin heilablzðing, hjartadrep,
skyndilegur hjartadauði, skammvinnt blóðþurrðarkast (transient ischemic
attack) og hjartsláttartruflanir frá sleglum (ventricular arrhythmia) hafa komið
fram eftir markaðssetningu annars lyfs i þessum flokki.
Ofskömmtun
( rannsóknum á heilbrigðum einstaklingum með gjöf stakra skammta allt að
og að meðtöldum 80 mg á dag þoldust þeir án þess að fram kzmu alvarlegar
aukaverkanir. Þegar vardenafil var gefið i stzrri skömmtum og tíðara en i
ráðlagðri meðferð (40 mg tvisvar sinnum á dag) komu fram tilvik um alvarlega
bakverki. Þetta tengdist ekki neinum eituráhrifum á vöðva eða taugar. Við
ofskömmtun skal viðhafa venjulega stuðningsmeðferð eftir því sem við á.
Himnuskilun er ekki talin hraða úthreinsun þar sem vardenafil er mikið bundið
plasmapróteinum og skilst ekki út i þvagi sem neinu nemur.
Pakkningar og verð I. júlí 2003:
Filmuhúðuð tafla 5 mg: 4 stk. (þynnupakkað) 4.091 kr.; 12 stk. (þynnupakkað)
10.070 kr.. Filmuhúðuð tafla 10 mg: 4 stk. (þynnupakkað) 4.564 kr.; 12 stk.
(þynnupakkað) 11.521 kr. Filmuhúðuð tafla 20 mg: 4 stk. (þynnupakkað) 5.502
kr.; 12 stk. (þynnupakkað) 13.725 kr. 20.08.03
(Bayer HealthCare
m
GlaxoSmithKline
Seroxat
GlaxoSmithKline
TÖFLUR; N 06 A B 05 R B
Hver tafla inniheldur: Paroxetinum INN, klóríð, hemihydric. 22,8 mg, samsvarandi
Paroxetinum INN 20 mg. Töflurnar innihalda litarefnið títantvíoxíð (E171).
Ábendingar: Þunglyndi (ICD-10: Meðalalvarleg til alvarleg þunglyndisköst).
Þráhyqgju- og/eða áráttusýki. Felmtursköst (panic disorder). Félagslegur
ótti/féíagsleg fælni. Almenn kvfðaröskun. Áfallastreituröskun.
Skammtar og lyfjagjöf:
Fullorðnir
Þunglyndi: Mælt er með 20 mg á daq sem upphafsskammti, sem má auka í allt
að 50 mg á dag háð svörun sjúklings. Oldruðum skal ekki gefinn stærri skammtur
en 40 mg á dag.
Þráhyggju-áráttusýki: Mælt er með 40 mg skammti á dag, en hefja skal meðferð
með 20 mg á dag. Auka má skammt í alít að 60 mg á dag háð svörun sjúklings.
Felmtursköst: Mælt er með 40 mg skammti á dag, en hefja skal meðferð með
10 mg á dag. Auka má skammt í allt að 60 mg á daq háð svörun sjúklings.
Félagslegur ótti/félagsleg fælni: Mælt er með 20 mg skammti á dag, sem má
auka í aílt að 50 mg á dag háð svörun sjúklings. Skammtur er aukinn um 10
mg hverju sinni eftir þörfum.
Almenn kviöaröskun: Mælt er með 20 mg skammti á dag. Auka má skammtinn
um 10 mg hverju sinni, hiá þeim sjúklingum sem svara ekki 20 mg skammti,
að hámarki 50 mg á dag náð svörun sjúklings.
Áfallastreituröskun: Mælt er með 20 mg skammti á dag. Auka má skammtinn
um 10 mg hverju sinni, hiá þeim sjúklingum sem ekki svara 20 mg skammti,
að hámarki 50 mg á dag háð svörun sjúklings.
Börn: Lyfið er ekki ætlað börnum.
Frábendingar: Þekkt ofnæmi fyrir paroxetíni eða öðrum innihaldsefnum lyfsins.
Varnaðarorð og varúðarreglun Paroxetín á ekki að gefa sjúklingum samtímis
MAO-hemlum og ekki fyrr en 2 vikum eftir að gjöf MAO-hemla hefur verið
hætt. Eftir það skal hefja meðferð varlega og auka skammta smám saman þar
til æskileg svörun næst. Ekki skal hefja meðferð með MAO-hemlum innan
tveggja vikna eftir að meðferð með paroxetíni hefur verið hætt. Hjá sjúklingum
sem þegar eru á meðferð með róandi lyfjum skal gæta varúðar við gjöf paroxetlns,
eins og annarra sérhæfðra serótónín endurupptökuhemla (SSRI lyfja), þar sem
við samtlmis notkun þessara lyfja hefur verið greint frá einkennum sem gætu
verið vísbending um illkynja sefunarheilkenni. Eins og við á um önnur geðdeyfðarlyf
skal gæta varúðar við notkun paroxetíns hjá sjúklingum sem þjást af oflæti.
Sjálfsmorðshætta er mikil þegar um þunglyndi er að ræða og getur hún haldist
þótt batamerki sjáist. Því þarf að fylgjast vel með sjúklingum í byrjun meðferðar.
Við meðferð á þunglyndistlmabilum sjúklinga með geðklola geta geðveikieinkenni
versnað. Hjá sjúklingum með geðhvarfasyki (manic-depressive sjúkdóm), getur
sjúkdómurinn sveiflast yfir í oflætisfasann (manlu). Gæta skal almennrar varúðar
við meðhöndlun þunqlyndis hjá sjúklinqum með hjartasiúkdóma. Nota skal
paroxetln með varúð hjá sjúklingum með flogaveiki.Við alvarlega skerta lifrar-
og/eða nýrnastarfsemi skal nota lægstu skammta sem mælt er með. Einstaka
sinnum hefur verið greint frá lækkun natríums í blóði, aðallega hjá öldruðum.
Lækkunin gengur ytirleitt til baka þegar notkun paroxetlns er hætt. Mælt er
með þvl aðdregið sé úr notkun smám saman þegar hætta á notkun lyfsins.
Gláka: Eins og aðrir sérhæfir serótónín viðtakahemlar (SSRI) veldur paroxetín
einstaka sinnum útvíkkun sjáaldra og skal því nota það með varúð hjá sjúklingum
með þrönghornsgláku.
Einungis takmörkuð klfnísk reynsla er af samtímis meðferð með paroxetíni og
raflosti.
Milliverkanir: Vegna hamlandi áhrifa paroxetíns á cýtókróm P450 kerfið I
lifrinni (P450 II D6) getur það hægt á umbroti lyfja sem umbrotna fyrir tilstilli
þessa enzvms, t.d. sumra þrfhringlaga geðdeyfðarlýfja (imipramfns, desípramíns,
amitriptýlins, nortriptýlfns), sterkra geðlyfja at flokki tenótíazína (t.d. perfenazfns
og tiórídazíns) auk lyfja við hjartsláttartruflunum í flokki 1C (t.d. flekaíníðs og
própafenóns).
I rannsókn á milliverkunum in-vivo þar sem gefin voru samtímis (við stöðuga
þéttni) paroxetín og terfenadín (enzýmhvarfetni fyrir cýtókróm CYP3A4) komu
engin áhrif af paroxetíni fram á lyfjanvörf terfenaaíns. Ekki er talið að samtlmis
notkun paroxetíns og annarra efna, sem eru enzýmhvarfefni fyrir CYP3A4, hafi
neina hættu í för með sér.
Ekki er talið nauðsynlegt að breyta upphafsskömmtun þegar gefa á lyfið samhliða
lyfjum sem eru þekkt fyrir að örva enslmumbrot (t.d. karbamazepin,
natriumvalpróat). Allar siðari skammtabreytingar skal miða við klínísk áhrif (þol
og virkni).
Samtlmis notkun címetidíns og paroxetins getur aukið aðgengi paroxetlns.
Daglea gjöf paroxetíns eykur blóðvökvaþéttni prócýklidíns marktækt; önnur
andkólínvirk lyf gætu orðið fyrir svipuðum áhrifum. Lækka skal skammta
prócýklidíns ef vart verður andkólínvirkra áhrifa. Eins og við á um aðra sérhæfða
serótónin endurupptökuhemla getur samtímis notkun paroxetíns og
serótónínvirkra efna (t.d. MAO-hemla, L-trvptófans) leitt til 5HTtengdra verkana
(Serótóninvirk heilkenni; sjá kafla 4.8). Áhætta við notkun paroxetíns með
öðrum efnum sem verka á miðtaugakerfið hefur ekki verið metin kerfisbundið.
Ber þvi að gæta varúðar ef nauðsynlega þarf að gefa þessi lyf samtímis.Gæta
skal varúðar hjá sjúklinpum á samhliða meðferð með paroxetini og litíum vegna
takmarkaðrar reynslu njá sjúklingum. Gæta skal varúðar við samtímis notkun
paroxetlns og alkóhóls.
Meöganga og brióstagjöf: Takmörkuð reynsla er af notkun lyfsins á meðgöngu
og lyfið skilst út I brjóstamjólk og á því ekki að nota það samhliða brjóstagjöf.
Akstur: Siá kafla um aukaverkanir.
Aukaverkanir:
Algengar (>1%):
Meltingarfæri: Ogleði, niðurgangur, munnþurrkur, minnkuð matarlyst,
meltingartruflanir, næqðatregða, uppköst, truflanir á bragðskyni, vindgangur.
Miðtaugakerfi: Svefnhöfgi, þróttleysi, seinkun á sáðláti, brenglun á
kynlifsstarfsemi, skjálfti, svimi, æsingur, vöðvatitringur, taugaveiklun.
Þvag- og kynfæri: Þvaglátatruflanir.
Augu: Þokusýn.
Húo: Aukin svitamyndun.
Sjaldgæfar (<1%):
Almennar: Bjúgur (á útlimum og I andliti), þorsti.
Miðtaugakerfi: Væqt oflæti/oflæti, tilfinningasveiflur.
Hjarta- og æðakerfí: Gúlshraðsláttur (sinus trachycardia).
Mjög sjaldgæfar(<0,1 %)
AÍmennar: Serótóninvirkt heilkenni.
Blóð: Óeðlilegar blæðingar (aðallega blóðhlaup í húð (ecchymosis) og
Suri) hafa einstaka sinnum verið skráðar, blóðflagnafæð.
augakerfi: Rugl, krampar.
Innkirtlar: Einkenm llk ofmyndun prólaktins, mjólkurflæði.
Húð: Ljósnæmi.
Lifur: Tímabundin hækkun á lifrarenzýmum.
Taugakerfi: Extrapýramldal einkenni.
Augu: Bráð gláka.
Timabundið of lágt gildi natríums I blóði (gæti verið í tengslum við óeðlilega
seytrun ADH), einkum hjá eldri sjúklingum. Tímabundin hækkun eða lækkun
á olóðþrýstingi hefur verið skráð við paroxetínmeðferð, oftast hjá sjúklingum
sem eru fyrir með of háan blóðþrýstinq eða kvíða. Alvarleg áhrit á íifur koma
stöku sinnum fyrir og skal þá meðferð nætt. Sé sjúklingur tekinn snöggleqa af
meðferð geta komið fram aukaverkanir eins og svimi, geðsveiflur, svefntrufíanir,
kvíði, æsmgur, ógleði og svitaköst. Fái sjúklingur krampa skal strax hætta
meðferð.
Ofskömmtun: Þær upplýsingar sem til eru um ofskömmun paroxetíns hafa
sýnt að öryggismörk þess eru víð. Greint hefur verið frá uppköstum, útvíkkun
sjáaldra, sótthita, breytingum á blóðþrvstingi, höfuðverki, ósjálfráðum
vöðvasamdrætti, órósemi, kvíða og hraðtakti við ofskömmtun paroxetlns auk
þeirra einkenna sem greint er frá I kaflanum „Aukaverkanir". Sjúklingar hafa
almennt náð sér án alvarleqra afleiðinga, iafnvel þegar skammtar allt að 2000
mp hafa verið teknir I einu. Oðru hvoru nefur verið greint frá dái eða brevtingum
á njartalínuriti og örsjaldan frá dauðsföllum, yfirleitt þegar paroxetín hetur verið
tekið í tengslum við önnur geðlyf með eða án alkóhóls. Ekkert sértækt mótefni
er þekkt.
Meðferðin skal vera samkvæmt almennum reglum um meðferð við ofskömmtun
á þunglyndislyfjum. Þar sem við á skal tæma magann annað hvort með þvl að
framkalía uppköst eða magaskolun eða hvort tveggja. I kjölfar magatæmingar
má gefa 20 til 30 g af virkum lyfjakolum á 4 til 6 klst. fresti fyrsta sólarhringinn
eftir inntöku. Veita skal stuðningsmeðferð með tlðu eftirliti lífsmarka og ítarlegum
athugunum.
Lyfhrif: Lækningaleg verkun paroxetíns næst við sértæka hömlun á endurupptöku
serótónlns. Paroxetín hemur ekki endurupptöku annarra taugaboðefna.
Séreinkenni þess eru að það hefur nánast enga andkóllnvirka, andhistamlnvirka
og andadrenvirka eiginleika. Paroxetín hemur ekki mónóamínoxldasa. Áhrif á
hjarta- oq æðakerfi og blóðrás eru minni og færri samanborið við þríhringlaga
geðdeyfðarlyfin klómipramln oq imipramln.
Lyfjahvörf: Frásogast að fullu trá meltingarveqi óháð þvi hvort fæðu er neytt
samtlmis. Umbrotnar töluvert við fyrstu umferðum lifur. Hámarksþéttni I bloði
næst eftir um 6 klst. Við endurtexna inntöku næst stöðug þéttni innan 1-2
vikna. Dreifingarrúmmál er um 10 l/kg. Próteinbinding er um 95%. Umbrotnar
I óvirk umbrotsefni, sem skiljast út með þvagi og hægðum. Ekki hefur með
vissu verið sýnt fram á samband milli blóðþéttni og klínískrar verkunar lyfsins.
Helmingunartími I plasma er um 24 klst.
Útlit: Hvítar, sporöskjulaga, kúptar töflur, með deiliskoru á annarri hliðinni og
merktar Seroxat 20 á hinni.
Pakkningar og verð 1. janúar 2003: 20 stk. (þynnupakkað) verð 3.516 kr.;
60 stk. (þynnupakkað) verð 9.107 kr.; 100 stk. (þynnupakkað) verð 14.040 kr.;
mixtúra 150 mL 2mg/ml verð 3.719 kr.
Hámarksmagn sem ávfsa má með lyfseðli er sem svarar 30 daga skammti.
Læknablaðið 2004/90 187