Fréttatíminn - 12.09.2014, Page 24

Ég er leikkona
Tinna Gunnlaugsdóttir leikkona er nú á sínu síðasta ári í stöðu
þjóðleikhússtjóra. Hún segir þessi 10 ár hafa liðið mjög hratt
enda hafi verið mikið að gera og hver dagur falið í sér enda-
lausar áskoranir. Tinna ætlar að leyfa tímanum að ráða því
hvað hún tekur sér næst fyrir hendur, en útilokar ekki að hún
eigi eftir að stíga á svið aftur.
É g er leikkona, þó ég hafi að mestu lagt leikkonuna á hill-una fyrir leikhússtjórann á
umliðnum árum. Það er svo sannar-
lega fullt starf að stýra Þjóðleikhús-
inu, og oft meira en það, en þegar
því tímabili lýkur kitlar það auðvitað
að rifja upp gamla takta. Ég vil líka
skoða aðra möguleika, en að svo
stöddu er ég aðeins að hugsa um
að ljúka starfstímanum og skilja við
húsið með eins miklum sóma og ég
framast megna,“ segir Tinna.
Þegar Tinna sest niður þá er mik-
ið líf í húsinu. Latibær er á síðustu
metrunum við æfingar á Stóra svið-
inu, meðan Karitas er í æfingu í æf-
ingasal og Konan við 1000° er farin
að taka á sig mynd í Kassanum, leik-
hússalnum við Lindargötu 7. Þjóð-
leikhúsið iðar af lífi og auðvelt að
finna kraftinn sem er þar í gangi.
„Ég þekki þetta hús frá blautu
barnsbeini og lærði snemma að
bera óblandna virðingu fyrir því,
bæði húsinu sjálfu og því starfi sem
þar var unnið. Móðir mín lék hér frá
opnun leikhússins og ég naut þeirra
forréttinda að vera talsvert hand-
gengin leikhúsinu,“ segir Tinna, en
eins og alþjóð veit er hún dóttir Her-
dísar Þorvaldsdóttur heitinnar sem
var ein ástsælasta leikkona þjóðar-
innar í áratugi.
„Ég fékk að sjá mikið af sýning-
um í leikhúsinu, barnasýningar
og líka fullorðinssýningar, það var
hluti af uppeldinu, en ég fékk líka
stundum að kíkja á æfingar og jafn-
vel að taka þátt. Fyrsta hlutverkið
mitt hér var barn í skrúðgöngu í
sýningunni Andorra. Þá var ég átta
ára og byrjuð í Ballettskóla Þjóð-
leikhússins og við vorum fengnar
nokkrar til að ganga yfir sviðið
með blómakransa á höfðinu. Fyrir
mér var leikhúsið ævintýraheimur
en líka vinnustaður mömmu og ég
vissi það að til þess að geta búið til
þau ævintýri sem ég fékk að njóta á
sviðinu ásamt öllum hinum leikhús-
gestunum þurftu margir að leggja
á sig mikla vinnu og vera mikið að
heiman. Móðir mín var mjög agaður
listamaður og kom því alltaf skýrt
til skila til okkar barnanna að það
væri enginn dans á rósum að vera
leikari á Íslandi.“
Tinna segir því að það hafi ekki
verið sjálfgefið að hún færi í leiklist
og sem unglingur gerði hún ítrek-
aðar tilraunir til þess að fjarlægjast
leikhúsið.
„Ég var samt alltaf viðloðandi, tók
þátt í leiklistarstarfi í gagnfræða-
skóla og svo Herranótt í MR.
Ég gat samt hugsað mér að gera
ýmislegt annað í lífinu. Ég vildi gera
gagn, jafnvel verða læknir og var
komin í líffræðinám þegar Gunnar
Rafn Guðmundsson heitinn, félagi
minn úr Herranótt og góður vinur,
hvatti mig til að koma með í SÁL
skólann, sem var spennandi leik-
listarksóli rekinn af nemendunum
sjálfum og gefa leiklistinni sjens.
Fljótlega varð ekki aftur snúið.“
Þjóðleikhúsið er áskorun
Áður en Tinna tók við starfi þjóð-
leikhússtjóra hafði hún verið leik-
kona við Þjóðleikhúsið í 25 ár.
„Það kom mér gleðilega á óvart
að ég skyldi fá þetta starf á sínum
tíma, en áskorunin var mikil. Það
getur verið flókið að vera allt í senn,
listrænn stjórnandi og axla rekstrar-
lega ábyrgð. Þjóðleikhúsið er vinnu-
staður þar sem sköpunargleði er
ríkjandi en um leið óvissa, þar sem
alltaf er verið að búa til eitthvað al-
veg nýtt sem aldrei hefur verið til
áður. Andrúmsloftið er því oft á tíð-
um brothætt og þrungið spennu.“
Hver finnst þér hafa verið stærsta
áskorunin á þessum áratug?
„Það hefur verið svo margt og
ekki endilega allt snúið að list-
rænni stefnumótun og sýn. Húsið
sem slíkt var stór pakki að axla,
en ástand þess var með þeim hætti
að það varð ekki undan því vikist
að setja viðgerðir á leikhúsbygg-
ingunni í algeran forgang. Þetta er
glæsilegt hús og einstakt í okkar
byggingar- og menningarsögu og
það var ekki hægt að horfa á það
lengur vera beinlínis að grotna nið-
ur. Það tók allt í allt tæp þrjú ár, en
allan þann tíma var haldið úti fullri
starfsemi. Í dag er húsið aftur orðið
stórglæsilegt og það sem meira er,
það heldur bæði vatni og vindum.
Fjárhagsstaðan var ekki heldur góð
í upphafi starfstímans, en húsið hef-
ur lengst af verið undirfjármagnað
miðað við umfang starfseminnar
og sambærileg leikhús erlendis.
Þjóðleikhúsið er ríkisstyrkt leik-
hús og þegar fjárveiting er skorin
niður er ekki annað í stöðunni en að
leita leiða til að mæta niðurskurðar-
kröfunni. Það hefur verið gífurleg
Demantshringur 0.70ct
Verð 680.000.-
siggaogtimo.is
Hvítagull og demantar
24 viðtal Helgin 12.-14. september 2014