Læknablaðið - 15.09.2008, Blaðsíða 55

U M R Æ Ð U R
0 G
Á H
F R É T T I R
U G A M Á L
Gísli Ólafsson.
afrekum en segir þó að hann nái að halda ungu
strákunum við efnið og auðvitað hefur hann unnið
öll verðlaun í sínum eigin aldursflokki. „Það er
flokkurinn réttum megin við fertugt," segir hann
og bætir því við að hjólreiðar séu reyndar ein af
þeim íþróttagreinum þar sem mest fjölgunin sé
í eldri aldursflokkunum. Ein helsta keppni ís-
lenskra hjólreiðamanna er Bláalónskeppnin sem
haldin var sunnudaginn 8. júní. Þar hefur lið Gísla
og félaga verið sigursælt, vann bæði árin 2005 og
2006 en í fyrra urðu þeir að láta eftir fyrsta sætið en
stefndu ótrauðir á að endurheimta það í ár. „Bestu
strákamir, landsliðsmennirnir, em með eitt lið og
það er auðvitað erfitt að vinna þá en við höfum
gaman af þessu. Nú í ár vorum við næstum búnir
að vinna, en ég datt í fyrri hluta keppninnar og
náði mér ekki almennilega á strik eftir það, en ef
mér hefði gengið betur hefðum við væntanlega
unnið liðakeppnina."
Laxveiði eða íþróttahótel
Talið berst að kostum og göllum einstakra íþrótta-
greina og Gísli segir hjólreiðar henta sérstaklega
vel fyrir þá sem eiga við stoðkerfisvandamál að
stríða. „I mínum félagahópi eru nokkrir fyrrver-
andi boltakallar, sem hafa farið illa í hnjám og geta
til dæmis ekki hlaupið. En þeir geta hjólað alveg
endalaust. Fyrir okkur sem stunda hjólreiðar er
hinsvegar nauðsynlegt að styrkja stoðkerfið með
lyftingum eða skokki, til að halda beinunum sterk-
um. Þegar maður er kominn á minn aldur er sér-
staklega mikilvægt að stunda lyftingar samhliða
hjólreiðunum til að viðhalda vöðvamassanum."
Gísli segir mikilvægt þegar fólk byrjar að hjóla
að hjólið sé rétt uppsett. „Það er nokkuð algengt
að hæðin á hnakknum sé röng og því fylgja alls
konar vandamál, verkir í hnjám og mjóbaki og
meiri þreyta en ella." Hann sýnir mér myndir af
sérstaklega hönnuðum reiðhjólasætum sem þeir
félagarnir nota. „Þetta eru sæti sem eru sérhönnuð
fyrir hjólreiðamenn og eru geysiþægileg, eng-
inn þrýstingur á kynfæri, blöðruhálskirtil eða
rófubein. Svo skiptir líka máli að vera í réttum
buxum. Með réttan útbúnað er hægt að hjóla
nánast endalaust og satt að segja er algengast að
hjólreiðamenn fái ennis- og kinnholubólgur vegna
mikilla loftskipta við öndunina og menn eru svo
lengi að í einu."
Að meðaltali segist Gísli hjóla í 10-12 klukku-
stundir á viku, stundum meira ef keppni er
framundan. Hann hjólar á þrenns konar hjólum,
LÆKNAblaðið 2008/94 627