Læknablaðið - 15.06.2011, Blaðsíða 37

UMFJÖLLUN O G GREINAR
Vífilsstöðum með Hrafnkatli Helgasyni
yfirlækni. Við smullum saman frá fyrsta
degi en ég hafði kynnst honum lítillega
áður þegar hann kom í heimsókn til
Duke. Óskaplega skemmtilegur maður.
Við vorum sammála um hvað við
vildum gera á Vífilsstöðum og byggðum
upp góðan lungnaspítala. Hrafnkell var
mjög duglegur að fá fólk á sitt band
og útvega peninga til starfseminnar.
Þetta voru skemmtilegir tímar og
lungnalækningar voru að breytast.
Margir töldu lungnalækningar snúast
um berkla og lítið að gerast úr því
búið var að sigrast á þeim. En það var
enginn hörgull á lungnasjúkdómum,
enda reykti nær helmingur allra
fullorðinna íslendinga á þessum tíma,
en reykingunum fylgja langvinnir
lungnateppusjúkdómar. Þá var astmi
á þessum tíma afskaplega vanmetinn
sjúkdómur og mjög vangreindur hér
á landi. Það vantaði sannarlega ekki
verkefnin. Nokkrum árum síðar kom
Þórarinn Gíslason til sögunnar með
svefnrannsóknir sínar og afleiðingar
kæfisvefns og þó ég tæki ekki þátt í
þeim rannsóknum þá fylgdist ég með
og studdi eftir því sem ég hafði tök á."
Tryggvi réðist síðan sérfræðingur
á lyflækningadeild Landspítalans árið
1976 en segist hafa sett það skilyrði að
hann fengi að starfa einn dag í viku á
Vífilsstöðum. „Ég hélt því fyrirkomulagi
allt þar til starfsemin á Vífilstöðum var
lögð niður. Ég starfaði einnig á stofu öll
þessi ár með aðsetur í Læknasetrinu frá
1987."
Traust og heiðarleiki í samningum
Störf Tryggva að samningamálum og
félagsmálum lækna eru ekki hvað síst
tilefni þess að Læknafélag Reykjavíkur
gerir hann að heiðursfélaga en hann
var einn helsti samningamaður
félagsins um árabil, bæði fyrir hönd
sjálfstætt starfandi sérfræðinga og
sjúkrahúslækna. Þá sat hann í stjórn
Læknafélags Reykjavíkur og í Læknaráði
Landspítalans og gegndi þar formennsku
frá 1996-2000. Aðeins er fátt eitt nefnt
hér af þeim trúnaðarstörfum sem
Tryggvi hefur gegnt fyrir hönd lækna á
starfsferli sínum.
„Ég hef aldrei sóst eftir því að
taka þátt í félagsmálum en hins vegar
oftast tekið því vel þegar leitað er
til mín um slíkt. Við suma menn
segir maður heldur ekki nei og þetta
LÆKNAblaðið 2011/97 377