Þjóðlíf - 01.01.1990, Blaðsíða 18

INNLENT
Ingþór Sigurbjörnsson á nírœðisaldri sendir áfram föt til Póllands
MAGNÚS GEZZON
miklu meira en hann biður um og í árarað-
ir hefur Arnfríður Höskuldsdóttir aðstoð-
að hann við að raða í kassana og Eimskipa-
félagið flytur gámana endurgjaldslaust til
Póllands.
— Að öllum ólöstuðum þykir mér
ánægjulegast að taka á móti því sem bless-
uð börnin koma með og gleðjast af því að
gefa. Á þann hátt læra þau að hjálpa þeim
sem bágt eiga.
Hverjir taka á móti sendingunum og
dreifa þeim í Póllandi?
— í fyrstu var það forstöðukona barna-
heimilisins, Renata Rimler. Þegar hún
hætti vegna heilsubrests tók kirkjan við og
biskupinn sem annaðist þessi mál kom eitt
sinn hingað til að þakka fyrir sig og þjóð
sína eins og hann orðaði það. Síðar yfirtók
ríkið þessi mál í sínar hendur eftir að hafa
skoðað nákvæmlega innihald kassanna og
lofað verkið. Ég var hræddur um að þeir
teldu þetta óþarfa og vildu ekki viður-
kenna neyðina sem víða ríkir en nú er hún
öllum ljós og fólk þorir að segja frá skorti á
einu og öðru.
Stafar ekki hætta af svartamarkaðs-
bröskurum?
— Ég hef aðeins einu sinni frétt af
kössum sem komu fullir af rusli á leiðar-
enda. Það gerðist í pólskri járnbrautarlest.
En eftir að ríkið tók við hefur allt gengið
snurðulaust.
Þrátt fyrir fórnfúst starf í þágu snauðra
Pólverja hefur Ingþór aldrei heimsótt land
þeirra og segir að ef slíkt kæmi til yrði
hann að vera í vasanum hjá Arnóri Hanni-
balssyni sem annast allar bréfaskriftir
fyrir hann.
ALtlar þú að halda áfram lengi enn?
— Það yrði mörgum öðrum en mér erf-
itt að hætta og jafnvel þegar við hjónin
dveljum á Heilsuhælinu í Hveragerði ek
ég daglega í bæinn til að hjálpa til. Við
íslendingar eigum svo erfitt með að skilja
neyðina sem víða ríkir en mér finnst ég
finna varmann og þakklætið í garð okkar
íslendinga.
Við sendingar til Póllands 1988
Þar sem kulda þrautirnar
þjáðum valda sárum, pínum
ef það snauðum ornar þar
er það varmi huga mínum.
0
Á Kambsvegi 3 í Reykjavík býr maður á
níræðisaldri, Ingþór Sigurbjörnsson,
málarameistari og hagyrðingur. Hann er
einn stofnenda Náttúrulækningafélags-
ins, en þekktastur er hann fyrir fatasend-
ingar til Póllands:
— Fyrir tæplega tíu árum rakst ég á
grein í íslensku dagblaði. Hún fjallaði um
skólapilt sem kom á barnaheimili í Pól-
landi og sá að þar vantaði margt sem ekki
skorti hér á landi. Með fréttinni fylgdi
heimilisfang í Póllandi ásamt póstfangi hjá
foreldrum piltsins.
Ingþór hafði samband við þetta fólk og
sameiginlega sendu þau nokkra fatakassa.
Fyrir það hlutu þau góðar þakkir og héldu
áfram að senda, en Ingþór tók þetta fljótt í
sínar hendur.
Var önnur ástæða en auglýsingin fyrir
því að þú hófst þetta starf?
— Já, ég hef í tugi ára verið í bræðra-
lagsfélagsskap Góðtemplara og ber manni
þá ekki að hjálpa þeim sem eiga um sárt að
binda? Ég annast þetta fyrir hönd templ-
ara og það var trú mín að söfnunin yrði
eingöngu á meðal reglubræðra minna, en
brátt barst svo mikið annars staðar frá að
IOGT lenti fljótt í minnihluta. Fremst
fara ýmis kvenfélög og einstaklingar sem
hafa frétt þetta á skotspónum.
Allir sem koma í bílskúrinn hjá Ingþóri
eru tilbúnir að rétta hjálparhönd, oft
Ingþór Sigurbjörnsson. Við íslendingar eigum svo eríitt með að skilja neyðina sem víða rikir...
18 ÞJÓÐLÍF
MÉR FINNST ÉG FINNA VARMANN