Þjóðlíf - 01.01.1990, Blaðsíða 30

ERLEN'
FA RANGSTOÐU-
MEISTARARNIR
RAUDA SPJALDIÐ?
Sagtfrá Vópó-dekurbörnunum í Dynamo Berlin, spillingu í austur-þýsku
meistarakeppninni og endalokum stórveldistímabils
öryggisvarðanna frá Austur-Berlm.
Magnaðar sögur um spillingu hjá Dyna-
mo Berlín reyndust réttar. Hið heims-
fræga lið verður ef til vill lagt niður.
Margir telja hneykslið dæmigert fyrir
flcira en íþróttir í Austur—Þýskalandi.
m miðjan september síðastliðinn
kom hingað austurþýska knatt-
spyrnuliðið Dynamo Berlin og lék við Val
í fyrstu umferð í Evrópukeppni bikarhafa.
Dynamo vann leikinn á Laugardalsvelli
með tveimur mörkum gegn einu. Síðari
leikinn, í höfuðborg Alþýðulýðveldisins,
unnu Berlínarbúar með sömu markatölu.
í leikskrá sem Valur gaf út við þetta tæki-
færi mátti meðal annars lesa eftirfarandi:
„Óvinsældir Dynamo Berlin eru miklar í
Austur-þýskalandi vegna þess að allir
bestu knattspyrnumenn landsins hafa
verið skikkaðir til þess að gegna herþjón-
ustu og um leið orðið leikmenn liðsins.
Vegna þessa hefur liðið verið óvinsælt
meðal andstæðinganna og almennings en
samt hafa dómarar og línuverðir ávallt
verið hliðhollir liðinu. Ástæða þess er
hræðsla við herinn og það vald sem honum
fylgir.“
Þarna tekur hinn nafnlausi höfundur
leikskrár nokkuð stórt upp í sig og raunar
mætti ætla að hér væri um grófar alhæfing-
ar og ýkjur að ræða. En nýjustu tíðindi úr
austur-þýsku knattspyrnunni benda til
þess að þessi dökka mynd sem dregin er
upp af stjörnuliðinu Dynamo Berlin eigi
við nokkur rök að styðjast.
ynamo Berlin á sér ekki langa sögu.
Félagið var stofnað í ársbyrjun 1966,
sem einhvers konar íþróttadeild öryggis-
lögreglunnar í Austur-Berlín (Volkspol-
izei), og hefur æ síðan verið bundið henni
nánum böndum. Liðinu voru fljótlega
búin bestu mögulegu skilyrði til æfinga,
JÓN ÓSKAR SÓLNES SKRIFAR:
og hafa önnur lið í Austur-Þýskalandi
jafnan rennt öfundaraugum til bækistöðva
Dynamo, við Ho Chi Minh-götu. Til
marks um umsvif félagsins greinir vestur-
þýska tímaritið Spiegel frá því að innan
raða þess séu fjórtán þjálfarar og um þrjá-
tíu starfsmenn, en leikmennirnir eru ein-
ungis tuttugu og þrír. Þeir hafa ávallt
verið á launaskrá hjá öryggislögreglunni.
Knattspyrnumennirnir fá 1500 mörk í
fastakaup, auk þess bætast við 750 mörk
fyrir útisigur og 500 mörk fyrir hvern
unnin leik á heimavelli. Margir hverjir
bera svo heiðurstitla innan öryggislögregl-
unnar, en hafa þó aldrei starfað hjá henni
sem slíkri.
Það eru ekki einungis tengslin við ör-
yggislögregluna sem veitt hafa Dynamo
Berlin sérstöðu í austur-þýskri knatt-
spyrnu. Félagið átti hauk í horni þar sem
Erich Mielke yfirmaður Leyniþjónust-
unnar var, en eins og gefur að skilja hafa
fáir séð sér hag í því að styggja lærisveina
hans á knattspyrnuvellinum, hvorki leik-
menn annarra liða né þríeykin svart-
klæddu með flauturnar og fánana. Þannig
má segja að undir verndarvæng Erichs
Mielke hafi þróast nokkuð sérkennileg
dómgæsla í austur-þýsku fyrstu deildinni.
Þegar Dynamo Berlin hafði slitið barns-
skónum í byrjun áttunda áratugarins, fór
liðið að setja verulegt mark á toppbarátt-
una í fyrstu deild. Þótt liðið hefði enga
sögulega hefð og fáa aðdáendur ’virtust
bestu knattspyrnumenn alþýðulýðveldis-
ins ólmir í að ganga í raðir þess. Undarlega
margir leikmanna þess unnu sér sæti í
austur-þýska landsliðinu og undir lok átt-
unda áratugarins var liðið í raun orðið
firnasterkt á austur-þýskan mælikvarða.
Árið 1978 vann liðið meistaratitilinn og
hófst þar með sigurganga sem á sér enga
líka í knattspyrnusögu heims. Dynamo
Berlin vann austur-þýska meistaratitilinn
tíu ár í röð! Það er mál manna að á þessum
tíma hljóti hin margrómaða meistara-
heppni í knattspyrnu hreinlega að hafa
fengið pólitískt hæli í félagsheimilinu við
Ho Chi Minh-götu.
Knattspyrnuáhugamenn í Alþýðulýð-
veldinu virtust hins vegar ekki alls kostar
sáttir við þessa frækilegu framgöngu Ber-
línarliðsins og sérstaklega komu upp efa-
semdarraddir í Leipzig og Dresden. Þá
virtust hinir mörgu sigrar engan veginn
heilla áhorfendur í Austur-Berlín. Knatt-
spyrnuáhugamenn þar, héldu tryggð við
Union Berlin, miðlungslið, sem runnið
hefur eins og lyfta á milli fyrstu og annarr-
ar deildar.
aunar má fullyrða að á Vesturlönd-
um hafi þessi velgengni sem eins og
áður segir, á sér enga hliðstæðu í öðru
landi, vakið litla athygli. Þó má kannski
segja að furðu hafi vakið hversu lítils leik-
menn Dynamo Berlin máttu sín í keppni á
30 ÞJÓÐLÍF