Fréttatíminn - 13.02.2015, Blaðsíða 28

Viðbrögð
Strætó
Þróunar- og
nýsköpunar-
viðurkenning
Mosfellsbæjar
Þróunar- og ferðamálanefnd auglýsir eftir umsóknum um
Þróunar- og nýsköpunarviðurkenningu Mosfellsbæjar 2015
Hæfur umsækjendi er :
a) Einstaklingur eða fyrirtæki með lögheimili í Mosfellsbæ
b) Einstaklingur eða fyrirtæki sem leggur fram þróunar-
eða nýsköpunarhugmynd sem gagnast sérstaklega
fyrirtækjum eða stofnunum í Mosfellsbæ.
Veittar eru viðurkenningar í tveimur flokkum:
a) Hugmynd sem hefur fengið útfærslu og/eða mótast
b) Hugmynd sem búið er að útfæra og móta og fyrir
liggur viðskiptaáætlun
Veittar verða þrjár viðurkenningar í hverjum flokki, en ein valin
fremst og fær peningaverðlaun allt að 300.000 kr. í hverjum flokki.
Umsóknarfrestur til 1. mars 2015
Hægt er að nálgast umsóknareyðublað ásamt upplýsingum um
hæfi umsóknar og forsendur fyrir vali á hugmynd á www.mos.is
loka á hana dyrum. „Ég er handviss
um að þetta gerist af því ég er arabi. Ég
nota farsímann minn mikið og tala oft
á Skype við móður mína þegar ég er á
ferðinni. Og ég hef tekið eftir augnagot-
unum frá bæði farþegum og bílstjórum.
Ég nota aldrei höfuðklút því ég er ekki
trúuð og held ekki í hefðir en ég er
dökk á hörund, með svart hár og tala
arabísku. Ég get ekki séð að það sé neitt
annað en það sem lætur fólk koma svona
fram við mig. Ætli fólk haldi að ég sé
múslími og hryðjuverkamaður? Kannski
ég ætti að lita á mér hárið til að líta evr-
ópskar út, ég veit það ekki?“
Vill ekki aftur til Marokkó
Imane og Ladislav eru farin að hugsa
um hvert þau eigi að fara næst, því hér
langar þau ekki að vera. Imane getur þó
ekki hugsað sér að fara á heimaslóðirn-
ar. „Ég er kona sem ólst upp í Marokkó
svo ég veit hvaða líf biði dóttur minnar
þar. Kona getur ekki sest ein niður á
kaffihús án þess að vera kölluð hóra og
kona þarf að berjast til að geta unnið við
það sem hana langar að vinna við. Hér
er friður og ró og Lilja gæti átt hér gott
líf en ég get þetta ekki lengur. Það er
ekki góð tilfinning að vera útskúfuð úr
samfélaginu. Ég hélt að í svona litlu sam-
félagi væri fólk nánara og vingjarnlegt
við hvert annað en ég hef aldrei á ævi
minni verið jafn einmana. Vinir okkar
eru að flytja til Sviss og við erum að velta
því fyrir okkur. Svo þekkjum við fólk í
Danmörku, þar er nú nóg af aröbum svo
ég ætti að smellpassa þar inn. Ég veit
það ekki. Ég veit bara að mig langar að
vera hamingjusöm og að dóttir mín fái
tækifæri til að verða hamingjusöm.“
Halla Harðardóttir
halla@frettatiminn.is
Imane ásamt
manni sínum,
Ladislav Haluska,
og dóttur, Lilju
Helenu. Imane ólst
upp í Marokkó en
var alltaf viss um
að þar vildi hún
ekki skjóta rótum.
Eftir að hafa átt
dóttur er hún enn
vissari í sinni sök.
Hún vill að Lilja fái
að alast upp til að
verða frjáls kona,
ekki til að verða
gift um leið og hún
verður kynþroska.
Gjör-
samlega
ólíðandi
Jóhannes
Rúnarsson,
framkvæmda-
stjóri Strætó,
harmar
framkomu
bílstjóranna
sem hann segir
ekki vera í anda
fyrirtækisins.
Auk þess hafi
kvartanir Imane
greinilega ekki
skilað sér á
réttan stað.
„Við bregðumst
vanalega
mjög hart við
svona löguðu
og erum með
mikla og góða
þjónustustýr-
ingu gagnvart
farþegunum.
Við erum líka
með viðbragð-
sáætlun og
eineltisáætlun í
gulu vögnunum.
Ég er bara á
gati yfir því að
ekkert hafi verið
gert við þessum
ábendingum.
Ef framkoman
er svona þá er
það auðvitað
gjörsamlega
ólíðandi.“
Afstaða til innflytjenda
versnað eftir hrun
Anna María Jónsdóttir, geðlæknir hjá geðsviði Landspítala,
segir svo fjandsamlegt viðmót sem Imane Errajea lýsir í
samtali við Fréttatímann vera erfiða upplifun fyrir hvern
sem er. Sérstaklega erfitt sé þó að vera innflytjandi og upp-
lifa slíkar móttökur. Hún segir innflytjendur upplifa verri
móttökur nú en fyrir hrun.
„Þegar maður heyrir af svona reynslu þá finnst
manni að það þurfi að ræða það í samfélaginu,“
segir Anna María Jónsdóttir, geðlæknir hjá
geðsviði Landspítala. „Manneskjan er eins og
planta. Hún er algjörlega háð
sínu umhverfi og það fer eftir
því í hvernig jarðvegi hún er og
hvernig hún er vökvuð hvernig
hún dafnar. Það þekkja það
flestir sem hafa búið erlendis,
eins og ég sjálf og flestir aðrir
læknar, að það er álag að flytja
í nýtt umhverfi. Þar til maður
hefur áttað sig á umhverfinu og
myndað tengsl við fólk getur ein-
falt daglegt amstur verið mikið
álag. Fyrstu sex mánuðirnir eru
erfiðastir en það getur tekið jafn-
vel mörg ár að upplifa sig sem
hluta af samfélaginu. Það að vera
innflytjandi er erfið staða því þú
ert búin að missa allt þitt stuðningsnet og allt sem
er kunnuglegt.“
„Að mæta svo fjandsamlegu viðmóti er erfitt
fyrir hvern sem er, en enn erfiðara sem innflytj-
andi. Aðstæður sem þessar geta auðveldlega vald-
ið mjög mikilli vanlíðan, streitu og jafnvel kvíða.
Það skiptir afskaplega miklu máli hvernig tekið
er á móti fólki og að fólk sé stutt til þess að byggja
upp stuðningsnet. Svona viðmót getur verið mjög
ógnandi,“ segir Anna María og bætir því við að því
miður sé hennar reynsla sú að innflytjendur upp-
lifi fjandsamlegri móttökur nú síðustu ár.
„Ég hef tekið eftir því, hjá mínum viðmæl-
endum, að það er mikill munur á upplifun inn-
flytjenda fyrir og eftir hrun. Þeir voru eftirsótt
vinnuafl fyrir hrun en eru það ekki lengur og þá
breytist viðmót Íslendinga.“ -hh
Anna María
Jónsdóttir
geðlæknir.
28 viðtal Helgin 13.-15. febrúar 2015