Læknablaðið - 01.11.2014, Qupperneq 51

LÆKNAblaðið 2014/100 619
U M F J Ö l l U n O G G R E i n a R
í öðru, jafnvel fjarri fjölskyldunni. Sam­
göngur eru mun auðveldari og samskipta­
miðlar auðvelda fólki að hafa daglegt sam­
band við fjölskylduna og æ fleiri íslenskir
læknar í öllum sérgreinum nýta sér það.“
Ekki sérlega aðlaðandi að flytja heim
Maríanna segir mikilvægt að halda í
við tækniþróunina til að tryggja bestu
hugsanlegu þjónustu við sjúklinga og ekki
síður ef ungir sérfræðingar eigi að fást til
að koma heim til Íslands eftir að hafa lokið
sérnámi í útlöndum.
„Stjórnvöld hafa sett ákveðna upphæð í
tækjakaup á Landspítala sem ákveðin var
með síðasta fjárlagafrumvarpi en staðan
er það bágborin að jafnvel þótt allir þeir
peningar hefðu einungis farið í að endur­
nýja tæki á röntgendeildinni, hefði það
ekki dugað til kaupa á þeim tækjum sem
brýnast er að skipta út eða endurnýja. Við
gleðjumst alltaf þegar aðrar deildir eða
stofnanir eignast góðan tækjakost fyrir
söfnunarfé, en röntgendeildir eru svo frek­
ar til fjárins að það er erfitt að sjá að slíkt
myndi hjálpa okkur nema að litlu leyti.
Eins og kemur reglulega fram í fjölmiðlum
bila tæki ótt og títt á spítalanum og í
fyrrasumar var ástandið þannig að tölvu­
sneiðmyndatækin tvö voru að bila á víxl
og í eitt skipti kom fyrir að þau voru bæði
biluð samtímis. Slíkt ástand er einfald­
lega ekki boðlegt í nútíma heilbrigðiskerfi,
og ekki heldur að aka þurfi fárveikum
sjúklingum milli sjúkrahúsa þegar bilanir
verða, jafnvel þótt sporin séu ekki mörg á
milli spítalanna tveggja.“
Í dag eru á milli 10 og 15 íslenskir
læknar erlendis sem hafa lokið eða eru
að ljúka sérnámi í myndgreiningu, að
sögn Maríönnu. „Enginn þessara lækna
er væntanlegur heim á næstunni svo að
ég viti. Ekki svo að skilja að enginn hafi
flutt til Íslands á síðustu árum, við höfum
fengið hingað eina 5 lækna frá árinu 2008
en á sama tíma hefur setnum stöðum sér­
fræðilækna á röntgendeild Landspítala
fækkað um þriðjung. Á sama tíma hefur
fjöldi rannsókna aukist, þannig að það eru
færri læknar sem sinna meiri vinnu, með
tilheyrandi álagi. Það gefur auga leið að
slíkt gengur ekki lengi, álagið er mikið og
kennsla og rannsóknir ásamt þjálfun sér­
námslækna sitja á hakanum. Aðrar stofn­
anir, svo sem röntgendeildin á Leitarstöð
Krabbameinsfélagsins, eru einnig í miklum
vanda og er mikil þörf fyrir röntgenlækna
þar.“
Hún segir hreinskilnislega að það sé
ekki sérlega aðlaðandi fyrir unga sérfræði­
lækna að flytja heim.
„Launin eru ekki sambærileg við önnur
lönd, allt að helmingi lægri, og þá er ég
bara að tala um dagvinnulaun. Auðvitað er
hægt að hafa góðar tekjur sem læknir á Ís­
landi, en það kostar mikla vinnu og mikla
fjarveru frá heimili, en fyrir ungt fólk sem
er orðið vant því að geta unnið dagvinnu
og tekið fáar eða jafnvel engar vaktir fyrir
mannsæmandi laun, er erfitt að sætta sig
við að starfa við þær aðstæður sem hér
„Greining flókinna tilfella
kallar á samráð við kollega,
umræður og skoðanaskipti og oft
koma fram nýjar upplýsingar á
þann hátt sem breyta heildar-
myndinni,“ segir Maríanna
Garðarsdóttir yfirlæknir og for-
maður Félags Íslenskra röntgen-
lækna en hún segir tímaskort
og undirmönnun oft koma í veg
fyrir slíkt.