Ægir - 01.09.2001, Blaðsíða 29

29
V E S T M A N N A E Y J A R
auknar álögur? Halda menn að sjávarbyggðirnar
blómstri í kjölfar sérstakra skatta á fyrirtækin sem
eru starfrækt þar? Ég held ekki.“
Úr einum vasanum í annan
Sigurgeir Brynjar segir að vissulega sé mikilvægt að
sjávarútvegurinn leiti allra leiða til þess að gera rekst-
urinn eins hagkvæman og kostur er, hvort sem menn
geri það með því að sameina fyrirtæki eða á einhvern
annan hátt. Hins vegar segir hann að stóra málið sé að
hafa stóra og öfluga fiskistofna sem hagkvæmt sé að
veiða úr. ,,Við þurfum að byggja upp þorskstofninn
og aðra fiskistofna þannig að fyrirtækin þurfi ekki að
kosta eins miklu til og þau þurfa nú til þess að veiða
úr þeim. Með því að ná að byggja fiskistofnana skyn-
samlega upp næðist fram mesta hagræðingin í rekstri
sjávarútvegsins. Hins vegar geri ég mér grein fyrir
því að ef í ljós kæmi einn góðan veðurdag að fiski-
stofnarnir væru sterkir og nóg væri af fiski í sjónum
byrjaði kröftugur söngur um að það væri í góðu lagi
að hleypa öllum á sjó til þess að veiða. Og þannig
byrjaði sama vitleysan aftur. Ég held að það sé afar
vafasamt að þjóðnýta sjávarútveginn, láta stjórnmála-
menn nota úthlutanir til millifærslna milli byggðar-
laga og útgerðarflokka. Við stefnum hraðbyri í eitt
allsherjar sukkkerfi svipað og var þegar stjórnmála-
menn úthlutuðu lánum til vina og vandamanna. Það
er merkilegt að enn í dag kalla margir lánveitingar
eða lántöku ,,fyrirgreiðslu“. Það orð er ættað frá
þeim tíma þegar allar lánveitingar fóru í gegn um
Sverri Hermannsson, Stefán Valgeirsson og aðra
þekkta fyrirgreiðslupólitíkusa.
Umræðan um veiðileyfagjald snýst um það að fara
í vasa útgerðamanna og setja fjármuni í vasa annarra.
Nú eru lagðar um 800 milljónir króna á sjávarútveg-
inn í formi þróunarsjóðsgjalds o.fl., en talað er um að
þessi gjaldtaka verði hluti af veiðileyfagjaldi.
Vinnslustöðin greiðir árlega yfir 20 milljónir króna í
þessi gjöld, en ef heildarveiðileyfagjöld á sjávarútveg-
inn nema um 2 milljörðum króna má ætla að hlutur
VSV verði um 50 milljónir krónau. Við munum
þurfa að leita vel að því hvar við eigum að taka þessa
fjármuni. Í áliti meirihluta endurskoðunarnefndar er
m.a. talað um að hluta þessa gjalds eigi að verja til
uppbyggingar í fiskeldi. Eigum við hér í Vestmanna-
eyjum að greiða svo og svo háar fjárhæðir til fiskeld-
is þar sem Samherji hf. á Akureyri er orðið stærsta
fiskeldisfyrirtækið eða hvert annað ættu styrkir til
fiskeldis að renna ? Ég vona sannarlega að Samherja
gangi vel í fiskeldi, en ég er ekki til í að stjórnmála-
menn fari ofan í okkar vasa og taki peninga til þess að
færa Samherja til uppbyggingar í fiskeldi.“
Vikulegur stjórn-
endafundur Vinnslu-
stöðvarinnar þar sem
farið er yfir verkefni
líðandi stundar.
Trillukarl frá Arnarstapa
Sigurgeir Brynjar er Snæfellingur, frá Arnarstapa á
sunnanverðu Snæfellsnesi. Kristgeir Kristinsson
(Geiri frá Felli), faðir hans, er trillukarl og er enn að
þrátt fyrir að árin séu orðin 75. Binni hóf að róa með
Geira föður sínum árið 1977 en eignaðist síðan
helming í trilluútgerðinni á móti karli og réri flest
sumur til ársins 1995. Binni var líka á bátum sem
voru gerðir út frá Rifi og Ólafsvík, en 23ja ára gam-
all sagði hann skilið við sjómennskuna sem aðalstarf
og settist á skólabekk í Samvinnuskólanum á Bifröst.
Þaðan lá leiðin í viðskiptafræðina í Háskóla Íslands
og árið 1991 útskrifaðist hann sem þjóðhagfræðing-
ur. Til York í Englandi fór Binni síðan og tók eitt ár
í fjármálum og fjárfestingum við hagfræðideild skól-
ans. Árið 1992 hóf hann störf sem lánasérfræðingur
hjá Íslandsbanka í Vestmannaeyjum. Fór síðan aftur
upp á land og starfaði hjá Íslandsbanka í Reykjavík.
Tók í desember 1996 að sér fjármála- og aðstoðar-
framkvæmdastjórn Vinnslustöðvarinnar með aðsetur
í Þorlákshöfn. Eftir að Sighvatur Bjarnason fyrrver-
andi framkvæmdastjóri Vinnslustöðvarinnar lét af
störfum fyrripart árs 1999 tók Binni við stjórnar-
taumunum í Eyjum og hefur haldið um þá síðan.