Tímarit Máls og menningar - 01.04.1940, Síða 18

12
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
skiptatjald. Að baki er horfin öll hin glæsilega sveit
19. aldar skáldanna og liefur skilað afrekum sínum í
hendur þeim kynslóðum, sem erfðu landið og eiga að
erfa það um alla framtið.
IV.
Hér hefur að framan verið stiklað á stærslu drátlum
í æfisögu Einars Benediktssonar og leitazt við að sýna
fram á, hverskonar þjóðfélagsleg viðhorf, atvik og ör-
lög liafa mótað hann sem mann og sem skáld. Af þessu
stulta yfirliti verður ljóst, að átök hans á liverju sviði,
utan skáldskaparins sjálfs, verða liálf tök og drepast
á dreif. Blaðamennska lians og draumar um stjórn-
málaforystu verður skammvinnt. Stórhugur lians um að
veita blóði erlends fjármagns í æðar íslenzkrar iðju og
stórframkvæmda rekur sig á ósigrandi hindranir. Eft-
ir verður ein ævarandi eign, grunnmúruð i eðli hans
og stórgáfur: musteri listarinnar, sannheilagt vé, sem
yptir turnum sínum í ómælanlegar hæðir og ávallt
stendur lionum opið. Á altari þess musteris leggur liann
sinar dýru gjafir, þar öðlast tregi hans útrás, þar finn-
ur liann frið. Þetta kemur glögglega fram víða i kvæð-
um hans. „í Dísarhöll“, þ. e. Queens Hall í Lundúnum
(Hafhlik hls. 92), hásal listarinnar, mætast hæsta sorg
lians og æðsta gleði, og hann finnur „trega í taugum
og æðum, af týndri minning og glötuðum kvæðum“.
Enginn kostur er þess i sluttri grein að gefa veru-
legt jdirlit um kveðskap Einars Benediktssonar. Enda
mun það sannast, að það verður á fárra manna færi,
að sökkva sér í djúp kvæða hans eða klífa þær hæðir,
sem rísa i skáldskap hans, svo að til hlítar verði gert
og gagns þeim, sem lesa ættu slíkar ritskýringar eða
greiningar speki hans og listar. Kvæðin skýra sig sjálf
hvert og eitt fyrir skilningsfúsum lesanda. Þau eru heil-
slej'pt listaverk og hvergi tyrfin, enda þólt svo hafi