Tímarit Máls og menningar - 01.04.1940, Side 22

16
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
áherzla á það, að börn landsins geti unnið þessa námu
mannlegrar speki og snilli sér til sálubótar og til vits-
munaauka? Eða fúna bækur Einars óhreyfðar í bóka-
söfnum landsins og gleymast, meðan steinhellan að
kumbli lians stendur enn af sér ágnauð allra veðra?
Það er lítið afrek og enginn drengskapur, að spá fram-
tíðarkynslóðum landsins brakspám, jafnvel þó óvænlega
þyki liorfa á bverjum tíma. — Hitt kýs ég fremur, að
óska þess þjóð minni til handa, að á verkum Einars
Benediktssonar rætist liin djarfmannlega spá hans
(Kvöld i Róm, Hafblik, bls. 88):
Mást skal lína og litur, steinn skal eyðast,
listarneistinn í þeim skal ei deyðast.
Perlan ódauðlega í hugans hafi
hefjast skal af rústum þjóða og landa.
Komi hel og kasti mold og grafi,
kvistist lífsins tré á dauðans arinn,
sökkvi jarðarknör i mvrkva marinn,
myndasmíðar andans skulu standa.
Jónas Þorbergsson.
Halldór Kiljan Laxness:
Einræði og menning.
1.
„Þegar ég beyri orðið menning dreg ég upp banann á
skammbyssunni minni“, eru orð sem þýzka skáldið .Tobst
leggur í munn stormsveitarmanni í einu af leikritum sín-
mn. Innihald þessara orða er reyndar ekkert nýmæli.
Þetta eru kjörorð yfirgangsseggja allra þjóða og tíma,
orðuð aðeins á nútímavísu. Ofstækisfullir sjálfsdýrkarar
finna leiðina til siðlausustu afla umhverfis sins og ganga