Tímarit Máls og menningar - 01.04.1940, Síða 30

24
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
menning. Við höfum enga ástæðu til að harma að hin
rnyrku öfl þjóðfélagsins hafa skilið hve dýrmætur þessi
\ettvangur er — og kastað grímunni. En ef erindrekar
þessara afla finna nú kólna um sig með hverjum degi sem
líður, mega þeir sjálfunr sér um kenna. Það er heldur
ekki oklcar sök, ef þeir hætta sér of langt út í hinar köldu
auðnir og verða loks úti í almenningsálitinu. En vilji þeir
bjarga eftirmæli sínu, þá er þeim ráð að snúa við skjótt,
áður en það er um seinan.
Halldór Kiljan Laxness.
Guðmundur Böðvarsson:
Brotið sverð.
i.
Úr okkar hóp um dauðans dyr
hinn duli maður sté.
Því sverði hefði hann betur beitt,
er braut hann þvert um kné
í örvæntingu um leiksins lok.
Og ljóst varð enn á ný,
hvað gagnslaust er að falla fram
— við frelsumst ekki á því.
II.
Um skurðgoð blind og hörga heims
ber hverfilituð blik,
sem eðalsteina undur gljár
hið aldagamla ryk,
og blótsins prestar bíða þar
og blóði stökkva um jörð,
því mannfórn þeirra er mörg og stór
úr múgsins dreifðu hjörð.