Tímarit Máls og menningar - 01.04.1940, Side 51

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
45
og eignir þjóðarinnar. Franski herinn var nú orðið not-
aður til framfærslu félausum aðalsmönnum, eins og
sjá má af því, að í honum voru fleiri aðalbornir liðs-
foringjar en í öllum öðrum herum Evrópu samanlögð-
um. Og til þess að bæta gráu ofan á svart, var skömrnu
fyrir byltinguna gefin út konungleg tilskipun, er mælti
svo fyrir, að enginn gæti orðið liðsforingi, sem ætti
ekki að minnsta kosti 4 aðalborna forfeður. Af 35.000
liðsforingjum dvöldu aðeins 9000 við herinn, en til uppi-
halds þessum tiginbornu sníkjudýrum voru áætlaðar
46 milljónir livres — hinum óbreyttu hermönnum 44
milljónir!
Hin franska yfirstétt, aðall og kirkja, er sögð hafa
talið um 240.000 sálir. Þótt hún væri fámenn, átti hún
þó mestan hluta Frakklands, með gögnum þess öllum
og gæðum. Talið er að um % allra jarðeigna liafi ver-
ið i höndum aðals og kirkju. Kirkjan var undanþegin
öllum sköttum, en fyrir skattfrelsi sitt færði hún kon-
ungi 5. hverl ár upphæð „að gjöf“, sem hún ákvað
sjálf. Tekjur kirkjunnar voru i jarðarafgjöldum 130
millj. livres, í lénsréttindum 100 millj. og í tiund 123
millj. Hin andlegu embætti í klaustri og kirkju stóðu
opin hinum yngri sonum aðalsins og obbinn af tekjum
kirkjunnar rann til þessara tignu kirkjuhöfðingja, en
allur liinn lægri klerklýður lifði við fábrotin almúga-
kjör.
Hinn veraldlegi aðall, hæði hinn gamli lénsaðall og
embættisaðall sá, er einveldið hafði skapað sér til full-
tingis, var undanþeginn sköttum og skyldum. Hann var
auðugasti jarðeigandi landsins og allir bændur Frakk-
lands, sjálfseignarbændur jafnt sem leiguliðar, voru
honum skattskyldir á eina eða aðra lund. Þeir greiddu
honum jarðarafgjöld, leystu af hendi afvinnur, gegndu
hjá honum hjúaþjónustu, borguðu fyrir gömul myllu-,
vinpressu-, bökunarréttindi, o. s. frv. Þeir máttu ekki
verja akra sína fyrir ágangi dýra, því að það var brot