Tímarit Máls og menningar - 01.11.1950, Qupperneq 94

252
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
— Jújú, en þetta bæri honum að gera. — Nei. Óldungurinn snýr höfð-
inu undan, þreyttur og leiður á þessu nuddi. Prestur gengur um gólf.
Honum er ekki vel ljóst, hvernig hann eigi að snúast við þessu. -— Nei
nei, segir hann, þá þýðir ekki að tala meira um það. En það hefur víst
verið eitthvað alvarlegt, sem þeim bar á milli? Astamál eða eitthvað
þess háttar? Því ekki hefur hann þó gert þetta að gamni sínu?
ÓIi á Norðurbergi liggur stundarkorn eins og í móki. Svo segir hann,
skýrt og skorinort:
— Jú, bara að----að gamni mínu.------Bara mér til upplyftingar!
Þeir talast við enn um stund, og gamli maðurinn meðtekur sakra-
mentið. Að því búnu sofnar hann, en vaknar þó áður en presturinn fer.
Nú brosir hann breitt; stórskorna, tálgaða andlitið verður allt eitt bros,
og hann myndar sig til að hrista sinn úlfgráa koll:
— Það var hroðalegt----hvernig eg trakteraði hann!
Svo sefur hann drykklanga stund. Og síðan tekur helstríðið við.
Arni Hallgrímsson íslenzkaði.