Tímarit Máls og menningar - 01.05.1951, Page 8

126
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
að vörn eða skjóli, hugrekki, hreinum vilja,
sérð hálfverk og gremju, reikulan þokusveim.
Utlagi manns og auðnar. þin hönd er tóm,
í alræði sjális þín er hvergi um neitt að velja,
gæfa þín týnd — Nei! enn áttu kvöl og ást
sem ekkert gat þaggað né slökkt en logar og hljómar
í djúpi hjarta þíns: líkn hennar rís og ljómar
leiðina fram. og hik þitt og vonleysi snýst
í þor, í trú á sigur sannleiks og réttar:
hið sókndjarfa lið sem þú beygðir hjá
kallar þig þúsund tungum til einnar áttar
gegn áþján dauðans, sundrung og feigðarþrá;
myrkrið flýr með hvern ugg sem það ól
og allt er skylt þér og kært, vafið ljósi og yl,
turnar borganna, brot hinnar grónu tóttar
í blánni. Og aftur Irnýr vélin hin þungu hjól
um öræfin þögul og dul inn í nýjan dag.
Þó dimmi á hættum vegum
er engu að kvíða: þau ljóma hin rauðu log
og lífið er beint af augum:
þú horfir sýkn fram á heilli gjöfuUi tíma,
sérð heiðan vorblæ nema hvern dal og tind
og frjálsa menn njóta fegurðar starfs og drauma
hjá fornum múrum, við blóm og lind.