Tímarit Máls og menningar - 01.05.1951, Qupperneq 17

KÓREA í STRÍÐI
135
pólitísk kreppa. Samkomulagið á milli forsetans og stjórnar hans ann-
ars vegar og þjóðþings þess, er varð árangur ógnarkosninganna 1948,
hins vegar, var orðið slíkt, að til stórvandræða horfði, enda þótt þingið
væri skipað afturhaldsflokkum yfirstéttanna og þeim einum.
Fyrstu mánuðir ársins 1950 markast einkum af tveim atburðum, er
hvor um sig urðu örlagaríkir fyrir Syngman Rhee og stjórn hans. f
fyrsta lagi varð það augljóst, að stjórnin hafði beðið herfilegan ósigur
í viðureigninni við skæruliðasveitir uppreisnarmanna. í öðru lagi
grípa nú Bandaríkin inn í rás viðburðanna og krefjast þess fyrir opn-
um tjöldum, að leyst verði deila sú, er upp var komin milli löggjafar-
valds og framkvæmdavalds, þ. e. milli þings og stjórnar. Sú deila
skyldi leyst með nýjum kosningum. A því, að sá gordiski hnútur væri
höggvinn sundur, valt það, hvort unnt yrði að tala um nokkra ríkis-
skipun í Suður-Kóreu.
Skal þá fyrst vikið að fyrra atriðinu: herferðinni gegn skærusveit-
unum. Hún hafði verið hafin seinni hluta sumars 1949, og það var
hún, sem seinkaði Kóreustyrjöldinni um nær því heilt ár, eins og síðar
mun sýnt.
Eftir fyrirmælum hinna bandarísku ráðgjafa var gerð áætlun um
útrýmingu skærusveitanna. Því átti að vera lokið áður en vetur gengi í
garð, og Syngman Rhee var hinn roggnasti og gortaði ótæpt fyrir fram
af þessu afreki. Áætlunin skipti Suður-Kóreu niður í tiltekin svæði, og
átti hver herdeild að hreinsa sitt svæði. Landherirnir áttu að njóta
stuðnings bandarísks flughers. En þar sem vitað var, að almenningur
í landinu var skæruliðunum hlynntur og aðstoðaði þá með ýmsum
hætti, var það einn liður áætlunarinnar, að í þeim héruðum, þar sem
skæruliðarnir áttu mestum stuðningi að fagna, skyldi fólkið rekið frá
heimilum sínum og uppreisnarmennirnir þannig sviptir allri hjálp.
Hernaðaraðgerðir þessar vöktu feikna reiði og andstyggð alþýðunn-
ar. Hótunin um að leggja heimilin í auðn varð til þess, að enn fleiri
hurfu til fjalla og gengu í flokk með skæruliðunum. Eigi að síður
höfðu aðgerðir þessar hræðilegar hörmungar í för með sér. Á þjóð-
vegum Suður-Kóreu varð nú krökkt af tötrum klæddu fólki, sem yfir-
menn hersveitanna höfðu skipað að yfirgefa heimili sín innan fimm
sólarhringa og hverfa á brott — enginn vissi hvert. Býli þessa fólks
voru brennd til ösku. í trjánum með fram vegunum héngu lík suður-