Tímarit Máls og menningar - 01.05.1951, Page 35

JOHN KEATS:
Gríska skrautkerið
íú þagnarinnar íálát íósturmær!
Þú festarbrúður kyrrðartímans hljóð
á rósa-máli rekur sögur þær,
sem rista dýpra en skáldsins stuðlaljóð.
Hver blómlýst goðsögn bragar um þín snið
um bjarta guði eða dalaþjóð,
við súlnahof eða aldna skógar-eik?
Hví þessar flautur, gáska og gígjuklið?
Hvert geysast sveinar þeir og styggu fljóð?
Hví þessa elting, flótta og funaleik?
Þú gigja hljóð! Hin heyrðu tónamál
hrífa mig ei sem mjúku lögin þín,
sem heyrast ei, en hljóma djúpt í sál,
er huliðstónar þínir vitja mín.
Ó, þið sem ör af æsku leikið dátt
um eilífð, þar sem síungt laufið skín!
Og þú, sem hraðar för á ástafund,
hve glaður máttu bera höfuð hátt,
því hennar fegurð ljómar alla stund
við þinni heitu þrá, sem aldrei dvín.