Tímarit Máls og menningar - 01.05.1951, Síða 67

ANNÁLL ERLENDRA TÍÐINDA 1951
185
andi ráðuneyti Queuilles. Ráðuneyti þetta tók við stjórn 9. marz síðastl., er Pleven
varð að fara frá eftir að frumvarp um breytingu á kosningalögunum hafði verið
fellt. I stefnuskráryfirlýsingu Queuilles var farið mjög loðnum orðum um breyt-
ingu á kosningalögunum, en þó var það ljóst, að stjórnin mundi ekki þora að
leggja út í kosningar fyrr en þeim lögum hefði verið breytt.
Þær breytingar, sem verið er að gera á kosningalögum Frakklands til að hefta
framgang kommúnista, eru í stuttu máli þær, að kjósa skal í tveimur lotum í
Iiverju kjördæmi, ef enginn einn flokkur eða listabandalag fær algeran meiri hluta
í kjördæminu. Fái einhver flokkur eða listabandalag algeran meirihluta fær hann
•öll þingsæti kjördæmisins. I annarri kosningalotu má breyta um listabandalag og
bæta við það nýjum flokkum til að tryggja sér algeran meirihluta. En listabanda-
lagið er gert leynilega, er aðeins skráð hjá lögreglustjóra kjördæmisins, svo að
kjósendur vita ekki, hvaða flokki þeir eru að koma til valda. Kosning í frönsku
kjördæmi mundi geta farið á þessa leið: Fjórir flokkar hafa menn í framboði,
.kommúnistaflokkurinn, flokkur de Gaulles, kaþólski flokkurinn og sósíaldemókrat-
ar. Gerum ráð fyrir, að þrír hinir síðastnefndu flokkar mundu hafa með sér lista-
bandalag gegn kommúnistum, en byðu fram sérstaka flokkslista og kjósendur
>mundu kjósa hver sinn flokk. Urslitin gætu orðið á þessa lund:
Kommúnistaflokkurinn ................... 185.000 atkv.
Flokkur de Gaulle ..................... 120.000 —
Kaþólski flokkurinn .................... 74.000 —
Sósíaldemókratar ........................ 47.000 —
Þegar farið væri að útbýta þingsætum þessa kjördæmis mundu skiptin verða á
þessa leið: Kommúnistaflokkurinn — stærsti flokkur kjördæmisins — engan full-
trúa, flokkur de Gaulles 5, kaþólski flokkurinn 3, og sósíaldemókratar 1. Það er
með öðrum orðum fræðilegur möguleiki á, að fasistaflokkur de Gaulles geti náð
algerum meirihluta á þingi, þótt hann hefði ekki nema um 25% kjósenda að baki
sér. Með slíkum ráðstöfunum er vegurinn ruddur fyrir de Gaulle og fasista hans
til æðstu valda á Frakklandi, auk þess sem flokkspólitískri spillingu og baktjalda-
makki er búin slík gróðurhússtilvera, að dæmalaust er, jafnvel í hinni flekkóttu
sögu borgaralegs þjóðfélags á Frakklandi.
Þegar þessi orð eru rituð, er kosningalagafrumvarp frönsku stjórnarinnar að
vísu enn ekki komið heilt í höfn. Engin frönsk ríkisstjóm, sem samkvæmishæfir
flokkar standa að, þolir fall þessa frumvarps, og þá er ekki annað fyrir dyrum en
allsherjarkosningar á grundvelli hlutfalls. Það stendur aðeins á einni atkvæða-
greiðslu í neðri deild franska þingsins um kosningalagafumvarpið. Verði fmm-
varpið fellt má búast við miklum þáttaskiptum í stjórnmálum Frakklands, vold-
ugri vinstrihreyfingu í hinni fomu háborg vestræns lýðræðis. En verði fmmvarpið
samþykkt mun það verða upphaf að nýjum þætti fasistaeinræðis í Vestur-Evrópu.
En þegjandi og hljóðalaust mun hinn „löglegi" fasismi hinna nýju kosningalaga
ekki fá hreiðrað um sig á Frakklandi — það eitt er víst.