Tímarit Máls og menningar - 01.03.1958, Side 44

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
rammann á myndinni fá ekki að sjá
hana fara úr blómskrýddum silki-
sloppnum því hún sprettir fingrum
með löngum silfruðum nöglum, sem
eru eins og litlir hnífar fram af fing-
urgómunum, og hverfur, þá kemur lít-
il og dökk stúlka í snjáðum svörtum
kjól tilhaldslaus og sambrýnd og
ómáluð nema af sólinni suður í Bari,
hún teygir stutta handleggina út um
gluggann og seilist eftir hlerunum
grænu, þessum útbreiddu vængjum,
og lokar glugganum, þá eru augu
hússins lokuð. Ljósin eru kveikt fyrir
innan og seytla kannski út milli gis-
inna rimla á hlerunum, gul eins og
rendur á tígrisfeldi.
Himinninn er orðinn fölblár og
kveðjubál sólarinnar fer að kulna fyr-
ir enda breiða strætisins sem við yfir-
gáfum. Og gengum inn í þessa þröngu
götu þar sem steinlögnin undir fótum
er öldótt eins og bylgjur hafsins sem
hafa frosið fastar á ljósmyndaplötu,
og steinarnir gljá af tímans stanz-
lausu rás gegnum sínar rómversku
aldir.
Ég settist við útiborð á veitingakrá
þar sem nokkrir ungir leikarar voru
fyrir innan að tala um hvað það væri
erfitt fyrir unga leikara að fá hlut-
verk, og horfði á götusviðið svo kyrrt
í myndlegum fullnaði sínum: leikhús
sem bíður; húsin með ljóðblæ úr
heimi þess sem getur varla verið
raunsatt, þar er allt tilbúið fyrir leik-
inn, — nema áhorfendur eru ókomn-
ir, — og leikendur eru annarsstaðar,
sumir óstyrkir að hafa upp fyrir sjálf-
um sér kafla og kafla úr texta kvölds-
ins.
Maður og maður gengur hjá flýtis-
laust og stillt því þeir höfðu losnað
út úr athafnalífshraðanum og ákafan-
um sem heyrði liðnum degi og verður
aftur á þeim dögum sem enn munu
koma yfir þennan heim. Kvöldið
gagntók veröldina, og þetta var ég að
horfa á: ung hávaxin kona með hárið
litað gult og stór dökk augu að grín-
ast við heiminn í þunnum svörtum
síðbuxum með ilskó og rauðar neglur
á tánum og í bláum nankinsjakka
sveiflaði sér út úr löngum bíl með
niðurdregnu blæjuþaki, klappaði
kæruleysislega á gulan skallann á
svartklæddum manni sem var bú-
inn eins og suðuramerískur sendi-
sveitarritari eða búlgarskur prins sem
hefur lagt fé í kvikmyndir. Hann var
smávaxinn og miðaldra, andlitið líkt
og tekið upp úr bók um fuglalíf á
Suðureyjum þar sem allt var dregið
fram í endapunkt nefsins, en augun
ef einhver voru falin bak við dökk
sólvarnargleraugu þótt komið væri
kvöld, hann sat við stýri á alltof stór-
um bíl og hafði munninn opinn þeim
megin sem gull glóði í tönn, hvíldi
föla hönd slappa og þreytta af erfiðis-
leysi ævinnar á hvítri plasthúð stýris-
ins, á hverjum iðjulausum fingri
handarinnar var hringur og steinar
grafnir úr myrkum kviði Afríku af
34