Tímarit Máls og menningar - 01.03.1958, Qupperneq 77

Á FERÐ UM SVEITIR ÍSLANDS
lendinu, þaktir sóleyjum og baldurs-
brám. Þar sem ég bjóst við óræktuSu
landi, blöstu viS mér blómlegar sveit-
ir. AS vísu kom ég á bezta tíma árs-
ins, og í þessu eldfj allalandi nægir
hálfur mánuSur til þess aS klæSa
jörSina, hún kemur svo til græn und-
an snjónum.
FaxafjörSur eSa flóinn fyrir utan
Reykjavík er mjög fagur. Innst í hon-
um liggja nokkrar eyjar, sem mynda
höfnina í Reykjavík — einkennilegur
bær, þar sem hús og skip renna sam-
an í einn hrærigraut. Á skjólsælu
skipalæginu ber mest á danska og
spænska fánanum. í norSri rís Esja,
sem Frakkar nefna tinnu-fjalliS (la
montagne des agates), vegna þess aS
mikiS er af kvars og feldspat í fjall-
inu. Sums staSar ná snjóskriSur al-
veg niSur í sjó og sæbarSir hamrar
snúa í mann gljáfægSum, brúnum
bökum: manni detta í hug sofandi
hvalir. Þegar komiS er inn fyrir eyj-
arnar, kemur Reykjavík í ljós milli
tveggja hæSa, sem báSar eru krýndar
vindmyllum. Kirkjan í miSbænum og
amtmannssetriS uppi í hlíSinni aS
austanverSu eru einu steinhúsin í
bænum. Hin eru öll einlyft, svört eSa
grámáluS. Þökin úr timbri, klædd
þykkum tjörustriga. íslendingar
halda því fram, aS íbúar höfuSstaS-
arins séu um ellefu hundruS, en ég
held aS þaS séu ýkjur.1
Ég skyggndist árangurslaust eftir
torfbæjunum, sem ég bjóst viS aS
finna þarna, en ég sá ekki annaS en
verzlunarhús og faktorshús; Reykja-
vík er ekki heldur allt ísland, og gef-
ur litla hugmynd um landiS sjálft.
AS loknum kvöldverSi, bauS Lévéque
skipherra mér aS koma meS sér í land
til aS heilsa upp á fyrirfólkiS í bæn-
um. Þar hitti ég frúr og frökenar á
frönskum búning, sem töluSu frönsku
eins og Parísardömur. MeginiS af
íbúum Reykjavíkur eru kaupmenn,
embættismenn, kennarar og einstöku
Danir, ef ekki aS uppruna, þá aS
menntun. Þetta fólk eySir fimm mán-
uSum ársins, eina tímanum, sem þaS
lifir — meS liSsforingum úr franska
flotanum, i eilífar skemmtanir, dans-
leiki, veizlur og heimsóknir. Á kvöld-
in er drukkiS te og spilaS og sungiS,
því aS þaS eru 15 slaghörpur í
Reykjavík, eSa réttara sextán, síSan
nýi landfógetinn kom, því aS hann
var meS eina í farangri sínum. Eng-
inn þessara borgara þekkir ísland
fremur en maSur frá Asniéres, og þiS
sanniS til, aS þegar ég kem úr ferSa-
laginu, spyrja þeir mig fullir forvitni,
hvers ég hafi orSiS vísari.
Daginn eftir aS ég kom til Reykja-
víkur ríkti þar sorg. Ég kom mátu-
lega til aS vera viS útför konu sýslu-
manns nokkurs, er var í miklu áliti
þar um slóSir. Þennan dag eru engar
heimsóknir. Allir vinir hinnar látnu
höfSu hengt birkigreinar og eini-
1) fbúar Reykjavíkur voru 1461 við árslok 1866.
67