Tímarit Máls og menningar - 01.04.1960, Qupperneq 16

SVEUKIR KRISTJ ANSSON
Ræða flutt á afmælishátíð MÍR
27. marz 1960
Herra íorseti! Virðulega forseta-
frú! Herra menntamálaráð-
herra! Herra ambassador Ráðstjórn-
arríkjanna! Góðir áheyrendur!
Þegar Menningartengsl Islands og
Ráðstjórnarríkjanna voru stofnuð
fyrir tíu árum var tilgangi þessa fé-
lagsskapar lýst svo í lögum hans, „að
koma á og halda uppi menningarlegu
samstarfi milli íslands og Ráðstjórn-
arríkjanna, að veita fræðslu um
menningu, þjóðfélagshætti og vísindi
í Ráðstjórnarríkjunum og stuðla að
því að kynna þar íslenzka menningu,
bókmenntir og listir.“ Þegar MÍR lít-
ur um öxl þennan áratug virðist fé-
lagið mega allvel una þeim árangri
sem náðst hefur, miðað við allar að-
stæður.
Á þessum tíu árum hefur MÍR
gengizt fyrir þvi, að hingað til lands
hafa komið ellefu sendinefndir lista-
manna og vísindamanna frá Ráð-
stjórnarríkjunum, og má það með
sanni segja, að þar liafi verið valinn
maður í hverju rúmi. Listamenn
þeirra í fremstu röð hafa á hverju ári
sótt okkur heim og túlkað fyrir okkur
list, sem slendur jafnfætis því bezta
sem heimurinn hefur á boðstólum,
svo ekki sé meira sagt. Aðeins það
bezla hefur þótt Islandi hæfa. Heim-
sóknir sovézkra listamanna hafa á
þessum árum orðið fastir liðir í ís-
lenzku lista- og menningarlífi, og okk-
ur mundi þykja tómt um okkur og við
sakna vinar í stað, ef þessar heim-
sóknir félli niður. I annan stað hafa
íslenzkar sendinefndir vísindamanna
og listamanna og annarra sótt Ráð-
stjórnarríkin heim, menn af sundur-
leitum flokkum og lífsskoðunum og
hafa kynnt sér eftir mætti þjóðlíf og
menningu í þessu umdeilda landi. Af
þessu hafa sprottið gagnkvæm kynni,
sem reynzt hafa holl báðum aðilum.
Þessi áratugur sem genginn er síð-
an Menningartengsl íslands og Ráð-
stjórnarríkjanna voru stofnuð er nú
liðin saga og hefur hlotið sína nafn-
gift. Þetta voru ár kalda stríðsins.
Það gat ekki hjá því farið, að þessi
félagsskapur, sem við minnumst í
dag, hafi kennt kulda þessara ára. Fé-
lagið hafði oft storminn í fangið, eu
það hvikaði aldrei frá tilgangi sínum
94