Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1968, Side 39

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1968, Side 39
Sögukorn af Lýð bónda í Lyngeyjum Borga. Við Geiri erum ekki vanir að taka borgun fyrir að skjóta manni uppyfir flóagreyið. Þú átt ekkert að borga. En Skúli kveðst ekki vera neinn beiningamaður og réttir að bónda tvo tíukrónu seðla. Tuttugu krónur í bankóseðlum, segir Lýður. Þetta er alltof mikið Skúli minn. Þó stingur hann seðlunum í brjóstvasa sinn, kveður gestinn föstu og hlýju handtaki og biður guð að blessa hann. — Allra almennilegasti maður greyið, tuldrar hann við sjálfan sig um leið og hann stígur útí bátinn. Hann er greiðugur kallinn. Með rifuðum seglum sigla þeir Lýður og Geiri útá flóann sem nú er orðinn allúfinn. Þeir eiga langa og stranga ferð framundan. Stormurinn stendur beint af eyjunum. Skúli horfir eftir þeim þar sem þeir sigla fyrsta bóginn. Báturinn sýnist svo lítill og veikur úti í þessum hvítfaldaða sjó, að honum finnst það næst galdri hann skuli ekki hverfa að fullu og öllu í djúpið eða velta um koll með kjöl og menn mænandi til himins. En hjá þeim félögum er ekki að. Báturinn klýfur öldurnar og smýgur um dali þeirra. Geiri situr miðskips með fokkuskautið laust, Lýður við stýrið með laust stórseglsskautið og raular vísu. Silkihlíðar sjóvotar senn fá blíðu kjörin. Undir fríðu eyjarnar og allvel skríður knörinn. Þetta er ein af uppáhalds sjóferðavísum Lýðs bónda enda lærð við kné ömmu hans, og aldrei stýrir hann svo báti um flóann hvort heldur er stormur eða logn, austan rosi eða vestan garri, jómfrúleiði eða gúlpur á hnýfil, að hann ekki rauli hana sér til skemmtunar með viðaukanum frá sjálfum sér í seinustu línu. Nú kann hann við sig. Að finna bátinn hlýða hreyfingu handarinnar á sveifinni, að þeyta honum framhjá fjúkandi faldi öldunnar og skjóta boðan- um ref fyrir rass, er það ekki að fara í eina smáglímu við Guð almáttugan? — Og undir fríðu eyjarnar, og undir fríðu eyjarnar, og allvel skríður knörinn. — Og báturinn lítill og veikur titrar af glímuskjálfta um leið og hann kveik- ir gleðina hljóða og gætna í dökkum strikum undir ýrðum gráum brúnum. 29
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.